Πέντε βραβεία Πούλιτζερ απέσπασε η αμερικανική εφημερίδα The New York Times

Νίκη σε πέντε κατηγορίες
«Σάρωσε» τα Πούλιτζερ η αμερικανική εφημερίδα The New York Times

Πέντε βραβεία Πούλιτζερ απέσπασε η αμερικανική εφημερίδα The New York Times, αφήνοντας πίσω της τους δημοσιογράφους των διαδικτυακών ειδησεογραφικών οργανισμών, οι οποίοι συμμετείχαν φέτος για πρώτη φορά στον διαγωνισμό.
Τα βραβεία Πούλιτζερ απονεμήθηκαν σε συντάκτες της εφημερίδας για τις κατηγορίες του ρεπορτάζ έρευνας, του διεθνούς ρεπορτάζ, της κάλυψης έκτακτων γεγονότων, του θεματικού φωτορεπορτάζ, καθώς και της κριτικής.
Επιπλέον, η εφημερίδα Las Vegas Sun κέρδισε το βραβείο για την κατηγορία της δημόσιας προσφοράς για το ρεπορτάζ της με θέμα τη μεγάλη αύξηση των εργατικών ατυχημάτων στην πόλη του Λας Βέγκας.
Από τους συντάκτες του Διαδικτύου μόνο ένας από την ιστοσελίδα politico.com έφτασε στους φιναλίστ, χωρίς όμως να μπορέσει να αποσπάσει κάποιο βραβείο.

«Τα Πούλιτζερ αντικατοπτρίζουν την υβριδική φύση της δημοσιογραφίας που αποτελεί συνδυασμό του γραψίματος, των φωτογραφιών και της ηλεκτρονικής σύνταξης, η οποία έχει μεγάλη σημασία» δήλωσε ο κ. Ζιγκ Γκίσλερ, επικεφαλής των κριτών, ο οποίος δημιούργησε μία ειδική κατηγορία για τις ηλεκτρονικές εφημερίδες.
Στους «ηττημένους» του διαγωνισμού βρέθηκε η εφημερίδα Washington Post, η οποία ενώ πέρσι είχε κερδίσει έξι βραβεία, φέτος απέσπασε μόνο ένα.
Τέλος, βραβεία απονεμήθηκαν στις εφημερίδες Los Angeles Times, St. Petersburg Times και Miami Herald.

*από το: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=264543&dt=21/04/2009

Το στοίχημα του εκδότη των «Νew Υork Τimes»

Τον Οκτώβριο του 1997 ο Αρθουρ Οκς Σουλτσμπέργκερ εξελέγη πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας. Τον Οκτώβριο του 1997 ο Αρθουρ Οκς Σουλτσμπέργκερ εξελέγη πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας

Η πορεία του προς την κορυφή του ομίλου, τα επιχειρηματικά λάθη, οι επικρίσεις των αντιπάλων του και το ηλεκτρονικό άλμα των «Τimes»
Δ. ΓΑΛΑΝΗΣ Σάββατο 18 Απριλίου 2009
Αν και οι πιέσεις που δέχεται ο χώρος του έντυπου Τύπου στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού δεν αφορούν μόνο τους «Νew Υork Τimes», εν τούτοις η πορεία της συγκεκριμένης εφημερίδας έχει ιδιαίτερη σημασία, δεδομένου ότι αποτελεί τη ναυαρχίδα της σοβαρής δημοσιογραφίας στην Αμερική.

Το 2001 οι «Νew Υork Τimes», που ανήκουν στην οικογένεια Σουλτσμπέργκερ από το 1896, γιόρτασαν τα 150ά γενέθλιά τους. Εκτοτε έχουν σταδιακά συρρικνωθεί και σήμερα απειλούνται με εξαφάνιση. Μια σειρά λανθασμένες επιχειρηματικές κινήσεις, οι περισσότερες από τις οποίες αποδίδονται στον εκδότη τους, και η μεγαλύτερη οικονομική κρίση στην πρόσφατη ιστορία έχουν φέρει την εταιρεία Νew Υork Τimes Co. σχεδόν στο χείλος της αβύσσου.

Ο Αρθουρ γεννήθηκε το 1951 και ξεκίνησε τη μαθητεία του στην οικογενειακή επιχείρηση το 1978, ως ρεπόρτερ στο γραφείο της εφημερίδας στην Ουάσιγκτον. Ολοι γνώριζαν ότι είχε μεγάλες πιθανότητες να διαδεχθεί τον πατέρα του, αλλά ο ίδιος κατέβαλλε φιλότιμες προσπάθειες να υποδυθεί τον ρόλο ενός απλού συντάκτη. Υστερα από τρία χρόνια μεταφέρθηκε στα γραφεία στη Νέα Υόρκη, όπου εργάστηκε ως συντάκτης στο ελεύθερο ρεπορτάζ. Το 1982 μεταφέρθηκε στο εμπορικό τμήμα της εφημερίδας, το 1988 ανακηρύχθηκε βοηθός εκδότη και το 1992 έγινε εκδότης. Στις 16 Οκτωβρίου 1997, την ημέρα που για πρώτη φορά η εφημερίδα κυκλοφόρησε με έγχρωμη φωτογραφία στην πρώτη σελίδα, εξελέγη πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας.

Οι επικριτές του αναφέρουν ότι του λείπει το ειδικό βάρος για τη θέση του ηγέτη μιας τόσο μεγάλης επιχείρησης. Υπενθυμίζεται ότι στην εταιρεία που διευθύνει ανήκουν, εκτός από τους «ΝΥ Τimes», η «Ιnternational Ηerald Τribune» και η «Βoston Globe», την οποία ο Αρθουρ αγόρασε το 1993 αντί του αστρονομικού για την εποχή ποσού του 1 δισ. δολαρίων και η οποία σήμερα αναγκάζεται να προβεί σε δραματικές περικοπές προκειμένου να μη χρεοκοπήσει.

Το πρώτο μεγάλο επιχειρηματικό λάθος του ήταν η απόφαση στη δεκαετία του ΄90 να αρχίσει να αγοράζει μαζικά μετοχές της εταιρείας. Την εποχή εκείνη η κίνηση αυτή θεωρήθηκε επιτυχημένη και βοήθησε στο να ανεβάσει την τιμή των μετοχών στα δυσθεώρητα ύψη των 50 δολαρίων. Ωστόσο σήμερα που η τιμή τους έχει μειωθεί στα 4 δολάρια αυτή η απόφαση μοιάζει σχεδόν καταστροφική.

Ακόμη ένα λάθος που του καταλογίζουν ήταν η φρενήρης εξαγορά περιφερειακών εφημερίδων, αθλητικών ομίλων και διαδικτυακών τόπων την περίοδο 1995-2005, σε μια προσπάθεια γιγάντωσης της εταιρείας, στην οποία σήμερα ανήκουν επίσης 15 περιφερειακές εφημερίδες, μεγάλο ποσοστό της ομάδας μπέιζμπολ Βoston Red Sox, οι ηλεκτρονικές εκδόσεις όλων των εντύπων του ομίλου, τηλεοπτικοί σταθμοί και η ιστοσελίδα Αbout. com. Οι εξαγορές αυτές έχουν φέρει την εταιρεία αντιμέτωπη με κολοσσιαίες υποχρεώσεις απέναντι στους πιστωτές της, ενώ ο περιορισμός των διαφημιστικών εσόδων επιδεινώνει ακόμη περισσότερο την κατάσταση.

Οπως συμβαίνει με πολλούς κολοσσούς λίγο προτού καταρρεύσουν, ο Σουλτσμπέργκερ αποφάσισε να χτίσει έναν νέο ουρανοξύστη προκειμένου να στεγάσει την αυτοκρατορία του σε πιο μοντέρνο περιβάλλον. Το κτίριο που σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Ρέντσο Πιάνο κόστισε περίπου 500 εκατ. δολάρια και σήμερα θεωρείται από τις πιο λανθασμένες επιχειρηματικές κινήσεις του εκδότη και μία από τις βασικές αιτίες για τα προβλήματα ρευστότητας που αντιμετωπίζει σήμερα η εταιρεία.

Ολοι αναγνωρίζουν ότι η μεγάλη επιτυχία του αυτά τα χρόνια είναι η ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας, η οποία αποτελεί το πρότυπο για ανάλογες προσπάθειες. Εχοντας ξεπεράσει τα 20 εκατομμύρια επισκέπτες τον μήνα θεωρείται μία από τις πλέον επιτυχημένες και πρωτοποριακές ηλεκτρονικές εκδόσεις εφημερίδας. Ο Αρθουρ συνειδητοποίησε εγκαίρως ότι το μέλλον των «Νew Υork Τimes» θα παιχτεί στις λεωφόρους του Διαδικτύου και κατάφερε να προετοιμάσει το έδαφος για τις επαναστατικές αλλαγές που θα έφερνε το Ιnternet στην ενημέρωση.

Ενα επίσης μεγάλο προσόν που του αναγνωρίζεται είναι η προσήλωσή του στο όραμα της σοβαρής δημοσιογραφίας. Είναι πεπεισμένος ότι οι «Νew Υork Τimes» δεν είναι απλώς μια εφημερίδα, αλλά ένας θεσμός τις αξίες του οποίου οφείλει να υπηρετήσει και να διαφυλάξει. Ισως για τον λόγο αυτόν να μην είναι ιδιαίτερα συμπαθής στο επιχειρηματικό κατεστημένο της εταιρείας, αλλά είναι ιδιαίτερα συμπαθής στους δημοσιογράφους που εργάζονται στον όμιλο. Για αυτούς ο Αρθουρ αποτελεί τον τελευταίο υπερασπιστή της δημοσιογραφίας ως κοινωνικού λειτουργήματος.

*από την εφημ. "ΤΟ ΒΗΜΑ της Κυριακής" 19.4.09

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artId=264434&dt=19/04/2009

Τα καθημερινά έντυπα διέρχονται κρίση παγκοσμίως και οι εκδοτικοί όμιλοι αναζητούν άλλες λύσεις

Το τέλος του Τύπου (όπως τον ξέραμε)



ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ Εν μέσω της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ο καθημερινός Τύπος στη Δύση έχει δεχθεί τόσο σοβαρά πλήγματα ώστε πολλοί αναρωτιούνται για το μέλλον του, ενώ σε άρθρο της η εφημερίδα «Financial Τimes» σπεύδει να αναγγείλει- απαισιόδοξα και σχεδόν προκλητικά- τον «θάνατο των εντύπων».

Στις Ηνωμένες Πολιτείες εφημερίδες κηρύττουν πτώχευση η μία μετά την άλλη, ενώ στις περισσότερες χώρες σημειώνουν μείωση πωλήσεων και κερδών. Εκδότες και στελέχη εξετάζουν τις προοπτικές της επιβίωσης. Η πραγματικότητα των εντύπων είναι περίπλοκη, καθώς τα έσοδά τους μειώνονται, τη στιγμή που ο αριθμός των αναγνωστών τους μέσω των δωρεάν ιστοσελίδων τους στο Διαδίκτυο αυξάνεται.

Πλήθος λύσεων έχουν προταθεί για να επιβιώσουν τα έντυπα, ελάχιστες όμως περιλαμβάνουν το... χαρτί! Αφορούν το Διαδίκτυο και μοιάζουν να αναγγέλλουν τη νέα ψηφιακή εποχή η οποία εν μέσω δυσκολιών ανατέλλει. Οι περισσότεροι αναλυτές συγκλίνουν στο ότι τρία είναι τα πιθανότερα σενάρια.

1 Αποκλειστικά ψηφιακή έκδοση και αναζήτηση εσόδων Λόγω του αυξημένου κόστους παραγωγής εντύπων και των αυξημένων χρεών, πολλές εφημερίδες προσανατολίζονται στην ψηφιακή τους μεταμόρφωση. Εκτιμάται ότι, δεδομένου του χαμηλού κόστους «κυκλοφορίας» μιας εφημερίδας μέσω Διαδικτύου, ορισμένα έντυπα θα πάψουν να υπάρχουν με τη χάρτινη μορφή τους και οι αναγνώστες θα μπορούν να έχουν πρόσβαση σε αυτά μέσω υπολογιστή ή μέσω ενός κινητού τηλεφώνου προηγμένης τεχνολογίας. Ωστόσο για να είναι βιώσιμη μια τέτοια λύση οι ιστοσελίδες των εφημερίδων δεν θα αναρτώνται στο Ιnternet δωρεάν, όπως συμβαίνει με τη συντριπτική τους πλειονότητα σήμερα. Εχει προταθεί να επιβάλλεται η καταβολή κάποιας συνδρομής, πρακτική που ήδη χρησιμοποιείται, με μέτρια όμως ακόμη οφέλη, ενώ μέρος των εσόδων των εφημερίδων θα προκύπτουν και από τις διαφημιστικές καταχωρίσεις. Ο Γουόλτερ Αϊζακσον, πρώην διευθυντής του εβδομαδιαίου «Τime», έχει καταθέσει μια διαφορετική πρόταση, εκείνη των «μικροπληρωμών». Με απλό τρόπο, θα μπορεί κανείς να «κατεβάσει» όχι ολόκληρη την εφημερίδα, αλλά το άρθρο που τον ενδιαφέρει, καταβάλλοντας μόλις λίγα λεπτά του ευρώ.

2 Στο «χαρτί» μόνο το Σαββατοκύριακο, στο Διαδίκτυο τις καθημερινές Ορισμένες εφημερίδες θα διατηρήσουν την έντυπη μορφή τους, περικόπτοντας όμως τις ημέρες κυκλοφορίας τους. Ετσι, αντί να έχουν και ημερήσιο φύλλο και σαββατοκυριακάτικη έκδοση, θα εκδίδονται μόνο το Σάββατο ή/και την Κυριακή. Κάποια φύλλα, όπως η ευρείας κυκλοφορίας αμερικανική «Christian Science Μonitor» της Βοστώνης, ήδη έχουν υιοθετήσει το εν λόγω μέτρο για να μπορέσουν να επιβιώσουν. Η συγκεκριμένη εφημερίδα παράλληλα συνεχίζει να ενημερώνει τους αναγνώστες επί 24ώρου βάσεως, αλλά αποκλειστικά μέσω της ηλεκτρονικής της έκδοσης.

3 Περικοπές, περικοπές, περικοπές... Για να μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στη δύσκολη αυτή περίοδο, κάποιες εφημερίδες θα αρκεστούν απλώς στο να μειώσουν δραστικά τα έξοδά τους. Η εφημερίδα «Τhe Νew Υork Τimes» βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να πουλήσει κτιριακές εγκαταστάσεις για να αποπληρώσει χρέη της, ενώ η «Los Αngeles Τimes» μείωσε δραστικά τον αριθμό των δημοσιογράφων της από 1.300 σε 700. Μία από τις λύσεις που επίσης προτάθηκαν για να βγουν τα έντυπα από μια κατάσταση που εκ πρώτης όψεως μοιάζει αδιέξοδη, όσο διατηρούν την παραδοσιακή «χάρτινη» μορφή τους, είναι να τους παρασχεθεί ένα οικονομικό πακέτο στήριξης. Τα αποτελέσματα όμως της μελέτης του Εργαστηρίου Δημοσιογραφίας Νίμαν του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ αποκαλύπτουν ότι για κάτι τέτοιο απαιτείται ένα σχεδόν απαγορευτικό ποσό: η διάσωση μόνο των αμερικανικών εφημερίδων θα κόστιζε 114 δισ. δολάρια!

Αν και η Γαλλία σε μια περίοδο τριών ετών προχώρησε στη διοχέτευση 600 εκατ. ευρώ στις έντυπες εφημερίδες μέσω καταχώρισης διαφημίσεων, οι περισσότερες χώρες δεν μπορούν να χορηγήσουν τονωτικές οικονομικές ενέσεις στα έντυπά τους, γεγονός που καθιστά το μέτρο αυτό από ανεπαρκές ως ανέφικτο. Οι πωλήσεις πέφτουν, αλλά η αναγνωσιμότητα εκτοξεύεται στο ζενίθ Μπορεί λιγότεροι άνθρωποι να αγοράζουν εφημερίδα, ωστόσο ολοένα περισσότεροι την «ξεφυλλίζουν» στο Ιnternet

Οπως αποδεικνύει και η φωτογραφία, η αναγνωσιμότητα των εντύπων δεν είναι πάντοτε ευθέως ανάλογη των πωλήσεών τους. Πέραν των ευρεσιτεχνιών, σαν αυτές που χρησιμοποιούν εδώ οι «λαθραναγνώστες» από τη Μαδαγασκάρη, ο μεγαλύτερος «εχθρός» είναι το Διαδίκτυο, το οποίο εκτοξεύει την αναγνωσιμότητα των εφημερίδων, κατακρημνίζοντας ταυτόχρονα την εμπορική κυκλοφορία τους (RΕUΤΕRS/SΙΡΗΙWΕ SΙΒΕΚΟ) Ενώ όλα δείχνουν ότι οι εφημερίδες όπως τις γνωρίζαμε ως σήμερα διανύουν μια μεταβατική περίοδο, σημειώνεται και ένα παράδοξο φαινόμενο.

Μπορεί ως επιχειρήσεις να περνάνε κρίση, αλλά η αναγνωσιμότητά τους σημειώνει σημαντική άνοδο. Χάρη στις online εκδόσεις τους τα καθημερινά έντυπα διαθέτουν περισσότερους αναγνώστες από ποτέ. Η επισκεψιμότητα των ιστοσελίδων αμερικανικών εφημερίδων σημείωσε αύξηση της τάξεως του 12% κατά τη διάρκεια του προηγούμενου χρόνου, ενώ το 40% των χρηστών του Διαδικτύου στις ΗΠΑ θα εισέλθει στην ιστοσελίδα έστω μιας εφημερίδας. Ανάλογες τάσεις παρατηρούνται και στην Ευρώπη.

« Αυτό που περνάει κρίση είναι η μορφή των ημερησίων εντύπων,όχι η ουσία τους» σημειώνει ο Τίμοθι Εγκαν, συ ντάκτης της «Ηerald Τribune». «Για μένα οι εφημερίδες παραμένουν το καλύτερο καθημερινό ημερολόγιο για να ενημερώνομαι και να ερμηνεύω την πραγματικότητα που μας περιβάλλει, ένα μέσο που θα γίνει ακόμη πιο απαραίτητο σε έναν κόσμο όπου η πληροφορία γίνεται ολοένα πιο σημαντική για να καταλάβει κανείς ποιος κερδίζει και ποιος κυβερνά τον κόσμο» καταλήγει ο αμερικανός δημοσιογράφος. Το ενδεχόμενο να κάνουν οι εφημερίδες μεγάλες περικοπές για να επιβιώσουν στα σημεία πώλησης εν μέσω οικονομικής κρίσης γεννά προβληματισμούς για την ποιότητα των εκδόσεων.

«Καλή δημοσιογραφία σε χαμηλή τιμή δεν μπορεί να υπάρξει» δηλώνει κατηγορηματικά ο Μπιλ Κέλερ, διευθυντής των «Νew Υork Τimes». Και εξηγεί: « Δεν θα βρείτε πολλούς blοggers που θα ανοίξουν γραφείο ανταποκριτή στη Βαγδάτη». Ηαλήθεια είναι ότι δεν έχουν και δεν θα συνεχίσουν να έχουν όλες οι εφημερίδες τη δυνατότητα να διατηρούν μεγάλο δίκτυο ανταποκριτών και γενικότερα να ξοδεύουν τα χρήματα που απαιτούνται για μια πλούσια και εμπεριστατωμένη ροή πληροφόρησης, τη στιγμή που απειλείται η ίδια η ύπαρξή τους.

Παρ΄ όλα αυτά η μείωση της ποιότητας του συνολικού προϊόντος ενδέχεται να αποτελέσει πρακτική που θα οδηγήσει τελικά στον αφανισμό όποιας εφημερίδας επιλέξει αποκλειστικά την «οδό του λογιστηρίου» για να επιβιώσει. Μακροπρόθεσμα δε, χαμηλή ποιότητα πληροφόρησης ενδέχεται να μειώσει και τις προοπτικές επιτυχίας του φύλλου, είτε πρόκειται για παραδοσιακό έντυπο είτε για ηλεκτρονικό.

* δημοσιεύθηκε στην εφημ. "ΤΟ ΒΗΜΑ" Τετάρτη 25 Μαρτίου 2009

Τέλος εποχής για την ιστορική εφημερίδα του Σιάτλ "Post-Intelligenger" που κυκλοφορούσε από το 1863

Αναστέλλει τη χάρτινη έκδοση

Αποκλειστικά στο Internet θα εκδίδεται πλέον η Seattle Post-Intelligencer
Associated Press
Τέλος εποχής για την ιστορική εφημερίδα του Σιάτλ
Σιάτλ

Η τελευταία χάρτινη έκδοση της ιστορικής εφημερίδας του Σιάτλ, της Seattle Post-Intelligenger, θα κυκλοφορήσει την Τρίτη, καθώς ελλείψει αγοραστών η εφημερίδα θα διατηρήσει μόνο τη δικτυακή της έκδοση, αλλά με μειωμένο προσωπικό.
Η Post-Intelligenger κυκλοφορούσε από το 1863.
Στην εφημερίδα εργάζονταν 181 άτομα, αλλά θα παραμείνουν μόνο 20 δημοσιογράφοι· στους υπόλοιπους θα δοθούν πακέτα αποζημιώσεων. Το βάρος θα δοθεί στον σχολιασμό και λιγότερο στο ρεπορτάζ, αναφέρουν οι New York Times.
Ανήκει στην εταιρεία Hearst που είχε εκδηλώσει από τον Ιανουάριο την πρόθεσή της να πουλήσει την εφημερίδα. Η περίοδος των 60 ημερών εξέπνευσε χωρίς να βρεθεί αγοραστής και για αυτό ανακοινώθηκε στο προσωπικό ότι η τελευταία έκδοση θα κυκλοφορήσει την Τρίτη.
Παρόμοια προβλήματα έχει και η San Fransisco Chronicle, επίσης του ομίλου Hearst. Ο όμιλος δηλώνει ότι η εφημερίδα θα κλείσει ή θα πωληθεί αν δεν περιορίσει τα έξοδά της.
Είναι η πρώτη μεγάλη εφημερίδα στις ΗΠΑ που εγκαταλείπει οριστικά την χάρτινη έκδοση. Από τον Απρίλιο θα αναστείλει και την χάρτινη έκδοσή και η Christian Science Monitor, όπως ανακοίνωσε πριν από μήνες.
Υπενθυμίζεται ότι λίγες ημέρες νωρίτερα είχε κλείσει η Rocky Mountain News, το ημερήσιο φύλλο του Ντένβερ, θύμα και αυτή της πτώσης των διαφημιστικών εσόδων που παρουσίασαν το 2008 οι αμερικανικές εφημερίδες και ειδικά τα περιφερειακά φύλλα.
*από το Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από Associated Press

Τα οικονομικά του Τύπου και η Δημοκρατία*

ΜΕDΙΑ

Javier Μoreno
Διευθυντής της εφημερίδας «EL PAIS»



Απαιτούνται σημαντικές επενδύσεις για ποιοτικές ψηφιακές εκδόσεις των εφημερίδων

Ο κατηγορούμενος για διαφθορά κυβερνήτης του Ιλινόι, όπως έγινε γνωστό στις αρχές του περασμένου Δεκεμβρίου, άσκησε πιέσεις στον εκδοτικό όμιλο της «Chicago Τribune», της εφημερίδας της μεγαλύτερης πόλης αυτής της βορειοαμερικανικής Πολιτείας, προκειμένου να απολύσει ή να φιμώσει τους δημοσιογράφους που ασκούσαν κριτική εναντίον του από τις σελίδες γνώμης της. Δεν το κατάφερε. Το επεισόδιο θα περνούσε ως χαριτωμένο ανέκδοτο στη μακρά ιστορία των θυελλωδών σχέσεων του Τύπου με τους κυβερνώντες αν τις ίδιες εκείνες μέρες ο ίδιος εκδοτικός όμιλος, ιδιοκτήτης επίσης των «Τάιμς του Λος Αντζελες», δεν προχωρούσε σε πάγωμα των μισθών εξαντλημένος από το βάρος των χρεών του και ανίκανος να αντιμετωπίσει τις οικονομικές υποχρεώσεις του απέναντι στην έντονη πτώση των διαφημιστικών εσόδων που πλήττει τον τομέα, τόσο στις Ηνωμένες Πολιτείες όσο και στις άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Κανείς δεν ξέρει πόσες εφημερίδες θα ακολουθήσουν τον δρόμο της «Chicago Τribune» στο μέλλον.
Η ταχεία πτώση της διαφημιστικής αγοράς αναμφίβολα κατέλαβε εξ απήνης τα στελέχη της κύριας εφημερίδας μιας από τις μεγάλες βιομηχανικές και οικονομικές πρωτεύουσες του κόσμου και ο τρόπος διαχείρισης της κρίσης δεν στάθηκε ικανός να σώσει την κατάσταση. Ολα τα παραπάνω συνοψίζουν, καλύτερα από οποιαδήποτε εμπεριστατωμένη ανάλυση, τι συμβαίνει με τον Τύπο στη Δύση: η αργή πτώση των τελευταίων ετών, σε αναγνώστες και σε πωλήσεις, αποτέλεσμα πολλών παραγόντων (με κύριο την έκρηξη του Ιnternet), μετατράπηκε ξαφνικά σε απότομη καθίζηση η οποία απειλεί την ίδια την επιβίωση των εφημερίδων και, κατ΄ επέκταση, τη βιωσιμότητα και τη δυνατότητα επιρροής ενός από τα βασικά μέσα επαγρύπνησης και ελέγχου της δημόσιας εξουσίας που διαθέτουν οι πολίτες μιας δημοκρατίας. Απόδειξη αυτού μπορεί να θεωρηθεί χωρίς καμία αμφιβολία η περίπτωση του κυβερνήτη του Ιλινόι.
Το να ξεσκεπάζει κανείς και να φέρνει εις γνώση των πολιτών τις λοβιτούρες και τα φαγοπότια ενός διεφθαρμένου αξιωματούχου ή τις υπερβολές ενός εκλεγμένου αντιπροσώπου ο οποίος κινείται στα όρια της νομιμότητας ή τα ξεπερνά για να διευκολύνει τη μεταφορά κρατουμένων στο Γκουαντάναμο, όπως γνωρίζουμε καλά, δεν είναι μικρό έργο, ούτε χωρίς κόστος. Η ποιοτική δημοσιογραφία είναι δαπανηρή γιατί χρειάζεται εργατικά χέρια με εξειδικευμένες γνώσεις, που απαιτούν χρόνια εκπαίδευσης και ωρίμανσης. Η διατήρηση
ενός συντακτικού δυναμικού με την απαραίτητη πνευματική ικανότητα ώστε να ικανοποιεί τις ανάγκες μιας έγκυρης εφημερίδας και, τελικά, της κοινωνίας στην οποία αυτή απευθύνεται, αποτελεί την πρωταρχική υποχρέωσή μας αν θέλουμε να εξασφαλίσουμε το μέλλον μας στο Διαδίκτυο. Το βιομηχανικό μοντέλο που ως τώρα εγγυήθηκε όλα αυτά που, στην ουσία, δεν έχουν αλλάξει από τον 19ο αιώνα είχε ήδη αρχίσει να ξεφτίζει τα τελευταία χρόνια. Ξαφνικά, η κρίση επιβάλλει ένα τριπλό σάλτο μορτάλε από τον 19ο στον 21ο αιώνα από τα παλιά πιεστήρια και τους τόνους χαρτιού στην ευρυζωνικότητα, τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές και τα κινητά τηλέφωνα που καθορίζουν ήδη τον χώρο μας, τη συλλογική φαντασία μας και τον κοινωνικό ιστό της ζωής μας.
Πού βρίσκεται το μεγαλύτερο εμπόδιο για μια ανανέωση η οποία αποδεικνύεται όχι μόνο απαραίτητη αλλά και απόλυτα επιτακτική;
Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι αυτό έγκειται σε εμάς τους ίδιους, στους δημοσιογράφους, στις εκδοτικές επιχειρήσεις, στις συνδικαλιστικές οργανώσεις που ανησυχούν περισσότερο για το κύμα των αναπόφευκτων απολύσεων και τη μείωση του κόστους στο σήμερα παρά για τη βιωσιμότητα στο αύριο. Τελικά έγκειται σε μια βιομηχανία ανίκανη, τις περισσότερες φορές, να απαλλαγεί από αδράνειες δεκαετιών όσο απομένει μια χαραμάδα ψεύτικης ελπίδας ή ισχνών κερδών στους φθίνοντες ισολογισμούς της.
Είναι επιτακτικό να βρούμε ένα βιώσιμο οικονομικό μοντέλο για τις μεγάλες εφημερίδες στο Διαδίκτυο. Η διαφήμιση στο Ιnternet θα ξεπεράσει τη διαφήμιση στο χαρτί σε μερικά χρόνια αφού η παρούσα κρίση έχει πλήξει ιδιαίτερα τους τομείς από τους οποίους τροφοδοτούνταν κυρίως οι εφημερίδες (αυτοκίνητα, ακίνητα, μικρές αγγελίες). Στο μεταξύ οι εκδοτικές επιχειρήσεις
θα εξακολουθήσουν να αντιμετωπίζουν τα γιγαντιαία κόστη για πιεστήρια, χαρτί, διανομή κ.λπ. που συνδέονται με τις παλιές δραστηριότητές τους, γεγονός το οποίο αναμφίβολα εμποδίζει ή δυσχεραίνει τις απαραίτητες σημαντικές επενδύσεις που οι ψηφιακές εκδόσεις τους θα διαθέτουν αντίστοιχη ποιότητα και βάθος με τις εκδόσεις τους στο χαρτί. Μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες υπάρχουν αυτή τη στιγμή περισσότερες από 30 εφημερίδες προς πώληση. Αυτό που δεν υπάρχει είναι αγοραστές.
Επίσης, όπως είπα στην αρχή αυτού του άρθρου, αποδεικνύεται απαραίτητη η χάραξη μιας διαχωριστικής γραμμής ανάμεσα στο χρήμα και τα κέρδη των εφημερίδων και στη δημοκρατία. Ο κυβερνήτης του Ιλινόι, το Γκουαντάναμο και τα τελευταία επιτεύγματα στην Ευρώπη αποτελούν μέρος μιας αφήγησης της οποίας το κύριο νήμα δεν είναι πάντα προφανές. Η Ευρωπαϊκή Ενωση ετοιμάζεται, για πρώτη φορά να υιοθετήσει για τους παράνομους μετανάστες που κρατούνται στο έδαφός της την κατάργηση ενός δικαιώματος ιερού στις δυτικές δημοκρατίες, κατακτημένου με αιματηρούς αγώνες ενάντια σε όλες τις εξουσίες ανά τους αιώνες του habeas corpus, του δικαιώματος κάθε κρατουμένου να προσαχθεί ενώπιον ενός δικαστή σε σύντομο και εύλογο χρονικό διάστημα. Προς τα πού οδεύει η δημοκρατία στην Ευρώπη; Ποιο θα είναι το περίγραμμα και η ποιότητά της στον αιώνα που διανύουμε; Και τι σχέση έχουν όλα αυτά με τις εφημερίδες- και με την οικονομική τους υγεία; Και με το Διαδίκτυο;
Οι εφημερίδες είναι οργανισμοί που διαθέτουν μια οικονομική δομή η οποία τους επιτρέπει να συγκεντρώνουν, να επεξεργάζονται και να θέτουν στη διάθεση της κοινωνίας μεγάλες ποσότητες πληροφοριών που είναι απαραίτητες για τη σωστή λειτουργία της δημοκρατίας. Δεν έχω καμία αμφιβολία ότι στις κοινωνίες μας υπάρχει αρκετή ζήτηση για ποιοτική και σχετική με τα πράγματα ενημέρωση, με τον τρόπο με τον οποίο σήμερα μόνο οι εφημερίδες μπορούν να προσφέρουν. Το ερώτημα είναι αν διαθέτουμε την απαραίτητη σοφία ώστε να διατηρήσουμε αυτή την ικανότητα στο Ιnternet και να αναπτύξουμε όλες τις δυνατότητές της σε έναν αιώνα του οποίου την εξέλιξη, τεχνολογική, κοινωνική και οικονομική, δεν έχουμε ως τώρα μπορέσει να κατανοήσουμε και, ακόμη περισσότερο, να προβλέψουμε. Ας μην επιτρέψουμε στα λάθη του παρελθόντος να περιορίσουν τη μελλοντική μας αποφασιστικότητα.

Η μοίρα των εφημερίδων- και κατά κάποιον τρόπο της αντίληψης και της άσκησης της δημοκρατίας- εξαρτάται από αυτό.

* από το ένθετο ¨Το Βήμα των Ιδεών" 6.3.09

Στην εποχή των Social Media

ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΟΥΣ ΧΡΗΣΤΕΣ ΤΟΥ ΔΙΑΔΙΚΤΥΟΥ

ΡΕΠΟΡΤΑΖ: Μ. ΠΕΤΡΟΥΤΣΟΥ/ Σ. ΜΑΝΙΑΤΗΣ / Δ. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
Μπορεί ο περισσότερος κόσμος να μη γνωρίζει τι σημαίνει Social Media, παρ' όλα αυτά καθημερινά επισκέπτεται σελίδες στο Ιντερνετ για την πολιτική, κοινωνική, ψυχαγωγική ενημέρωσή του.
Αυτά είναι ορισμένα από τα στοιχεία για τη χρήση των Social Media στην Ελλάδα της έρευνας που διεξήγαγε το Ινστιτούτο Επικοινωνίας σε συνεργασία με το Τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού, του Παντείου Πανεπιστημίου Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών, το τμήμα Μάρκετινγκ και Επικοινωνίας του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και τη MRB Hellas.
Φαίνεται ότι οι Ελληνες χρήστες επικοινωνούν μέσω των Social Media (88,2%) ενώ οι κύριες δραστηριότητές τους εστιάζονται στο να μοιράζονται αρχεία (63,1%), να διαβάζουν blogs (55,7%) και να επισκέπτονται εφαρμογές κοινωνικής διαδικτύωσης (50,2%) ακόμη κι αν δεν γνωρίζουν τον όρο Social Media (77,9%).
Ο πρόεδρος του Ινστιτούτου Επικοινωνίας Δημήτρης Γ. Μαύρος, τόνισε την ανάγκη αξιοποίησης των Social Media από επιχειρήσεις και οργανισμούς, έτσι ώστε «να μη μείνουν απλοί θεατές σε μια διαδικασία που τους αφορά και τους επηρεάζει».
Σε ποσοστό 22,1% οι Ελληνες χρήστες του Διαδικτύου γνωρίζουν τον όρο Social Media. Στη σχετική ερώτηση για το τι πιστεύουν πως είναι, το 33,2% έδωσε τη σωστή απάντηση, ότι είναι δηλαδή οι εφαρμογές στο Ιντερνετ που εστιάζουν στην ανάπτυξη της συνεργασίας, των ανταλλαγών και της διαδραστικότητας μεταξύ των χρηστών τους όπως blogs, sites ανταλλαγής φωτογραφιών, κ.λπ.
Ανεξάρτητα από τη γνώση ή όχι του όρου «Social Media», η ενασχόληση με το ίντερνετ με συχνότητα τουλάχιστον μία φορά τον μήνα φτάνει στο 88,2%. Αναλυτικά οι χρήστες του Διαδικτύου ασχολούνται με: «μοίρασμα» αρχείων (63,1%), επίσκεψη σε διάφορα blog (57,2%), επίσκεψη σε σελίδα φίλου (50,2%), «κατέβασμα» αρχείων (34,2%), συμμετοχή σε forum ή συνεργασία σε site με άλλους για τη δημιουργία ή τροποποίηση πληροφοριών (25,7%).
Οσοι εκ των χρηστών του Διαδικτύου έχουν δημιουργήσει κάποιο blog ή δημιουργούν και «ανεβάζουν» μουσική στο Ιντερνετ, είναι κυρίως άνδρες (79,2%), ηλικίας 15-34 με έμφαση στην ηλικιακή ομάδα 15-24 (50%) και ζουν κυρίως στην Αθήνα (54%).
Για τους δημιουργούς τα Social Media αποτελούν τρόπο ζωής, πηγή αναζήτησης πληροφοριών και κάτι που έχει αλλάξει τον τρόπο σκέψης τους. Για τους ενεργούς χρήστες είναι κυρίως πηγή αναζήτησης πληροφοριών και δευτερευόντως τρόπος ζωής, ενώ για τους θεατές Social Media σημαίνει ενημέρωση και παραδέχονται ότι επηρεάζονται από αυτά.
Η μεγάλη πλειονότητα των χρηστών του Διαδικτύου θεωρεί ότι αυτά που προσφέρουν τα Social Media είναι θετικά, και σε αυτά περιλαμβάνονται η ενημέρωση (50,1%), η επικοινωνία (25,9%) και η ψυχαγωγία (23%).
ΔΩΡΑ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Η οικονομική ύφεση έχει επηρεάσει την ποιότητα των βρετανικών εφημερίδων

Η ποιότητα της δημοσιογραφίας στις βρετανικές εφημερίδες φθίνει και παρατηρούνται όλο και περισσότερα λάθη καθώς οι διευθυντές θυσιάζουν το επίπεδο στο βωμό των πωλήσεων την περίοδο αυτή της οικονομικής ύφεσης, ανακοίνωσε σήμερα ανεξάρτητη δημοσιο-γραφική οργάνωση.

Έρευνα του ιδρύματος Media Standards (MST), που συντάχθηκε με τη συνδρομή ειδικών της βιομηχανίας, αναφέρει ότι παρατηρείται έλλειψη εμπιστοσύνης ως προς την αξιοπιστία των εφημερίδων και μια απέχθεια για τη "δημοσιογραφία της αδιακρισίας", η οποία αναμένεται να γιγαντωθεί εν μέσω της οικονομικής ύφεσης.
Η έρευνα κατέληξε ότι το βρετανικό δημοσιογραφικό σύστημα του αυτοελέγχου δεν είναι πλέον σε θέση να αντιμετωπίσει την κατάσταση.
Η ίδια έρευνα διαπίστωσε ότι η εμπιστοσύνη των πολιτών στους δημοσιογράφους, η οποία ήδη ήταν περιορισμένη, έχει τώρα κλονιστεί.
Μόνο το 7% των πολιτών εκτιμούν ότι οι εφημερίδες διαθέτουν υπευθυνότητα, ενώ το 75% θεωρούν ότι οι εφημερίδες "συχνά δημοσιεύουν ειδήσεις που γνωρίζουν ότι είναι ανακριβείς".
Και δεν είναι μόνο οι ταμπλόιντ που υφίστανται αυτή την κριτική.
Έρευνα που διενεργήθηκε το 2003 διαπίστωσε ότι το 65% των πολιτών εμπιστεύεται τους δημοσιογράφους των "σοβαρών" εφημερίδων, όπως οι Times και ο Guardian, αλλά δημοσκόπηση του 2008 αποφάνθηκε ότι αυτό το ποσοστό μειώθηκε στο 43%, σύμφωνα με την έκθεση, στην οποία μετείχαν πρόσωπα του δημοσιογραφικού χώρου όπως ο Μάρτιν Ντίκσον, αρχισυντάκτης των Financial Times, και ο Σάιμον Κέλνερ, διευθυντής των Independent και Independent on Sunday.
Με την κυκλοφορία των εφημερίδων και τα έσοδά τους να βρίσκονται σε ελεύθερη πτώση, υπάρχει αυξημένη ζήτηση για αποκαλυπτικά, "κίτρινα" θέματα με αποτέλεσμα να παραβιάζεται συχνότερα η ιδιωτική ζωή των πολιτών, αναφέρει η έκθεση.
Παράλληλα, οι απολύσεις και η μεγαλύτερη εξάρτηση των δημοσιογραφικών οργανισμών από σχόλια αναγνωστών και blogs έχουν αυξήσει τον κίνδυνο για ανακρίβειες και λάθη.
"Οι δημοσιογράφοι αντιμετωπίζουν μεγαλύτερη πίεση από ποτέ και η κατάσταση έχει επιδεινωθεί από την ύφεση, η οποία έχει οδηγήσει σε περικοπές στα δημοσιογραφικά μέσα", αναφέρει το MST.
"Ορισμένες εφημερίδες επίσης θυσιάζουν το επίπεδο της δημοσιογραφίας προκειμένου να διατηρήσουν τις πωλήσεις, όπως αυτό αποδεικνύεται και από την ανακριβή και πολλές φορές συκοφαντική δημοσιογραφική κάλυψη της υπόθεσης εξαφάνισης της μικρής Μάντλιν Μακάν".
Έντεκα δημοσιογραφικοί οργανισμοί κλήθηκαν να καταβάλουν 600.000 στερλίνες ως αποζημίωση για συκοφαντική δυσφήμιση σε έναν άνδρα που είχαν αδίκως κατηγορήσει για συμμετοχή στην εξαφάνιση της τρίχρονης Μάντλιν ενώ βρισκόταν σε διακοπές με τους γονείς της, τον Μάιο του 2007.
Το ίδρυμα MST έκανε έκκληση για τη διεξαγωγή λεπτομερούς εξέτασης του έργου της Επιτροπής Παραπόνων Τύπου (PCC), του οργάνου αυτοελέγχου της βιομηχανίας λέγοντας ότι δεν είναι ικανό να αντιμετωπίσει τις ριζικές αλλαγές που συντελούνται στο χώρο των ΜΜΕ, καθώς έχει συσταθεί για να ασχολείται με καταγγελίες και παράπονα.
" Η έρευνά μας έχει δείξει ότι το παρόν σύστημα αυτοελέγχου του Τύπου έχει απογοητεύσει τους πολίτες", δήλωσε ο Ντέιβιντ Μπελ, πρόεδρος των Financial Times και προεδρεύων του ιδρύματος.
"Είναι απόλυτα ελαττωματικό και χρειάζεται επειγόντως μεταρρύθμιση. Το σύστημα πρέπει να εκσυγχρονιστεί, διαφορετικά κινδυνεύει να υποστεί μεγαλύτερη κυβερνητική παρέμβαση και να προκαλέσει περισσότερες νομικές παρεμβάσεις".
Ο Κρίστοφερ Μάγιερ, πρόεδρος της Επιτροπής, περιέγραψε την έκθεση ως "αδιάφορη και κακής ποιότητας".