~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
.........................Διαδικτυακή περιοδική έκδοση για τα μέσα μαζικής επικοινωνίας * με ειδήσεις * άρθρα * υπεύθ. σύνταξης: Πάνος Σ. Αϊβαλής *
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

email:kepeme@gmail.com
_____________________________________________________________________________________________________________________

«O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό…». Γκαίτε

~~~

...................."Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

........................................................."Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει" Γιώργος Σεφέρης [1900-1971]

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Κυριακή 13 Φεβρουαρίου 2011

Προς απεργία στα ΜΜΕ στις 23 Φεβρουαρίου

Τη συμμετοχή των εργαζομένων στα ΜΜΕ,
δημοσιογράφων, τεχνικών, προσωπικού, στην 24ωρη πανελλαδική απεργία που έχουν κηρύ
ξει ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ, εισηγείται στις Ενώσεις εργαζομένων στον χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ η Συντονιστική Επιτροπή των Συνεργαζόμενων Ενώσεων (Ενωσεις συντακτών, προσωπικού, τεχνικών, λιθογράφων, εφημεριδοπωλών, φωτορεπόρτερ κ.ά.). Στις επόμενες μέρες αναμένονται οι σχετικές αποφάσεις.

Εν τω μεταξύ, όπως διαπιστώνει το Διασωματειακό των εργαζομένων στα ΜΜΕ, οι επιθέσεις των εργοδοτών είναι συντονισμένες από πολλά μέτωπα, με τη δημιουργία κλίματος τρομοκρατίας , απολύσεις, μειώσεις μισθών και αμοιβών, εκ περιτροπής εργασία, μειωμένη απασχόληση για τον ίδιο όγκο εργασίας, μονομερή αλλαγή ειδικότητας.

Η ΕΣΗΕΑ από την πλευρά της διαπιστώνει "κωλυσιεργία των εργοδοτικών Ενώσεων των ΜΜΕ για τη σύναψη νέας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας, ώστε να δρομολογήσουν τετελεσμένα στα μέτρα τους". Η ΕΣΗΕΑ βρίσκεται σε αναμονή για την επόμενη συνάντηση με την Ένωση εκδοτών (ΕΙΗΕΑ), όταν έχει ήδη καταγγελθεί η προηγούμενη Συλλογική Σύμβαση. Αυτό σημαίνει ότι, ισχύει για τους παλαιούς εργαζόμενους όχι όμως για τους νεοπροσλαμβανόμενους, οι οποίοι θα εργάζονται εφεξής σε άδηλο καθεστώς.

Ειδικότερα για την επιχείρηση ενοποίησης των αθλητικών τμημάτων των εφημερίδων "Έθνος" και "Goal News" και του ραδιοσταθμού "Sentra FM" της εταιρείας "Πήγασος", η ΕΣΗΕΑ καταγγέλλει αποδόμηση εργασιακών σχέσεων, ιδίως για τις αμοιβές τις Κυριακές και τις αργίες. Σήμερα αναμένονται στην ΕΣΗΕΑ οι επικεφαλής των μέσων, προκειμένου να δώσουν εξηγήσεις και να ενημερώσουν για τις περαιτέρω ενέργειές τους. Για εξηγήσεις αναμένεται και η διεύθυνση της "Ναυτεμπορικής" μετά από απόλυση δημοσιογράφου.

Άλλο μεγάλο μέτωπο διαμορφώνεται στους τεχνικούς τηλεόρασης, για τους οποίους οι ιδιοκτήτες των καναλιών (ΕΙΤΗΣΕΕ) επιφυλάσσει εργασιακούς όρους μεσαίωνα, με την πλήρη κατάργηση της Εργασιακής τους Σύμβασης.

Νταρζάνου Α.
Ημερ. δημοσίευσης: 10/02/2011



Στην αυθαιρεσία και την αδιαλλαξία των εργοδοτών η απάντηση είναι μία: Ενότητα και αγώνας”.

ΕΣΗΕΑ: Ετοιμάζουμε την “Αδέσμευτη Γνώμη” (1975)…

Όταν το 1975 οι εκδότες στύλωσαν τα πόδια τους και έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια τα αιτήματα των δημοσιογράφων η απάντηση ήταν άμεση: Απεργία και έκδοση της ΑΔΕΣΜΕΥΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ. Με την κυκλοφορία του φύλλου – στο οποίο έγραψαν οι πάντες και δούλεψαν οι τυπογράφοι της ΗΜΕΡΗΣΙΑΣ και της ΑΥΓΗΣ – και την επιτυχία του οι εκδότες υποχώρησαν και μπήκαν οι στέρεες βάσεις για τις συλλογικές διαπραγματεύσεις.

Πολλοί νεόκοποι εκδότες δεν ξέρουν την ιστορία – ας φροντίσουν να την μάθουν σωστά – και κάποιοι που ήταν τότε δημοσιογράφοι την έχουν ξεχάσει!

Η απόφαση της ΕΣΗΕΑ να προετοιμάσει την έκδοση της ΑΔΕΣΜΕΥΤΗΣ ΓΝΩΜΗΣ και η σχετική ανακοίνωση είναι μια προειδοποίηση: Την δημοσιεύουμε ολόκληρη με την ευχή να επικρατήσει η ομοψυχία και να γίνουν πράξη όσα αναφέρει..

“Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με επιστολή που απέστειλε προς την ΕΙΗΕΑ θεωρεί το non-paper και τις θέσεις της Ένωσης Ιδιοκτητών για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας ως απαράδεκτο κείμενο, το οποίο δεν είναι δυνατόν να αποτελέσει βάση συζήτησης. Παράλληλα, ζήτησε να αποστείλει η ΕΙΗΕΑ επισήμως και υπεύθυνα τη θέση της πάνω στο σχέδιο της Συλλογικής Συμβάσεως Εργασίας.

Tο Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ κρίνοντας ότι οι θέσεις τις οποίες διατυπώνουν οι εργοδότες και με τις οποίες παραβιάζονται βασικά εργασιακά δικαιώματα των δημοσιογράφων και θεωρώντας ότι η στάση τους αυτή οδηγεί σε γενική σύγκρουση, αποφάσισε να ενημερώσει τα μέλη της για όσα συμβαίνουν στο χώρο του Τύπου και των ΜΜΕ για να τα προετοιμάσει για τις ραγδαίες εξελίξεις που επέρχονται.

Στα πλαίσια αυτά αποφάσισε:
Να καλέσει σε Συνέλευση τα μέλη της Ένωσης
Να συγκαλέσει το Διασωματειακό με διευρυμένη σύνθεση μελών Δ.Σ. κατά Σωματείο
Να ζητήσει από την ΠΟΕΣΥ τη σύγκληση Πανελλαδικής Σύσκεψης των Ενώσεων Συντακτών
Να συγκαλέσει το Μικτό Συμβούλιο σε ανοικτή συνεδρίαση για όσους συναδέλφους θέλουν να παρακολουθήσουν και
Να προετοιμάσει την έκδοση της «Αδέσμευτης Γνώμης», της ιστορικής εφημερίδας της ΕΣΗΕΑ κατά την απεργία ενός μηνός του 1975…

Στην αυθαιρεσία και την αδιαλλαξία των εργοδοτών η απάντηση είναι μία: Ενότητα και αγώνας”.

http://allismedia.wordpress.com/

Παρασκευή 11 Φεβρουαρίου 2011

Tο περίφημο μουσείο-τυπογραφείο PLANTIN-MORETUS


Του ΤΑΣΟΥ ΠΑΛΛΑ
Πρόεδρου της Ένωσης Ιδιοκτητών Τυπογραφείων Πειραιά
και Αντιπρόεδρου του Βιοτεχνικού Επιμελητηρίου

Σε ένα πρόσφατο ταξίδι στην πόλη της Αμβέρσας, όπου συμμετείχα στο Συνέδριο του Ευρωεπιμελητηρίου (Ένωση των Επιμελητηρίων της Ευρώπης με αντιπροσώπευση και των 5 ηπείρων), είχα την τύχη να αποκτήσω μια μοναδική (για ένα άνθρωπο των Γραφικών Τεχνών) εμπειρία: ναεπισκεφθώ το περίφημο μουσείο-τυπογραφείο PLANTIN-MORETUS. Η επίσκεψη αυτή δεν μια εκδήλωση φιλολογικού ενδιαφέροντος. Περιλαμβανόταν στο επίσημο πρόγραμμα του Συνεδρίου, που είχε θέμα την προώθηση της συνεργασίας των βιοτεχνών και την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Για να καταλάβουμε το γιατί, ας γυρίσουμε 450 χρόνια πίσω.

Ο Χριστόφορος Πλαντέν γεννήθηκε το 1520 κοντά στην γαλλική πόλη Τουρ από φτωχή οικογένεια. Πνεύμα ανήσυχο και δημιουργικό, μαγεύτηκε από την πιο επαναστατική τεχνολογία της εποχής του, την τυπογραφία που τότε έκανε τα πρώτα της αβέβαια βήματα (η ανακάλυψη του Γουτεμβέργιου είχε γίνει μόλις μερικές δεκαετίες πριν). Η Γαλλία όμως της εποχής εκείνης, με τον φεουδαρχισμό της και την καταθλιπτική παρέμβαση της εκκλησίας ήταν απαγορευτική για καινούργιες ιδέες. Δεν δίστασε να μετακομίσει στις Κάτω Χώρες, στο λιμάνι της Αμβέρσας, το πιο προχωρημένο τότε κομμάτι του αστικού κόσμου, όπου το φιλελεύθερο πνεύμα και το ανεκτικό κλίμα που επικρατούσε παρείχε πρόσφορο έδαφος για την τέχνη του. Δούλεψε στην αρχή σαν εργάτης βιβλιοδέτης και τυπογράφος, αλλά δεν άργησε να αγοράσει το πρώτο δικό του πιεστήριο και να στήσει το δικό του τυπογραφείο. Ζώντας στο επίκεντρο μιας ταραγμένης περιοχής, που τα κύματα της μεταρρύθμισης του Λούθηρου και της Αντιμεταρρύθμισης των Καθολικών διαδέχονταν το ένα το άλλο, όχι μόνο διατήρησε την επιχείρησή του, αλλά την ανέπτυξε με ταχείς ρυθμούς τυπώνοντας σε μαζική παραγωγή ότι απαιτούσε η αγορά: θρησκευτικά βιβλία και των δύο αντιμαχομένων παρατάξεων, χάρτες, επιστημονικά, ιστορικά και λογοτεχνικά βιβλία σε όλες τις γλώσσες της εποχής (ανάμεσά τους και στα ελληνικά) με σαφείς εξαγωγικούς προσανατολισμούς. Στο ολοένα και μεγαλύτερο τυπογραφείο του, πιθανά το μεγαλύτερο και το πιο σύγχρονο της εποχής, εκδόθηκαν σημαντικά έργα που σημάδεψαν τον πολιτισμό πολλών λαών της εποχής, όπως η περίφημη Βίβλος του μεγάλου λόγιου της εποχής Willliam Tyndale, της πρώτης – και απαγορευμένης- μετάφρασης της Βίβλου στην αγγλική γλώσσα. Όπως θα συμβεί πολλές φορές με ιστορικά τυπογραφεία, ο οίκος του αποτέλεσε πολιτιστικό κέντρο, κυψέλη συνάθροισης μεγάλων πνευμάτων της εποχής, όπως ο ζωγράφος Peter Paul Rubens.


Με την δουλειά του ο Ch. Plantin απέκτησε πλούτη και μεγάλη κοινωνική αναγνώριση. Για να συνεχιστεί η παράδοση της τέχνης του, πάντρεψε την κόρη του όχι με καποιον ευγενή, αλλά με τον αρχιτεχνίτη του, τον Jan Moretus, και πραγματικά ο οίκος Plantin-Moretus θα παραμείνει ακμαίος σαν οικογενειακή επιχείρηση για πάνω από τρεις αιώνες, μέχρι το 1876. Με το λογότυπο LABORE ET CONSTANTIA, ΕΡΓΑΣΙΑ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ και το σήμα του τυπογραφείου του, ένα χρυσό διαβήτη, συνόψισε συμβολικά την προοδευτική ιδεολογία της εποχής του. Παρ΄ όλους τους αναγκαίους συμβιβασμούς που έκανε για να κρατήσει την επιχείρησή του ζωντανή σε δύσκολους καιρούς, μέχρι τέλος της ζωής του διατήρησε ακέραιο το φίλεργο και φιλελεύθερο πνεύμα του, όπως αποτυπώνεται στο ποίημα του Η ευτυχία του ανθρώπου «Να είσαι ολιγαρκής, να μην ποθείς τα μεγαλεία, κράτησε μέχρι τέλος της ζωής το πνεύμα ελεύθερο και τη θέληση ισχυρή..»


Μαθήματα επιχειρηματικότητας, εργατικότητας, εκσυγχρονιστικού πνεύματος και ανοιχτών οριζόντων από μια πρότυπη βιοτεχνία του 16ου αιώνα, που διατηρούν νομίζω την χρησιμότητά τους και στον 21ο αιώνα. Έτσι κι αλλιώς, η γνώση της ιστορίας του κλάδου που υπηρετούμε δεν είναι ποτέ πολυτέλεια - αντίθετα, πιστεύω με πάθος ότι η διατήρηση της πολιτισμικής συνέχειας, της επαγγελματικής και παραγωγικής συνείδησης, των καλύτερων εργασιακών παραδόσεων της βιοτεχνικής δραστηριότητας κάθε κλάδου και η ανάδειξη της διαχρονικής συμβολής της στην ιστορική εξέλιξηπρέπει να αποτελούν ένα από τα πιο βασικά καθήκοντα των φορέων που μας εκπροσωπούν. (άρθρο στην εφημερίδα ΚΕΡΔΟΣ 2/2/03)
Η Τυπογραφία στο νεότερο Πειραιά
Η ιστορία της Πειραϊκής τυπογραφίας ξεκινάει ταυτόχρονα σχεδόν με την ιστορία της νεότερης πόλης του Πειραιά - στα τέλη της πρώτης δεκαετίας μετά την εθνική μας αποκατάσταση κι ενώ δεν είχε ακόμα ολοκληρωθεί ο εποικισμός του τόπου από τους νέους κατοίκους του, μετά τους δεκαπέντε αιώνες ερήμωσης και παρακμής που είχαν προηγηθεί. Συγκεκριμένα το 1838 τρία χρόνια μετά την ίδρυση του Δήμου, σε μια εποχή, δηλαδή, που ο πληθυσμός του Πειραιά δεν ξεπερνούσε τους 2.000 κατοίκους, ιδρύεται στη νέα αυτή, εν τη "γενέσει" της, πόλη το πρώτο τυπογραφείο, με το συμβολικό τίτλο "Η Αγαθή Τύχη". Ιδρυτής του ο Ηλίας Χριστοφίδης, μία ενδιαφέρουσα προσωπικότητα του καιρού του, με πλατιά παιδεία και επιτυχή προηγούμενη θητεία στην εκπαίδευση. Τον επόμενο χρόνο (1839) ο ίδιος εκδίδει τον "Παιδαγωγό", "σύγγραμμα περιοδικόν περί παιδαγωγικής και ανατροφής, άπαξ ή δις του μηνός εκδιδόμενον", που είναι το πρώτο έντυπο του νεότερου Πειραιά και θεωρείται - δικαίως - ως ο πρόδρομος του πειραϊκού τύπου. Ο "Παιδαγωγός" διακόπτει την έκδοση του στα τέλη του 1839, προφανώς για οικονομικούς λόγους, αλλά το τυπογραφείο του Χριστοφίδη, το οποίο πρέπει να διέθετε άρτιες, για την εποχή του, εγκαταστάσεις, συνεχίζει τη λειτουργία του για μερικά ακόμη χρόνια και τυπώνονται σ' αυτό αξιόλογα έργα, όπως οι πρώτοι δέκα τόμοι του συγγράμματος του Ανδρέα Ζ. Μάνουκα "Τα κατά την αναγέννησιν της Ελλάδος" κ.ά.


Δέκα χρόνια μετά την έκδοση του "Παιδαγωγού", το 1849, κυκλοφορεί στον Πειραιά η πρώτη εφημερίδα, "Ο Ερμής του Πειραιώς", του Παντ. Καμπούρογλου. Κι από τότε και ως την πρώτη δεκαετία του εικοστού αιώνα η ιστορία της πειραϊκής τυπογραφίας συμβαδίζει - θα λέγαμε καλύτερα ταυτίζεται απόλυτα - με την ιστορίαι του πειραϊκού τύπου. Οι τυπογραφικές εγκαταστάσεις των εφημερίδων της εποχής, που έως το 1880 - χρονιά έκδοσης της πρώτης τοπικής καθημερινής εφημερίδας, της "Σφαίρας" - πλησιάζουν τις δέκα, εξυπηρετούν αποκλειστικά τις ανάλογες ανάγκες των οργανισμών και λοιπών συλλογικών φορέων αλλά - γενικά - και των κατοίκων της πόλης. Το 1875, σ' έναν "Οδηγό" της εποχής, γίνεται ιδιαίτερη μνεία για τη λειτουργία του Πειραιά της εκτυπωτικής εταιρίας "ο Ποσειδών", που εκδίδει και την ομώνυμη εφημερίδα, "συνισταμένης εκ τυπογραφείου, μετά δύο πιεστηρίων, βιβλιοδετείου, βιβλιοπωλείου και χαρτοπωλείου". Από το 1880 και για αρκετές δεκαετίες το τυπογραφείο - και αργότερα χρωμολιθογραφείο - της "Σφαίρας" και το τυπογραφείο του "Χρονογράφου" (που ιδρύθηκε το 1897) - των δυο ημερησίων εφημερίδων - θα εξυπηρετούν, κατά τον καλύτερο τρόπο, τις τοπικές ανάγκες σε τυπογραφικές εργασίες - και στις εγκαταστάσεις τους θα τυπώνονται τα βιβλία των Πειραιωτών συγγραφέων και τα περισσότερα από τα περιοδικά που κυκλοφορούν στον Πειραιά.

Από τις αρχές του εικοστού αιώνα εμφανίζονται και άλλα τυπογραφεία, εκτός των εφημερίδων. Το 1906 λειτουργούν στον Πειραιά 6 - και παράλληλα 2 λιθογραφεία. Είκοσι χρόνια αργότερα ο αριθμός τους θα τετραπλασιαστεί. Και το 1928 τα λιθογραφεία θα φτάσουν τα 6 και τα τυπογραφεία τα 29, στα οποία περιλαμβάνονται, φυσικά, και οι τυπογραφικές εγκαταστάσεις των τεσσάρων - τότε - τοπικών εφημερίδων ("Σφαίρας", "Χρονογράφου", "Σημαίας", "θάρρους"). Τέλος στις παραμονές του τελευταίου πολέμου (1938), τα τυπογραφεία που λειτουργούν στον Πειραιά έχουν ξεπεράσει τα 50.
Ακολουθεί ο πόλεμος και η κατοχή, με τις γνωστές καταστροφικές συνέπειες για την πόλη, που είχαν ανάλογες δυσμενείς επιπτώσεις και στον επαγγελματικό αυτό κλάδο, με περιορισμό της αντίστοιχης δραστηριότητας. Και όταν, μετά την απελευθέρωση, ξανανθίζει η ζωή σ' αυτό τον τόπο, αρχίζει σιγά-σιγά αλλά σταθερά η ανοδική και πάλι πορεία της πειραϊκής τυπογραφίας, για να φτάσει, ιδιαίτερα μετά τις τεχνολογικές εξελίξεις της τελευταίας δεκαετίας, στο σημερινό λαμπρό επίπεδο, με εκδόσεις υψηλής ποιοτικής στάθμης. Όμως όσο κι αν σήμερα τα στοιχεία της "κάσας", οι λινοτυπικές μηχανές, τα βραδυκίνητα επίπεδα πιεστήρια και - το κυριότερο - η ανθυγιεινή ατμόσφαιρα του αντιμονίου αποτελούν πια μακρινή ανάμνηση κι έχουν αντικατασταθεί από τα computers και τις δίχρωμες ή τετράχρωμες εκτυπωτικές μηχανές, η μνήμη όλων επιστρέφει πάντα στην ηρωική εκείνη εποχή. Όταν οι παλαιοί Πειραιώτες τυπογράφοι, κάτω από αντίξοες συνθήκες, εργάστηκαν σκληρά όχι μόνο για την επιβίωση ή - στις πλέον ευτυχείς περιπτώσεις - για την επαγγελματική τους καταξίωση αλλά και - ευρύτερα - για την πολιτιστική ανέλιξη της πόλης μας. Διότι, κατά κοινή αναγνώριση, υπήρξαν αφανείς, τις περισσότερες φορές, αλλά πολύτιμοι "φορείς" προόδου και πολιτισμού σε μια εποχή κρίσιμη, που βάρυνε αποφασιστικά στην εξέλιξη του τόπου.

Γιάννης Ε. Χατζημανωλάκης

Τετάρτη 9 Φεβρουαρίου 2011

Ελευθερολογία πριν και μετά το Διαδίκτυο


internet

Το καλό στην υπόθεση των WikiLeaks είναι ότι δεν χρειάζεται καν τη συνταγματική κατοχύρωση για να ασκήσει το δικαίωμα στον ελεύθερο λόγο. Συνήθως τα έγγραφα που οι κυβερνήσεις θέλουν να μείνουν κρυφά, έρχονται στη δημοσιότητα κατά μερικές δεκάδες σελίδες. Τόσες συνήθως μπορούν να φωτοτυπηθούν και να διαρρεύσουν στον Τύπο. Οχι όμως στην εποχή της πληροφορικής τεχνολογίας. Χωρίς αυτή δεν θα μπορούσε να υπάρχει κάτι σαν το κίνημα των WikiLeaks. Για ένα απλό λόγο: 251.287 διπλωματικά έγγραφα, που ήταν η τελευταία φουρνιά, είναι αδύνατον να φωτοτυπηθούν και να μοιραστούν. Μπορούν όμως να αντιγραφούν και να αποσταλούν ψηφιακά με το πάτημα ενός κουμπιού.

Στην εποχή προ της πληροφορικής τεχνολογίας υπάρχει μόνο μια σχετικά μεγάλη διαρροή εγγράφων. Το 1967, ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Μακναμάρα, έδωσε εντολή να αποτυπωθεί η πορεία και η κατάσταση του πολέμου στο Βιετνάμ. Το έργο των 36 αναλυτών, που πήρε την ονομασία «Εγγραφα του Πενταγώνου», απαρτιζόταν από 3.000 σελίδες ιστορικής ανάλυσης για τον πόλεμο και 4.000 επίσημα έγγραφα. Από αυτές τις 7.000 σελίδες διέρρευσε ένα μεγάλο κομμάτι κατ' αρχήν στους New York Times και κατόπιν σε 15 ακόμη εφημερίδες των ΗΠΑ.

Τα έγγραφα αποκάλυπταν ότι οι πρόεδροι των ΗΠΑ μετά τον πόλεμο έλεγαν ψέματα στον αμερικανικό λαό σχετικά με τις προθέσεις τους και την εξέλιξη του πολέμου. Η κυβέρνηση του Τζον Κένεντι σχεδίαζε την ανατροπή του Βιετναμέζου ηγέτη Νγκο Ντιν Ντιέμ, ο Λίντον Τζόνσον παρ' όλο που υποσχόταν «δεν θέλω να επεκτείνω τον πόλεμο» είχε αποφασίσει τους βομβαρδισμούς και καταδρομικές επιχειρήσεις στο Βόρειο Βιετνάμ και το κυριότερο: ενώ ο πόλεμος δικαιολογούνταν στο αμερικανικό κοινό με τη «θεωρία του ντόμινο», οι αμερικανικές κυβερνήσεις προκαλούσαν ντόμινο αστάθειας στην περιοχή, βομβαρδίζοντας μυστικά χώρες όπως το Λάος και την Καμπότζη. Τέλος, αποκάλυπτε ότι η στρατιωτική και διπλωματική γραφειοκρατία των ΗΠΑ είχε φτιάξει τη δική της ατζέντα για τον πόλεμο.

Σε έγγραφο του 1965 το Πεντάγωνο ζητούσε τη συνέχιση του πολέμου διότι: 70% για να αποφευχθεί η ταπείνωση μιας στρατιωτικής ήττας (ή της υπόληψης ως εγγυητή, όπως επίσης να μην δημιουργηθεί στίγμα για τις μεθόδους που ήδη χρησιμοποιήθηκαν), 20% να μην πέσει το Νότιο Βιετνάμ και οι γύρω περιοχές στα χέρια της Κίνας, 10% να βοηθηθεί ο λαός του Βιετνάμ να ζήσει μια καλύτερη και ελεύθερη ζωή.

Αυτά τα ντοκουμέντα μπόρεσαν να δημοσιοποιηθούν, επειδή το 1971 οι φιλελεύθεροι κυριαρχούσαν στο Ανώτατο Δικαστήριο των ΗΠΑ. Παρ' όλο που τα έγγραφα του Πενταγώνου αφορούσαν τις προηγούμενες προεδρίες των ΗΠΑ, ο τότε υπουργός Εξωτερικών Χένρι Κίσινγκερ, έπεισε τον Νίξον να κινηθεί δικαστικά κατά των δύο εφημερίδων (The New York Times και Washington Post), διότι δημιουργούνταν προηγούμενο και για άλλες αποκαλύψεις διαβαθμισμένων εγγράφων στο μέλλον. Η αμερικανική κυβέρνηση κατέφυγε στα δικαστήρια. Κατάφερε να πάρει μια προσωρινή απόφαση από το Ομοσπονδιακό Δικαστήριο της Νέας Υόρκης για να σταματήσει τη δημοσίευση των εγγράφων, αλλά στην Ουάσιγκτον το περιφερειακό δικαστήριο αποφάσισε ότι δεν μπορεί να υπάρξει προληπτική λογοκρισία αν η κυβέρνηση δεν μπορεί να αποδείξει, πέρα από κάθε εύλογη αμφιβολία, ότι διακινδυνεύονται υψηλότερα αγαθά από την ελευθερία του Τύπου.

Η απόφαση «New York Times Co. v. United States» του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ ήταν κόλαφος για την κυβέρνηση και αποτελεί μνημείο για την ελευθερία του λόγου. «Για πρώτη φορά στα 182 χρόνια από την ίδρυση της Δημοκρατίας μας, ζητείται από τα Ομοσπονδιακά Δικαστήρια να απαντήσουν ότι η Πρώτη Τροπολογία του Συντάγματος δεν εννοεί αυτά που λέει, αλλά μάλλον εννοεί ότι η κυβέρνηση μπορεί να σταματήσει τη δημοσίευση ειδήσεων που είναι ζωτικής σημασίας στους πολίτες αυτής της χώρας», έγραψε τη δικαιολόγηση της ψήφου του ο δικαστής Χούγκο Μπλακ.

«Στην Πρώτη Τροπολογία του Συντάγματος οι ιδρυτικοί πατέρες (του αμερικανικού κράτους) έδωσαν στον Τύπο την προστασία που πρέπει να έχει για να επιτύχει τον σημαντικό ρόλο που οφείλει στη δημοκρατία μας. Ο ρόλος του Τύπου είναι να υπηρετεί τους κυβερνώμενους και όχι τους κυβερνήτες. Η εξουσία του κράτους να λογοκρίνει τον Τύπο απαγορεύτηκε, για να παραμείνει ο Τύπος για πάντα ελεύθερος να εκθέτει την κυβέρνηση. Ο Τύπος προστατεύεται για να αποκαλύπτει τα μυστικά της κυβέρνησης και να πληροφορεί τους πολίτες. Μόνο ο ελεύθερος και ανεμπόδιστος Τύπος μπορεί να εκθέσει την παραπλάνηση του κοινού από το κράτος. Και υπέρτατο καθήκον του Τύπου είναι να εμποδίζει κάθε τμήμα του κράτους να εξαπατά τους πολίτες και να τους στέλνει σε μακρινά κράτη για να πεθάνουν από ξένες ασθένειες και από ξένες σφαίρες και βόμβες... Η λέξη «ασφάλεια» είναι μια μεγάλη και ασαφής γενικότητα που δεν πρέπει να την επικαλούμαστε για να απεμποληθεί ο θεμελιώδης νόμος που ενσωματώνεται στην Πρώτη Τροπολογία του Συντάγματος. Η φύλαξη των στρατιωτικών και διπλωματικών μυστικών σε βάρος τής καλά πληροφορημένης αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, δεν παρέχει πραγματική ασφάλεια στη δημοκρατία μας.»

Το καλό στην υπόθεση των WikiLeaks είναι ότι δεν χρειάζεται καν τη συνταγματική κατοχύρωση για να ασκήσει το δικαίωμα στον ελεύθερο λόγο. Η αρχιτεκτονική του Ιnternet είναι αρκετή. Το Διαδίκτυο δεν έχει κέντρο για να φιλτράρει ή να αποσιωπήσει πληροφορίες. Κάθε κόμβος, μέσω του οποίου μεταδίδεται ένα μήνυμα, λειτουργεί αυτόνομα. Tο μήνυμα που στέλνεται από ένα χρήστη, διαθέτει εκείνα τα στοιχεία, ώστε να ψάξει μόνο του να βρει τις εναλλακτικές διόδους για να φτάσει στον τελικό χρήστη. Aν δηλαδή, στη συνήθη του διαδρομή συναντήσει εμπόδιο (ο κόμβος π.χ. είναι εκτός λειτουργίας) δοκιμάζει την επόμενη κ.ο.κ.

H λογοκρισία λειτουργεί στο Internet σαν βλάβη. Aν κάποιος κόμβος αποφασίσει να μη μεταφέρει κάποια πληροφορία, τότε αυτός λογίζεται από το μήνυμα ως νεκρός κόμβος και αμέσως δοκιμάζει τον επόμενο, μέχρι να καταφέρει να φτάσει στον προορισμό του. Kατ' αυτόν τον τρόπο, κάθε απόπειρα λογοκρισίας στο Internet είναι καταδικασμένη εν τη γενέσει της.

Τεχνολογίες ελευθερίας

Κανείς δεν ξέρει ποια θα ήταν η τύχη της Μεταρρύθμισης του Μαρτίνου Λούθηρου χωρίς την τυπογραφία. Η αλήθεια είναι ότι και τα προηγούμενα χρόνια υπήρξαν απόπειρες μεταρρύθμισης της Καθολικής Εκκλησίας, οι οποίες δεν κατέληξαν πουθενά - απλώς οι εμπνευστές των συχνάκις κατέληγαν στην πυρά. Ο θρύλος επίσης αναφέρει πως ακόμη και ο ίδιος ο Λούθηρος εξεπλάγη από το εύρος της διάδοσης των «95 θέσεων για την εξουσία, τη δραστικότητα και την τρυφηλότητα», που (όπως όλα δείχνουν) θυροκόλλησε στην Εκκλησία του Κάστρου της Βυρτεμβέργης.

Η υλική βάση για τη διάδοση νέων ιδεών προϋπήρχε. Μπορεί η πρώτη τυπογραφική μηχανή του Γουτεμβέργιου να εξέδωσε τη Βίβλο, μπορεί οι μηχανές της Καθολικής Εκκλησίας να τύπωναν συγχωροχάρτια, υπήρχαν όμως πλεονάζουσες επενδύσεις σε τυπογραφεία που διψούσαν για νέα κείμενα. Και οι «95 θέσεις», μπορεί να συγκρότησαν σε λέξεις τη διάχυτη δυσαρέσκεια για τα πεπραγμένα του Πάπα, αλλά δεν θα μπορούσαν να πάνε μακριά, αν αναπαράγονταν χειρόγραφα. Η τεχνολογική εξέλιξη και η παραγωγική βάση, δημιούργησε το γήπεδο, ώστε να μετεξελιχτεί το εποικοδόμημα των ιδεών.

Tο ζήτημα είναι απλό: από τη στιγμή που αποκεντρώνεται η παραγωγή και η διακίνηση της πληροφορίας, κάθε έλεγχος στο περιεχόμενο είναι μάταιος κόπος. Aυτό που έμαθε η Kαθολική Εκκλησία στα χρόνια της τυπογραφίας, το συνειδητοποίησε και η KGB στα στερνά του σοβιετικού καθεστώτος. O εφιάλτης της υπηρεσίας ήταν τα... φωτοαντιγραφικά μηχανήματα. Οταν για λόγους αύξησης της παραγωγικότητας εξαπλώθηκαν στις επιχειρήσεις, οι διαφωνούντες μπορούσαν εύκολα και ανέξοδα να αναπαραγάγουν τις προκηρύξεις τους. Οι πρώτες προσπάθειες αστυνόμευσης κατέρρευσαν, διότι το κόστος της αποδείχθηκε μεγαλύτερο από το όφελος που έφερνε η αύξηση της παραγωγικότητας. Ετσι για μια ακόμη φορά η τεχνολογική πρόοδος δημιούργησε το έδαφος για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.

Tο ίδιο συμβαίνει τώρα και με το Internet. Eίναι εύκολο να ελεγχθούν δέκα τηλεοπτικοί σταθμοί, 30 ραδιοφωνικοί σταθμοί, και 100 έστω εφημερίδες - τα εκατομμύρια πομπών που υπάρχουν σήμερα στο δίκτυο είναι αδύνατον να λογοκριθούν παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των κρατούντων.

Απαγορεύεται η λογοκρισία

«Η αρχιτεκτονική του Διαδικτύου προστατεύει ελευθερίες που παλιά χρειαζόταν νομοθετικές ρυθμίσεις. Για παράδειγμα, μπορεί να είναι άχρηστη στο μέλλον η συνταγματική επιταγή που προστατεύει την ελευθερία του λόγου, σε ένα περιβάλλον όπου δεν μπορεί να υπάρξει λογοκρισία... »

John Perry Barlow, Ιδρυτής του Electronic Frontier Foundation

http://www.e-telescope.gr/el/internet-and-computers/547-freedom-of-information-before-and-after-intenet

Κυριακή 6 Φεβρουαρίου 2011

Υποβολή υποψηφιοτήτων για το Δημοσιογραφικό Βραβείο (2011) του ΕΚ


Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο


Το Δημοσιογραφικό Βραβείο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θα απονεμηθεί για τέταρτη φορά το 2011. Θα βραβευθούν δημοσιογράφοι που έχουν καλύψει σημαντικά ευρωπαϊκά θέματα ή που έχουν συμβάλει στη καλύτερη κατανόηση των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων και πολιτικών. Οι δημοσιογράφοι μπορούν να καταθέτουν τις αιτήσεις τους από το Σάββατο, 15 Ιανουαρίου.

Το βραβείο θα απονεμηθεί σε τέσσερις διαφορετικές κατηγορίες: γραπτός τύπος, ραδιόφωνο, τηλεόραση και διαδίκτυο. Ο νικητής σε κάθε κατηγορία θα βραβευθεί με €5000.

Η προθεσμία για την υποβολή αιτήσεων λήγει στις 31 Μαρτίου 2011.Μεμονωμένα άτομα ή ομάδες μέχρι και 5 ατόμων μπορούν να υποβάλουν υποψηφιότητα με άρθρα ή προγράμματα. Οι συμμετοχές θα πρέπει να έχουν δημοσιευθεί ή μεταδοθεί μεταξύ της 1ης Απριλίου 2010 και 31ης Μαρτίου 2011 σε μία από τις επίσημες γλώσσες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλοι οι συμμετέχοντες θα πρέπει να είναι υπήκοοι ή μόνιμοι κάτοικοι ενός κράτους μέλους της ΕΕ και εγγεγραμμένοι δημοσιογράφοι.

Σε κάθε κράτος μέλος θα συσταθεί εθνική κριτική επιτροπή η οποία θα αναδείξει τους επικρατέστερους υποψηφίους για κάθε κατηγορία. Η κριτική επιτροπή απονομής, υπό την προεδρία ενός Αντιπροέδρου του ΕΚ, θα επιλέξει τους τέσσερις τελικούς νικητές σε επίπεδο ΕΕ. Η απονομή του βραβείου θα πραγματοποιηθεί τον Οκτώβριο του 2011.

Τα έντυπα των αιτήσεων και ο κανονισμός του βραβείου παρατίθενται στην ειδική ιστοσελίδα του βραβείου (βλ. παρακάτω).

Το 2010, οι νικητές προήλθαν από την Ουγγαρία, την Πολωνία, τη Σουηδία και το Ηνωμένο Βασίλειο.

Για περισσότερες πληροφορίες, παρακαλώ επικοινωνήστε με:
Τον κ. Teodor Stoychev, Υπηρεσία Τύπου ΕΚ - Βρυξέλλες, τηλ.:+32 498 983 986
Τον κ. Λεωνίδα Αντωνακόπουλο, Γραφείο ΕΚ - Αθήνα, τηλ.:+30 210 327 8924
Την κα. Αλεξάνδρα Ατταλίδου, Γραφείο ΕΚ - Λευκωσία, τηλ.:+357 22 870500

Η ανακοίνωση τύπου είναι διαθέσιμη στην ιστοσελίδα του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.

Επικοινωνία:
Κριστίνα-Αντιγόνη ΕΛΦΤΕΡΙΕ
Υπηρεσία Τύπου - Βρυξέλλες
: (+32) 2 28 32798 (BRX)
: (+33) 3 881 74651(STR)
: (+32) 49898 3283
: Typos-el@europarl.europa.eu
: kristina.elefterie@europarl.europa.eu

Λεωνίδας ΑΝΤΩΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ
Υπηρεσία Τύπου - Αθήνα
: (+33) 3 881 74356 (STR)
: (+30) 6943 100 303
: Typos-el@europarl.europa.eu
: leonidas.antonakopoulos@europarl.europa.eu
(+30) 210 327 8924

Αλεξάνδρα ΑΤΤΑΛΙΔΟΥ
Υπηρεσία Τύπου - Λευκωσία
: (+33) 3 881 64217 (STR)
: (+357) 99 697 500
: alexandra.attalides@europarl.europa.eu
(+357) 22 87 05 00

Δολοφονίες δημoσιογράφων στο Βιετνάμ και στην Ινδία



ΟΙ ΥΠΟΘΕΣΕΙΣ που ερευνούσαν για λογαριασμό των εφημερίδων τους, κόστισαν τη ζωή σε δύο δημοσιογράφους από το Βιετνάμ και την Ινδία. Παρά τις συνεχείς απειλές που δέχονταν για να σταματήσουν τα δημοσιεύματα, οι δύο άνδρες συνέχισαν τις έρευνές τους με αποτέλεσμα να βρουν φρικτό θάνατο.

Ο βιετναμέζος Le Hoang Hung, δημοσιογράφος στην εφημερίδα «Nguoi Lao Dong» άφησε την τελευταία του πνοή το Σαββατοκύριακο σε νοσοκομείο της πόλης Ho Chi Minh μετά από τα βαριά εγκαύματα που υπέστη στις 20 Ιανουαρίου όταν ένας άγνωστος άντρας τον περιέλουσε με χημικά και του έβαλε φωτιά. Η σύζυγός του, Tran Thi Lieu, δήλωσε πως το τελευταίο διάστημα ο άντρας της δεχόταν απειλητικά μηνύματα. Ο Hung ερευνούσε μία υπόθεση σχετικά με διαφθορά ανωτέρων υπαλλήλων και συμμετοχή τους σε υποθέσεις διασυνοριακού λαθρεμπορίου.

Δολοφονική επίθεση από δύο μασκοφόρους άνδρες δέχθηκε πριν από λίγες ημέρες και ο Umesh Rajput, ενας Ινδός δημοσιογράφος στην καθημερινή εφημερίδα «Nai Dunia». Ο θάνατός του συνδέθηκε με ένα ρεπορτάζ που δημοσίευσε σχετικά με ένα ασθενή ο οποίος υπέστη λοίμωξη του οφθαλμού μετά από μία εγχείρηση. Η αστυνομία ήδη ανακρίνει μία γυναίκα που εργάζεται στον ιατρικό τομέα. Δίπλα στο σώμα του δόλοφονημένου δημοσιογράφου βρέθηκε ένα σημείωμα που έγραφε: «Αν δεν σταματήσεις τη δημοσίευση των ειδήσεων, θα πεθάνεις». J!


l.pap

http://www.journalism.gr/home/media/55-media-people/178-2011-02-04-12-41-12.html

Η δημοσιογραφία στην εποχή των νέων μέσων και των εργαλείων (Web 2.0)


περί δημοσιογραφίας... Του Ανδρέα Βέγλη*


Τις τελευταίες τρεις δεκαετίες οι τεχνολογίες πληροφορικής και επικοινωνιών έχουν εισβάλει σε κάθε έκφανση της ανθρώπινης δραστηριότητας. Σε αυτό το πλαίσιο η βιομηχανία των ΜΜΕ δεν θα μπορούσε να μείνει ανεπηρέαστη. Η εμφάνιση των νέων μέσων είχε ως αποτέλεσμα τη σημαντική μετάλλαξη της δημοσιογραφίας, σε πολλά επίπεδα. Αρχικά σε επίπεδο εργασίας μέσα σε ένα ΜΜΕ, η χρήση των νέων τεχνολογιών επιτάχυνε την συλλογή, επεξεργασία και διάθεση των ειδήσεων. Στις περισσότερες πλέον περιπτώσεις να ΜΜΕ παράγουν και διαθέτουν επί 24ώρου βάσεως ειδήσεις. Η χρήση των υπολογιστικών δικτύων έκανε επίσης δυνατή την συνεργατική εργασία δύο και παραπάνω δημοσιογράφων, που βρίσκονται σε διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές, στη δημιουργία ενός άρθρου. Η εξεύρεση πληροφοριών για κάποιο θέμα διευκολύνθηκε σημαντικά με τη χρήση του WWW, όμως ταυτόχρονα δημιουργήθηκαν προβλήματα με θέματα καταπάτησης πνευματικών δικαιωμάτων, αλλά και μετάδοσης ψεύτικών ειδήσεων.

Σημαντικές όμως αλλαγές έχουν συντελεστεί και στον τρόπο διάθεσης των ειδήσεων. Την τελευταία δεκαπενταετία έχουν εμφανιστεί αρκετά νέα κανάλια δημοσίευσης πληροφοριών που βασίζονται είτε σε υπηρεσίες του διαδικτύου, είτε στο δίκτυο κινητής τηλεφωνίας. Ορισμένα από αυτά έχουν γίνει ευρέως αποδεκτά και χρησιμοποιούνται από τα ΜΜΕ ως εναλλακτικά κανάλια δημοσίευσης. Βασικός συνδετικός κρίκος των καναλιών δημοσίευσης αποτελεί ο δικτυακός τόπος του Μέσου, καθώς αποτελεί το πρώτο κανάλι που προσφέρεται και εκείνο μέσω του οποίου δίνεται πρόσβαση στα υπόλοιπα κανάλια δημοσίευσης. Τα σημαντικότερα εναλλακτικά κανάλια δημοσίευσης είναι τα ακόλουθα: WWW, webcasting, Blogs, RSS, SMS, PDA/smartphone, PDF, και Tablets.

Η ύπαρξη όμως πολλαπλών καναλιών δημοσίευσης πληροφοριών από ένα ΜΜΕ επηρεάζει όπως είναι προφανές σε σημαντικό βαθμό και τον τρόπο παραγωγής των ειδήσεων, καθώς ο δημοσιογράφος πρέπει να δημιουργήσει το άρθρο του για διαφορετικά κανάλια δημοσίευσης, που έχουν και εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά.
Τα τελευταία χρόνια έχουμε περάσει στην εποχή του Web 2.0 που εμπεριέχει μια ποικιλία από διαφορετικές προσεγγίσεις που περιλαμβάνουν μια αυξανόμενη έμφαση στο περιεχόμενο που παράγει ο χρήστης (user generated content), διαμοιρασμό δεδομένων και περιεχομένου, συνεργατική προσπάθεια, μαζί με χρήση διαφόρων τύπων κοινωνικού λογισμικού, νέους μεθόδους διάδρασης με διαδικτυακές εφαρμογές και τη χρήση του παγκόσμιου ιστού ως πλατφόρμα για τη παραγωγή, αναστοχοθέτηση και κατανάλωση περιεχομένου.

Για τη δημοσιογραφία το Web 2.0 αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση καθώς κάθε χρήστης μπορεί πλέον να γίνει από καταναλωτής ειδήσεων και δημιουργός ειδήσεων (για παράδειγμα μέσω ενός προσωπικού blogs). Παράλληλα η αυξημένη δυνατότητα διάδρασης (ανάρτηση σχολίων, συνεργατική δημιουργία εγγράφων, συστήματα κοινωνικής παρουσίας) που υποστηρίζουν οι εφαρμογές Web 2.0 φέρνουν τον δημοσιογράφο πιο κοντά στον πολίτη, «υποχρεώνοντάς τον» να απαντάει στις ερωτήσεις του, μειώνοντας ουσιαστικά την απόσταση που τους χώριζε στο παραδοσιακό μοντέλο της δημοσιογραφίας. Οι ρόλοι πλέον του δημοσιογράφου και του καταναλωτή ειδήσεων συγχέονται και σε ορισμένες περιπτώσεις συμπίπτουν.

Ένα σημαντικό κομμάτι των εργαλείων web 2.0 είναι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Οι δικτυακοί τόποι κοινωνικής δικτύωσης συγκαταλέγονται σήμερα στους πλέον δημοφιλείς και ταχύτατα αναπτυσσόμενους δικτυακούς τόπους. Παρέχουν τη δυνατότητα στο διαδικτυακό χρήστη να επικοινωνεί με άτομα του φιλικού του περιβάλλοντος σε επίπεδο αμιγώς κοινωνικό, καθώς επίσης να «συνδεθεί» διαδικτυακά με ένα ευρύτερο σύνολο ανθρώπων στη βάση κοινών ενδιαφερόντων, στόχων, ανταλλαγής ειδήσεων και πληροφοριών. Με δεδομένη τη ραγδαία δημοτικότητα των δικτυακών τόπων κοινωνικής δικτύωσης και τα ΜΜΕ άρχισαν να υιοθετούν τα δημοφιλέστερα κοινωνικά δίκτυα σε μια προσπάθεια να ενισχύσουν το προφίλ τους, να διευκολύνουν τη διάδοση του περιεχομένου τους και να προσεγγίσουν μία σημαντική ομάδα χρηστών και δυνητικών καταναλωτών των προϊόντων τους.

* Ο Ανδρέας Βέγλης είναι αναπληρωτής καθηγητής - Εργαστήριο Εφαρμογών Πληροφορικής στα ΜΜΕ, Τμήμα Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ, ΑΠΘ

Άνθρωποι και Φύση πάνω από τα κέρδη

Εφημερίδα "Ελληνική Πολιτεία"

Εφημερίδα "Ελληνική Πολιτεία"

Ελληνική Πολιτεία

Το Διάταγμα για τον τρόπο εκλογής πληρεξουσίων, που θα συγκροτούσαν την Δ’ Εθνική Συνέλευση, τυπώθηκε από το τυπογραφείο του Ναυπλίου στις 4/3/1829.

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»
http://www.et.gr/et/istorik-anadrom/fek_images2/efhmeris_genikh.jpg/view

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»

Η «Γενική Εφημερίς της Ελλάδος» υπήρξε η πιο οργανωμένη και μακρόβια εφημερίδα της περιόδου του Αγώνα. Εκδόθηκε για επτά χρόνια (από το 1825 έως το 1832) και κυκλοφόρησαν 597 φύλλα (2.762 σελίδες).

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'
Το Mουσείο λειτουργεί από το 1997 στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας http://www.diki.gr/museum/EL/city/chronos.asp?year=1898

Εφημερίδα 'Θεσσαλία'



Η εφημερίδα Θεσσαλία κυκλοφόρησε στις 25 Μαΐου 1898, την ημέρα ακριβώς της αποχώρησης από την πόλη των τουρκικών στρατευμάτων. Έκτοτε κυκλοφορεί αδιάλειπτα και είναι η μακροβιότερη επαρχιακή εφημερίδα. Αναδείχθηκε σε μια από τις σημαντικότερες εφημερίδες της ελληνικής περιφέρειας, με πολλούς ανταποκριτές και συνεργάτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και με μεγάλη κυκλοφορία.
Το 1914 την έκδοση και διεύθυνση της Θεσσαλίας ανέλαβε ο δημοσιογράφος Τάκης Οικονομάκης, δημοτικιστής και πρωτεργάτης του εργατικού κινήματος, ο οποίος έδωσε στην εφημερίδα φιλελεύθερο προσανατολισμό. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η Θεσσαλία στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, καθώς με τα καυστικά άρθρα της εναντίον των Γερμανών εμψύχωνε την τοπική κοινωνία και εξόργιζε τις γερμανικές αρχές. Η στάση αυτή οδήγησε στην απόπειρα σύλληψης του Οικονομάκη το 1944, ο οποίος ωστόσο πέθανε από καρδιακή προσβολή, προτού πέσει στα χέρια των κατοχικών αρχών. Μετά το θάνατο του Οικονομάκη και στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου η εφημερίδα ακολούθησε ένα δεξιό προσανατολισμό, γεγονός που οδήγησε σε μεγάλη πτώση της κυκλοφορίας της. Την περίοδο 1953-1965, οι συντάκτες της ανέλαβαν την έκδοση και τη διαχείρισή της με αποτέλεσμα να αποκαταστήσουν και πάλι την κυκλοφορία της. Το 1990 την εφημερίδα αγόρασε ο βιομήχανος Κ. Λούλης, ο οποίος την πούλησε το 1996 σε όμιλο επιχειρηματιών.
"Βόλος, ένας αιώνας. Από την ένταξη στο ελληνικό κράτος (1881) έως τους σεισμούς (1955)", Εκδόσεις Βόλος, Βόλος 1999.
Αρχείο Ζημέρη, ΔΗ.Κ.Ι..

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'Το Μουσείο λειτουργεί από το 1997 στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας (Α' Βιομηχανική Περιοχή Βόλου). Δεσπόζουσα θέση στο χώρο του κατέχουν οι μηχανές που εξασφάλιζαν την παραγωγή της εφημερίδας από το 1898 έως το 1990.

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1940.
Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1902.

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1902.

η αρχαιότερη εφημερίδα

Εφημερίδες - Ραδιόφωνα κ.ά.

Εφημερίδες Athens News Η έκδοση στο Internet των Athens News. Η μοναδική ημερήσια ελληνική εφημερίδα που εκδίδεται στα Αγγλικά. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Ημερήσια νέα, άρθρα και αγγελίες από την Καθημερινή, μια αθηναϊκή ημερήσια εφημερίδα. TO BHMA OnLine Έκδοση στο Internet άλλης μιας αθηναϊκής εφημερίδας. E on-line (Ελευθεροτυπία) Η πρώτη ελληνική εφημερίδα στο Internet. ΤΑ ΝΕΑ Έκδοση στο Internet μιας από τις δημοφιλέστερες ελληνικές εφημερίδες. EXPRESS Η πρώτη ελληνική οικονομική εφημερίδα στο Internet. ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ Άλλη μια οικονομική και επιχειρηματική εφημερίδα στο Internet. Στο αρχείο της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ μπορεί να βρεθεί ένα πλήθος οικονομικών και επιχειρηματικών πληροφοριών. New Europe Η "New Europe" είναι μια διεθνής οικονομική εφημερίδα με ειδήσεις από χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Περιλαμβάνει profiles πολλών ανερχόμενων αγορών και πληροφορίες σχετικά με το "New Europe Network." Νέοι Αγώνες Η έκδοση στο Internet μιας εφημερίδας των Ιωαννίνων. Παρέχει τοπικά νέα, αθλητικά, αγγελίες και τοπικές πληροφορίες. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Η ηλεκτρονική έκδοση της γνωστής πρωινής εφημερίδας. Υπηρεσίες Τύπου Συλλογή ημερήσιων νέων από το HRI Τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και την Κύπρο. Τα νέα παρέχονται από διάφορες υπηρεσίες τύπου. Παρέχεται από το Hellenic Resources Institute. Στις πηγές περιλαμβάνονται: COSMOS, Λόγος(Κύπρος), Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων Καθημερινά Ελληνικά νέα που παρέχονται από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων το Μακεδονικό Πρακτoρείο Ειδήσεων παρέχει πολιτικές, πολιτισμικές και οικονομικές ειδήσεις και πληροφορίες για γεγονότα στην Ελλάδα καθώς και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται σε θέματα των Βαλκανίων, της Ανατολικής Ευρώπης και της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας. ΑΝΤΙ Η έκδοση στο Internet ενός γνωστού ελληνικού πολιτικού περιοδικού. Παρέχονται και Αγγλικές στήλες. FLASH 9.61 Ένας αθηναϊκός ραδιοφωνικός σταθμός, παρουσιάζει το "studio" του στο Internet. Ειδήσεις, πληροφορίες για το σταθμό και σχόλια από το προσωπικό του. Ράδιο Παλαμά Συνδεθείτε με τη Λάρισσα και ακούστε ελληνική μουσική και ειδήσεις. Μετάδοση με RealAudio από το Ράδιο Παλαμά, ένα ραδιοφωνικό σταθμό από τη Λάρισα. ΣΚΑΙ On Line Τα τελευταία νέα, ανανεώνονται ανά ώρα. Παρέχεται από το ΣΚΑΙ και τον Webads.

EΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
www.magikokouti.gr
www.kepeme.blogspot.com
http://www.yfos-magazine.gr
http://www.lexima.gr/lxm/read-863.html
http://www.in.gr
http://www.estiabookstore.gr/estia/HestiaBookStore_Main.asp
http://www.avgi.gr/nea-avgi/main_page.asp
http://lousios.blogspot.com
http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Yfos/Yfos.html
http://find.in.gr/index.php?q=περιοδικο%20ΥΦΟΣ&u=www.philology.gr/magazines/yfos.html
http://find.in.gr/index.php?q=περιοδικο%20ΥΦΟΣ&u=www.in.gr/books/yfos/
http://arkadikovima.blogspot.com
http://arkadiko.blogspot.com
http://aivalis.blogspot.com

Αρχειοθήκη ιστολογίου