~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
.........................Διαδικτυακή περιοδική έκδοση για τα μέσα μαζικής επικοινωνίας * με ειδήσεις * άρθρα * υπεύθ. σύνταξης: Πάνος Σ. Αϊβαλής *
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

email:kepeme@gmail.com
_____________________________________________________________________________________________________________________

«O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό…». Γκαίτε

~~~

...................."Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

........................................................."Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει" Γιώργος Σεφέρης [1900-1971]

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

Δημοσιογράφοι σε κωμικούς ρόλους;

Ακινδύνως Επικίνδυνα

Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΠΑΝΟΥΣΗ

Τα πατρογονικά καταλήστεψαν σεντούκια μας
κι εμείς οι αφελείς τ' αφτιά μας
τεντωμένα στα τραγούδια τους
Π.Ι. Φύσσας, Λάρνακες
Τα πρόσφατα τραγικά και θλιβερά γεγονότα και φαινόμενα ανέδειξαν χρόνιες παθογένειες της ελληνικής Πολιτείας και κοινωνίας, που εκφράζονται με γενικούς αφορισμούς (π.χ. για όλα φταίνε οι άλλοι, όλοι οι θεσμοί είναι διαβρωμένοι, η γενιά του Πολυτεχνείου «πουλήθηκε» κ.ο.κ.). Ανέδειξαν όμως και τις (εγγενείς;) ανεπάρκειες, αδυναμίες, αστοχίες της ηλεκτρονικής και έντυπης δημοσιογραφίας. Αφού υπέστημεν τους δημοσιογράφους-σεισμολόγους, τους δημοσιογράφους-επιδημιολόγους, τους δημοσιογράφους-ιεροκήρυκες, τους δημοσιογράφους-προφήτες, την τελευταία βδομάδα δεχτήκαμε μαζική επίθεση από δημοσιογράφους-κοινωνιολογίζοντες.
ΕΠΕΙΔΗ ώς ένα σημείο είχαμε συνηθίσει και αποκτήσει σχετική ανοσία, ξεπερνούσαμε τα σχόλια περί ταξικού αγώνα των κουκουλοφόρων, περί κοινωνικού αποκλεισμού των πλιατσικολόγων και περί «ανακούφισης» των πληγέντων καταστηματαρχών (αφού τώρα δεν έχουν τίποτα πλέον να χάσουν). Αυτό όμως που δεν αντέχεται από την, κατά τα άλλα, τόσο ανεκτική (αλλά και διπρόσωπη) ελληνική κοινή (;) γνώμη είναι η απότομη αλλαγή γραμμής και πλεύσης. Μόλις τα αστυνομικά, πολιτικά, εκδοτικά ή όποια άλλα δεδομένα άλλαζαν, οι δημοσιογράφοι έκαναν μια θεαματική κωλοτούμπα και ανεκάλυπταν «μετανάστες», «εγκληματοειδείς», «εχθρούς του λαού».
ΤΟ ΠΛΕΟΝ όμως ενδιαφέρον (και άκρως αποκαλυπτικό) στοιχείο ήταν οι περί ποινικού δικαίου και αστυνομίας απόψεις πολλών «γυάλινων» ειδικών.
ΜΕ ΒΑΣΗ έναν επικίνδυνο, υποκειμενικό (μέχρι και προσωπικό) ποινικό κώδικα απεφάνθησαν ότι η στέρηση εργασίας «νομιμοποιεί» την κλοπή και τη ληστεία (χωρίς να μας εξηγήσουν εάν η σεξουαλική στέρηση «νομιμοποιεί» το βιασμό και η συναισθηματική στέρηση «νομιμοποιεί» την ανθρωποκτονία) και με βάση τη δολοφονική ενέργεια του αστυνομικού απεφάνθησαν ότι η αστυνομία συγκροτείται από διεφθαρμένους και ανίκανους «μπάτσους» (χωρίς ωστόσο να μας διευκρινίσουν εάν οι 5-10 αστυφύλακες που τους «φυλάνε», εντάσσονται σ' αυτήν την κατηγορία).
ΕΠΕΙΔΗ όλα αυτά τα κωμικά έχουν συνήθως τραγικές συνέπειες, θα πρέπει να προσέξει η νέα γενιά να μη δώσει και ιδιαίτερη εμπιστοσύνη στους αυτόκλητους και όψιμους υποστηρικτές των αγώνων τους (άλλωστε, ήταν οι ίδιοι που παλαιότερα τους χαρακτήριζαν «αλήτες»).
ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ λειτούργημα είναι κρίσιμη συνιστώσα του δημοκρατικού πολιτεύματος, εάν δεν διαπλέκεται και δεν αυτο-απαξιώνεται. Διαφορετικά, θα ισχύει η γνωστή ατάκα του Αυλωνίτη: «Πού πάμε ρε, πού πάμε;»!
ΥΓ. Είναι προφανές ότι τα σχόλια δεν αφορούν όλα τα media και όλους τους δημοσιογράφους

www.giannispanousis.gr
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 15/12/2008

Σάββατο 13 Δεκεμβρίου 2008

Η εφημερίδα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ και η "ελευθερία του Τύπου"



Η εφημερίδα «Μακεδονία» της Θεσσαλονίκης προστέθηκε χθες στα θύματα βανδαλισμού των νεαρών αντεξουσιαστών. Το απόγευμα ομάδα αντεξουσιαστών έκανε επιδρομή στο κτήριο όπου στεγάζεται η εφημερίδα, προκαλώντας υλικές ζημίες στο ισόγειο, και συγκεκριμένα στη ρεσεψιόν-τηλεφωνικό κέντρο και στο λογιστήριο και στον αθλητικό ραδιοφωνικό σταθμό του συγκροτήματος που εδρεύει στο υπόγειο του κτηρίου. Αποχωρώντας έστησαν οδοφράγματα κατά πλάτος του δρόμου, με κάδους απορριμμάτων.
Η ΕΣΗΕΜ-Θ (Ενωση Συντακτών Εφημερίδων Μακεδονίας-Θράκης) με ανακοίνωσή της εκφράζει τη θλίψη της για την επίθεση, καλεί τις αρμόδιες αρχές να ασκήσουν το καθήκον τους και να προστατεύσουν την ελευθερία του Τύπου και διαβεβαιώνει όσους ταυτίζουν την άσκηση βίας με την έκφραση κριτικής, ότι οι προσπάθειές τους να τρομοκρατήσουν το δημοσιογραφικό κόσμο θα πέφτουν πάντα στο κενό.
Αργότερα, περί τα 500 άτομα, μαθητές και όχι μόνο, πραγματοποίησαν συγκέντρωση για το θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου στην Καμάρα και στη συνέχεια πορεία πολλών χιλιομέτρων, από το ΑΠΘ μέχρι τη συμβολή της λεωφόρου Βασιλίσσης Ολγας με την οδό Δελφών, στην ανατολική Θεσσαλονίκη, και στη συνέχεια επέστρεψαν στην Εγνατία, στο ύψος της Καμάρας και του ΑΠΘ.

( πηγή: Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ)

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Η κρίση χτυπά την πόρτα σε παραδοσιακά ΜΜΕ, όπως στο «Time», το «People» και την «Gannett»...

ΗΠΑ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ ΑΝΩ ΤΟΥ 10%,

ΥΠΟΘΗΚΕΥΣΕΙΣ ΚΤΙΡΙΩΝ,
ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΟΙ ΟΜΙΛΟΙ
ΧΡΕΟΚΟΠΟΥΝ...

(φωτ. Ass. Press)

Η οικονομική κρίση ξεπερνά πλέον κατά πολύ τις περικοπές προσωπικού κατά 10% σε παραδοσιακά ΜΜΕ, όπως στο «Time», το «People» και την «Gannett», τη μεγαλύτερη εκδοτική εταιρεία εφημερίδων στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, και φαίνεται ότι απειλεί τις επιχειρήσεις από ...τα θεμέλια.
Υποθήκη βάζουν το κτίριό τους οι «Τάιμς» της Νέας Υόρκης αναζητώντας ρευστό, ενώ υπό την προστασία του νόμου για πτώχευση βρίσκεται ο όμιλος Tribune, ιδιοκτήτης πολλών σημαντικών αμερικανικών εφημερίδων όπως οι «Los Angeles Times» και «Chicago Tribune» αλλά και τηλεοπτικών δικτύων.
Ενώ ο όμιλος Tribune χρεοκοπεί, οι «New York Times» βάζουν υποθήκη το κτίριό τους αναζητώντας ρευστό...
Τουλάχιστον 225 εκατ. δολάρια ευελπιστεί να δανειστεί η διοίκηση των «New York Times», που δεν έχει καταφέρει να μειώσει το κόστος παραγωγής, ώστε να περιορίσει σημαντικά την απώλεια κέρδους. Το 58% του κτιρίου 52 ορόφων στην 8η Λεωφόρο του Μανχάταν βρίσκεται στην κατοχή των «New York Times», ενώ το υπόλοιπο ποσοστό ανήκει στην κατασκευαστική εταιρεία Forest City Ratner. «Μεγάλο κεφάλαιο είναι δεσμευμένο στο κτίριο» ανακοίνωσε η διοίκηση της εφημερίδας που ελπίζει ότι το δάνειο θα τη βοηθήσει να αντεπεξέλθει μέχρι να έρθουν καλύτερες μέρες.
Σε παράλληλες εξελίξεις, σύμφωνα με πληροφορίες της «Wall Street Journal» και των «ΝΥ Times», ο όμιλος Tribune θα τεθεί υπό την επιτήρηση του νόμου για τις χρεοκοπίες εντός των επόμενων ημερών. Ο όμιλος ήδη έχει προσλάβει την τράπεζα Lazard για να του προσφέρει οικονομικές συμβουλές, καθώς και έναν νομικό σύμβουλο για να προετοιμάσει το έδαφος εν όψει μιας πιθανούς ακροαματικής διαδικασίας ενώπιον του δικαστηρίου χρεοκοπιών.
Ο Tribune, που τον περασμένο χρόνο εξαγοράστηκε από τον δισεκατομμυριούχο και μεγιστάνα του μεσιτικού τομέα Σαμ Ζελ, ελέγχει συνολικά εφτά εφημερίδες, πολλά τηλεοπτικά δίκτυα, ενώ είναι ιδιοκτήτης και της ομάδας μπέιζμπολ Σικάγο Καμπς.
Σε μεγάλες οικονομικές δυσκολίες, κυρίως εξαιτίας της κάθετης πτώσης (-19%) των διαφημίσεων, ο όμιλος είχε ανακοινώσει τον Οκτώβριο πως εντός μιας διετίας θα σταματούσε τη συνδρομή του στο πρακτορείο Associated Press. Επίσης αναζητείται αγοραστής και για τους Καμπς.
της ΙΩΑΝΝΑΣ ΝΙΑΩΤΗ (Πηγές: ΑΠΕ, www.nytimes.com, www.americanthinker.com)
* από την εφημ. ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 09/12/2008

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

Εβδομήντα χρόνια Ελληνική Ραδιοφωνία στο Ζάππειο

Μια ζωή ραδιόφωνο
Γ. Παπαστεφάνου,
Σπ. Παπαϊωάννου,
Σ. Μιχαλίτση
και Ελ. Μαβίλη


Πόσα αρνητικά μπορείς να προσάψεις στην Ελληνική Ραδιοφωνία;
Ενα σωρό. Σίγουρα. Ποτέ όμως δεν θα την κατηγορήσεις για έλλειψη ποιότητας. Εβδομήντα χρόνια τώρα, εβδομήντα ολόκληρα χρόνια, έχει κάθε δικαίωμα να υπερηφανεύεται για τις καλές της εκπομπές, τα πρωτότυπα θεατρικά της και τις ωραίες μουσικές που παίζει. Κι αν τα βαρίδια της πολιτικής εξουσίας μπαίνουν συνήθως τροχοπέδη στις προσπάθειες των ανθρώπων της, κάπως τα καταφέρνουν τελικά αυτοί και βρίσκουν την άκρη.
Τα εβδομήντα της χρόνια γιορτάζει λοιπόν η Ελληνική Ραδιοφωνία, η ΕΡΤ δηλαδή. Και τα γιορτάζει στο Ζάππειο, όπου φιλοξενήθηκαν και τα πρώτα ραδιοφωνικά της στούντιο, με πλήθος εκδηλώσεων που ξεκινούν από μεθαύριο Δευτέρα και θα διαρκέσουν ένα δίμηνο.
Η μεγάλη έκθεση που παρουσιάζει την ιστορία του ραδιοφώνου στην Ελλάδα αποτελεί τον κορμό των εκδηλώσεων. Φωτογραφίες και ηχητικά ντοκουμέντα φωτίζουν την κάθε εποχή, ενώ η έκθεση θα παραμένει καθημερινά ανοιχτή από τις 10 το πρωί έως τις 8 το βράδυ.
Κάθε Τρίτη θα πραγματοποιούνται και συναυλίες - θα μεταδίδονται live από το «Δεύτερο 103,7». «Συναυλίες χωρίς ηλεκτρισμό», όπως αναφέρει χαρακτηριστικά το επίσημο πρόγραμμα. Συμμετέχουν οι Χρόνης Αηδονίδης, Γιώργος Νταλάρας, Γιάννης Χαρούλης, Νίκος Πορτοκάλογλου, Παντελής Θαλασσινός και Ελευθερία Αρβανιτάκη.Οι Δευτέρες είναι αφιερωμένες στα θεατρικά. Με το «Θέατρο του Νέου Κόσμου», το «Θέατρο Τέχνης», το «Θέατρο Σκιών Ευγένιου Σπαθάρη» κ.ά. Το «Θεατρικό Αναλόγιο» δίνει τη δυνατότητα μιας καλής ανάγνωσης ενός έργου με τους ηθοποιούς να στέκονται όρθιοι, πίσω από τα αναλόγιά τους και με ειδικό συγκεντρωτικό φωτισμό, διαβάζουν ένα σπουδαίο θεατρικό κείμενο. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων θα διεξαχθούν και οκτώ ημερίδες, μία ανά εβδομάδα, με θεματικές που αγγίζουν όλο το εύρος του ραδιοφώνου, όπως ειδήσεις, μουσική, αθλητισμός κ.ά. Στο www.ellinikiradiofonia.gr θα βρείτε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες.
Η είσοδος είναι ελεύθερη και, επίσης, όλες οι εκδηλώσεις, είτε πρόκειται για συζητήσεις είτε για συναυλίες και θεατρικά, θα πραγματοποιούνται παρουσία κοινού.
του Δ. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ από την εφημ. "Ελευθεροτυπία" 6.12.08

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

Κανδυλάκης, Μανώλης, Εφημεριδογραφία της Θεσσαλονίκης. Συμβολή στην ιστορία του Tύπου,



τ. Α' Τουρκοκρατία, Θεσσαλονίκη,
University Studio Press, 1998

Πρόκειται για τον τόμο που εγκαινιάζει την προσπάθεια του συγγραφέα να συγκεντρώσει και να παρουσιάσει με κριτική διάθεση τα στοιχεία που διασώθηκαν για τις περίπου 500 εφημερίδες που εκδόθηκαν στη Θεσσαλονίκη μέχρι το 1987. Δεν αποτελεί κατ' ανάγκην μια ιστορία του τύπου της Θεσσαλονίκης με την ευρύτερη έννοια, δηλαδή αναζήτηση αιτίων ή την κριτική του έργου των εφημερίδων και των εκδοτών ή των δημοσιογράφων που μόχθησαν σε αυτές. Είναι απλώς μία παρουσίαση των εφημερίδων της πόλης, στην οποία παρατίθενται στοιχεία για την αρθρογραφία και την ύλη των εφημερίδων, για τη σχέση τους με την πόλη, για τους πρωταγωνιστές της έκδοσης, εκδότες, συντάκτες, αρθρογράφους, τεχνικούς και άλλους συντελεστές.
Ο πρώτος τόμος παρουσιάζει τις γενικές συνθήκες έκδοσης εφημερίδων επί τουρκοκρατίας στη Θεσσαλονίκη, τον έλεγχο από την εξουσία, τη λογοκρισία κτλ. Αναφορά γίνεται στις πρώτες εφημερίδες που εκδίδονται ήδη στο τέλος της δεκαετίας του 1870 ακόμη και σε κάποιες για την κυκλοφορία των οποίων μόνο έμμεσες πληροφορίες υπάρχουν.

Παρουσιάζονται οι εφημερίδες "Ερμής", "Φάρος της Μακεδονίας", "Φάρος της Θεσσαλονίκης", "Αλήθεια", "Νέα Αλήθεια", "Μακεδονία", "Παμμακεδονική", άλλες εφημερίδες και περιοδικά, καθώς και εφημερίδες ξενόγλωσσες, γραμμένες στην τουρκική, την εβραϊκή, τη γαλλική, τη βουλγαρική, την αλβανική, τη ρουμανική, τη σερβική, την αγγλική, την ιταλική, την αρμενική, την αραβική.

Υπάρχουν ακόμη αναλυτική βιβλιογραφία για τον τύπο της Θεσσαλονίκης, με ευρετήρια όσων εφημερίδων παρουσιάζονται, και πίνακας γεγονότων που επηρέασαν και την έκδοση κάθε εντύπου.

Δευτέρα 3 Νοεμβρίου 2008

Η ιστορία της δημοσιογραφίας στο «Newseum»


Αντικείμενα που συνδέθηκαν με ιστορικά γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο περιλαμβάνονται μεταξύ των εκθεμάτων του Μουσείου όπως: Ένα μεγάλο κομμάτι της μεταλλικής κεραίας που κάποτε εξέπεμπε από την κορυφή των Δίδυμων Πύργων στο Μανχάταν, αυτούσια κομμάτια του Τείχους του Βερολίνου, ένα μεγάλο κομμάτι ασβεστόλιθου από το Πεντάγωνο την ημέρα της επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου, το σημαδεμένο από σφαίρες φορτηγάκι του περιοδικού «Τάιμ» στη διάρκεια της πολιορκίας του Σεράγεβο το 1990, το λάπτοπ του δημοσιογράφου της «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», Ντάνιελ Περλ, που δολοφονήθηκε στο Πακιστάν.
Επίσης οι φωτογραφίες εκατοντάδων δημοσιογράφων που έχασαν τη ζωή τους εν ώρα καθήκοντος από το 1830 έως σήμερα, η στολή του πολεμικού ανταποκριτή στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο Εντουαρντ Μάροου, το ματωμένο γιλέκο του ανταποκριτή του ABC στο Ιράκ Μπομπ Γούντρουφ είναι επίσης μερικά μόνο από τα 6.000 εκθέματα του Μουσείου που ζωντανεύουν την ιστορία.
Βίντεο με συνεντεύξεις και ρεπορτάζ που έμειναν στην ιστορία όπως του κορυφαίου άνκορμαν Χάουαρντ Κοσέλ με τον Μοχάμεντ Αλι, η ανταπόκριση του δημοσιογράφου του CNN Μπέρναρντ Σο από την Βαγδάτη την ώρα που οι βόμβες αρχίζουν να πέφτουν, ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια των επισκεπτών. Εκατοντάδες παλιές εφημερίδες και τίτλοι με ανακοινώσεις όπως τη δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς και του Κένεντι, το θάνατο της Μέριλιν Μονρόε, το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου κλπ.

Μέρος της κεραιας που ηταν στους διδυμους πυργους της Νεας Υόρκης
Ο επισκέπτης έχει μεταξύ άλλων την δυνατότητα πρόσβασης στις πρώτες σελίδες 80 αμερικανικών εφημερίδων καθώς και 500 άλλων από ολόκληρο τον κόσμο ενώ με ένα άγγιγμα μιας οθόνης μπορεί να δει αποσπάσματα διάσημων βιβλίων και ντοκουμέντων.
Σε μια γιγαντο-οθόνη του Μουσείου προβάλλονται διαρκώς τίτλοι ειδήσεων από το Αssociated Press, αλλά και ολιγόλεπτα βίντεο με τα τελευταία νέα από όλο τον κόσμο.
Οι «αριθμοί» του Μουσείου εντυπωσιάζουν από μόνοι τους: 15 αίθουσες, 14 θεματικές ενότητες, δύο στούντιο τηλεόρασης, 35.000 πρωτοσέλιδα εφημερίδων με ιστορία πέντε αιωνων, περισσότερες από 4.000 φωτογραφίες, 130 διαδραστικούς σταθμοί, 100 οθόνες τηλεοράσεις κλπ.
*από το http://pray.pblogs.gr/2008/10/349745.html
Ο συνεργάτης της ιστοσελίδας του Πολιτισμού του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΑΠΕ-ΜΠΕ) Αλέκος Λιδωρίκης βρέθηκε στο Newseum- με την ευκαιρία της επίσκεψης του στην Ουάσιγκτον λόγω της ετήσιας Συνόδου του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας- και μας μεταφέρει χαρακτηριστικές εικόνες.

Οι μεταπτυχιακοί φοιτητές του τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου σας προτείνουν να γνωρίσετε τη δουλειά τους

Την Παρασκευή 31 Οκτωβρίου έως την Κυριακή 2 Νοεμβρίου θα πραγματοποιηθεί στον πολυχώρο booze cooperativa το τριήμερο δρώμενο audio, visual and other pleasures.
Οι μεταπτυχιακοί φοιτητές του τμήματος Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου σας προτείνουν να γνωρίσετε τη δουλειά τους:
Ταινίες μικρού μήκους, ντοκυμαντέρ, θεατρικά μονόπρακτα, video art και εγκαταστάσεις, (Παρασκευή 31 Οκτωβρίου) καθώς και μια παράσταση του μιούζικαλ Λόλα Καύτα του Κέντρου Δράματος του Παντείου ( Σάββατο 1η Νοεμβρίου) καθώς και μια παρουσίαση του βιβλίου του Γιάγκου Ανδρεάδη Αντιγόνη 2 μαζί με ένα CD όπου ερμηνεύουν χορικά της Αντιγόνης του Σοφοκλή μελοποιημένα από τον Γιώργο Παπαδάκη . Οι δραστηριότητες αυτές ξεκίνησαν στο πλαίσιο του μαθήματος «Παραστατικές Τέχνες» όπου διδάσκουν ο Δήμος Αβδελιώδης, η Έλενα Χόρτη και θα δημιουργήσουν στο χώρο ένα τριήμερο συνεχές οπτικοακουστικό δρώμενο.
Παρασκευή 31/10
8:00-9:30-Παρουσίαση θεατρικών μονόπρακτων
9:30-11:00- Προβολή ταινιών μικρού μήκους
Σάββατο 1/11
9:00 «(Λ)όλα Κάφτα από το Κέντρο Δράματος του Παντείου. Πρόκειται για ένα ασύμμετρο έργο που γράφτηκε επί σκηνής με συμμετοχή εκλεκτών εμπρηστών δασών και ερμηνεύεται από τους συνήθεις υπόπτους
Κυριακή 2/11
7:00- Παρουσίαση του βιβλίου του Γιάγκου Ανδρεάδη Αντιγόνη 2, Εκδόσεις Λιβάνη , Αθήνα 2008 που συνοδεύεται από ένα CD με χορικά του έργου του Σοφοκλή μελοποιημένα από τον συνθέτη και διδάσκοντα στο Πάντειο Γιώργο Παπαδάκη και ερμηνευμένα από τραγουδιστές του Κέντρου Κλασικού Δράματος και Θεάματος του Παντείου Πανεπιστημίου. Στην παρουσίαση θα μετάσχουν εκτός από τον συγγραφέα ο Γιώργος Παπαδάκης, ο Τηλέμαχος Χυτήρης και ο Φώτης Κουβέλης.
9:00- Παρουσίαση της ταινίας φοιτητών του Παντείου με την επίβλεψη του Δήμου Αβδελιώδη Μηδένα προ του τέλους μακάριζε.
Κάθε ημέρα μετά τις 10:30 θα ακολουθεί DJ Set από guest DJ.
Επίβλεψη, υποστήριξη: Γιάγκος Ανδρεάδης, Δήμος Αβδελιώδης, Έλενα Χόρτη.
ΧΟΡΗΓΟΣ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΕΡΤ
Έναρξη: Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 8:00 μ.μ.
Διάρκεια: 31 Οκτωβρίου έως 2 Νοεμβρίου
BOOZE COOPERATIVA, Κολοκοτρώνη 57, Αθήνα, Τηλ: 210 3240944.
http://www.boozecooperativa.com
Επικοινωνία: performing.panteion@gmail.com
http://performingpanteion.blogspot.com
Θα παρουσιαστούν:
Ο Δαίμονας (ταινία μικρού μήκους)
Πηνελόπη Γουρδέα, Κωνσταντίνος Ιωαννίδης, Ιωάννης Παπαϊωάννου
Τα ενδύματα (ταινία μικρού μήκους)
Γεωργία Σακκά
Έρως Ανυπόφορος (ταινία μικρού μήκους)
Ελένη Ανδρεάδου,Στέλλα Παρασχά, Βάσια Ρούσσου, Καλλιόπη Χαραλαμπάκη
Μαζί (ταινία μικρού μήκους)Δημήτριος Νάκος, Έφη Κυπριανίδου
Ποιος ζει, ποιος πεθαίνει (Ντοκυμαντέρ)
Tijana Prodanović,Χρήστος Κουκοφίκης
Ημερολόγια γυναικών (συλλογικό βίντεο-ντοκιμαντέρ)
Μαρία Πεσλή
φιλμ νουάρ (βιντεοεγκατάσταση)
Ομάδα La.Ska (Μαρίνα Λαγού, Μαρίτα Σκανδάλη)
Injection or 5ml of relaxing medicine (Κineograph)
Δήμητρα-Σοφία Πατσιλινάκου
Το ναυάγιο (θεατρικό μονόπρακτο)
Κουκοφίκης Χρήστος
Μνήμη (θεατρικό μονόπρακτο)Κακαβά Ευαγγελία, Αλεξανδροπούλου Βέρα-Αικατερίνη
Μαρία Νεφέλη (Σκηνικό ποίημα)
Ελένη Μητσακάκη

Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

Ο πόλεμος «σκοτώνει» την ελευθερία του Τύπου, αναφέρουν οι Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα



Στην 31η θέση η Ελλάδα


Reuters
Η οργάνωση σημειώνει ότι η δολοφονία της Αννας Πολιτκόφσκαγια παραμένει ανεξιχνίαστη
Παρίσι

Μόνο η ειρήνη και όχι η οικονομική ευημερία μπορεί να διασφαλίσει τις ελευθερίες του Τύπου σημειώνει η οργάνωση Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα (RSF) στην ετήσια έκθεσή της .
Όπως σημειώνει η έκθεση της οργάνωσης για το 2008, οι μεγαλύτερες δημοκρατικές χώρες του πλανήτη «είναι αποσταθεροποιημένες και σε άμυνα» και «σταδιακά διαβρώνουν το χώρο για τις ελευθερίες».
Στην πρώτη θέση του καταλόγου για άλλη μία χρονιά βρίσκεται η Ισλανδία ενώ στις 20 πρώτες θέσεις βρίσκονται, μεταξύ άλλων, χώρες όπως το Λουξεμβούργο, η Νορβηγία, η Εσθονία, η Ιρλανδία, το Βέλγιο, η Νέα Ζηλανδία, η Σλοβακία, ο Καναδάς, η Αυστρία και η Δανία.
Στην 20η θέση βρίσκεται η Γερμανία, στην 23η η Βρετανία,
Η Ελλάδα μοιράζεται την 31η θέση στον πίνακα της οργάνωσης μαζί με την Κύπρο, την Γκάνα και το Μάλι, μερικές θέσεις πάνω από τη Γαλλία, την Ισπανία και τις ΗΠΑ. Το 2007 η Ελλάδα ήταν στην 30η θέση, με ένμαν ελαφρά χειρότερο βαθμό, πάντως.
Σε ό,τι αφορά τις γειτονικές μας χώρες, η Αλβανία βρίσκεται στη 79η θέση, η Βουλγαρία στην 59η θέση και η ΠΓΔΜ στην 42η θέση. Η Τουρκία βρίσκεται στην 102η θέση ισοψηφώντας με την Αρμενία.
Πλήγμα για τις ελευθερίες ο πόλεμος
Κακή βαθμολογία πήραν στην μέτρηση οι ΗΠΑ και το Ισραήλ που, κατά την οργάνωση, δεν σέβονται τις ελευθερίες του τύπου.
Χαρακτηριστικά, οι ΗΠΑ βρίσκονται μόλις στην 119η θέση σε ότι αφορά τις ελευθερίες εκτός τις επικράτειας της, όπου διεξάγει πολέμους, ενώ το 2007 βρισκόταν στην 111η θέση.
Πολύ μεγάλη πτώση είχε και το Ισραήλ το οποίο υποχώρησε από την 103η πέρυσι στην 149η θέση το 2008 λόγω της δολοφονίας Παλαιστίνιου δημοσιογράφου από ισραηλινούς στρατιώτες, του εικονολήπτη Φαντέλ Σανά που έχασε τη ζωή του τον Απρίλιο στη Λωρίδα της Γάζας. Στην κατάταξη με βάση την ίδια τη χώρα, το Ισραήλ βρίσκεται στην 46η θέση.
Η Ρωσία βρίσκεται στην 141η θέση με την οργάνωση να σημειώνει ότι τα μέσα ενημέρωσης, φιλοκυβερνητικά και μη ελέγχονται αυστηρά και ότι παραμένουν ανεξιχνίαστες οι δολοφονίες δημοσιογράφων, όπως της Αννας Πολιτκόφσκαγιας.
Κατακόρυφη πτώση λόγω πολέμου είχε και η Γεωργία που βρέθηκε από την 66η στην 120η θέση.
Η οργάνωση χαρακτηρίζει ακόμη χώρες όπως το Ιράκ (στην 158η θέση), το Πακιστάν (152ο) και το Αφγανιστάν (156ο) «μαύρες ζώνες» για τους δημοσιογράφους και «δικτατορίες» χώρες όπως η Κίνα, το Ιράν και η Ζιμπάμπουε. Ειδικά για την Κίνα που καταλαμβάνει την 169η θέση, η RSF σημειώνει ότι οι Ολυμπιακοί Αγώνες έφεραν και τη φυλάκιση αντιφρονούντων αλλά και δημοσιογράφων.
Τον κατάλογο κλείνουν το Τουρκμενιστάν, η Βόρειος Κορέα και τελευταία η Ερυθραία, στην 173η θέση.
Newsroom ΔΟΛ

Δευτέρα 6 Οκτωβρίου 2008

Η εφημερίδα ΕΡΜΗΣ και η ιστορία του Tύπου




O τύπος στη Ζάκυνθο εμφανίστηκε για πρώτη φορά στα πρώτα χρόνια του 19ου αιώνα. Πρώτη εφημερίδα στο νησί που τυπώθηκε, σύμφωνα με τον ιστορικό Νίκο Κουρκουμέλη, ήταν η Gazzetta Ζacinthia τον Ιούλιο του 1811 στην ιταλικη γλώσσα και το Μάϊο του 1812 στην ελληνική γλώσσα.

Στον εικοστό αιώνα ο τύπος της Ζακύνθου γνώρισε μεγάλη ακμή και μόνο δύο γεγονότα ανέστειλαν σε μεγάλο βαθμό την λειτουργία του.
Το πρώτο ήταν ο β' παγκόσμιος πόλεμος με την τετράχρονη ιταλογερμανική κατοχή και το δεύτερο οι σεισμοί του 1953.
H μεγάλη καταστροφή που προκάλεσε στη Zάκυνθο η σεισμοπυρκαγιά του 1953 είχε τις συνέπειές της και στην πορεία του τύπου. Tα τυπογραφεία επλήγησαν και η μοναδική εκδιδόμενη έως εκείνη τη εποχή ημερήσια εφημερίδα, η Kαθημερινή, διέκοψε την κυκλοφορία της. Ωστόσο η αγάπη για τον τύπο και το ασίγαστο πάθος των ανθρώπων του - εκδοτών και τυπογράφων - επέτρεψε την επανακυκλοφορία αρκετών εξ' αυτών πολύ πιο γρήγορα από όσο αναμένετο.
Oι γενικότερες κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες του νησιού και η υπερτροφική ανάπτυξη του αθηναϊκού τύπου, ο οποίος με την ενίσχυση του κράτους έγινε την δεκαετία του '60 εθνικός με κυκλοφορία σε όλη την επικράτεια, δημιούργησε δυσκολίες στην ανάπτυξη του τοπικού τύπου με αποτέλεσμα για αρκετές δεκαετίες η Zάκυνθος να διαθέτει εφημερίδες που κυκλοφορούσαν ανά εβδομάδα ή ανά δεκαπενθήμερο.
Oι συνθήκες άρχισαν να βελτιώνονται αισθητά τις τελευταίες δύο δεκαετίες του αιώνα και της χιλιετίας. Tη μεγαλύτερη υπηρεσία σε αυτή την κατεύθυνση προσέφερε η ανάπτυξη της τεχνολογίας και η απελευθέρωση των ηλεκτρονικών μέσων επικοινωνίας από το κρατικό μονοπώλιο. 4
H πληροφορική μπήκε στο χώρο της παραδοσιακής τυπογραφίας και με μικρός κόστος αντικατέστησε ένα μεγάλο μέρος εργασιών που απαιτούντο έως εκείνη την εποχή, για την έκδοση των εφημερίδων και των εντύπων.
Nέοι άνθρωποι που εμφανίστηκαν στο προσκήνιο και πήραν την σκυτάλη από τις γενιές του '50 και '60, άρχισαν να δημιουργούν εφημερίδες με σύγχρονα τεχνικά μέσα και με ύφος που αντικατόπτριζε τις γενικότερες αλλαγές στη χώρα.
Παράλληλα η άνθιση του ραδιοφώνου και η παρουσία τηλεοπτικών καναλιών επέτρεψαν την δημιουργία ανεπτυγμένων επιχειρήσεων στα μέσα επικοινωνίας με μακρόπνοους στόχους.
Tο 1995 ιδρύθηκε στη Zάκυνθο η ανώνυμος εταιρεία EΠIKOINΩNIA. Mεταξύ των μετόχων της εταιρείας οι εκδότριες των εβδομαδιαίων εφημερίδων EBΔOMAΔA και TYΠOΣ, Iωάννα Πέττα - Συνετού και Aγγελική Ι. Ξενόφου.
H εταιρεία από τον πρώτο χρόνο της ίδρυσής της λειτούργησε τον ραδιοσταθμό EPMH fm.
Tο 1996 οι εφημερίδες EBΔOMΑΔA και TYΠOΣ διακόπτουν την έκδοσή τους και στις 17 Aπριλίου του 1996 εκδίδεται το πρώτο φύλλο της εφημερίδας EPMHΣ.
Eκδότρια της εφημερίδας η κα Iωάννα Συνετού.
Διευθύντρια η κα Aγγελική Ξενόφου και Σύμβουλος έκδοσης ο δημοσιογράφος Φίλιππος Συνετός.
Το πρώτο φύλλο της εφημερίδας τυπώθηκε στις ιδιόκτητες εγκαταστάσεις της εταιρείας EΠIKOINΩNIA σε 450 αντίτυπα, με οκτώ σελίδες και σε σχήμα σελίδας 28X42 cm. Σήμερα η εφημερίδα τυπώνει και κυκλοφορεί 1200 αντίτυπα ημερησίως σε έκδοση 20 σελίδων με ένθετο για τον αθλητισμό και εβδομαδιαίο ένθετο για τους Αγγλόφωνους του νησιού μας.
Aπό αυτά τα 550 φύλλα διανέμονται μέσω ιδιωτικού ταχυδρομείου στην Ζάκυνθο, τα 450 διατίθενται μέσω των τοπικών πρακτορείων τύπου στα περίπτερα και άλλα 200 περίπου ταξιδεύουν σε παραλήπτες στην Αθήνα στο Ιόνιο σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας και του εξωτερικού.
H ύλη και το περιεχόμενο της εφημερίδας είναι καθαρά τοπικού χαρακτήρα, γεγονός που αντικατοπτρίζει και την ουσιαστική ανάδειξη της τοπικής δημοσιότητας που έχει επιτευχθεί στη Zάκυνθο τα τελευταία χρόνια.

Τετάρτη 30 Ιουλίου 2008

Μήπως, λέμε μήπως, είναι τόσο στραβός ο γιαλός ή στραβά άραγε αρμενίζουμε;



Άρθρο του Δημήτρη Θ. Αρβανίτη*

Μάης 2008 μια επέτειος για τα γεγονότα.
Μάης 1968, σαράντα χρόνια μετά και η επανάσταση πάει περίπατο.
Δεχόμαστε την εξ ορισμού ελευθερία μας, αλλά δεν έχουμε το θάρρος να ζητήσουμε συγγνώμη από τους νέους αυτούς που άλλαξαν την ιστορία της καθημερινότητας στην Ευρώπη, αγκάλιασαν την εργατική τάξη και φώναξαν όλοι μαζί. «Είμαστε ρεαλιστές, ζητάμε το αδύνατον».Τι να πάρουμε είδηση εμείς τότε, ένα χρόνο μέσα στη χούντα, με τα μέσα φιμωμένα εκούσια ή ακούσια, περιμέναμε να ακούσουμε λαθραία την «Ντόιτσε Βέλε» ή να μάθουμε πρώτο χέρι από αυτούς που μπορούσαν να ταξιδεύουν στο Παρίσι.Τα μηνύματα τα πήραμε όμως και με την πρώτη ευκαιρία, που άργησε πέντε χρόνια, είχαμε επιτέλους και τη δική μας μεταπολίτευση. Και να τα όνειρα και να οι πολιτικές ζυμώσεις και να επιτέλους και η νομιμοποίηση του ΚΚΕ και λίγο αργότερα η αναγνώριση της Εθνικής Αντίστασης και να το ΠΑΣΟΚ και το ραντεβού με την Ιστορία και να η διάθεση να ερωτευθούμε ανοιχτά και να γυρίσουμε τα πάντα ανάποδα.
Τριανταπέντε χρόνια μετά, έχουμε αποδεχτεί τη μοίρα μας. Δεν ζητήσαμε, όταν έπρεπε, εξηγήσεις για το Μάαστριχτ και τις συμφωνίες, γλεντήσαμε την Περεστρόικα, κάναμε «πλάκα» με το Θατσερισμό, λακίσαμε από τα κόμματα και για «πλάκα» το ρίξαμε στο χαβαλέ. Εν ονόματι της ελευθερίας βάλαμε τα ποπ σκυλάδικα στα πανεπιστήμια και παρακολουθήσαμε εκατοντάδες ηλίθιες συναυλίες (;) ανάβοντας αναπτήρες, δήθεν ροκ και καλά, αλλά αντί να φωτίσουμε την τύφλα μας, ξυπνήσαμε ένα πρωί και μας είπαν κάτι πικρά λόγια για το ασφαλιστικό, ένα άλλο πρωί καταλάβαμε ότι μας ξεσκίσανε το εισόδημα και η παλιά δραχμή έγινε μια σκατούλα του ευρώ, ακόμα άλλο ένα πρωί μας κολλήσανε ένα διάολο στο αυτί μας για να σπαταλάμε και το τελευταίο λεπτό του «ελεύθερου» χρόνου μας, χαζέψαμε σαν τον Νέρωνα την πανελλαδική εμπρηστική καταστροφή των δασών μας και ξαφνικά το ρίξαμε στην οικολογία γιατί αυτό είναι το νέο τρεντ. Τρεντ είναι και το να παραγγέλνεις σαλάτα με ρόκα και να την πληρώνεις για εξωτικό φυτό, λες και δεν έρχεται από το Μαραθώνα. Τρεντ ήταν και η ομοψυχία μας στους Ολυμπιακούς του 2004, αλλά το αγγούρι άλλοι το φάγανε και δροσιστήκανε κι άλλοι ζορίζονται τώρα. Κι όσοι δεν θέλαμε να είμαστε «παντός καιρού» και είπαμε ανοιχτά τη γνώμη μας, μπήκαμε σε μαύρες λίστες. Και όταν φάγαμε απανωτές τις σφαλιάρες με τις αποκαλύψεις για τη «ντόπα», σφυρίξαμε αδιάφορα μην μπορώντας να δεχτούμε την ατίμωση. Τώρα υπογράφουμε διαμαρτυρίες και καλούμε το δήμαρχο να ελευθερώσει τα πεζοδρόμια και το ΥΠΕΧΩΔΕ να μη μας κρύβει τις μετρήσεις των ρύπων της ταλαίπωρης Αθήνας. Αλλά την πόλη την ξεσκίζουμε εμείς. Καβαλάμε πεζοδρόμια και σπάμε τις μουριές, βάζουμε σημάδι τους κάδους από τον τρίτο και σουτάρουμε τα σκουπίδια, γιατί θα λερωθούμε αν τα κατεβάσουμε ντυμένοι στην τρίχα αφού αρχίσαμε να πηγαίνουμε και στο νέο τρεντ, την όπερα.Κυνηγάμε τις εφημερίδες-περιτύλιγμα των προσφορών τους και δεν ρίχνουμε καν μια ματιά να ξεστραβωθούμε, αφού έτσι κι αλλιώς θα μάθουμε τα νέα από τα τηλεοπτικά παράθυρα το βράδυ. Όσο για την επανάσταση και την κοινωνική κριτική, κάθε Τρίτη βράδυ έχουμε αριθμημένη θέση για το Λαζόπουλο. Έτσι ξαλαφρώνουμε.
Φιλότεχνοι όμως μέχρι πτώσεως. Σε όλα πάμε και δεν μας ενδιαφέρει το πανάκριβο εισιτήριο για την κάθε λογής μπαρούφα γιατί εμείς κάνουμε θυσίες για την Τέχνη. Δεν είμαστε όμως ελιτιστές. Τα παρακολουθούμε όλα. Και Μέγαρο και Πέγκυ και χοροθέατρο και μπαρουφομαλακίες και δήθεν progrersive και έντεχνο και ελληνικές ταινίες «σύγχρονης κωμωδίας» και «προσεγμένες» τηλεοπτικές σειρές. Ποίηση δεν διαβάζουμε γιατί μας πέφτει λίγο βαριά, αλλά που να τολμήσουμε να διαβάσουμε το «Νόημα» της Μαρίας Λαϊνά αφού θα δούμε το Χριστό φαντάρο.
Καλά ρε μεγάλε, τόσο χάλια είμαστε;Εμείς τουλάχιστον, ως «κλάδος», βρισκόμαστε σε Άνοιξη. Το ελληνικό design μεγαλουργεί. Πολύ τρέντι η γραφιστική. Απλά πράγματα. Οι Έλληνες γραφίστες τετραγωνίσαμε τον κύκλο. Δε σου λέει και κανείς τίποτα άμα κάνεις ένα κουτί για πίτσα το ίδιο με μια αφίσα ή ένα φλάιερ για electronic music και μια αλοιφή για τις αιμορροΐδες σαν ένα λογότυπο για το γύρο της Αθήνας. Έτσι κι αλλιώς τα ίδια λεφτά μας δίνουνε. Δεν υπάρχει μπάτζετ...Ένα φιλαράκι, γραφίστας, προκειμένου να μην πάρει τίποτα κάνει λογότυπα και συσκευασίες για εκατόν πενήντα ευρώ... εντάξει δεν έχει έξοδα, μένει με τους γονείς του και δουλεύει στο σπίτι... μια αφισούλα τού, πήρε και έπαινο σε μια γιορτή που γίνεται μια φορά το χρόνο... αλλά ρε γαμώτο δεν έχει ούτε ΙΚΑ ούτε τίποτα ακόμα. Και μια φίλη του, κι αυτή γραφίστρια, που δούλεψε την πρακτική της σε ένα «τρέντι δημιουργικό γραφείο» περάσανε τρεις μήνες και δεν έχει πάρει ακόμα φράγκο...Μήπως, λέω μήπως, κάτι έχουμε παρεξηγήσει; Μήπως είμαστε απλά περιστασιακοί χειροκροτητές μιας μετριότητας, πρώτης στο χωριό, αλλά δεύτερης στην πόλη;Μήπως δεν γνωρίζουμε ότι με τις πορδές δεν βάφονται αυγά;Μήπως δεν έχουμε καταλάβει ότι τα βραβεία είναι όπως τα φιλιά, που αν τα σκορπάς χάνουνε την αξία τους;Μήπως πιστεύουμε ότι ο χρόνος δεν θα περάσει από πάνω μας και θα είμαστε για πάντα οικόσιτοι των γονιών μας και δεν θα χρειαστεί ποτέ να διεκδικήσουμε από την πολιτεία να μας συνδράμει στα γεράματά μας;Μήπως αντί να χαζεύουμε στο διαδίκτυο, είναι καλύτερα να ανοίξουμε το μυαλό μας και να σκεφτούμε τι δουλειά έχουμε εμείς με τους Γιαπωνέζους και τα κουκλάκια και αυτά τα έρημα τα γεωμετρικά σχήματα του Swiss International Style;Μήπως πρέπει να καταλάβουμε πόσο ανόητο είναι η ελληνική οπτική επικοινωνία να γίνεται στα Αγγλικά, σε κάθε εφαρμογή, και να προορίζεται για έναν τόπο που και γλώσσα έχει (ακόμα) και γραφή διαθέτει και το 99% των κατοίκων δεν τελειώνει το Αμερικάνικο κολέγιο;Μήπως πρέπει να καταλάβουμε επιτέλους τι είναι η πνευματική ιδιοκτησία, η αυθεντικότητα και το κοινωνικό ήθος, οι συνήθειες του τόπου;Μήπως πρέπει να απαιτήσουμε από την Πολιτεία καλύτερη μόρφωση και από τον εαυτό μας μεγαλύτερη επιμέλεια στις σπουδές μας;Μήπως πρέπει να μυριζόμαστε την απάτη και να της προσφέρουμε την περιφρόνησή μας; Μήπως πρέπει να γίνουμε συνάδελφοι, γενναιόδωροι και ειλικρινείς, να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλο εκτοξεύοντας πικρόχολα σχόλια, αντί να προωθούμε το σύνολο γιατί έτσι μόνο θα εισπράξουμε και τα ατομικά οφέλη;Μήπως πρέπει να διαχωρίσουμε το design από το επάγγελμα και να είμαστε λιγότερο ματαιόδοξοι, αν μπορεί κανείς να το πει έτσι, να καταλάβουμε πως είναι στο χέρι μας να βελτιώσουμε τη ζωή μας και να βοηθήσουμε με τον μοναδικό μας τρόπο, τη δουλειά μας, να λυθούν κάποια από τα χιλιάδες προβλήματα μας;Μήπως η ελληνική γραφιστική πρέπει να κάνει το δικό της Μάη και επιτέλους «να ξεμπερδεύουμε με τους κακομούτσουνους» όπως είπε ο Μπορίς Βιαν, να γευτούμε τον πικρό σαρκασμό των ταινιών του Ζακ Τατί, να αναλύσουμε τη σκέψη του Αλμπέρ Καμύ και να ξαναδούμε εφ? όλης της ύλης τις αφίσες των Γκραπίς και τα πρωτοσέλιδα της τότε Λιμπερασιόν;Μήπως πρέπει να γιορτάσουμε την αγέραστη σκέψη του Ζ. Λ. Γκοντάρ και να αναγνωρίσουμε το ευεργετικό «άσυλο» που προσέφερε με άπειρη αγάπη το Γαλλικό κοινό στη Τζαζ, την εποχή που η ίδια η Αμερική έστελνε τους υπέροχους μουσικούς της στην ανεργία;Μήπως πρέπει να καταλάβουμε ότι η Ένωση Γραφιστών ανήκει σε όλους μας και μας περιμένει να δουλέψουμε σοβαρά, να συγκροτηθούμε κάποτε σε ισχυρό σώμα σοβαρών επαγγελματιών και να αφήσουμε για την ώρα τις ματαιόδοξες συλλογές μεταλλίων και το αμφιβόλου υποστάσεως κυνήγι κούφιων διακρίσεων;Μήπως πρέπει να σκεφτούμε ότι το ταλέντο μπορεί να πέσει εύκολα θύμα της ματαιοδοξίας και η απόλυτη βεβαιότητα δεν διαφέρει από την πλήρη υπαρξιακή ανασφάλεια;λέμε, μήπως;
Δημήτρης Θ. ΑρβανίτηςΑGI member Designer
Υστερόγραφο
Designism is the Enemy of Design**Άλλο το γάλα κι άλλο η καβάλα
Το graphic design ανακαλύφθηκε από Έλληνες στις αρχές της δεκαετίας του 2000. Μέσα σε λίγα χρόνια κατόρθωσε να αναδειχθεί σε υπεράξιο εθνικό προϊόν κερδίζοντας την αποδοχή και την καταξίωση του συνόλου των πολιτών της χώρας, οι οποίοι και μετάλλαξαν την καθημερινότητά τους σε μια τεράστια design performance με αποτέλεσμα να θεσπισθούν ετήσιοι διαγωνισμοί με σκοπό τη βράβευση της πρωτοτυπίας, της αυθεντικότητας και του δημιουργικού οίστρου.Σαν σε ένα παράξενο Deja vu, οι ώριμες κοινότητες των Ευρωπαϊκών αλλά και άλλων χωρών, υφάρπαξαν, αρκετές δεκαετίες πριν, αυτή την Ελληνική ανακάλυψη και την οικειοποιήθηκαν προς ίδιον όφελος. Έφτιαξαν σχολές, δημιούργησαν δομές και παράδοση, Μουσεία και εκθέσεις και εξάγουν με επιτυχία τις ιδέες και τα παράγωγα προϊόντα τους... ακόμα και στην Ελλάδα, η οποία αδυνατεί να κατανοήσει το θράσος μιας τέτοιας «υπεξαίρεσης».
Ως λαός με ιστορία και συγκροτημένο κράτος αποφάσεων, τσατισμένοι από την παγκόσμια αδικία σε βάρος της πατρότητας της ανακάλυψής μας, ας βροντοφωνάξουμε...
«We shall overcome».
Ας μην ρεζιλέψουμε την κουβέντα μπαίνοντας σε λεπτομέρειες...

*Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «ΑdobeMagazine»,Τεύχος 4, Ιούνιος 2008

Κυριακή 6 Ιουλίου 2008

Προσπάθεια πειρατείας στην περιουσία του ΤΑΙΣΥΤ

ΤΑΜΕΙΟ ΑΣΦΑΛΙΣΕΩΣ ΙΔΙΟΚΤΗΤΩΝ , ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ & ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΤΥΠΟΥ ( Τ.Α.Ι.Σ.Υ.Τ. )

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
Άγριο χέρι στην περιουσία του ΤΑΙΣΥΤ, με παράνομο και καταχρηστικό τρόπο, επιχειρεί να βάλει η κυβέρνηση. Από τη μια σχεδιάζει να στείλει τις υπηρεσίες του Ταμείου σε εντελώς ακατάλληλα και χωρίς καμιά υποδομή Γραφεία (αφού μέρος τους ήταν κλειστό και εγκαταλελειμμένο χρόνια) στην οδό Κουμουνδούρου αίτημα για το οποίο ήδη έχουν διαμαρτυρηθεί όλες οι συνδικαλιστικές Ενώσεις, Ταυτόχρονα, από την άλλη –χωρίς απόφαση του ΔΣ του ΤΑΙΣΥΤ- κινείται να …νοικιάσει τα Γραφεία του ΤΑΙΣΥΤ στο Ταμείο Χημικών και Πετρελαιοειδών, όπως κατάγγειλε και ο Πρόεδρος των Εργαζομένων στα Ασφαλιστικά ταμεία.
Υπενθυμίζουμε ότι το ΤΑΙΣΥΤ έχει υπαχθεί με το νέο ασφαλιστικό νόμο στο ΕΤΑΠ-ΜΜΕ και κατ’ αναλογία η περιουσία του παραμένει στους εργαζόμενους-ασφαλισμένους του.
Η ενέργεια της κυβέρνησης ξεπερνά κάθε όριο ανοχής, προσπαθεί να δημιουργήσει τετελεσμένα και είναι διάτρητη, τόσο νομικά όσο και ηθικά.
Το Δ.Σ. της ΕΣΠΗΤ καλεί τους εργαζόμενους σε ετοιμότητα, ζητά τη συμπαράσταση της νέας διοίκησης της ΠΟΕΣΥ και των άλλων Ενώσεων και προειδοποιεί ρητά την κυβέρνηση ότι αυτές οι σαλταδόρικες απόπειρες σε καμιά περίπτωση δεν πρόκειται να περάσουν και θα αντιμετωπιστούν ανάλογα.
Τέλος, δηλώνει ότι οι εργαζόμενοι συντάκτες των περιοδικών με βάση τις αποφάσεις των οργάνων τους θα εξακολουθήσουν να αγωνίζονται για την κατάργηση του (αντι) ασφαλιστικού νόμου Πετραλιά.
Το Διοικητικό Συμβούλιο
Αθήνα, 9 Ιουνίου 2008

ΕΦΥΓΕ Ο ΝΙΚΟΣ ΚΑΡΑΝΤΗΝΟΣ


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ της ΕΣΠΗΤ

Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΠΗΤ εκφράζει την βαθιά του θλίψη για την απώλεια του μεγάλου δάσκαλου της δημοσιογραφίας και Προέδρου του Πανελλήνιου Συνδέσμου Δημοσιογράφων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης ΄41-΄44. Νίκου Καραντηνού

Ιδιαίτερα επισημαίνουμε την πολύτιμη συμπαράσταση και αλληλεγγύη του όταν σε καιρούς δύσκολους και αναιμικούς βοήθησε να ορθοποδήσει η ΕΣΠΗΤ (τότε ΕΣΠΤ).

Οι δημοσιογράφοι του Περιοδικού Τύπου θεωρούμε υποχρέωσή μας να τονίσουμε το πνευματικό ανάστημα, το ασύγκριτο ήθος και το άσβεστο αγωνιστικό φρόνημα του Νίκου Καραντηνού, που φώτισε με την παρουσία του τον χώρο μας. Στο πρόσωπό του αποτυπώνεται εύγλωττα το ελεύθερο πνεύμα μιας ολόκληρης εποχής και οι οραματισμοί μας. Επίσης οφείλουμε να υπογραμμίσομε τις αρχές, το ήθος και την δράση του σε εποχές δύσκολες και ανελεύθερες.

Έντιμος, επίμονος, σεμνός, τολμηρός, διορατικός και οραματιστής, ο Νίκος Καραντηνός, βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή μαζί μας και μας ενέπνεε με την παρουσία του.

Η παρακαταθήκη που αφήνει είναι για μια δημοσιογραφία οχυρό της αλήθειας, της δημοκρατίας και της ελεύθερης έκφρασης.

Το Δ.Σ. της ΕΣΠΗΤ, μαζί με όλους τους Έλληνες δημοσιογράφους, εκφράζει τα ειλικρινή της συλλυπητήρια στην οικογένεια, στο Πανελλήνιο Σύνδεσμο Δημοσιογράφων Αγωνιστών Εθνικής Αντίστασης ΄41-΄44, τους φίλους και συναδέλφους του.

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Αθήνα, 25 Ιουνίου 2008

Σάββατο 10 Μαΐου 2008

Πογκρόμ απολύσεων από παραδοσιακές εφημερίδες σε Ευρώπη και Αμερική...

Ενα μουσείο με πολύ Τύπο

Της ΔΕΣΠΟΙΝΑΣ ΑΝΤΥΠΑ*
Φέτος δεν είναι η χρονιά μας. Ενα πογκρόμ απολύσεων από παραδοσιακές εφημερίδες σε Ευρώπη και Αμερική, έρευνες που αποτυπώνουν την διαρκώς φθίνουσα εμπιστοσύνη του κόσμου στη βιομηχανία των ειδήσεων και μια γενικευμένη απαξία του κλάδου στην Ελλάδα κάνουν την Παγκόσμια Ημέρα του Τύπου να μοιάζει λίγο με γιορτή όπου οι καλεσμένοι δεν χωνεύουν τον εορτάζοντα.
Στο εντυπωσιακό Newseum οι επισκέπτες γίνονται για λίγο δημοσιογράφοι
Το Μουσείο Τύπου στην Ουάσιγκτον (Newseum), ανάμεσα στο Λευκό Οίκο και το Καπιτώλιο, δεν πρόλαβε να ανοίξει τις πύλες του, τον προηγούμενο μήνα, και οι χαρακτηρισμοί έπεσαν βροχή. Οι 50 τόνοι μάρμαρο από το Τενεσί που χρησιμοποιήθηκαν για την επιγραφή στην πρόσοψη της οδού Πενσιλβάνια και στην οποία είναι χαραγμένη η πρώτη τροποποίηση του αμερικανικού Συντάγματος, έδωσαν την πρώτη λαβή για να χαρακτηριστεί το μουσείο ως το «Ταζ Μαχάλ της δημοσιογραφίας». Η «Ουάσιγκτον Ποστ» πήρε τη σκυτάλη μιλώντας για ένα «Ιστορικό μουσείο μεταμφιεσμένο σε μια δημοσιογραφική ρετροσπεκτίβα» και μερίδα του τύπου το αποκάλεσε «μνημείο ματαιοδοξίας».
Ενα από το ακριβότερα μουσεία του κόσμου, με κόστος κατασκευής 450 εκατ. δολάρια (το Γκουγκενχάιμ στο Μπιλμπάο πριν από μία δεκαετία κόστισε 125 εκατ. δολάρια), έρχεται να συμπληρώσει το προηγούμενο κατά πολύ μικρότερο και λιγότερο φανταχτερό του Αρλινγκτον που έκλεισε πριν από δύο χρόνια.
Ιδιαίτερα περήφανο για τον διαδραστικό του χαρακτήρα φιλοδοξεί να προσελκύσει τους νέους εισάγοντάς τους στην ιστορία της επικοινωνίας με ένα ελκυστικό τρόπο και να περιορίσει τις ενοχές των γονιών που αδυνατούν να πείσουν τα παιδιά τους για την αξία μιας κυριακάτικης επίσκεψης σε μουσείο. Αν και μια τετραμελής οικογένεια πρέπει να πληρώσει 80 δολάρια στην είσοδο, ποσό εξωφρενικό για τα αμερικανικά δεδομένα, που στηλιτεύτηκε ιδιαίτερα από τον Τύπο, οι υπεύθυνοι του μουσείου είναι σίγουροι ότι αξίζει τα λεφτά του.

Πρωτοσέλιδα με ιστορία
Ετσι, οι επισκέπτες θα μπορούν διαλέγοντας από τις ειδήσεις της ημέρας να φτιάξουν τη δική τους πρώτη σελίδα ή να μαγνητοσκοπήσουν μια τηλεοπτική συνέντευξη μπροστά σε ένα φόντο που δείχνει τον Λευκό Οίκο. Βίντεο με συνεντεύξεις και ρεπορτάζ που άφησαν εποχή όπως αυτή του κορυφαίου άνκορμαν Χάουαρντ Κοσέλ με τον Μοχάμεντ Αλι ή την ανταπόκριση του δημοσιογράφου του CNN Μπέρναρντ Σο από την Βαγδάτη την ώρα που οι βόμβες αρχίζουν να πέφτουν, ξετυλίγονται μπροστά στα μάτια τους με ένα κλικ. Παλιές εφημερίδες και πηχυαίοι τίτλοι ανακοινώνουν τη δολοφονία του Τζέσε Τζέιμς και του Κένεντι, το θάνατο της Μέριλιν, το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και την καταστροφή του Χίντεμπουργκ σε μια οθόνη στο βάθος ενός σκοτεινού δωματίου στον τρίτο όροφο του μουσείου. Καμιά καταστροφή, όμως, δεν συγκινεί περισσότερο τους αμερικανούς επισκέπτες όσο η θέα της τσαλακωμένης και καμένης κεραίας τηλεπικοινωνιών που μετέδιδε το σήμα από την κορυφή του World Trade Center.
Το παγκόσμιο επικοινωνιακό χωριό επιβεβαιώνει τον χαρακτηρισμό του καθώς ο επισκέπτης έχει πρόσβαση στις πρώτες σελίδες 80 αμερικανικών εφημερίδων καθώς και 500 άλλων από ολόκληρο τον κόσμο πριν ακόμα αυτές οδηγηθούν στο τυπογραφείο, ενώ με ένα απαλό άγγιγμα μιας οθόνης μπορεί να δει αποσπάσματα διάσημων βιβλίων και ντοκουμέντων όπως η Μάγκνα Κάρτα. Πολλά από τα εκθέματα δεν περιορίζονται τόσο στο ρόλο του τύπου όσο στην ελευθερία του λόγου και την επίδρασή του στην καθιέρωση νέων δημοκρατιών.
Πολλοί υποστήριξαν ότι προκειμένου να γίνει πιο εντυπωσιακό δημιουργήθηκαν κατηγορίες αντικειμένων που ουδεμία σχέση έχουν με τη δημοσιογραφία. Οταν απορεί κανείς τι γυρεύουν τα οκτώ γιγάντια κομμάτια του Τείχους του Βερολίνου (ψυχρό μπετόν από την κομμουνιστική πλευρά, καλυμμένα με γκράφιτι από την δυτική) ή ένα μεγάλο κομμάτι ασβεστόλιθου από το Πεντάγωνο την ημέρα της επίθεσης της 11ης Σεπτεμβρίου, οι υπεύθυνοι απαντούν ότι μέσα από τα εκθέματα αυτά σχολιάζεται ο ρόλος του τύπου στις αντίστοιχες χρονικές περιόδους.
Πέρα από τους χαρακτηρισμούς, όμως, η δημοσιογραφία δεν παύει να καταγράφει όσα αύριο θα είναι ιστορία, να παρεμβαίνει σ' αυτά, αλλά και να αποτελεί και η ίδια και οι άνθρωποί της ένα σημαντικό κομμάτι της. Το σημαδεμένο από σφαίρες φορτηγάκι του περιοδικού «Τάιμ» κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Σεράγεβο το 1990, το λάπτοπ του δημοσιογράφου της «Γουόλ Στριτ Τζέρναλ», Ντάνιελ Περλ, που δολοφονήθηκε στο Πακιστάν (μια ιστορία που αργότερα έγινε ταινία), οι φωτογραφίες 1.800 συναδέλφων που έχασαν τη ζωή τους εν ώρα καθήκοντος σε όλες τις μαρτυρικές γωνιές του πλανήτη από το 1830 έως σήμερα, η στολή του πολεμικού ανταποκριτή στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο Εντουαρντ Μάροου, η πόρτα των γραφείων του Δημοκρατικού Κόμματος που διέρρηξαν με εντολή του Νίξον και το ματωμένο γιλέκο του ανταποκριτή του ABC στο Ιράκ Μπομπ Γούντρουφ είναι μερικά μόνο από τα 6.214 εκθέματα που ζωντανεύουν την ιστορία.
Και καθώς η κοινωνία της πληροφορίας μεγαλώνει, η ανθρώπινη πλευρά της δημοσιογραφίας είναι και οι γαλάζιες παντόφλες της Αν Μαρί Κοξ, της διάσημης μπλόγκερ της «Ουάσιγκτον» που τώρα γράφει για το «Τάιμ», αλλά και το κινητό τηλέφωνο ενός σπουδαστή τεχνολογίας της Βιρτζίνια με το οποίο μαγνητοσκόπησε τις δολοφονίες στην πανεπιστημιούπολη το 2007.

Αλήθειες και ψέματα
Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις του μουσείου είναι να προσελκύσει επισκέπτες σε μια εποχή που σύμφωνα με τις έρευνες το 40% των Αμερικανών πιστεύει ότι ο τύπος έχει υπερβολική ελευθερία.
Η εμπιστοσύνη του κόσμου στους δημοσιογράφους κλονίζεται και η αλήθεια με το ψέμα συγχέονται μπροστά σε μια πληροφόρηση που τρέχει με την ταχύτητα του φωτός. Το Newseum δεν χαρίζεται. Σε μια γωνία μιας στενής προθήκης βρίσκονται ταμπλό αφιερωμένα στους ψεύτες δημοσιογράφους με τον τίτλο «Οταν οι ανώνυμες πηγές είναι λανθασμένες» και παρατίθεται μια σειρά με τίτλους εφημερίδων που ηθελημένα ή μη δεν ήταν αληθινοί.
Η αλήθεια όμως δεν είναι ποτέ μία και όσο και αν κατακρίνεται ένας δημοσιογράφος για τον τρόπο που τη χειρίζεται δεν μπορείς να καταλάβεις παρά μόνο αν πάρεις για λίγο τη θέση του. Το μουσείο ζητάει από τους επισκέπτες σαν ένα είδος κουίζ να απαντήσουν σε ένα μικρό χρονικό διάστημα και με ένα ναι ή με ένα όχι σε συγκεκριμένες ερωτήσεις που αξιολογούν την κρίση τους. Για παράδειγμα, κάνεις ένα ρεπορτάζ για τους κλεπτομανείς και μαθαίνεις ότι ο γείτονάς σου έχει συλληφθεί για παρόμοιο αδίκημα. Τι κάνεις; Θα ενημερώσεις τον αρχισυντάκτη σου; Αλλά ακόμα και πιο σύνθετα ζητήματα βασισμένα σε πραγματικά γεγονότα, ζητούν την κρίση των επισκεπτών. Θα έπρεπε ένας φωτογράφος στο Σουδάν να απαθανατίσει το παιδί που πεινάει, σαν όρνιο που στήνει την ενέδρα του, ή να προσπαθήσει να το σώσει; Οι επισκέπτες με ένα κλικ μαθαίνουν περισσότερες πληροφορίες για τη φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στους «Νιου Γιορκ Τάιμς» και κέρδισε το Πούλιτζερ, διαβάζουν τις απόψεις διάφορων δημοσιογράφων και ψηφίζουν τον τρόπο με τον οποίο οι ίδιοι θα χειρίζονταν το θέμα.
Τα νέα δεν ταξιδεύουν μόνο γρήγορα, αλλά έρχονται και από πολύ παλιά. Το αρχαιότερο έκθεμα του μουσείου, ηλικίας 3.262 ετών, μια πήλινη πλάκα με σφηνοειδή γραφή από τους Σουμέριους καθώς και το άγαλμα του Θοθ, του αιγύπτιου θεού της γραφής, μας πηγαίνουν πίσω στο χρόνο πολλούς αιώνες πριν από την ανακάλυψη της τυπογραφίας.
Εντυπωσιακοί και οι αριθμοί που συνοδεύουν το τεράστιο Μουσείο. Περιλαμβάνει 15 αίθουσες, 14 θεματικές ενότητες, δύο στούντιο τηλεόρασης, τρία ασανσέρ μεγέθους μικρού σχολικού λεωφορείου, 35.000 πρωτοσέλιδα εφημερίδων με ιστορία 500 χρόνων, 3.800 φωτογραφίες, 130 διαδραστικούς σταθμούς, 99 τηλεοράσεις, 28 σημειωματάρια ρεπόρτερ, 1.063 δημοσιογραφικά πάσα. Αν κανείς το διασχίσει ολόκληρο, πρέπει να περπατάει επί ενάμισι χιλιόμετρο σε ένα κτίριο που το ύψος του φτάνει τα 41 μέτρα!
Σε μια χώρα που η ερευνητική και αποκαλυπτική της δημοσιογραφία έχει δημιουργήσει σχολή, αλλά και που δεν απουσιάζουν οι περιπτώσεις κατευθυνόμενης ή «φτηνής» ενημέρωσης, το Μουσείο προσπαθεί να βρει την ισορροπία ανάμεσα στους εξωραϊστικούς ύμνους προς τη δημοσιογραφία και την πραγματικότητα.

* από την "Κυριακάτικη ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" 11/05/2008

Πέμπτη 8 Μαΐου 2008

ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ 3 ΜΑΗ

Την ώρα που νέα μέτρα σε βάρος των μισθών, των συντάξεων και των
εργασιακών σχέσεων ετοιμάζονται.
Την ώρα που η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, η αποθέωση της
εργοδοτικής παρανομίας και η απαξίωση της εργασίας, στη χώρα μας έχουν
όνομα και λέγονται Sportime, Funs news, ΑΘΛΗΤΙΚΗ, μπλοκάκια, μαύρη
εργασία, κλπ
Την ώρα που οι ΣΣΕ σε εφημερίδες,ραδιόφωνα και τηλεοράσεις έχουν λήξει
εδώ και μήνες και το δείγμα γραφής της τακτικής της ΕΣΗΕΑ στην ΕΡΤ,
ήταν η πλήρης αποδοχή της εισοδηματικής πολιτικής της κυβέρνησης.
Την ώρα που κλείνουν δύο χρόνια από το σοβαρό τραυματισμό της
συναδέλφου Αγγελικής Χατζηδημητρίου, όταν έκανε ρεπορτάζ στη ΔΕΗ της
Χίου από σεκιουριτά και παραμένει από τότε με σοβαρότατα προβλήματα
υγείας (και φυσικά δεν έλειψαν οι βαρύγδουπες δηλώσεις, «το μαχαίρι
μπήκε στο κόκαλο», όμως ποτέ δεν μάθαμε αν τιμωρήθηκε ο δράστης).

Την ώρα που ο συνάδελφος Γιάννης Κρητικός (Έθνος της Κυριακής)
δικάζεται στις 8/5, με τον τυποκτόνο νόμο γιατί «τόλμησε» να
καταγράψει τις κινητοποιήσεις των Ικαριωτών για τα προβλήματα του
τοπικού νοσοκομείου και ο πρώην διοικητής του, ζητάει 1.200.000 ευρώ
για συκοφαντική δυσφήμιση.

Έχουμε κάθε λόγο να απαιτούμε από τα κλαδικά σωματεία των ΜΜΕ (και
ιδίως από την ΕΣΗΕΑ και την ΠΟΕΣΥ, από συστηματικά απαξιώνουν το
διασωματειακό των ΜΜΕ) κλιμάκωση των κινητοποιήσεών μας, στο πλευρό
του συνολικού κινήματος των εργαζομένων.


ΔΙΑΔΗΛΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ
ΠΡΟΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 10.30 πμ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ (Πατησίων)


εργασιακή ενημέρωση στο: financialcrimesnews.blogspot.com

επίσης στις δημοσιεύσεις 7,14,16 Οκτώβρη 2007 όλα τα στοιχεία για τη
δίωξη του Γ.Κρητικού, καθώς και οι δηλώσεις συμπαράστασης που
προέκυψαν μετά την έκκλησή μας.

Κυριακή 13 Απριλίου 2008

Με αφορμή το τελευταίο «αντίο» του περιοδικού αντί…


Περί Περιοδικών - Ιεραπόστολοι και έμποροι

Υπάρχουν δύο πολύ γενικές κατηγορίες «περιοδικέιρος»: οι ιεραπόστολοι και οι έμποροι. Οι ιεραπόστολοι είναι αυτοί που πιστεύουν σε έναν καλύτερο κόσμο και πως με τα περιοδικά τους θα μπορέσουν να αλλάξουν αυτόν τον κόσμο. Εχουν βαθύ συναισθηματικό δέσιμο τόσο με τις εκδόσεις τους ταυτίζοντας την φιλοσοφία τους με τα προσωπικά τους πιστεύω. Γι αυτό το λόγο αγωνιούν διαρκώς για την επιβίωση και την συνολική τους πορεία. Είναι τα «μωρά» τους και ασχολούνται παθιασμένα με το μεγάλωμά τους. Είναι αυτοί που επιμένουν ότι τα περιοδικά θα εκδίδονται πάντοτε από τους δημοσιογράφους…

Οι έμποροι πάλι, μπορεί επίσης να αγαπούν πολύ τα περιοδικά τους όμως γι αυτούς οι εκδόσεις δεν είναι παρά μια ακόμη δουλειά, μια ακόμη επιχειρηματική δραστηριότητα. Γι αυτούς ο βασικός λόγος έκδοσης ενός περιοδικού είναι το κέρδος, για τους ίδιους και για τις επιχειρήσεις τους. Γι αυτούς η δημοσιογραφική ύλη είναι το «γέμισμα» του προϊόντος. Τα περιοδικά «βγαίνουν» από τους εμπορικούς διευθυντές και τους υπεύθυνους διαφήμισης.

Τις δύο τελευταίες δεκαετίες οι έμποροι –και τα εμπορικά τους τμήματα- έχουν πάρει το πάνω χέρι. Οι παλιοί ιεραπόστολοι-εκδότες εφημερίδων και περιοδικών, είτε πέθαναν είτε αποσύρθηκαν είτε παραδόθηκαν, σχεδόν αμαχητί τους εμπόρους. Βλάχος (πατέρας και κόρη), Λαμπράκης (πατήρ), Βουδούρης, Θεοφανίδης, Πάνος Κόκκας, Τερζόπουλοι, Τεγόπουλος υπήρξαν πραγματικοί ιεραπόστολοι-εκδότες. Με όλα τα καλά και τα κακά τους. Μπορεί να έπαιξαν τρομερά και φοβερά παιχνίδια εξουσίας ουδέποτε όμως παράδωσαν τα «παιδιά» τους στις ανάγκες της κερδοσκοπίας. Όχι ότι δεν κέρδιζαν! Κέρδιζαν και μάλιστα πολύ, όσο κανείς από τους σημερινούς εκδότες-εμπόρους δεν μπορεί καν να φανταστεί. Κέρδιζαν όμως με θηριώδης κυκλοφορίες και όχι ξεπουλώντας κάθε γωνιά των εφημερίδων και των περιοδικών τους στους διαφημιστές.

Το χάσμα ανάμεσα σε ιεραπόστολους και έμπορους-εκδότες μπορεί φυσικά κάποιος να το δει σε όλο του το μεγαλείο στις ΗΠΑ. Δεν χρειάζεται να πάμε πολύ πίσω: το 2006 ο όμιλος Time έβγαλε στο σφυρί ούτε λίγο ούτε πολύ 18 τίτλους περιοδικών (ανάμεσά τους το Parenting, το Field & Stream και το Outdoor Life, άλλοτε «πρωταθλητές» πωλήσεων). Για το Time Inc. εκείνο που μέτρησε είναι πως το κόστος υπερέβαινε τα κέρδη. Ούτε τίτλοι ούτε ιστορία ούτε το πόσο αγαπητά στον κόσμο ήσαν αυτά τα περιοδικά είχε καμιά σημασία. Ούτε όμως και το «σινάφι» ασχολήθηκε ιδιαίτερα με αυτό το «ξεπούλημα». Από την άλλη πλευρά, φανταστείτε τον Hugh Hefner να πουλάει το PlayBoy και τον Jann Wenner να εκχωρεί το Rolling Stone. Δεν είναι μόνο ότι θα γινόταν πρώτη είδηση σε όλα τα μεγάλα κανάλια και σειρά άρθρων και αναλύσεων σε όλα τα μεγάλα έντυπα όλης της Γης. Και οι ίδιοι, είναι το πιθανότερο, πως αργά ή γρήγορα θα πέθαιναν από κατάθλιψη…

Ο Hefner και ο Wenner είναι χαρακτηριστικά παραδείγματα ιεραπόστολων-εκδοτών. Ουσιαστικά όλη τους η ζωή ήταν αυτά τα περιοδικά. Ζουν γι αυτά και από αυτά. «Ο Hugh Hefner το μόνο που έχει κάνει στη ζωή του είναι ένα σπουδαίο περιοδικό» λέει ο Felix Dennis, εκδότης, μεταξύ άλλων, του MAXIM και του The Week για να συμπληρώσει: «την τελευταία φόρα που μέτρησα είχα υπολογίσει πως έχω ξεκινήσει πάνω από 50 περιοδικά εκ των οποίων μόνο 14 εξακολουθούν να κυκλοφορούν. Ο θάνατος και η χρεοκοπία μπορεί να έλθει και στις καλύτερες οικογένειες γι αυτό κι έχω μάθει να μη δένομαι συναισθηματικά με κανένα τίτλο και καμιά έκδοση. Υστερα είναι και το άλλο: δεν είμαι και κανένας φανατικός καταναλωτής των Media. Δεν βλέπω τηλεόραση, δεν πηγαίνω στον κινηματογράφο και για να σας πω και τη μαύρη αλήθεια δεν διαβάζω και περιοδικά, εκτός φυσικά από το The Week, τον Economist, το New Scientist, το Spectator και αραιά και που τον New Yorker. Τα δικά μου περιοδικά δεν είναι «παιδιά» μου, είναι η δουλειά μου».


*από τον ANemos http://naftilos.blogspot.com/2008/04/2.html

Το περιοδικό Αντί αναστέλλει την έκδοσή του.

Κρίμα. Τα "τεύχη αφιερώματα" του περιοδικού ANTI έσωσαν πολλές φορές την τιμή του ελληνικού Tύπου. Και οι εκδόσεις Πολύτυπο υπήρξαν εξαιρετικές.
Με τον τρόπο του, ο Παπουτσάκης άφησε εποχή.

Στείλτο σε φίλους
http://www.antinews.gr

Τρίτη 8 Απριλίου 2008

Τρίτο κλειστό και κλασικό ή με παράθυρα;

«Αν δεν ήταν όπως ήταν, πώς θα θέλατε να ήταν;»
«Ναι, από αύριο θα αρχίσουν οι τακτικές καθημερινές εκπομπές του "Τρίτου Προγράμματος". Πρώτοι και καλύτεροι θα βρουν άμεση και πλήρη ικανοποίηση οι θιασώτες και φίλοι της σοβαρής κλασικής μουσικής». Με αυτό το σημείωμα στο περιοδικό «Ραδιοπρόγραμμα», στις 18 Σεπτεμβρίου του 1954, παρουσίαζε ο λογοτέχνης Ανδρέας Καραντώνης την έναρξη του Τρίτου, ενός ραδιοσταθμού που θα μετέδιδε αποκλειστικά κλασική μουσική. Μισό αιώνα μετά το «Τρίτο Πρόγραμμα» συνεχίζει ακμαίο και δυνατό, προσηλωμένο στους μουσικούς (και όχι μόνο) στόχους του. Εστω κι αν εσχάτως μοιάζει σαν να ανοίγει κάπως τους μουσικούς του ορίζοντες. Με επίκεντρο πάντοτε την κλασική μουσική δεν διστάζει να παρουσιάζει και άλλα μουσικά είδη. Avant garde τζαζ και ροκ, όπερα, παραδοσιακή μουσική απa όλο τον κόσμο κ.ά. χωρίς φυσικά να λείπουν οι εκπομπές για το θέατρο και την ποίηση, οι εκπομπές λόγου, Ιστορίας κ.ο.κ. Το γεγονός αυτό έχει δημιουργήσει κάποιες αντιδράσεις ανάμεσα στους φανατικούς ακροατές του σταθμού που τον θέλουν να παραμένει ως έχει, επικεντρωμένος πλήρως στον κλασικό του προσανατολισμό. Εξ ου και ο διάλογος που ξεκινήσαμε στο ΤετΡάδιο και στον οποίο, όπως βλέπετε δίπλα, ανταποκρίθηκαν πολλοί αναγνώστες της «Ε». Ο πρωινός παραγωγός του Τρίτου Προγράμματος Διονύσης Μαλλούχος θεωρεί πως το ερώτημα είναι παραπειστικό και ότι το Τρίτο δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση ένα κλειστό ραδιόφωνο κλασικής μουσικής: «Μήπως το ερώτημα έχει ήδη απαντηθεί;» μας λέει. «Θέλω να θυμίσω ότι εδώ και χρόνια υπάρχουν τακτικές εκπομπές του Τρίτου που δεν έχουν καμία σχέση με την κλασική μουσική. Εκπομπές που παίζουν μόνον ελληνικά τραγούδια ή τζαζ, εκπομπές mixed & underground. Αλλες παρουσιάζουν ελαφρά μουσική, άλλες ροκ και άλλα συναφή. Χώρια τις λογοτεχνικές, θεατρικές, ιστορικές, κινηματογραφικές εκπομπές ή εκείνες με τα παραμύθια και τις συνεντεύξεις». Και καταλήγει: «Θα αντέστρεφα την ερώτηση: Μπορεί κάποιος καλοπροαίρετος να μου δείξει έστω μία εκπομπή στην οποία θα είχε τη δυνατότητα να ακούσει ένα μεγάλο (σε σημασία και σε διάρκεια) κλασικό μουσικό έργο;» Πάντως, ο συντάκτης του «Ραδιοπρογράμματος» χωρίς να το γνωρίζει πήρε θέση ήδη από το 1954: «Τέσσερις συνεχείς ώρες κλασικής μουσικής δεν είναι λίγο», έγραφε στην κατακλείδα του σημειώματός του. «Περισσότερες δεν θα μπορούσε να αντέξει ούτε ο ίδιος ο Βάγκνερ».
Κωνσταντίνος Α. Λυγνός (μέλος της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών, εκδότης του περιοδικού «ΠΟΛΥΤΟΝΟΝ»)

«Πριν από μερικά χρόνια μια καμπάνια της "Ελευθεροτυπίας" απέτρεψε το τότε σχεδιαζόμενο κλείσιμο του Τρίτου. Ας ελπίσουμε ότι και ο διάλογος αυτός ξεκινά με σκοπό τη βελτίωση του προγράμματος και όχι κάτι άλλο. Αν κανείς θέλει επιγραμματικά να προτείνει ένα μοντέλο για το πώς πρέπει να είναι το Τρίτο αυτό υπάρχει. Είναι το Τρίτο της εποχής Χατζιδάκι. Βασικό χαρακτηριστικό του ο "μουσικός πλουραλισμός": παράλληλα με την "παραδοσιακή" -ας το πούμε έτσι- "κλασική μουσική" να υπάρχει η καλή και καταξιωμένη τζαζ, εξω-ευρωπαϊκές μουσικές, σύγχρονα πειραματικά ρεύματα, εκπομπές λόγου, μουσική από το θέατρο και τον κινηματογράφο κ.λπ.».
Νίκος Σέργης (δρ Φιλοσοφίας)

«Εγώ είμαι "οπαδός" της πιο "συντηρητικής" άποψης. Το Τρίτο υποβαθμίζεται συστηματικά τα τελευταία χρόνια και οι αμφιβόλου κατεύθυνσης πειραματισμοί θα συντελέσουν στην παρακμή του. Είναι σαφής νομίζω η έλλειψη οράματος του διευθυντή και η "δημοσιοϋπαλληλική" νοοτροπία».
Την εποχή του Χατζιδάκι
Ιάκωβος Κονιτόπουλος (συνθέτης - μαέστρος, έφορος του Δ.Σ. της Ενωσης Ελλήνων Μουσουργών)

«Η μεγάλη "επανάσταση" στο Τρίτο έγινε από τον μεγάλο Μάνο Χατζιδάκι. Πάντα με σεβασμό στην κλασική - "σοβαρή" μουσική, την ποίηση, την Τέχνη. Το έργο του Χατζιδάκι προσπάθησαν να συνεχίσουν και οι μετά από αυτόν διευθυντές. Αντιθέτως, ο τελευταίος διευθυντής παραλύει το δημιουργικό οργασμό, περιορίζει τις ζωντανές μεταδόσεις σε μεταδόσεις μόνο από το εξωτερικό, κόβει πολλές άριστες εκπομπές της αποκαλούμενης "σοβαρής" κλασικής μουσικής, ενώ παράλληλα εισάγει προγράμματα λαϊκής κι "ελαφράς" μουσικής».
Μιχάλης Ανδρονίκου

«Θα ήταν καλό να ακούγεται περισσότερη έντεχνη (λόγια) ελληνική μουσική όλων των εποχών για να αρχίσει να αποκτά συνείδηση ο Ελληνας ακροατής της εξέλιξης και της διαφορετικότητάς της».
Χρήστος Σαμαράς (καθηγητής Σύνθεσης, Σχολή Καλών Τεχνών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο)

«Το Τρίτο Πρόγραμμα έρχεται διαχρονικά να αναδείξει ιστορικές πτυχές των μελών της έντεχνης ή κλασικής μουσικής, ταυτόχρονα όμως μας υποδεικνύει να κατανοήσουμε ότι η έντεχνη μουσική δεν έχει αυτοεξοριστεί σ' αυτόν τον τόπο, αλλά συμμετέχει ενεργά και ισότιμα στο παγκόσμιο πολιτιστικό γίγνεσθαι. Αυτή η θεώρηση είναι μέσα στα τόσα χρόνια ύπαρξης του Τρίτου ένα αντίδοτο στα χίλια-μύρια όσα αρνητικά υφίστανται στην ελληνική πραγματικότητα, αλλά κι ένας ουσιαστικός λόγος θεμελίωσης της ελληνικής έντεχνης παράδοσης, που θεωρώ ότι κάποια έργα της είναι εφάμιλλα της ευρωπαϊκής παράδοσης. Συγχαρητήρια στο Τρίτο Πρόγραμμα για το σημαντικό έργο που προσφέρει στον τόπο μας συμβάλλοντας καθοριστικά στην ισότητα της διαφορετικότητας».
Νίκος Γιαμαλής (καθηγητής μουσικής, συνθέτης)

«Τα προγράμματα του Τρίτου θα πρέπει να είναι μια επιλεγμένη ποικιλία από όλα τα είδη με κριτήριο επιλογής την ποιοτική πορεία των δημιουργών τους και των ερμηνευτών τους και όχι την εμπορικότητα που τις περισσότερες φορές στηρίζεται σε διαφημιστικά κόλπα και τεχνάσματα».
Αλέξανδρος Χαρκιολάκης (μουσικολόγος)

«Θεωρώ αναγκαίο το Τρίτο Πρόγραμμα να παρουσιάζει έντεχνη-κλασική μουσική».
Ακης Γεροντάκης (μουσικός)

«Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από αυτό που είναι, όπως είναι».
Λέανδρος Αρβανιτάκης

«Θα ήθελα να διατηρήσει τον κλασικό χαρακτήρα του. "Κλασικό" όμως με την ευρύτερη σημασία του όρου. Κλασικό είναι ό,τι αντέχει στο χρόνο και εξακολουθεί να αρέσει, όχι από νοσταλγία, αλλά για τις ποιοτικές αρετές του. Π.χ. οι Beatles είναι κλασικοί όπως και τα blues της Νέας Ορλεάνης και η bebop Jazz. Αυτά κάλλιστα χωρούν στο Τρίτο. Οι Beatles διαλύθηκαν πριν 40 χρόνια και ο Rachmaninoff πέθανε πριν 65 χρόνια».
Φανή Κοσώνα

«Θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι η κλασική μουσική στην Ελλάδα είναι "προστατευόμενο είδος". Ας κρατήσουμε λίγο χώρο γι ' αυτό που τείνει να εκλείψει».
Φίλιππος Τσαλαχούρης (συνθέτης)

«Προσωπικά έχω ενοχληθεί που τελευταία το Τρίτο μεταδίδει τραγούδια και άλλα σχετικά. Θα πρέπει να παραμείνει πομπός κλασικής μουσικής, τζαζ, θεάτρου και ποιητικού λόγου».
Νίκος Αδρασκέλας (πιανίστας)

«Το Τρίτο από τριετίας τουλάχιστον αργοπεθαίνει. Από τη στιγμή που η διοίκηση του προγράμματος άλλαξε, έχασε την προσωπικότητά του και σαν αδέσποτο σκυλί περιφέρεται ανάμεσα σε ποιοτική μουσική, καλές στιγμές υποχρεωτικών EBU μεταδόσεων, κουλτουριάκων λαϊκό-ποπ, μερικών ζωντανών και ζωηρών εκπομπών και διάφορων άλλων ψευτοφιλοσοφημένων προγραμμάτων. Η κλασική μουσική είναι απούσα τις περισσότερες ώρες. Ενα ραδιοφωνικό ζόμπι έχει καταντήσει το Τρίτο».
Γιώργος Βλαστός
(PhD Musicologist)

«Θεωρώ αυτονόητη την ύπαρξη ενός σταθμού που θα αφιερώνει το πρόγραμμά του στη λεγόμενη κλασική μουσική. Τώρα, εάν θα περιλαμβάνει κι άλλα είδη μουσικής (έθνικ, τζαζ κ.ά.) αυτό μπορεί να γίνει έως ένα βαθμό τέτοιο που να μην αλλοιώνει τον αμιγώς κλασικό χαρακτήρα του».

Θέμης Ζαφειρόπουλος
(μηχανικός ήχου)

«Το Τρίτο πρέπει να είναι ένα σχεδόν αμιγώς κλασικό πρόγραμμα, όπως τα France Musiques και BBC 3».
Τάκης Χατζής

«Φτάνει πια, κύριε Παπαδημητρίου, αφήστε την τελευταία πυγολαμπίδα πολιτισμού». *

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ *από την εφημ. "Ελευθεροτυπία" 5.4.2008

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008

Παιδιά τρέχουν να σωθούν από τις αμερικάνικες βόμβες Napalm στο Βιετνάμ


Παιδιά τρέχουν να σωθούν από τις αμερικάνικες βόμβες Napalm στο Βιετνάμ. (η παγκόσμια κατακραυγή που προκλήθηκε με αυτή τη φωτο ανάγκασε τον προεδρο των ΗΠΑ να κάτσει στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων και να αποσύρει τα στρατεύματα σύντομα).

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2008

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ της ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ





Από τον 19ο στον 21ο αιώνα...

Του Πέτρου Κυπριωτέλη
Η "ΘΕΣΣΑΛΙΑ" είναι η ιστορική ημερησία εφημερίδα του Βόλου, που εκδόθηκε για πρώτη φορά στις 25 Μαίου του 1898, μόλις τρεις μέρες μετά την οριστική αποχώρηση των Τούρκων από την πόλη. Έκτοτε εκδίδεται καθημερινά, χωρίς διακοπή και με τον ίδιο τίτλο, κατόρθωμα άξιο θαυμασμού και μελέτης, μοναδικό στην ιστορία του ελληνικού τύπου.
Πρόγονός της υπήρξε η ομότιτλη εφημερίδα «ΘΕΣΣΑΛΙΑ, εφημερίς του λαού και των συντεχνιών» που εξέδιδαν οι αδελφοί Σακελλαρίδη από το 1880 στην Αθήνα και μετά στο Βόλο, μέχρι το 1899.
Το 1892 ο Ιωάννης Μπέμπος εκδίδει τη «ΝΕΑ ΘΕΣΣΑΛΙΑ» (η οποία είναι συνέχεια της εφημερίδας « ΠΑΓΑΣΑΙ») και η οποία εκδίδεται μέχρι το Μάιο του 1897, οπότε αναστέλλει την έκδοσή της, λόγω του ελληνοτουρκικού πολέμου.
Αμέσως μετά τον πόλεμο που έληξε στις 22 Μαϊου του 1898 εκδίδεται η σημερινή «ΘΕΣΣΑΛΙΑ», συνέχεια της «Νέας Θεσσαλίας», με τα εξής στοιχεία "ΕΤΟΣ ΣΤ΄, ΠΕΡΙΟΔΟΣ ΔΕΥΤΕΡΗ, Αριθμός φύλλου 417 Βόλος, 25 Μαίου 1898". Εκδότης πάλι ο Ι. Μπέμπος.
ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΠΕΡΙΓΡΑΜΜΑ
Όπως είναι γνωστό, μετά την επανάσταση του 1878, στην τουρκοκρατούμενη τότε Θεσσαλία, έγινε το συνέδριο του Βερολίνου, όπου αποφασίστηκε η διαφορά μεταξύ της Ελλάδας (που τότε τα σύνορα της έφταναν ως τη Στερεά, λίγο πιο κάτω από τον Αλμυρό) και της Τουρκίας, να διευθετηθεί με απευθείας διαπραγματεύσεις μεταξύ των δύο χωρών.
Έτσι συναντήθηκαν στην Κωνσταντινούπολη τον Αύγουστο του 1879, αντιπροσωπείες από τις δύο χώρες, χωρίς όμως αποτέλεσμα. «Αναμένομεν μετ’ αγωνίας, ούτως ειπείν, να μάθωμεν τα διαμειφθέντα μεταξύ της Διεθνούς Επιτροπής και των Ελλήνων και Τούρκων επιτετραμμένων επί της παραδόσεως των θεσσαλικών τμημάτων ή και τι τέλος απεφασίσθη περί της προτάσεως της δεκαπενθημέρου αναβολής. Εν τούτοις τοιαύτη είδησις ουδαμόθεν φαίνεται υποφώσκουσα, διότι η επιτροπή ενταύθα ετήρησεν απόλυτον σιγήν . . .» διαβάζουμε στη «Θ» της 2ας Αυγούστου του 1881.
Τελικά, έγινε και πάλι στην Κωνσταντινούπολη συνάντηση των πρεσβευτών των μεγάλων δυνάμεων, χωρίς την παρουσία της Ελλάδας, όπου και αποφασίστηκε να παραχωρηθεί στο ελληνικό κράτος ολόκληρη η Θεσσαλία και μικρό κομμάτι της Ηπείρου». «Η ωραία Θεσσαλία και η Ήπειρος από της προχθές Παρασκευής, καθ’ ην ημέραν οι αντιπρόσωποι των μεγάλεων Δυνάμεων συνυπογράψαντες την βερολίνειον απόφασιν της συνδιασκέψεως επέδωσαν αυτήν τη ελληνική κυβερνήσει, κατέστησαν οριστικώς τμήμα του ελληνικού βασιλείου . . .» γράφει ο Κ. Σακελλαρίδης στη «Θ» της εποχής.
Και σε επόμενο φύλλο διαβάζουμε πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για τις θεσσαλικές πόλεις την εποχή εκείνη: «. . . Σπουδαίαι πόλεις περιέρχονται εις την κατοχήν της Ελλάδος. Η επί των όχθων του Πηνειού κειμένη Λάρισσα και έχουσα 25 χιλ. κατοίκων, κέκτηται ανθηρόν εμπόριον, αξιόλογα καπνεργοστάσια και πολλά μεταξουργεία και νηματουργεία. Η μετ’ αυτών αξία λόγου πόλις της Θεσσαλίας, τα Τρίκαλα, κείνται επίσης επί του Θυάμιδος και έχει 10.000 κατοίκων, ασχολουμένων κυρίως εις την νηματουργίαν την βαφικήν και την βυρσοδεψίαν. Ο Τύρναβος αριθμεί 6.000 κατoίκων. Εν τέλει αποβαίνει ελληνικός ο ωραίος κάμπος του Βόλου, ου οι κάτοικοι 3.000 τον αριθμόν, ζώσιν κυρίως διενεργούντες το μεταφορικόν εμπόριον της ακτοπλοϊας και της αλιείας. Όθεν διά των νέων ορίων παρέχεται νέα έκτασις παραλίας κατά 250 ή 300 χιλιόμετρα και ότι οι κόλποι του Βόλου και της Πρέβεζας καθ’ ολοκληρίαν ανοίγονται εις το εμπόριον. . .»
Μετά την απόφαση της Κωνσταντινούπολης τα τουρκικά στρατεύματα άρχισαν να αποχωρούν από τις θεσσαλικές πόλεις, πρώτα από τα Τρίκαλα, μετά από τη Λάρισα, τον Αλμυρό και τελευταία από το Βελεστίνο, το Βόλο και το Πήλιο, για να μπορέσουν να φύγουν με πλοία από το λιμάνι της πόλης. Έτσι στις 2 Νοεμβρίου του 1881 εισήλθε στην πόλη του Βόλου ο ελληνικός στρατός και οι Βολιώτες γιόρτασαν και πανηγύρισαν την πρώτη αυτή ημέρα της ελεύθερης ζωής του μετά από σκλαβιά τεσσάρων αιώνων της χώρας του.
«Θεσσαλοί και Ηπειρώται, ήλθε πλέον ο χρόνος ου ονειρεύθησαν οι πατέρες ημών. Τα δίκαια και οι πόθοι ημών ανεγνωρίσθησαν υπό συμπάσης της Ευρώπης και ήδη είμεθα ελεύθεροι. Από τούδε δεν είμεθα πλέον υπήκοοι του Σουλτάνου αλλά μέλη του Ελληνικού Κράτους . . .». Πανηγυρίζει η ΘΕΣΣΑΛΙΑ της εποχής. Περίπου είκοσι πέντε χιλιάδες άτομα είχαν συγκεντρωθεί τότε στο Βόλο από τα χωριά του Πηλίου, το Δήμο Φθιώτιδας, την Εύβοια, την Αθήνα, την Κωνσταντινούπολη και τη Σμύρνη για να γιορτάσουν «. . εν χαρά και αγαλιάσει την μεγάλην πανήρυριν της ενώσεως της επαρχίας ημών μετά της μητρός Ελλάδος» όπως γράφει και πάλι ο Κ. Σακελλαρίδης στη ΘΕΣΣΑΛΙΑ της εποχής.
Δυστυχώς δέκα έξι μήνες μετά την απελευθέρωση είχαμε τον άτυχο πόλεμο του 1897, η Ελλάδα οδηγήθηκε σε μια στρατιωτική ήττα, ο ελληνικός στρατός εγκατέλειψε τη Θεσσαλία παρ’ όλες τις γενναίες και νικηφόρες μάχες της ελληνικής ταξιαρχίας στο Βελεστίνο και οι Τούρκοι κατέλαβαν και πάλι το Βόλο στις 26 Απριλίου του 1897. Τα δεινά των κατοίκων ήταν απερίγραπτα.
Όμως τον Νοέμβριο του 1897 υπογράφηκε συνθήκη ειρήνης μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας και ο τουρκικός στρατός αποχώρησε οριστικά από τον Βόλο στις 22 Μαϊου του 1898. Σε αυτή τη χρονική στιγμή, τρεις μέρες μετά από τη αποχώρηση των Τούρκων, στις 25 Μαϊου του 1898 εκδόθηκε η εφημερίδα "Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ".
Ο ΒΟΛΟΣ ΤΟ 19ο ΑΙΩΝΑ
Από τα μέσα του 19ου αιώνα ο Βόλος εμφανίζεται σαν μια αστική κοινότητα, με μερικά μαγαζιά Ελλήνων εμπόρων, κυρίως Πηλιορειτών, γύρω από το οθωμανικό κάστρο, στα Παλιά και μερικούς λασπόδρομους παράλληλους προς την παραλία. «... Πάσαι αι οδοί της πόλεως γέμουσι πηλού...» γράφει ο Κ. Παπαμιχαλόπουλος το Δεκέμβρη του 1881 στον Παρνασσό. Οι κάτοικοι περίπου 3000 όπως είδαμε στο 189ο φύλλο της «Θεσσαλίας», ασχολούνται κυρίως με το μεταφορικό εμπόριο της ακτοπλοϊας, διότι το λιμάνι του Βόλου, από τα καλύτερα φυσικά λιμάνια του κόσμου, λειτουργούσε από την περίοδο ακόμα της Τουρκοκρατίας ως διακομιστικό κέντρο μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Όμως αμέσως μετά την απελευθέρωση κατασκευάσθηκαν οι θεσσαλικοί σιδηρόδρομοι και το τρένο του Πηλίου, οι οποίοι έφθαναν ως το λιμάνι και οι οποίοι βοήθησαν στη γρήγορη επικοινωνία των κατοίκων και την ασφαλή διακίνηση της γεωργικής παραγωγής από το εσωτερικό της Θεσσαλίας και τα πλούσια χωριά του Πηλίου προς το λιμάνι του Βόλου και αντίστροφα, με αποτέλεσμα τη μεγάλη οικονομική και πληθυσμιακή άνθηση της πόλης και τη ραγδαία εξέλιξή της σε ένα από τα πιο σπουδαία εξαγωγικά κέντρα της ελληνικής περιφέρειας. Κεφαλαιούχοι από άλλες περιοχές, παλαιοελαδίτες κ.λπ. και κυρίως Αιγυπτιώτες από το Πήλιο επένδυσαν στο Βόλο σε επιχειρήσεις, εμπόριο και αργότερα σε βιομηχανία.
Δυστυχώς, ο πόλεμος του 1897 και η παραμονή των Τούρκων στρατιωτών στην πόλη για δεκατρείς μήνες ανέστειλε προσωρινά κάθε είδους οικονομικές δραστηριότητες.
Όμως από το Μάιο του 1898, μετά την οριστική αποχώρηση των Τούρκων, η πόλη βρήκε αμέσως τους ρυθμούς ανάπτυξης και στις αρχές του 20ου αιώνα μπήκε ορμητικά στο χώρο της εκβιομηχάνισης και έγινε πλέον μια από τις σημαντικότερες βιομηχανικές πόλεις της χώρας.
Ο πληθυσμός της από 4.987 το 1881 έφθασε τους 16.788 το 1896 και τους 23.563 κατοίκους το 1907. Η τοπική κοινωνία πρωτοστάτησε σε πρωτοβουλίες πανελλήνιας εμβέλειας τόσο στον οικονομικό όσο και στον πνευματικό και πολιτιστικό τομέα και ο Βόλος βρέθηκε στην πρωτοπορία των ελληνικών αστικών κέντρων.
Η ίδρυση στην πόλη του πρώτου εργατικού κέντρου της χώρας και του Παρθεναγωγείου, καθώς και οι αγώνες και οι κινητοποιήσεις της εργατικής τάξης έθεσαν γερά τα θεμέλια για τη διάδοση των σοσιαλιστικών ιδεών και αποτέλεσαν σταθμούς στην ελληνική ιστορία. Όπως βλέπουμε η πορεία της πόλης του Βόλου που ουσιαστικά αρχίζει με την ενσωμάτωσή του στο ελληνικό κράτος και η πορεία της ιστορικής εφημερίδας «Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ» είναι παράλληλη. Η «Θ» γεννήθηκε και αναπτύχθηκε δυναμικά και παράλληλα με την οικονομική και πληθυσμιακή ανάπτυξη της πόλης, καταγράφοντας όλους τους αγώνες των πολιτών της, όλες τις κοινωνικές, πολιτικές και πολιτισμικές εξελίξεις, ολόκληρη τη ζώσα ιστορία του τόπου. Η «Θ» συνετέλεσε ώστε όλες οι πρωτοποριακές ιδέες και τα ιδεολογικά ρεύματα που αναπτύχθηκαν στον τόπο να διαχέονται σ’ ολόκληρη τη βολιώτικη κι ευρύτερη κοινωνία, να την ενημερώνει σωστά και να την ευαισθητοποιεί. Έτσι η «Θ» συνέβαλε ουσιαστικά και καταλυτικά στη διαμόρφωση και την ανέλιξη της βολιώτικης κοινωνίας.
ΜΟΝΟ 17 ΦΥΛΛΑ
Η «ΘΕΣΣΑΛΙΑ» κυκλοφόρησε στις 25 Μαϊου 1898, και από πληροφορίες που διασώθηκαν γραπτές, η κυκλοφορία της εκείνη την ημέρα ήταν ...17 ολόκληρα φύλλα! Ποια σημασία όμως μπορεί να έχει αυτός ο πενιχρός, ο τραγικός θα λέγαμε απολογισμός, μπροστά στις κατακτήσεις και τα ρεκόρ που διαδοχικά σημείωνε και κατέρριπτε, ενθουσιάζοντας τους φίλους της και απογοητεύοντας τους αντιπάλους της;
Η εφημερίδα «Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ» της 25 Μαΐου 1898
Ας θυμηθούμε εδώ τους στίχους του Κωστή Παλαμά:
Η μεγαλοσύνη στους λαούς
δεν μετριέται με το στρέμμα
με της καρδιάς το πύρωμα
μετριέται και με το αίμα.
Φαίνεται πως η πιο σπουδαία και ανθεκτική δύναμη μιας εφημερίδας είναι ο βαθμός αφοσίωσης προς τους αναγνώστες. Και η ανταπόδοση. Αλλιώς δεν εξηγείται αυτό το θαύμα που επιτέλεσε και, ακμαιότερη, κομψότερη, ελκυστικότερη όσο ποτέ, συνεχίζει να επιτελεί και στις μέρες μας η «Θ», καταγράφοντας με τόλμη και αντικειμενικότητα όλα τα μεγάλα γεγονότα., τους κοινωνικούς αγώνες, τις πολιτικές εξελίξεις, τα πολιτιστικά δρώμενα και την αθλητική και κοινωνική επικαιρότητα της τοπικής κοινωνίας, αλλά και ολόκληρης της χώρας.
Στον ένα και πλέον αιώνα της ζωής της η «Θ» κατέγραψε το Μακεδονικό αγώνα, την επανάσταση στο Γουδί, το Κιλελέρ, την απελευθέρωση της Μακεδονίας από τους Τούρκους, τον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο, τη Μικρασιατική καταστροφή, τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, το πραξικόπημα του 1967, τη μετάβαση του ανθρώπου στη σελήνη το 1969, την εξέγερση του Πολυτεχνείου το 1974 κ.λ.π.
Κι ακόμα η «Θ» κατέγραψε τα σημαντικά γεγονότα του τόπου μας, όπως π.χ. τη θεμελίωση του Νοσοκομείου από το Δήμαρχο Γεωργιάδη το 1900, το θάνατο του Μηλιώτη Μακεδονομάχου Γαρέφη το 1904, τους αγώνες των εργατών και την ίδρυση στην πόλη μας του πρώτου στην Ελλάδα Εργατικού Κέντρου, το θάνατο του Παπαδιαμάντη το 1911, τα γεγονότα του Παρθεναγωγείου το οποίο και στήριξε μ’ όλες τις δυνάμεις, τη λειτουργία του μοναδικού στην Ελλάδα Σανατορίου «Ζωοδόχος Πηγή» του Γ. Καραμάνη στο Πήλιο κοντά στη Δράκεια, τις απεργίες και τους αγώνες των καπνεργατών το 1936, τις δύσκολες μέρες της κατοχής, την απελευθέρωση της πόλης από τους Γερμανούς, το θάνατο του Γ. Καρτάλη, της μεγάλης αυτής προσωπικότητας του τόπου μας, που σηματοδότησε την πορεία της κεντροαριστεράς και που, αν ζούσε, θα ήταν πιθανόν διαφορετικές οι πολιτικές εξελίξεις στη χώρα μας, τους σεισμούς του ‘55-’57, την ίδρυση του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας κ.λπ. δηλ. όλα τα μικρά και τα μεγάλα γεγονότα που συνθέτουν την ιστορία του τόπου, της χώρας μας, αλλά και του κόσμου ολόκληρου.
Ξεφυλλίζοντας κανείς το πολύτιμο, εκατοντάδων τόμων, αρχείο της, το αρχαιότερο και πληρέστερο αρχείο εφημερίδας στη χώρα μας, ανακαλύπτει πράγματα θαυμαστά - ενδεικτικά εποχών που πέρασαν ανεπιστρεπτί. Όπως π.χ. ότι η «Θ» είχε μόνιμο ανταποκριτή στο Βερολίνο, στις αρχές του αιώνα, όταν τότε μόνο το πρακτορείο Ρώυτερ σ’ ολόκληρη την Ευρώπη είχε μόνιμο ανταποκριτή στη γερμανική πρωτεύουσα. Ακόμη η «Θ» είχε ανταποκριτές για να καλύπτουν την Μικρασιατική Καταστροφή, κ.λπ., κ.λπ.
Η εμβέλειά της δεν ξεπερνούσε τα στενά όρια της Θεσσαλίας κι έφθανε ακόμα και στην Τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη, την Ελασσόνα, την Κοζάνη, τη Σιάτιστα, κ.λπ. η δε κυκλοφορία της το 1912 ξεπερνούσε τα 12.000 φύλλα, αριθμός ασύλληπτος για τα μέτρα της εποχής εκείνης που προκαλεί δέος ακόμη και σε πολλές από τις σύγχρονες αθηναϊκές εφημερίδες.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΕΒΑΛΑΝ ΤΑ ΘΕΜΕΛΙΑ
Ιδρυτής της «Θ» υπήρξε ο Δημοσθένης Ρίζος, άνθρωπος ικανότατος, που κατόρθωσε να βάλει γερά θεμέλια στην εφημερίδα με τη βοήθεια του Δημ. Τσιμπούκη και του Άγγελου Π. Κεφαλά (αδελφού του Αγίου Νεκταρίου). Εάν όμως ο Ρίζος προσέφερε το όραμα και τις βάσεις της πετυχημένης πορείας της εφημερίδας, ο Τάκης Οικονομάκης που τον διαδέχθηκε, μέχρι το 1944, για τριάντα περίπου χρόνια, έδωσε με την ιδεολογία και τη φλογερή του πένα, την καταξίωση, την εγκυρότητα, τη μακροβιότητα και την πανελλήνια αναγνώριση της εφημερίδας. Άνθρωπος προικισμένος, ακάματος εργάτης της δημοσιογραφίας, γνήσιος πατριώτης, απόστολος της κοινωνικής δικαιοσύνης, υπηρέτησε τη «Θ», αλλά και την πόλη του Βόλου με πραγματικό πάθος
Το 1944, μετά το θάνατο του Τ. Οικονομάκη η «Θ» πέρασε στους αδελφούς Γιώργο και Τάκη Παρασκευόπουλο, οι οποίοι την ανέπτυξαν ακόμα πιο πολύ, συνεχίζοντας το δρόμο των πρωτοπόρων και επιδεικνύοντας παράλληλα μεγάλο ενδιαφέρον για τα κοινά.
Το 1953 και για μια δεκαετία περίπου η ευθύνη της έκδοσης περνάει με επιτυχία στο συντακτικό προσωπικό, με αρχισυντάκτη τον αείμνηστο Αχιλλέα Ορφανίδη και μια ομάδα άριστων δημοσιογράφων, όπως ο Στέφανος Μήτσιου, ο Γρηγόρης Μπετσίτσας, ο Φαίδων Μακρής, η Νίτσα Κολιού, ο Γιάννης Φάτσης, ο Αλέκος Τράκας και πολλοί άλλοι, για ν’ ακολουθήσουν οι νεότεροι και να φτάσουμε στη σημερινή γενιά άξιων δημοσιογράφων, που δίνει τη δική της «μάχη» και βαδίζει στην ίδια καταξιωμένη πορεία.
Το 1990 η εφημερίδα αγοράστηκε από το γνωστό βιομήχανο Κωνσταντίνο Λούλη, ο οποίος σε σύντομο χρονικό διάστημα ολοκλήρωσε το σύστημα ηλεκτρονικής έκδοσης κι έτσι η εφημερίδα έγινε έγχρωμη, πιο πλούσια, δημιουργώντας επανάσταση στον επαρχιακό Τύπο.
Το 1996 η εφημερίδα περνάει σε 11 νέους επιχειρηματίες και επιστήμονες οι οποίοι με συνεχείς επενδύσεις και εκσυγχρονισμούς, τη βελτίωσαν ακόμα πιο πολύ, έτσι ώστε περισσότερο ενδιαφέρουσα από κάθε άλλη φορά να διαβάζεται, πλέον, καθημερινά, σύμφωνα με μελέτη της εταιρείας FOCUS (έρευνα BARI FOCUS), από περισσότερα από 42.000 άτομα.
Σήμερα., στο σημαδιακό αυτό κατώφλι της νέας χιλιετίας, η «ΘΕΣΣΑΛΙΑ», ανανεωμένη όσο ποτέ άλλοτε, έγχρωμη, ελκυστική, πρωτοποριακή, ανοιχτή όπως πάντα σε όλες τις ιδεολογικές πολιτικές και πολιτισμικές τάσεις, με ευθυκρισία και τόλμη, αλλά κυρίως με ήθος και αντικειμενικότητα, και μ’ ένα βαθύ βλέμμα στο μέλλον, προχωράει μπροστά, ατενίζοντας την αιωνιότητα..
ΕΚΔΟΤΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ
Μιλώντας, όμως, κατ’ αυτόν τον τρόπο, για τη «Θ», παρά το θαυμασμό που της εκφράζουμε, διαπράξαμε μιαν απρέπεια: Δεν της δώσαμε το λόγο, δεν μεταφέραμε, έστω και εντελώς ενδεικτικά, κάποια στοιχεία και κάποια κείμενα που θα ικανοποιούσαν τις απαιτήσεις των αναγνωστών, ιδιαίτερα εκείνων που λόγω ηλικίας φυσικό είναι να μη γνωρίζουν λεπτομέρειες γι’ αυτό το βολιώτικο εκδοτικό φαινόμενο.
Σ’ ένα αρθρίδιο, στο φύλλο της 6ης Νοεμβρίου 1902, διαβάζουμε: «Η ΗΜΕΤΕΡΑ ΕΦΗΜΕΡΙΣ δεν είνε λαθροβιούν τι κομματικόν φύλλον εξ εκείνων, άτινα γεννώνται τας παραμονάς των εκλογών και θνήσκουσι την επομένην αυτών. Είνε εφημερίς διαρκής, ανήκουσα εις εαυτήν και εις το κοινόν, το οποίον την υποστηρίζει θερμώς. Είνε εφημερίς έχουσα παρελθόν και ασφαλέστατον μέλλον!». Αυτά τα 1902. Τι να πούμε, τι να γράψουμε 98 χρόνια μετά; Οι άνθρωποι που δούλευαν στη «Θ» εκείνη την εποχή - δεν διασώθηκαν στοιχεία για να ξέρουμε τον ακριβή αριθμό - πίστευαν στο έργο που έκαναν, πίστευαν στις βάσεις που δημιουργούσαν και στην ανάπτυξη που θα έπαιρναν. Και η πίστη αυτή μεταδόθηκε, μεταλαμπαδεύτηκε από γενιά σε γενιά, κι έφτασε ως τις μέρες μας. Αλλά και οι αρχές των πρώτων χρόνων της «Θ» είναι γερές, στέρεες. Εκείνη και το κοινό της. Η μία δύναμη στην υπηρεσία της άλλης. Να το άλλο, το μεγαλύτερο μυστικό της μακροζωίας της «Θ».
Η ΠΑΝΤΟΔΥΝΑΜΙΑ ΤΗΣ ΕΙΔΗΣΗΣ
Την ίδια χρονιά, το 1901, θα βρούμε ένα άρθρο που εξηγεί το «πιστεύω» της «Θ» και δείχνει πως οι άνθρωποι της και σωστά και πολύ μπροστά, έβλεπαν. Αν αναλογιστούμε την έμφαση που δίνεται σήμερα από όλα τα ΜΜΕ - έντυπα και ηλεκτρονικά - στην παντοδυναμία της είδησης, θα δικαιολογήσουμε τη «Θ» του 1901 για τη συγκεκριμένη επιτυχία της.
«Θρίαμβον πρώτης τάξεως ήγαγε προ τινων ημερών η «Θεσσαλία» διά της υπ’ αυτής πρώτης εξ όλων των εφημερίδων δημοσιευθείσης ειδήσεως, κατά την παρελθούσαν Παρασκευήν, περί της εισβολής των Βουλγάρων ληστανταρτών εις Μακεδονίαν και της παρά το Γευγελή συμπλοκής τούτων μετά του τουρκικού στρατού Η είδησις αύτη τηλεγραφηθείσα εντεύθεν εδημοσιεύθη την επομένην εις τας Αθηναϊκάς εφημερίδας, επεβεβαιώθη Δε μετά τινας ημέρας και διά των εξ Ευρώπης τηλεγραφημάτων. Δεν είναι η πρώτη φορά καθ’ ην μας δίδεται αφορμή να καυχηθώμεν διά την προτεραιότητα των ειδήσεών μας είτε αύται αναφέρωνται εις επιτόπια ή εσωτερικά γεγονότα, είτε όταν εισίν ευρωπαϊκού ενδιαφέροντος, ως η προκειμένη και πλείσται άλλα Μακεδονικαί ειδήσεις, ας αποκτώμεν εγκαίρως μη φειδόμενοι χρηματικών θυσιών, υπερόγκων δι’ επαρχιακήν εφημερίδα. Η προτεραιότης αύτη είμεθα βέβαιοι ότι δεν διαφεύγη την προσοχή των αναγνωστών αναγνωστών μας, οίτινες αναγιγνώσκουσι τας ειδήσεις ταύτας ταχύτερον των των εφημερίδων εκείνων οίτινες δαπανώσι κολοσσιαία ποσά προς απόκτησιν τοιαύτης φύσεως ειδήσεων, όσον οιόν τε τάχιστα. Ο Διευθυντής του «Κόσμου» της Νέας Υόρκης ομιλών πέρυσιν εν Παρισίοις μετ’ Αθηναίου συναδέλφου περί του προορισμού των σημερινών εφημερίδων και των επιτυχιών αυτών, τω έλεγαν ότι «Το ζενίθ της ευτυχίας διά μίαν εφημερίδαν είναι η δημοσίευσις μιας ενδιαφερούσης και αληθούς ειδήσεως, προ της δημοσιεύσεώς της εις οιανδήποτε άλλην εφημερίδα».
Από της απόψεως ταύτης η «Θεσσαλία» είναι ευτυχής, ευτυχέστεροι δε και οι αναγνώσται αυτής οίτινες πληρώνουν την συνδρομήν ή δίδουν την πεντάραν των διά την απόκτησιν της «Θεσσαλίας» εκ της αναγνώσεως της οποίας, έχουν την πεποίθησιν ότι θα πληροφορηθώσιν εγκαίρως παν ότι νέον και πάσαν ενδιαφέρουσαν είδησιν». Τις στενές και αποδοτικές σχέσεις που είχε αναπτύξει η «Θ» με τους αναγνώστες της, τις βρίσκουμε και το ακόλουθο σημείωμα που είναι δημοσιευμένο στο φύλλο της 21ης Σεπτεμβρίου 1909: «Της Θεσσαλίας» αι στήλαι είνε εις την διάθεσιν παντός επιθυμούντος και δυναμένου ν’ ανακινήση παν ζήτημα συντείνον εις την πρόοδον της Κοινωνίας και την γεωργικήν και εμπορικήν αυτής προαγωγήν».
Μέσα από τέτοιες πρωτοβουλίες άνοιγαν οι θύρες για τους μελλοντικούς συνεργάτες, γεννιόνταν οι νέοι συντάκτες, αυξάνονταν το κύρος και η κυκλοφορία της. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο, η «Θ» είχε αρχισυντάκτες και συνεργάτες που η ιστορία τους κατέταξε μεταξύ των σπουδαίων λογίων της χώρας όπως π.χ. ο Μητροπολίτης - μετέπειτα Άγιος Νεκτάριος, ο Παπαδιαμάντης, ο Κορδάτος, ο Βάρναλης, ο Λουντέμης, ο Σκουβαράς, ο Μυριβήλης, ο Σαράτσης κ.α.
Ακόμα, η «Θ» πολύ πρωτοποριακά σε μιαν εποχή των αρχών του αιώνα τελείως ανδροκρατούμενη, όταν η γυναίκα, ιδίως στην επαρχία, ήταν τελείως κλεισμένη στο γυναικωνίτη και απείχε από όλες τις κοινωνικές, εργασιακές, οικονομικές και πολιτικές διαδικασίες, είχε στο δημοσιογραφικό της δυναμικό γυναίκες, που τα άρθρα τους, τις περισσότερες φορές πρωτοσέλιδα, κοσμούσαν τα φύλλα της. Ας μας τα πει όμως η ίδια μ’ ένα πρωτοσέλιδο άρθρο της 13 Δεκεμβρίου 1910:
Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΣΤΗ "Θ"
«Όσοι μας κάμνουν την τιμήν να μας αναγιγνώσκουν, γνωρίζουν ότι η «Θεσσαλία» έχει την αγαθήν τύχην να συγκαταλέγη εις το έκτακτον προσωπικόν της και Συνεργάτιδας - Κυρίας δηλαδή γραφούσας. Έχει δε το πλεονέκτημα τούτο περισσότερον ίσως πάσης άλλης ελληνικής εφημερίδας Η μετοχή αύτη γυναικών εις τον πνευματικόν βίον ενέχει τι το προξενούν ευχαρίστησιν. Αν η πνευματική ανάπτυξις των ανδρών είνε ωφέλιμος δι’ ένα Τόπον, με ιδιαιτέραν όλως χαράν πρέπει να προσαγορευθή των γυναικών η μόρφωσις και η διανοητική δράσις. Ίσως μάλιστα είνε το μάλλον χαροποιόν σημείον της όλης ενεργείας του ελληνικού κόσμου Έχει ήδη η «Θεσσαλία» εις την Λάρισαν δύο Συνεργάτιδας την Rebelle, ευπαίδευσιν, χαριτωμένα γράφουσαν, παρακολουθούσαν την απανταχού πνευματικήν κίνησιν και ενδιαφερομένην διά τα μεγάλα κοινωνικά ζητήματα, νεάνιδα, λογίαν, η οποία θα ηδύνατο να είνε πολύτιμος συντάκτης οιαδήποτε καλής εφημερίδος. Μετ’ αυτήν έρχεται η «Λαρισινή», αποκαλύπτουσα αξιόλογον περιγραφικόν τάλαντον, κομψογράφος, τερπομένη εις την απεικόνισιν της Φύσεως, αλλά και ψυχολόγος ήδη και κοινωνιολογούσα. Αν δε μνημονεύσωμεν και της Κυρίας Παπασταύρου, η οποία είνε γυνή μορφώσεως υπερόχου, συγγραφεύς, αληθής δέσποινα, έχομεν ήδη έναν όμιλον όχι ευκαταφρόνητον Κυριών εργαζομένων πνευματικών και θετουσών το τάλαντον και την δύναμιν αυτών εις την υπηρεσίαν της Κοινωνίας και εις την μελέτην της Φύσεως. Εις σύμπτωσιν εντελώς αγαθήν οφείλεται, ότι ενώ η Λάρισα παρέχει ικανήν συμβολήν εις την πνευματικήν δράσιν, ανθαμιλλάται και ο Βόλος απαρτιζομένης ούτω μιας αξιοσημείωτου Πλειάδος γραφουσών γυναικών. Εις τον Βόλον κατέχει τα σκήπτρα η Κυρία Θάλεια Θέμη Χαλκιά, εις την οποίαν και η εφημερίς «Θεσσαλία» και ο Θεσσαλικός κόσμος οφείλουν χάριτας διά την βαθύτητα με την οποίαν εξετάζει τα διάφορα ζητήματα της κοινωνικής ζωής. Αδρώς σκεπτόμενη, ισχυράν φράσιν έχουσα εις την υπηρεσίαν της ιδέας, η Κυρία Χαλκιά αποτελεί αξιοσημείωτον αντιπρόσωπον του γυναικείου κόσμου της Ελλάδος εν τη σειρά της ιστορικής δράσεως αυτού. Παρά το πλευρόν αυτής ίσταται η δεσποινίς αδελφή της, η υπό το ψευδώνυμον «Ξένη» γράφουσα, η δημοσιεύσασα ήδη έργα, τα οποία είνε πράγματι προϊόντα φιλολογικά και τα οποία αποκαλύπτουν αληθινήν προσωπικότητα φιλολογικήν.
Διά την κοινωνίαν της Θεσσαλίας είνε ευχάριστον το φαινόμενον αυτό, μαρτυρούν ότι ο γυναικείος κόσμος εργάζεται και μελετά, εννοών να δώση την πλήρη έκφανσιν των δυνάμεών του, ως είνε δίκαιον, και να συμπροαγάγη το έργον της προόδου. Υπό τας Κυρίας και τας νεάνιδας ταύτας, τας προερχομένας εις την δημοσιότητα, μαντεύεται κόσμος όλος συγκινούμενος, ταρασσόμενος ευαίσθητος, σκεπτόμενος, αποσείων την νάρκην και ανοίγων το πνεύμα εις την δημοσιότητα εργασίας - καίτι είνε αυτή πολυτιμοτάτη και αξία παντός σεβασμού - σημαντική είνε η άποψις αύτη του ζητήματος, ότι δηλαδή αι πνευματικώς εργαζόμεναι και γράφουσαι Ελληνίδες είνε απλώς αι αντιπρόσωποι κινήσεως η οποία είνε γενικότερα και επεκτείνεται εις όλους τους κλάδους του βίου, αναδεικνύουσα την Ελληνίδα γυναίκα τοιαύτην, οία πρέπει να είνε αύτη, δηλαδή συντελεστής πολιτισμού και όργανον προόδου και αναπτύξεως. Το καθ’ ημάς χαίρομεν μεγάλως, διότι η ιδιαιτέρα πατρίς μας εις την αξιοσημείωτον ταύτην κίνησιν αντιπροσωπεύεται λαμπρώς και πλουσίως». Η πρωτοπορία της εφημερίδας είναι μοναδική. Η «Θ» το μακρινό εκείνο παρελθόν τόλμησε να έχει πέντε μορφωμένες γυναίκες συνεργάτιδες και η βολιώτικη κοινωνία να το αποδεχτεί και να το επικροτήσει. Κι όλα αυτά στα 1910.
ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ
Το πρώτον Μαρκόνειον τηλεγράφημα Ελληνικής εφημερίδος , στις 22 Φεβ. 1910: «Η «Θεσσαλία» πρώτη και μόνη εξ’ όλων των Ελληνικών εφημερίδων η έχουσα υπερτελειότητα τόσον εις τας ειδήσεις όσον και εις τα τηλεγραφήματά της χάρις εις το πυκνόν και εκλεκτόν επιτελείον των συντακτών της ηξιώθη χθες να λάβη το πρώτον διά Μαρκονείου διαβιβασθέν τηλεγράφημα. Εξηγούμεθα. ……..Ο υποδιευθυντής μας. Κ. Θ. Φίλιος, τον οποίον εγνώρισαν και εξετίμησν οι αναγνώστες μας εκ των θαυμασίων εκ Κων/ως περιγραφών και επιτροπών, ταξιδεύων εις Αμερικήν, οπόθεν διά της παραστατικής όντως γραφίδος του θα περιγράψει τον βίον και τας εργασίας των εν Αμερική εγκατεστημένων Θεσσαλών συμπατριωτών, μας απέστειλεν εκ του ελληνικού υπερωκεανείου εγκατεστημένου Μαρκονείου Τηλεγράφου το ακόλουθον τηλεγράφημα μέσω του τηλεγραφικού σταθμού Capo Sperone εγκατεστημένου επί νησίδος Σαν Αντίσχο ευρισκομένης νοτιοδυτικά της νήσου Σαρδηνίας». «Θεσσαλίαν» Βόλον «Πατρίς» διασχίζει Τυρηννικόν πέλαγος αισίως, μεταφέρουσα 1.500 μετανάστας .

«Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ» είναι μια Περιφερειακή καθημερινή εφημερίδα που εκδίδεται στην Θεσσαλία. Σχεδόν όλοι απόδημοι της Θεσσαλίας την διαβάζανε και μαθαίνανε τι συμβαίνει στην Ελλάδα και το Εξωτερικό .
Η έκδοση της εφημερίδος «Η ΘΕΣΣΑΛΙΑ» υπάρχει και στο διαδίκτυο http://www.eleftheria.gr/ .


*από το www.apodimos.com

Η Ιστορία του Ελληνικού και Αρκαδικού Τύπου


Η ΠΡΩΤΗ χειρόγραφη εφημερίδα της Επανάστασης κυκλοφόρησε στο Γαλαξίδι χωρίς ιδιαίτερο τίτλο στις 27 Μαρτίου 1821. Στόχο είχε να παρακινήσει το λαό και να ξεσηκωθεί κατά των Τούρκων. Η πρώτη έντυπη εφημερίδα της επαναστατημένης Ελλάδας ονομαζόταν "Σάλπιγξ Ελληνική". Το πρώτο φύλλο της κυκλοφόρησε την 1η Αυγούστου 1821 με συντάκτη το γνωστό μας από την εκδοτική του δράση στη Βιέννη Θεόκλητο Φαρμακίδη. Το ξύλινο τυπογραφείο, στο οποίο τυπώθηκε, το μετέφερε στην Ελλάδα μαζί με άλλα εφόδια ο Δημήτρης Υψηλάντης τον Ιούνιο του 1821, όταν ήρθε να αναλάβει την αρχηγία του αγώνα "ως πληρεξούσιος του Γενικού Επιτρόπου" δηλαδή του αδελφού του Αλεξάνδρου. Επαγγελματίας τυπογράφος βρέθηκε σχετικά εύκολα. Ήταν ο Κωνσταντίνος Τόμπρας από το Αϊβαλή της Μικράς Ασίας, που είχε τελειοποιηθεί ως τυπογράφος στο Παρίσι κοντά στο γνωστό τυπογράφο και εκδότη Αμβρ. Διδότο. Φιλοδοξία της "Σάλπιγγος Ελληνικής" ήταν να κυκλοφορεί κάθε δεύτερη μέρα. Κυκλοφόρησαν μόνο τρία φύλλα, τα οποία σώζονται και έπειτα σταμάτησε η έκδοσή της. Οι λόγοι διακοπής δεν είναι μόνο τεχνικοί, ο εκδότης Θ. Φαρμακίδης λάτρης της ελευθεροτυπίας αρνήθηκε να ενδώσει "εις το δεσποτικόν μέτρον της προεξετάσεως" δηλαδή της λογοκρισίας,

Το τυπογραφείο της πρώτης αυτής έντυπης εφημερίδας εγκατεστημένο στο Άργος, καταστράφηκε από τους Τούρκους κατά την εισβολή του Δράμαλη. Η δεύτερη έντυπη Ελληνική εφημερίδα ήταν ο "Ελληνικός Καθρέπτης" και εκδιδόταν στην πλούσια Ύδρα από τις 12 Οκτωβρίου 1821 μέχρι τις 22 Μαΐου 1822, με φροντίδες και έξοδα του λογίου ναυάρχου Ιακωβάκη Τομπάζη, ο οποίος είχε καταφέρει να δημιουργήσει ένα πρωτόγονο τυπογραφείο στο νησί. Δυστυχώς δε σώθηκε κανένα φύλλο και οι πληροφορίες που έχουμε είναι έμμεσες. Απ' αυτές συμπεραίνουμε ότι η εφημερίδα δημοσίευσε ειδήσεις, ιδίως ναυτικές, από τον Αγώνα.

Η διασημότερη εφημερίδα του Αγώνα ήταν τα "Ελληνικά Χρονικά". Η έκδοση και η επιτυχία της οφείλεται σε δύο σημαντικότατους φιλέλληνες, από τον Άγγλο συνταγματάρχη Λέϊσεστερ Στάνχοπ, απεσταλμένος του Φιλελληνικού Κομιτάτου, που το φθινόπωρο του 1823 έφθασε στην Ελλάδα, φέρνοντας εκτός από άλλα πολλά εφόδια, δύο τυπογραφεία και δύο λιθογραφεία. Ο Στάνχοπ ήταν θερμός οπαδός των φιλελεύθερων ιδεών και της ελευθεροτυπίας, γεγονός που τον έφερνε συχνά σε σύγκρουση με τον λόρδο Μπάιρον. Αφού περιηγήθηκε την Πελοπόννησο και τη Στερεά, οργάνωσε ταχυδρομική υπηρεσία, ίδρυσε νοσοκομεία, σχολεία κλπ. Το Δεκέμβριο του 1823 έφθασε στο Μεσολόγγι, όπου επέλεξε τον Ιωάννη Ιάκωβο Μάγερ ως εκδότη και συντάκτη μιας Ελληνικής εφημερίδας. Ο Μάγερ, που είναι ο δεύτερος φιλέλληνας που αναφέραμε, ήταν Ελβετός φοιτητής της φαρμακευτικής στη Ζυρίχη. Από το 1821, σε ηλικία 23 ετών, κατέβηκε στην Ελλάδα και εγκαταστάθηκε στο Μεσολόγγι, όπου έδωσε τον εαυτό του στην υπηρεσία του αγώνα. Αφού πήρε την Ελληνική υπηκοότητα και παντρεύτηκε Μεσολογγίτισσα, εργάστηκε ως φαρμακοποιός, πολεμιστής και κυρίως εκδότης, μέχρι τις 10 Απριλίου 1826, οπότε σκοτώθηκε στη διάρκεια της Εξόδου, ο ίδιος και η οικογένεια του. Ο Μάγερ ήταν ο κατάλληλος άνθρωπος για το συνταγματάρχη Στάνχοπ. Η εφημερίδα ονομάστηκε "Ελληνικά Χρονικά" και είχε υπότιτλο τη ρήση του Φραγκλίνου "Τα πλείω οφέλη τοις πλείουσιν". Τυπογράφος ήταν ο Δ. Μεσθενεύς, λόγιος από τη Σμύρνη. Την 1η Ιανουαρίου του 1824 κυκλοφόρησε το πρώτο φύλλο και την 20η Φεβρουαρίου του 1826 το τελευταίο (πενήντα μέρες πριν από την Έξοδο). Η έκδοση σταμάτησε λόγω ζημιών του τυπογραφείου από το βομβαρδισμό των Τουρκοαιγυπτίων. Η εφημερίδα εκδιδόταν δύο φορές την εβδομάδα σε 4 σελίδες.

Ο Ι. Μάγερ στα δύο χρόνια ζωής της εφημερίδας έδωσε μάχες για την διατήρηση της ελευθεροτυπίας, όχι μόνο κατά των απόψεων του Λόρδου Μπάϋρον, αλλά ιδίως κατά της νοοτροπίας των Φαναριώτικων κύκλων και συγκεκριμένα του Αλεξάνδρου Μαυροκορδάτου. Όπως μαρτυρεί ο Κασομούλης "Ο Μάγερ κηρύττων εαυτόν δημοκρατικότατον ποτέ δεν ωνόμασεν εκλαμπρότατον ή πρίγκηπα τον Μαυροκορδάτον ως άλλοι, άλλ' απλώς κύριον Μαυροκορδάτον". Το δεύτερο τυπογραφείο που έφερε ο Στάνχοπ στην Ελλάδα, το παραχώρησε στη Δημογεροντία της Αθήνας για την έκδοση εφημερίδας "Η εφημερίς των Αθηνών" με σκοπό κυρίως να στιγματιστούν τα έκτροπα και να περιοριστούν οι αυθαιρεσίες και οι καταχρήσεις της τοπικής εξουσίας. Το πρώτο φύλλο εκδόθηκε στις 20 Αυγούστου 1824 και το τελευταίο στις 15 Απριλίου 1826. Τυπωνόταν δύο φορές τηνεβδομάδα, εκτός από λίγες διακοπές και κυκλοφόρησαν συνολικά 137 φύλλα.

Αρκαδικές Εφημερίδες (1835-1862)
Η τέχνη της τυπογραφίας ευδοκίμησε στην Αρκαδία, με κύριο χαρακτηριστικό, τους Αρκάδες της διασποράς. Παράλληλα με την τυπογραφία έχουμε δείγματα απασχόλησης και στον ευρύτερο χώρο του Τύπου, εφημερίδες, περιοδικά και βιβλίο. Η ενασχόληση Αρκάδων με την πρακτόρευση και διακίνηση των εφημερίδων, όπως του Σπύρου Τσαγγάρη από την Ζάτουνα Γορτυνίας, που το 1875 ίδρυσε το πρώτο πρακτορείο διανομής και κυκλοφορίας εφημερίδων. Από νεαρής ηλικίας δούλευε ως εφημεριδοπώλης στην Αθήνα και είδε την έλλειψη του πρακτορείου εφημερίδων το οποίο και ίδρυσε καλύπτοντας αυτό το κενό, χάρις στην προσωπικότητα του Σπύρου Τσαγγάρη αναπτύχθηκε και στάθηκε ανθοφόρα οικονομική μονάδα για εκείνα τα χρόνια. Λίγα χρόνια αργότερα εξελέγη βουλευτής αφού παραιτήθηκε από το πρακτορείο εφημερίδων.

Ένας άλλος Αρκάς ο αείμνηστος Παρασκευάς Χριστοδουλόπουλος από το Σαρακίνι Γορτυνίας ονομαζόμενος και "Πατριάρχης του Ελληνικού Τύπου" διέπρεψε στον ίδιο χώρο της διακίνησης Τύπου με το "Πρακτορείο Εφημερίδων Αθηναϊκού Τύπου" έδωσε την ευκαιρία σε πολλούς Αρκάδες που πήγαιναν στην πρωτεύουσα για "καλύτερη τύχη" να βρίσκουν δουλειά ως εφημεριδοπώλες (με τους γνωστούς πάγκους εφημερίδων σε κεντρικά σημεία της Αθήνας) στην δε Ένωση Εφημεριδοπωλών πρόεδρος για πολλά χρόνια ήταν Αρκάς. Σήμερα το Πρακτορείο διευθύνεται από την θυγατέρα του Μαρία Χριστοδουλοπούλου.

Μετά την απελευθέρωση του Έθνους από τον τουρκικό ζυγό και την εγκατάσταση της πρωτεύουσας στην Αθήνα, άρχισε να αναπτύσσεται η επαρχιακή δημοσιογραφία, η οποία, παράλληλα προς την Αθηναϊκή, έπαιξε σημαντικό ρόλο στα γεγονότα της περιόδου 18351862. Οι εφημερίδες αυτού του χρονικού διαστήματος στα μεγάλα επαρχιακά κέντρα αγωνίσθηκαν, εκτός των άλλων και για τα ζητήματα της υπαίθρου χώρας, τα οποία δεν έτυχαν του δέοντος ενδιαφέροντος εκ μέρους των αρμοδίων. Και τότε, όπως και τώρα, ο Επαρχιακός Τύπος, δεν έπαυε να διατυπώνει το δίκιο. Η συγκοινωνιακή απομόνωση ήταν ο κύριος λόγος για την αργοπορία της ανάπτυξης της τυπογραφίας στην Τρίπολη και κατά επέκταση η έκδοση εφημερίδων. Το πλεονέκτημα ότι βρίσκεται στο κέντρο του Μοριά με διοικητικές και εμπορικές υπηρεσίες ήταν το κυρίαρχο στοιχείο να αναπτυχθεί ο τοπικός Τύπος. Το πρώτο τυπογραφείο που εγκαταστάθηκε στην Τρίπολη ήταν στις αρχές του 1852, του εκδότη και τυπογράφου Ιωάννη Αγγελόπουλου. Εκεί εκδίδονται οι εφημερίδες "Μέριμνα", "Φιλόπατρις" και "Αρκαδία".

Το εγκατεστημένο στην Τρίπολη, λοιπόν, τυπογραφείο του Ι. Αγγελόπουλου, αγόρασε σε χαμηλή τιμή ο γιατρός Π. Πύρλας και το ονόμασε "Τυπογραφείον της Βελτιώσεως". Η ονομασία δεν είναι ασφαλώς τυχαία γιατί οι πρώτοι εκείνοι τυπογράφοι και εκδότες έβλεπαν το τυπογραφικό έργο, παράλληλα προς την εμπορικότητα του και σαν μία προσπάθεια που απέβλεπε στην πρόοδο και εξέλιξη. Όλες, ή σχεδόν όλες, οι εκδόσεις του Τυπογραφείου της "βελτιώσεως" ους τα 7863 ανήκουν στον ιδρυτή και ιδιοκτήτη του τυπογραφείου ιατρό Π. Πύρλα. Ο Πύρλας ήταν Νομίατρος (Νομοϊατρός) και καθηγητής του εν Τριπόλει Γυμνασίου. Το τυπογραφείο του διατηρείται ως την επόμενη 10ετία.

Δεύτερο τυπογραφείο στην Τρίπολη είναι εκείνο της εφημερίδας "Αρκαδία" όπου διατηρήθηκε για μία δεκαετία έχοντας στο ενεργητικό του πέντε εκδόσεις βιβλίων. Το τυπογραφείο βιώνει ως τα 1874 με αρκετές εκδόσεις. Στα 1860 ο Ιωάννης Αθανασιάδης έκανε το τρίτο τυπογραφείο στην Τρίπολη "Ο Παν" και εδώ είδαν το φως της δημοσιότητας αρκετές εκδόσεις: Το τυπογραφείο του Αθανασιάδη επιζεί για μεγάλο χρονικό διάστημα. Νέο τυπογραφείο στα 1871 των Ιω. Ασημακοπούλου και Ιω. Σαλαπατά, το οποίο έχει στο ενεργητικό του αρκετές εκδόσεις και βιώνει και πέρα από το 1900. Στα 1880 ιδρύεται το τυπογραφείο αδελφών Κλεισούνη όπου σταδιοδρομεί αρκετό χρονικό διάστημα. Το 1883 εγκαινιάζεται το τυπογραφείο των Β.Ι. Σεχιώτου Α.Α. Πετούνη.

Στα παραπάνω αναφερόμενα τυπογραφεία εξεδόθησαν: Η εφημερίδα Αρκαδία που κυκλοφόρησε από τις 29 Ιανουαρίου 1858 έως την 1 Ιανουαρίου του 1894 και εκδίδονταν ως εβδομαδιαία, στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Επαρχιακόν Πνεύμα κυκλοφόρησε το 1860. Η εφημερίδα Φωνή των Επαρχιών κυκλοφόρησε από τις 20 Φεβρουαρίου 1860 έως τις 2 Αυγούστου 1880. Η εφημερίδα Τρίκορφα κυκλοφόρησε από τις 13 Νοεμβρίου 1861 έως την 1η Ιανουαρίου 1873, ως εβδομαδιαία πολιτική εφημερίδα στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Λυκούργος κυκλοφόρησε το 1863 στην Σπάρτη και Τρίπολη. Η Εφημερίς των Συζητήσεων κυκλοφόρησε στις 14 Μαΐου 1866 στην Τρίπολη, ως εβδομαδιαία. Η εφημερίδα Ερμής κυκλοφόρησε από Α το 1873 έως το 1874 στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Λυγκεύς κυκλοφόρησε στις 5 Απριλίου 1873 έως το 1874 στην Τρίπολη ως εβδομαδιαία. Η εφημερίδα Ελληνική Πρόοδος κύκλοφόρησε στην Τρίπολη από το 1875 έως το 1878. Η εφημερίδα Έλεγχος κυκλοφόρησε το Νοέμβριο του 1874 στην Τρίπολη και εκδίδονταν κατά δεκαήμερο. Η εφημερίδα Τρίπολις κυκλοφόρησε στην Τρίπολη από τις 27 Μαρτίου 1879 έως τις 13 Νοεμβρίου 1887. Η εφημερίδα Έλεγχος κυκλοφόρησε στην Τρίπολη από το 1880 έως το 1881. Η εφημερίδα Μαντινεία κυκλοφόρησε στις 15 Αυγούστου 1881 έως την 1η Ιουνίου 1885 στην Τρίπολη, ως εβδομαδιαία. Η εφημερίδα Εργάτης κυκλοφόρησε από τις 22 Ιουνίου 1882 έως τις 2 Ιουνίου 1884 στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Πολίτης κυκλοφόρησε στην Τρίπολη το 1882,1884 και 1890 ως πολιτική, φιλολογική και των ειδήσεων. Η εφημερίδα Πρόοδος κυκλοφόρησε το 1884 στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Τεγέα κυκλοφόρησε στην (Τρίπολη Αθήνα) από το 1892 έως 1899, έως εβδομαδιαία. Η εφημερίδα Πελοπόννησος κυκλοφόρησε το 1899 στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Γ ορτυνία (εφημερίς πολιτική, φιλολογική και των ειδήσεων) εκδίδονταν κάθε Κυριακή. Κυκλοφόρησε από τις 6 Οκτωβρίου 1902 έως τις 9 Σεπτεμβρίου 1912 στην Τρίπολη ως Δεκαπενθήμερη. Η εφημερίδα Μαρς κυκλοφόρησε από το 1910 έως το 1911 στην Τρίπολη ως εβδομαδιαία. Η εφημερίδα Πατρίς κυκλοφόρησε από το 1910 έως το 1911 και από το 1916 έως το 1924 ως εβδομαδιαία στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Μορέας ιδρύθηκε στην Τρίπολη το 1900, ως εφημερίδα πολιτική, φιλολογική, εμπορική, γεωργική και των ειδήσεων, πανελλήνιος, ανεξάρτητος. Συνεχίστηκε να εκδίδεται υπό τον τίτλο Μορέας της Τριπόλεως από το φ. 1418 το (1945) με υπότιτλο Η αρχαιότερη εφημερίς της Πελοποννήσου. Από το φύλλο 1530 το (1957) αγωνίστηκε υπέρ της κοινωνικής δικαιοσύνης, και από το φ. 1 (1969) ως εφημερίδα ανεξάρτητη κοινωνικής δικαιοσύνης. Η εφημερίδα Εθνική ιδέα κυκλοφόρησε από το 1927 έως το 1932 ως εβδομαδιαία στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Παναρκαδική Ηχώ κυκλοφόρησε από το 1926 έως το 1938 ως εβδομαδιαία στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Αρκαδική Φωνή κυκλοφόρησε το 1929. Η εφημερίδα Κήρυξ Τριπόλεως κυκλοφόρησε από το 1932 έως το 1934 ως εβδομαδιαία στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Νερλόγος Τριπόλεως κυκλοφόρησε από το 1932 έως το 1936 ως εβδομαδιαία στην Τρίπολη. Η εφημερίδα "Πελοπόννησος" κυκλοφόρησε το 1932 ως ανεξάρτητη ημερήσια και από το 1933 έως το 1934 ως εβδομαδιαία ανεξάρτητη εφημερίδα στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Αρκαδικό Βήμα κυκλοφόρησε το 1930 ως εβδομαδιαία στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Αρκαδικός Τύπος κυκλοφόρησε από το 1933 έως το 1941 ως εβδομαδιαία στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Φωνή της Γορτυνίας κυκλοφόρησε από το 1934 έως το 1949 ως εβδομαδιαία στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Αρκαδικά Νέα κυκλοφόρησε το 1940 ως εβδομαδιαία στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Αλήθεια κυκλοφόρησε το 1949 ως εβδομαδιαία στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Παρατηρητής κυκλοφόρησε το 1956 ως εβδομαδιαία στην Τρίπολη. Η εφημερίδα Πρόοδος κυκλοφόρησε το 1931 ως εβδομαδιαία στην Μεγαλόπολη. Η εφημερίδα Αναγέννησις κυκλοφόρησε από τις 8 Απριλίου 1969 έως το Δεκέμβριο του 1970 ως δεκαπενθήμερη . Η εφημερίδα Νέα Μεγαλόπολις κυκλοφόρησε προπολεμικώς ως εβδομαδιαία στην Μεγαλόπολη. Η εφημερίδα Κυνουριακόν Βήμα κυκλοφόρησε από το 1929 έως το 1937 ως εβδομαδιαία στο Aστρος.

Εφημερίδες Ημερήσιας κυκλοφορίας
Μεταπολεμικά ο αρκαδικός Τύπος αναπτύχθηκε τόσο στην Τρίπολη όσο και στην Αθήνα, Μία πρώτη καταγραφή των Αρκαδικών εφημερίδων που κυκλοφορούν εκεί που ζουν Αρκάδες όπως στο λεκανοπέδιο της Αττικής ή και στην Αμερική. Σήμερα κυκλοφορούν δυο ημερήσια φύλλα στην Τρίπολη, τα Καθημερινά Νέα του δημοσιογράφου Βασίλη Καρύδη, που τυπώνεται σε ιδιόκτητο σύγχρονο τυπογραφείο και τα Πρωϊνά Νέα ιδιοκτησίας Πέτρου Παπακωνσταντίνου (από το Ελληνικό Γορτυνίας). Εβδομαδιαίες Εφημερίδες κυκλοφορίας Πλην του ημερησίου Τύπου, εγνώρισε ιδιαίτερα άνθηση και ο εβδομαδιαίος Τύπος όπως η εφημερίδα Αρκαδικά Νέα του αείμνηστου εκδότη Ηλία Καρύδη και στην συνέχεια από τους αδελφούς Βασίλη και Τάκη Καρύδη, η Αλήθεια της Τριπόλεως του αείμνηστου Φάνη Τζαβέλλα, το Αρκαδικό Μέλλον του Β. Χατζηγεωργίου. Σήμερα έχουν αναστείλει την κυκλοφορία τους.

Εφημερίδες μηνιαίας κυκλοφορίας
Πλην των παραπάνω εκδίδονται στην Τρίπολη και στην Αθήνα οι εφημερίδες με μηνιαία κυκλοφορία: Η Αναγέννησις με ιδρυτή τον Αναστάσιο Κορολή με έδρα την Μεγαλόπολη, η Αρκαδία από τον Δημήτρη Κυριακόπουλο και μετέπειτα από την Αγγέλα Κυριακοπούλου, η Αρκαδική Ενημέρωσις του Κώστα Γερτού, το Αρκαδικό Βήμα από τον Πάνο Σ. Αϊβαλή από το 1988. Το Αρκαδικό μέλλον του Β. Χατζήγεωργίου, η Αρκαδική Φωνή από τον Γιάννη Αθανασόπουλο πρώτα στο Σικάγο της Αμερικής και μετέπειτα στην Τρίπολη. Το Αρκαδολόγιο από την Θηρεσία Κοντογιάννη από το 1997, ο Αρκαδικός Κόσμος από τον Γιώργο Κατσίνη, ο Αρκαδικός Συναγερμός από τον αείμνηστο Ε. Καλογιάννη, ο Αρκαδικός Κήρυκας από τον Ηλία Τσαρμπόπουλο, ο Αρκάς από τον Νίκο και την Ακριβή Γκαργκάσουλα, η Αρκαδική Γνώμη από τον Παναγ. Τερζή, η Γορτυνία (πρώην Λάδωνας) από τον Κώστα Καλύβα, τα Τα Γορτυνιακά Νέα του Δημήτρη Μητρόπουλου και αργότερα ως Φύλλα Πελοποννήσου, η Φωνή της Γορτυνίας με ιδρυτή τον Παρασκευά Κοντοέ (Πατριάρχης του Αρκαδικού Τύπου) και σήμερα εκδότες η Αννα Κοντοέ Παπαχρήστου και ο Στέλιος Παπαχρήοτου, το Γορτυνιακό Βήμα του Δημήτρη Κωστόπουλου (Σκόμπυ), η Ζάτουνα του Νίκου Φίλη, η Κυνουρία του Ηλία Κούνια. Ο Μορέας του Β. Χατζηγεωργίου. Η Οδός Αρκαδίας του Νίκου Γαργαλιώνη, Ή Φωνή του Δήμου Βαλτετσίου του Δημήτρη Φασάκη και τα Νέα της Μεγαλοπόλεως του Αγγέλου Ηλιόπουλου και τώρα του Κώστα Φίλανδρου.

Ο αρκαδικός Τύπος ασχολείται με τα φλέγοντα ζητήματα του Νομού. Με πλούσια ύλη και ενημέρωση σε όλους τους τομείς 'της επικαιρότητας. Παρά την ανάπτυξη της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας (ραδιόφωνο τηλεόραση) οι εφημερίδες είναι η αγαπημένη συνήθεια των Αρκάδων και πιστά στηρίζουν την εφημερίδα τους. Ακόμα έχουμε τα έντυπα (εφημερίδες και περιοδικά των Συλλόγων, τόσο στο λεκανοπέδιο της Αττικής όσο και σε άλλες περιοχές της Ελλάδας). Η Δημητσάνα, εφημερίδα της Αδελφότητας Δημητσανιτών "Γρηγόριος Ε", η Ηχώ των Λαγκαδίων, εφημερίδα εκδιδόμενη από τον Σύνδεσμο των Λαγκαδινών της Αττικής, έτος ίδρυσης 1958, Η Αετοράχη, όργανο επικοινωνίας και Πληροφοριών του Συλλόγου Αετοραχιτών Αρκαδίας, Η Μεταμόρφωσις του Σωτήρος, Αρτόζηνος μηνιαία έκδοση του Συνδέσμου Σερβαίων, Βυζίκι έκδοση της Ενώσεως Βυζικιωτών Αθηνών "Άγιος Νικόλαος", έτος ίδρυσης 1959, Δόξα ενημερωτικό Δελτίο του Συλλόγου Δοξιωτών ιδρύθηκε το 1 975, Λευκοχώρι δίμηνη έκδοση για την επικοινωνία των Λευκοχωριτών, έτος ίδρυσης 1976, Λιάσκοβα τρίμηνη περιοδική έκδοση του Συλλόγου Μυγδαλιωτών (Γλιανιτσωτών) ιδρύθηκε το 1976, Η Στεμνίτσα η Πατρίδα μας περιοδική έκδοση του Πατριωτικού Συνδέσμου Τρικολώνων, έτος ίδρυσης 1975, Τα Τρόπαια δίμηνη έκδοση του Δ.Σ. του Συλλόγου των Τροπαιατών, έτος ίδρυσης 1 976, Τα Μαγουλιανα περιοδική έκδοση του Πανελληνίου Συλλόγου Μαγουλιανιτών, Το Σταυροδρόμι μηνιαία εφημερίδα του Συλλόγου Σταυροδρομιτών Η Κοίμησις της Θεοτόκου ιδρύθηκε το 1975.

Από την επαρχία της Κυνουρίας έχουμε: Κυνουρία μηνιαία εφημερίδα έτος ίδρυσης 1927, ιδρυτής Άγης Λεβέντης, εκδότης Ηλίας Κούνιας, Κυνουριακή Αλλαγή εκδότης Αλ. Ρέππας εκδίδεται στο Λεωνίδιο Κυνουρίας. Όλα τα αρκαδικά δημοσιογραφικά όργανα είναι ένας καθρέπτης της σημερινής Αρκαδίας. Πολύτιμος και αναντικατάστατος είναι ο ρόλος του αρκαδικού Τύπου σημειώνει ο συγγραφέας Θανάσης Μητσόπουλος στο περιοδικό "Ρίζες" της ΠΟΕ στη διερεύνηση, προβολή και λύση των πολλών προβλημάτων που υπάρχουν σήμερα στην Αρκαδία και απασχολούν, με τον ένα ή άλλο τρόπο, όλους τους Αρκάδες, όπου και αν ζουν".

Πάνος Σ. Αϊβαλής
Εκδότης της εφημερίδας «Αρκαδικό Βήμα» Δημοσιογράφος

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ:
Μάγερ Κώστα, "Ιστορία του Ελληνικού Τύπου", εκδ. Δημόπουλος, Αθήνα 1957 (τόμοι III).
Σκιαδά Νίκου, "Χρονικό της Ελληνικής Τυπογραφίας", εκδ. ΟυΙθΓτώβΓ§, Αθήνα 1982 (τόμοι III)
Γκίνη Ε.Δ., "Κατάλογος Ελληνικών Εφημερίδων και Περιοδικών 1911 1863", Αθήνα 1967. 4. Καρυκόπουλος Πάνος, "Από τον Γκούτεμπεργκ στην ηλεκτρονική τυπογραφία", Αθήνα 1974

http://www.arcadians.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=388&Itemid=41
Άνθρωποι και Φύση πάνω από τα κέρδη

Εφημερίδα "Ελληνική Πολιτεία"

Εφημερίδα "Ελληνική Πολιτεία"

Ελληνική Πολιτεία

Το Διάταγμα για τον τρόπο εκλογής πληρεξουσίων, που θα συγκροτούσαν την Δ’ Εθνική Συνέλευση, τυπώθηκε από το τυπογραφείο του Ναυπλίου στις 4/3/1829.

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»
http://www.et.gr/et/istorik-anadrom/fek_images2/efhmeris_genikh.jpg/view

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»

Η «Γενική Εφημερίς της Ελλάδος» υπήρξε η πιο οργανωμένη και μακρόβια εφημερίδα της περιόδου του Αγώνα. Εκδόθηκε για επτά χρόνια (από το 1825 έως το 1832) και κυκλοφόρησαν 597 φύλλα (2.762 σελίδες).

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'
Το Mουσείο λειτουργεί από το 1997 στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας http://www.diki.gr/museum/EL/city/chronos.asp?year=1898

Εφημερίδα 'Θεσσαλία'



Η εφημερίδα Θεσσαλία κυκλοφόρησε στις 25 Μαΐου 1898, την ημέρα ακριβώς της αποχώρησης από την πόλη των τουρκικών στρατευμάτων. Έκτοτε κυκλοφορεί αδιάλειπτα και είναι η μακροβιότερη επαρχιακή εφημερίδα. Αναδείχθηκε σε μια από τις σημαντικότερες εφημερίδες της ελληνικής περιφέρειας, με πολλούς ανταποκριτές και συνεργάτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και με μεγάλη κυκλοφορία.
Το 1914 την έκδοση και διεύθυνση της Θεσσαλίας ανέλαβε ο δημοσιογράφος Τάκης Οικονομάκης, δημοτικιστής και πρωτεργάτης του εργατικού κινήματος, ο οποίος έδωσε στην εφημερίδα φιλελεύθερο προσανατολισμό. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η Θεσσαλία στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, καθώς με τα καυστικά άρθρα της εναντίον των Γερμανών εμψύχωνε την τοπική κοινωνία και εξόργιζε τις γερμανικές αρχές. Η στάση αυτή οδήγησε στην απόπειρα σύλληψης του Οικονομάκη το 1944, ο οποίος ωστόσο πέθανε από καρδιακή προσβολή, προτού πέσει στα χέρια των κατοχικών αρχών. Μετά το θάνατο του Οικονομάκη και στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου η εφημερίδα ακολούθησε ένα δεξιό προσανατολισμό, γεγονός που οδήγησε σε μεγάλη πτώση της κυκλοφορίας της. Την περίοδο 1953-1965, οι συντάκτες της ανέλαβαν την έκδοση και τη διαχείρισή της με αποτέλεσμα να αποκαταστήσουν και πάλι την κυκλοφορία της. Το 1990 την εφημερίδα αγόρασε ο βιομήχανος Κ. Λούλης, ο οποίος την πούλησε το 1996 σε όμιλο επιχειρηματιών.
"Βόλος, ένας αιώνας. Από την ένταξη στο ελληνικό κράτος (1881) έως τους σεισμούς (1955)", Εκδόσεις Βόλος, Βόλος 1999.
Αρχείο Ζημέρη, ΔΗ.Κ.Ι..

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'Το Μουσείο λειτουργεί από το 1997 στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας (Α' Βιομηχανική Περιοχή Βόλου). Δεσπόζουσα θέση στο χώρο του κατέχουν οι μηχανές που εξασφάλιζαν την παραγωγή της εφημερίδας από το 1898 έως το 1990.

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1940.
Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1902.

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1902.

η αρχαιότερη εφημερίδα

Εφημερίδες - Ραδιόφωνα κ.ά.

Εφημερίδες Athens News Η έκδοση στο Internet των Athens News. Η μοναδική ημερήσια ελληνική εφημερίδα που εκδίδεται στα Αγγλικά. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Ημερήσια νέα, άρθρα και αγγελίες από την Καθημερινή, μια αθηναϊκή ημερήσια εφημερίδα. TO BHMA OnLine Έκδοση στο Internet άλλης μιας αθηναϊκής εφημερίδας. E on-line (Ελευθεροτυπία) Η πρώτη ελληνική εφημερίδα στο Internet. ΤΑ ΝΕΑ Έκδοση στο Internet μιας από τις δημοφιλέστερες ελληνικές εφημερίδες. EXPRESS Η πρώτη ελληνική οικονομική εφημερίδα στο Internet. ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ Άλλη μια οικονομική και επιχειρηματική εφημερίδα στο Internet. Στο αρχείο της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ μπορεί να βρεθεί ένα πλήθος οικονομικών και επιχειρηματικών πληροφοριών. New Europe Η "New Europe" είναι μια διεθνής οικονομική εφημερίδα με ειδήσεις από χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Περιλαμβάνει profiles πολλών ανερχόμενων αγορών και πληροφορίες σχετικά με το "New Europe Network." Νέοι Αγώνες Η έκδοση στο Internet μιας εφημερίδας των Ιωαννίνων. Παρέχει τοπικά νέα, αθλητικά, αγγελίες και τοπικές πληροφορίες. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Η ηλεκτρονική έκδοση της γνωστής πρωινής εφημερίδας. Υπηρεσίες Τύπου Συλλογή ημερήσιων νέων από το HRI Τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και την Κύπρο. Τα νέα παρέχονται από διάφορες υπηρεσίες τύπου. Παρέχεται από το Hellenic Resources Institute. Στις πηγές περιλαμβάνονται: COSMOS, Λόγος(Κύπρος), Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων Καθημερινά Ελληνικά νέα που παρέχονται από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων το Μακεδονικό Πρακτoρείο Ειδήσεων παρέχει πολιτικές, πολιτισμικές και οικονομικές ειδήσεις και πληροφορίες για γεγονότα στην Ελλάδα καθώς και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται σε θέματα των Βαλκανίων, της Ανατολικής Ευρώπης και της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας. ΑΝΤΙ Η έκδοση στο Internet ενός γνωστού ελληνικού πολιτικού περιοδικού. Παρέχονται και Αγγλικές στήλες. FLASH 9.61 Ένας αθηναϊκός ραδιοφωνικός σταθμός, παρουσιάζει το "studio" του στο Internet. Ειδήσεις, πληροφορίες για το σταθμό και σχόλια από το προσωπικό του. Ράδιο Παλαμά Συνδεθείτε με τη Λάρισσα και ακούστε ελληνική μουσική και ειδήσεις. Μετάδοση με RealAudio από το Ράδιο Παλαμά, ένα ραδιοφωνικό σταθμό από τη Λάρισα. ΣΚΑΙ On Line Τα τελευταία νέα, ανανεώνονται ανά ώρα. Παρέχεται από το ΣΚΑΙ και τον Webads.

EΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
www.magikokouti.gr
www.kepeme.blogspot.com
http://www.yfos-magazine.gr
http://www.lexima.gr/lxm/read-863.html
http://www.in.gr
http://www.estiabookstore.gr/estia/HestiaBookStore_Main.asp
http://www.avgi.gr/nea-avgi/main_page.asp
http://lousios.blogspot.com
http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Yfos/Yfos.html
http://find.in.gr/index.php?q=περιοδικο%20ΥΦΟΣ&u=www.philology.gr/magazines/yfos.html
http://find.in.gr/index.php?q=περιοδικο%20ΥΦΟΣ&u=www.in.gr/books/yfos/
http://arkadikovima.blogspot.com
http://arkadiko.blogspot.com
http://aivalis.blogspot.com

Αρχειοθήκη ιστολογίου