~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
.........................Διαδικτυακή περιοδική έκδοση για τα μέσα μαζικής επικοινωνίας * με ειδήσεις * άρθρα * υπεύθ. σύνταξης: Πάνος Σ. Αϊβαλής *
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

email:kepeme@gmail.com
_____________________________________________________________________________________________________________________

«O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό…». Γκαίτε

~~~

...................."Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

........................................................."Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει" Γιώργος Σεφέρης [1900-1971]

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Τρίτη 29 Δεκεμβρίου 2009

Το «Συγκρότημα» και ο μύθος Λαμπράκη


Του ΒΙΚΤΩΡΑ ΝΕΤΑ *

Ο θάνατος ενός ιδιοκτήτη - εκδότη εφημερίδων, και μάλιστα του μεγέθους του Χρήστου Λαμπράκη, είναι ένα πολυσήμαντο γεγονός για έναν τόπο και όχι μόνο για την Ελλάδα.
Ο Τύπος είναι δύναμη και γι' αυτό άλλωστε χαρακτηρίστηκε «τέταρτη εξουσία». Πράγματι μπορεί να επηρεάζει την πολιτική εξουσία ή και να την ασκεί έμμεσα μέσω της διαπλοκής για να προωθήσει και να εξυπηρετήσει οικονομικά συμφέροντα. Μπορεί να το κάνει μόνο με την προϋπόθεση ότι και οι φορείς της πολιτικής εξουσίας αποδέχονται τη διαπλοκή και τη συναλλαγή. Δεν είναι πάντως η διαπλοκή ο κανόνας, ιδιαίτερα μάλιστα όταν ο ιδιοκτήτης μέσου μαζικής ενημέρωσης δεν έχει άλλες οικονομικές δραστηριότητες ή δεν συνδέεται με μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.

Στη διαδρομή της νεοελληνικής ιστορίας ο ελληνικός Τύπος, ο διευθυνόμενος μάλιστα από δημοσιογράφους, έχει τεράστια θετική προσφορά. Δεν έλειψαν, βέβαια, και οι αρνητικές έως και ολέθριες επιδράσεις στην πολιτική ζωή του τόπου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα οι βίαιες επιθέσεις κατά του Ελευθερίου Βενιζέλου από τις αντιβενιζελικές εφημερίδες της εποχής. Με τον θάνατο του Χρήστου Λαμπράκη, που επί 52 χρόνια ήταν επικεφαλής του ισχυρότερου δημοσιογραφικού οργανισμού της χώρας, εύλογο ήταν να διερευνηθεί η πολύπλευρη δραστηριότητά του ως εκδότη, κοινωνικού παράγοντα και πνευματικού ανθρώπου. Από την περασμένη εβδομάδα ο Χρήστος Λαμπράκης παραδόθηκε στην αγκαλιά της Ιστορίας, η οποία θα τον κρίνει και θα αξιολογήσει το έργο του, προπαντός εκείνο που συνδέεται με τα πολιτικά γεγονότα των τελευταίων 52 χρόνων.

Για όσους τον γνώρισαν -είχα την τύχη να δουλέψω στο Συγκρότημα Λαμπράκη 15 χρόνια, από το 1965 ώς το 1979- ο Χρ. Λαμπράκης ήταν ένας άρχοντας στην όλη συμπεριφορά του, που χαρακτηριζόταν από μοναδική απλότητα στον τρόπο ζωής του. Ηταν, όμως, παράλληλα και ένας παίκτης στην πολιτική και πνευματική ζωή του τόπου. Δεν μπορούσε άλλωστε και να μην είναι, αφού ήταν υποχρεωμένος να ακολουθήσει την παράδοση του πατέρα του, ιδρυτή του Συγκροτήματος, Δημητρίου Λαμπράκη, που ήταν ένας πραγματικός μύθος, ένας παίκτης σε όλα τα πολιτικά και ιστορικά γεγονότα των πρώτων 50 χρόνων του περασμένου αιώνα. Μόλις 9 χρόνων, μαθητής ακόμη, πρόσφερε υπηρεσίες νοσοκόμου το 1897 στις επαναστατημένες κρητικές δυνάμεις. Οταν το 1906 τελείωσε το Γυμνάσιο αισθάνθηκε την ανάγκη να στρατευθεί στον Μακεδονικό Αγώνα. Αποκαλύφθηκε από τους Τούρκους και έμεινε φυλακισμένος επί δύο χρόνια στο Μοναστήρι. Το 1908 αναζήτησε την τύχη του στο Γιοχάνεσμπουργκ, αλλά το 1914 επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου και άρχισε η δημοσιογραφική του σταδιοδρομία. Από απλός συντάκτης έγινε αρχισυντάκτης της βενιζελικής εφημερίδας «Πατρίς» του Σπ. Σίμου. Το 1922 εκδίδει «Το Ελεύθερον Βήμα», ανοίγοντας μια νέα σελίδα στην ελληνική δημοσιογραφία. Θα ακολουθήσει η έκδοση και άλλων εφημερίδων (Αθηναϊκά Νέα, Οικονομικός Ταχυδρόμος κτλ) και θα σχηματιστεί το Συγκρότημα Λαμπράκη, το οποίο παρέλαβε το 1957 ο γιος του Χρήστος Λαμπράκης, σε ηλικία 23 χρόνων.

Οταν το 1956 άρχισα να εργάζομαι ως δημοσιογράφος στη Θεσσαλονίκη, υπήρχε ένα δέος για το Συγκρότημα Λαμπράκη μέσα στο επάγγελμα και διάχυτη ήταν η άποψη ότι «το Συγκρότημα κυβερνάει την Ελλάδα». Τον Μάρτιο του 1992 η συνάδελφος Ρένα Αγγουρίδου πήρε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη από τον Λέοντα Καραπαναγιώτη (δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «ΕΝΑ»), ο οποίος διηύθυνε επί πολλά χρόνια «Το Βήμα» και μετά «Τα Νέα», και του έθεσε το ερώτημα: «Υπάρχει γενικότερα στον ελληνικό χώρο η αίσθηση ότι το "Συγκρότημα" κυβερνάει την Ελλάδα». Απάντηση «Μακάρι» (ξεσπάει σε ένα αυθόρμητο τρανταχτό γέλιο). Ερώτ.: «Θα το έχετε, βέβαια, ακούσει κι εσείς». Απάντ.: «Πάρα πολλές φορές. Οχι, δεν είναι έτσι. Ο ρόλος της εφημερίδας, της λεγόμενης τέταρτης εξουσίας, έχει αλλάξει πάρα πολύ μέσα στην πάροδο των ετών. Σε παλαιότερες εποχές είχαμε να κάνουμε με κόμματα τα οποία σφράγιζε ένας άνθρωπος, που δεν είχαν δικό τους κομματικό μηχανισμό, ούτε οργανωμένη δική τους βάση. Αν εξαιρέσετε το Κ.Κ., που είναι μια ειδική περίπτωση, ήταν κόμματα παραγόντων, με την πελατεία τους, που όποια κι αν ήταν η πολιτική γραμμή τους, στην εσωτερική τους λειτουργία δεν ήσαν ούτε οργανωμένα ούτε δημοκρατικά. Αυτό είναι κάτι που άλλαξε μετά το '74, μετά το τέλος της δικτατορίας. Σήμερα στα περισσότερα κόμματα υπάρχει, όχι τόσο όσο και όπως θα έπρεπε να υπάρχει, μια εσωτερική ζωή (...) Οσο οργανώνονται τα κόμματα, περιορίζεται και ο ρόλος μιας εφημερίδας». Και ο αείμνηστος Λέων Καραπαναγιώτης κατέληγε στην απάντησή του: «Νομίζετε ότι αν το λεγόμενο "Συγκρότημα" κυβερνούσε την Ελλάδα θα είχαμε τη σημερινή κυβέρνηση; (σημ. κυβέρνηση Μητσοτάκη). Αμφιβάλλω!».

Εκανε ο Λέων Καραπαναγιώτης μια σωστή εκτίμηση της μεταπολιτευτικής πραγματικότητας, χωρίς να αρνηθεί ότι άλλοτε ο Τύπος ανεβοκατέβαζε κυβερνήσεις. Το καθεστώς αυτό ανετράπη με την οργάνωση των κομμάτων. Είναι γνωστό, ωστόσο, ότι οι εκδότες Βλάχος της «Καθημερινής», Λαμπράκης του «Βήματος», Κύρου της «Εστίας» και Μπότσης της «Ακροπόλεως» υποστήριξαν και ανέβασαν στην εξουσία τον Ελληνικό Συναγερμό του Αλέξ. Παπάγου. Ο δημοκρατικός κόσμος τιμώρησε το «Συγκρότημα» για τη στροφή του αυτή και την εγκατάλειψη του κεντρώου χώρου, με συνέπεια να πέσει δραστικά η κυκλοφορία των εφημερίδων του. Οταν ανέλαβε ο Χρήστος Λαμπράκης οι εφημερίδες του «Συγκροτήματος» άρχισαν τη στροφή προς τη δημοκρατική παράταξη, δηλαδή προς τον παραδοσιακό τους χώρο, όπου και θα παραμείνουν, παίζοντας, βέβαια, με παρεμβάσεις στο πολιτικό παιχνίδι. Καθοριστικές, όμως, ήταν και οι αντιδράσεις του αναγνωστικού κοινού σε πολλές περιπτώσεις, που έφτασε να κάψει το 1965 εφημερίδες, οι οποίες έδειξαν διάθεση να στηρίξουν την αποστασία και τις βασιλικές κυβερνήσεις.

Πολλά έχουν γραφεί και θα γραφούν περισσότερα για τον ρόλο του «Συγκροτήματος» στην πολιτική ζωή του τόπου. Πολλά δεν θα δουν το φως της δημοσιότητας, γιατί πολλά διευθυντικά στελέχη δεν μίλησαν πριν φύγουν από τη ζωή και δεν κατέθεσαν τη μαρτυρία τους στην Ιστορία. Οσοι ζουν, πάντως, οφείλουν να το πράξουν, να πουν και τα υπέρ και τα κατά. Ολοι, όμως, όσοι θήτευσαν στο «Συγκρότημα Λαμπράκη», έχουν αναγνωρίσει ότι ήταν μια μεγάλη, μάλλον η μεγαλύτερη, σχολή της ελληνικής δημοσιογραφίας, η οποία έδωσε λαμπρά ονόματα, που τίμησαν με το ήθος τους το τραχύ επάγγελμα. Το ερώτημα για το επάγγελμα είναι: Θα καλυφθεί το μεγάλο κενό που άφησε φεύγοντας ο Χρήστος Λαμπράκης;

vicnet@enet.gr
*εφημ. "ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ" 29.12.2009

Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου 2009

Έφυγε απο τη ζωή...ο «παραδοσιακός εκδότης»... Χρήστος Λαμπράκης


Ο "Μαέστρος" έφυγε....
Tου ΝΙΚΟΥ ΚΑΡΑΜΠΑΣΗ




Ίσως η πιο πολυσυζητημένη προσωπικότητα στον χώρο του Τύπου και με επιρροές στα πολιτικά παιχνίδια, ο απρόσιτος, με μυθική σχεδόν φήμη για την παρασκηνιακή και πολιτική του επιρροή και ισχύ, Χρήστος Δ. Λαμπράκης, στα 75 του , ήταν ο μόνος «παραδοσιακός εκδότης» που είχε απομείνει, επικεφαλής ενός συγκροτήματος Τύπου που έρχεται από το 1922 αδιάλειπτα μέχρι τις ημέρες μας.
Πριν απο λίγο έφυγε απο τη ζωή...

Δεν έκανε οικογένεια και από τις 12 Αυγούστου του 1957 που πέθανε -σε ηλικία 70 χρονών- ο πατέρας του Δημήτρης, ζούσε με τη μητέρα του Έλζα (που έχει ξεπεράσει τα 100 χρόνια (!), ζωή να 'χει) στην Αναγνωστοπούλου, στο Κολωνάκι. Η ιστορία της ζωής του και του «συγκροτήματος» δείχνουν να είναι απόλυτα συνυφασμένες με την ίδια την ιστορία του τόπου μας. Με τα πάθη του, τις ίντριγκές του, τις καλές και κακές στιγμές.Ο «κολλητός» του, ο αψεγάδιαστος Λέων Καραπαναγιώτης, δεν είναι πια στη ζωή, και οι λίγες γενικά παρέες και φίλοι που είχε προέρχονταν κυρίως από τον χώρο των καθηγητών πανεπιστημίου και του πολιτισμού. Άλλωστε δεν έπινε ούτε κάπνιζε και γενικά δεν ήθελε να εκτίθεται. Ίσως το μόνο πάθος του να υπήρξαν τα ταξίδια (ενδεχομένως γι' αυτό και να δημιούργησε το Travel Plan) και η κλασική μουσική. Όπως σκέφτονται ορισμένοι που τον γνωρίζαν, εάν ήθελε να αφήσει μια παρακαταθήκη, μάλλον είναι με το Μέγαρο Μουσικής, ώστε να μνημονεύεται και ως «μαικήνας των γραμμάτων και των τεχνών» (άσχετα εάν είναι το μόνο «Ίδρυμα» που χρηματοδοτείται μεν από το κράτος και «χορηγούς» κάθε είδους, αλλά διοικείται και επενδύει με καθαρά ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια του προέδρου του).

Ο Χρήστος Λαμπράκης ήταν λογικό να επηρεαστεί καθοριστικά από την προσωπικότητα του πατέρα του. (Θυμόταν ότι την Κυριακή 11 Αυγούστου είχε έρθει ο πατέρας του από τον Πόρο -το αγαπημένο τους νησί μέχρι και σήμερα- με αδιαθεσία και την επομένη είχε κάποιο από τα πολλά δικαστήρια. Μετά πέρασε από τη Χρ. Λαδά, τον δρόμο στο κέντρο της Αθήνας που έγινε «συνώνυμος» του συγκροτήματος -εκεί ήταν και η έδρα του Κόμματος των Φιλελεύθερων- και μίλησε με τον τότε διευθυντή του «Βήματος», Γιώργο Συριώτη. Πήρε τον γιο του Χρήστο και πήγανε σπίτι. Μαζί με την Έλζα φάγανε ελαφρά και αποσύρθηκε για την καθημερινή ημίωρη ξεκούρασή του. Αμέσως ένιωσε δύσπνοια και μέχρι να έρθει ο προσωπικός του γιατρός είχε αφήσει την τελευταία πνοή του κρατώντας το χέρι της συζύγου του). Ένα χέρι που έκτοτε κρατούσε ο γιος του Χρήστος... Ίσως γιατί οι αδελφές του, Λένα Σαββίδου και Άννα Λαμπράκη, έκαναν τις δικές τους οικογένειες (και γιους) και δεν ανακατεύτηκαν στις εκδοτικές επιχειρήσεις, που τις πήρε ο Χρήστος, παρότι είχαν ποσοστά...

Για να κατανοήσουμε τον Χρ. Λαμπράκη θα πρέπει να δούμε «τι παρέλαβε». Το «στίγμα» του πατέρα του το έδωσε πολύ καλά ο Κωνσταντίνος Τσάτσος στον επικήδειο κατά την εκφορά του από τη Μητρόπολη, με παρούσα την κυβέρνηση και την αντιπολίτευση υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου: «Υπήρξε δημιουργός. Διεμόρφωσε τον Τύπον ως όργανον της δημοσίας γνώμης. Διηύρυνε τα πλαίσια της ελληνικής εφημερίδος, την επλούτισε, την ανύψωσε».

Ο γιος του Χρήστος άρχισε να μπαίνει στην εφηβεία όταν η χώρα μας έβγαινε από την Κατοχή. Και τον έστειλε για σπουδές στο Λονδίνο και την Ελβετία (από εκείνη την περίοδο διετήρησε τις όποιες φιλίες του). Από 20 χρονών όμως άρχισε να δουλεύει στο «Βήμα». Όταν πήγε να εργαστεί, ο πατέρας του τον αντιμετώπιζε ως «μαθητευόμενο δημοσιογράφο» και αυτή ήταν η εντολή που είχε δώσει. Όπως διηγούνται, όταν εκείνη την εποχή στην Κόρινθο είχαν ξεσπάσει κάποιες μεγάλες απεργίες για τη σταφίδα, έστειλε τον γιο του να καλύψει το θέμα και πήρε τηλέφωνο τον εκεί ανταποκριτή Τάκη Ταρούση και του είπε: «Ο μικρός έρχεται σαν δημοσιογράφος που μαθαίνει, όχι σαν γιος μου...». Η αλήθεια είναι ότι εκείνη την εποχή ο νεαρός Χρήστος βρέθηκε ανάμεσα σε «ιερά τέρατα» της δημοσιογραφίας, οι οποίοι -και με την εντολή του πατέρα του- δεν του έδιναν και ιδιαίτερη σημασία. Αυτά τα 3-4 χρόνια εκεί μέσα (μέχρι τον θάνατο του πατέρα του) θα πρέπει να ήταν «μαρτυρικά» και άκρως ενοχλητικά για τον νεαρό Χρήστο, αφού προσπαθούσε να «περάσει» κανένα μονόστηλο ακόμη και με τον κλητήρα του για κάποια πολιτιστική εκδήλωση (από τότε είχε την έφεση και την κλίση αυτή) και δεν έμπαινε... (ο πατέρας του ήθελε «να ψηθεί»...).

Αναγκάσθηκε λοιπόν, όντας στο περιθώριο του «μαγαζιού», να φτιάξει μια άλλη εφημερίδα, την «Ομάδα», και να γίνει για λίγο διευθυντής στον «Ταχυδρόμο». Από τότε μπήκε στο μυαλό του η ιδέα «πώς θα κυριαρχήσει στο μαγαζί του»! Ήταν η εποχή τότε 1955-56, που ο πατέρας του έπαιζε «σημαντικά πολιτικά παιχνίδια» με τον στρατάρχη Παπάγο, τον Γ. Παπανδρέου, τον Ν. Πλαστήρα και όλη την πολιτική ζωή της χώρας, με αποτέλεσμα οι εφημερίδες του να πηγαίνουν «κατά διαβόλου». Ειδικά όταν έκανε τη στροφή, υποστηρίζοντας τον στρατάρχη Παπάγο, στέλνοντας τον αρθρογράφο του Γεράσιμο Λύχνο στον «Συναγερμό» (και ανάγκασε μέχρι και τον Γεώργιο Παπανδρέου να εκλεγεί βουλευτής μαζί του!). Παράλληλα τους λόγους του Ν. Πλαστήρα τούς έγραφε ο Γ. Καρτάλης, επίσης βασικό στέλεχός του. Την ίδια στιγμή ετοίμαζε και μια δεύτερη «ομάδα» βουλευτών, με τον Ευάγγελο Αβέρωφ, που μετά τον θάνατο του Παπάγου «πήγαν» στον Κ. Καραμανλή (ο οποίος χαρακτήρισε «εθνική απώλεια» τον θάνατό του) - ήθελε να ελέγχει και τη συμπολίτευση και την αντιπολίτευση (ή να τις διαμορφώνει κατά το δοκούν, μια συνήθεια που φαίνεται έμεινε «χούι»)! Εκείνη την εποχή «απέναντί» του στον χώρο του Τύπου ήταν ο Γ. Βλάχος («Καθημερινή») και ο Κύρος Κύρου («Εστία»). Τότε εμφανίσθηκε ο Πάνος Κόκκας με την «Ελευθερία», που εξέφραζε την τότε «Αριστερά» (ΕΠΕΚ, ΕΚ κ.λπ.) και του πήρε σχεδόν όλους τους αναγνώστες. Έπειτα από όλα αυτά, τα «ΝΕΑ» πήγαιναν για κλείσιμο... Τότε ένας «υλατζής» πήγε και βρήκε τον Δ. Λαμπράκη και του είπε: «Αφού θα την κλείσετε που θα την κλείσετε την εφημερίδα, αφήστε με να την αναλάβω για μία βδομάδα κι αν αποτύχω κλείστε την... τι θα χάσετε;». Ήταν ο Κ. Νίτσος. Ο οποίος καθιέρωσε στην πρώτη σελίδα το «χρονογράφημα» με τον Δ. Ψαθά, το «ιστορικό μυθιστόρημα» με τον Γ. Ρούσσο και από τη «μέση και κάτω» τη διεθνοπολιτική ανάλυση με τον Χ. Καβαφάκη και πολλά άλλα, με αποτέλεσμα τα «ΝΕΑ» να... σαρώνουν (πήγαν 453.000 φύλλα σε όλη την Ελλάδα αίφνης...) - τότε καθιέρωσε και τις «Μικρές Αγγελίες» που με 50-60 σελίδες είχαν γίνει απαραίτητες. Με αποτέλεσμα ο Δ. Λαμπράκης να δώσει εντολή στο ανθοπωλείο του Βιντζηλαίου (στην οδό Κοραή) να στέλνουν κάθε μέρα στο γραφείο του Νίτσου τόσα τριαντάφυλλα όσα και το δελτίο κυκλοφορίας της εφημερίδας... Όλη η Χρ. Λαδά ήταν γεμάτη... τριαντάφυλλα!

Πατέρας και γιος, άνθρωποι σεμνοί και δημιουργικοί, που δεν τους άρεσε καθόλου η δημοσιότητα, έφτιαξαν ένα «μαγαζί» που το σήμα κατατεθέν του ήταν «η αλληλεγγύη». Δεν υπήρχε περίπτωση να πληροφορηθούν ότι κάποιος είχε ανάγκη και να μην του καλύψουν όλα τα έξοδα για οτιδήποτε χρειαζόταν. Στηρίζονταν απόλυτα στους ανθρώπους με τους οποίους δούλευαν και τους εμπιστεύονταν. Και ειδικά ο πατέρας του αναδείκνυε όλα τα στελέχη του μέσα από «το συγκρότημα». Ο Χρήστος Λαμπράκης είναι χαρακτηριστικό ότι όταν ήταν να γίνει κάποια απεργία της ΕΣΗΕΑ έλεγε: «Είμαστε δημοσιογράφοι, άρα είμαστε με το σωματείο μας...». Δεν ένιωθε τον εαυτό του... αφεντικό (ίσως γιατί τον εκπαίδευσε ο πατέρας του καλά...).

Αυτό που ήθελαν πατέρας και γιος, όπως λένε, ήταν να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους υπέρ των δημοκρατικών αρχών, πάντοτε υπέρ της ελευθερίας και υπέρ εκείνων που την υπερασπίζονταν και αγωνίζονταν γι' αυτήν. Όταν στην Κατοχή ο Χρήστος πήγαινε στο δημοτικό σχολείο, ο πατέρας του παρότρυνε και βοήθησε πρόσωπα κύρους να λάβουν ενεργό μέρος στην Αντίσταση - μεταξύ άλλων τον καθηγητή Αγγελόπουλο, τους βουλευτές Ασκούτση, Χατζήμπεη κ.ά. Ο στρατηγός Σαράφης μάλιστα τον συμβουλεύθηκε προτού ανεβεί στο βουνό... Κι όταν αργότερα είχε οικονομικά προβλήματα, ο Μποδοσάκης τού έδινε τις «χρυσές λίρες» για να στηρίξει τα έντυπά του (αυτό έγινε τελευταία γνωστό από μια αυτοβιογραφία του Μποδοσάκη). Και οι δύο τους εργασιομανείς, ήθελαν να ανοίγουν δρόμους και είχαν απαίτηση από τους δημοσιογράφους και τους συνεργάτες των εφημερίδων τους να είναι πολιτικά έντιμοι, επαγγελματικά άριστοι και ηθικά άμεμπτοι (στον δρόμο βέβαια όλα αυτά άλλαξαν δραματικά...).

Με κρητική καταγωγή (από τον Βάμο στα Χανιά), ο πατέρας του πολέμησε για την απελευθέρωση της Μακεδονίας και μάλιστα -δάσκαλος τότε- τον συνέλαβαν με προδοσία οι Τούρκοι και τον φυλάκισαν στο Μοναστήρι (σημερινή πόλη των Σκοπίων). Δραπέτευσε και πολέμησε το 1912-3, μετά πήγε στη Ν. Αφρική για εμπόριο, αλλά όταν γύρισε στην Ελλάδα και αποκάλυψε το «έγγραφο Ρούπελ» στη βενιζελική εφημερίδα «Πατρίς» μπήκε για τα καλά στον χώρο του Τύπου, αφού εξαιτίας του (αντιβασιλικού) εγγράφου αυτού έκλεισε η εφημερίδα και ο ίδιος φυλακίσθηκε. Απελευθερώνεται με το κίνημα των Πλαστήρα - Βενιζέλου που ακολούθησε και λίγο αργότερα ανέλαβε διευθυντής της «Πατρίδος» που επανεκδόθηκε. Λίγο μετά, με εντολή του Ελευθέριου Βενιζέλου, τον Φεβρουάριο του 1922, εκδίδεται το «Ελεύθερον Βήμα» (που εξελίχθηκε στο «Βήμα»).

Το «συγκρότημα» πάντα έπαιζε ρόλο στις πολιτικές υποθέσεις της χώρας (το 1965 με την «αποστασία» ο κόσμος πολιόρκησε τα γραφεία της Χρ. Λαδά και έκαιγε τις εφημερίδες του γιατί τον θεώρησε υποκινητή... Άλλωστε η επιστολή προς τον βασιλιά που υπέγραψε μαζί με τον Παπαγεωργίου της «Αθηναϊκής» και τον Βελλίδη της «Μακεδονίας» φαίνεται ότι υπάρχει, όπως αποκάλυψε ο Π. Παρασκευόπουλος στο βιβλίο του για τη βιογραφία του Γεώργιου Παπανδρέου...). Ο Χρ. Λαμπράκης όταν ανέλαβε τα ηνία του «μαγαζιού» έδειχνε... φοβισμένος. Δεν είχε επαφή με τον κόσμο, πήγαινε σχεδόν... τρέχοντας στο γραφείο του, αν και πάντα ήταν ευγενικός με όλους. Όμως ο Κ. Νίτσος και όλοι οι υπόλοιποι τον έβλεπαν σαν τον «μικρό» και ήταν φανερό ότι δεν ήλεγχε σχεδόν τίποτα. Μια φράση μάλιστα του Κ. Νίτσου, που του είχε πει ότι «μπορείς να βάζεις ό,τι θέλεις εάν γίνεις διευθυντής της εφημερίδας...», δεν του τη συγχώρεσε και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να τον διώξει. Τελικά το κατάφερε λίγο πριν από την πτώση της δικτατορίας. Έφερε στο «Βήμα» (που ήταν η δύναμη και το κύρος για το συγκρότημα, σε αντίθεση με τα «ΝΕΑ», όπως τα έφτιαξε ο Νίτσος, που ήταν ο... κουμπαράς) τον Α. Δημάκο (φίλος του επίσης από το Λονδίνο) και βέβαια τον Λ. Καραπαναγιώτη. Όταν επιχείρησε να πάρει με μεταγραφή από το «Έθνος» τον Γ. Καψή ξεσηκώθηκαν όλοι και με «εκατό υπογραφές» όλων των συντακτών δεν το κατάφερε (έγινε αργότερα βέβαια...). Ακολούθησε η περίοδος που για ένα εξάμηνο έγινε ο ίδιος διευθυντής στα «ΝΕΑ». Ήταν η μόνη περίοδος που υπήρξε προσιτός στους συντάκτες, αφού έπαιρνε μέρος κάθε μέρα στη σύσκεψη και αλληλογνωρίστηκαν! Ήταν όμως ένα διάλειμμα... Γιατί έκτοτε και ειδικά μετά την είσοδο του ΔΟΛ στο χρηματιστήριο -μια εξέλιξη που δεν ήθελε καθόλου ο ίδιος- απομονώθηκε, έγινε «αόρατος» και διοικούσε μόνο μέσω των διευθυντών του. Ειδικά όταν ξεκαθάρισε τα «κληρονομικά» με τις αδελφές του και στην ουσία παραχώρησε τη διοίκηση στον 64χρονο σήμερα Στ. Ψυχάρη (με τον οποίο είναι κουμπάροι, αφού του βάφτισε τον γιο). Και έγινε ο αντ' αυτού, ο εξ απορρήτων, αναγνωρίζοντας τις ικανότητές του σ' όλες τις εποχές και μ' όλες τις καταστάσεις. Ο Στ. Ψυχάρης ως γνωστόν (με καταγωγή από τη Μεσσηνία) είναι ανιψιός του Κ. Λουλέ, βουλευτή και ιστορικού στελέχους του ΚΚΕ και ξεκίνησε από τη «Δημοκρατική Αλλαγή», τον «Ελεύθερο Τύπο» και το προδικτατορικό «Έθνος» (στο συγκρότημα Λαμπράκη πέρασε το 1968. Είχε διευθυντή τον Γεώργιο Ρούσσο στον «Ταχυδρόμο», στο «Βήμα» τον Ανδρέα Δημάδη και λίγο αργότερα τον Λέοντα Καραπαναγιώτη, τον οποίο και διαδέχτηκε το 1983).
Ο Χρ. Λαμπράκης επίσης ποτέ δεν συμπάθησε τον Ανδρέα Παπανδρέου, ίσως διότι δεν ήταν ελεγχόμενος. Αλλά και ο Ανδρέας δεν τον πήγαινε γιατί, όπως λένε, δεν ξεχνούσε μια φράση του, πολύ σκληρή για κείνον και όσα χρόνια ήταν πρωθυπουργός ήταν σε αναγκαστική «σχέση συνύπαρξης και αντιπάθειας» - άλλωστε ο Ανδρέας προσπάθησε να φτιάξει το δικό του «συγκρότημα» σχεδόν αμέσως μετά το 1982 με τον Πώποτα και μετά με τον Κοσκωτά και το... πλήρωσε με... Ειδικό Δικαστήριο ως γνωστόν. Αντίθετα με τον Κ. Σημίτη λέγεται ότι «βρήκε τον άνθρωπό του» (άλλωστε κατοικούσε απέναντι του στο Κολωνάκι).

Ο ίδιος ο Χρ. Λαμπράκης σπάνια έγραφε, αλλά όποτε το αποφάσιζε σηματοδοτούσε τις μεγάλες πολιτικές αλλαγές, αν και πολλά κύρια άρθρα παρέμβασης που έχουν την υπογραφή «Το Βήμα» λέγεται ότι ήταν δικά του. Συνήθως έβαζε να γράφει ο Μάριος Πλωρίτης -που ήταν επίσης έμπιστός του- όταν ήθελε για κάποιο θέμα (αργότερα τον ρόλο αυτό ανέλαβε ο Στ. Ψυχάρης). Μερικές φορές έγραφε και στη «Σίβυλλα» το κομμάτι με τη φωτογραφία....

Με τον Γ. Καψή (και γκάφες όπως το... «νερουλιστάν» - το νερό του Καματερού), με πολλές μεταγραφές και αποχωρήσεις, μετά με τον αξέχαστο Λυκούργο Κομίνη, τα «ΝΕΑ», παρότι παραμένουν στην πρώτη θέση κυκλοφορίας, έχασαν μεγάλο μέρος του αναγνωστικού τους κοινού και δείχνουν «σκιά» του παρελθόντος. Έγινε μια τελευταία προσπάθεια με τον Λ. Καραπαναγιώτη μέχρι τον θάνατο του, αλλά φαίνεται ότι ήδη ο Χρ. Λαμπράκης είχε αποφασίσει να αποσυρθεί... Και η ιστορική Χρ. Λαδά εγκαταλείφθηκε για τη... Μιχαλακοπούλου, με πιο εμφανές αποτέλεσμα, όπως λένε, να... ξεκοπεί εντελώς από το αναγνωστικό της κοινό (στη Χρ. Λαδά πήγαινε όποιος ήθελε, ενώ στη Μιχαλακοπούλου μόνο κατόπιν... προσκλήσεως και ειδικής άδειας, ενώ όλες οι κινήσεις καταγράφονται από... κάμερες - διηγούνται ένα περιστατικό όπου δεν άφηναν τον Μ. Έβερτ να ανέβει στον Χρ. Λαμπράκη γιατί δεν είχε... άδεια και κατέβηκε ο ίδιος στον δρόμο για να τον παραλάβει!). Τα τελευταία δέκα χρόνια είχε ταλαιπωρηθεί και από σοβαρά προβλήματα υγείας που φαίνεται ότι κάπως τον είχαν... φοβίσει - οι δημόσιες εμφανίσεις του είχαν να κάνουν κυρίως με το Μέγαρο Μουσικής και τον πολιτισμό. Όπως και να το πούμε, ο Χρ. Λαμπράκης είναι ένας «μύθος». Ο τελευταίος παραδοσιακός εκδότης και η Ιστορία έχει πλούσιο υλικό για να ασχοληθεί μαζί του... Από πολλούς, όχι μόνο του δημοσιογραφικού και εκδοτικού χώρου, χαρακτηρίζεται «στρατάρχης του Τύπου», που ήξέρε άριστα να παίζει τα παιχνίδια. Και αυτό φαίνεται είναι κληρονομική ρίζα. Μην ξεχνάμε ότι το «Βήμα» και τα «Νέα» δεν διέκοψαν την έκδοσή τους επί γερμανικής κατοχής και μάλιστα τότε οι τίτλοι τους ήταν «Ελεύθερο Βήμα» και «Αθηναϊκά Νέα» και μετά την Απελευθέρωση, επειδή απαγορεύθηκε η έκδοση εφημερίδων που κυκλοφορούσαν την Κατοχή, εκδόθηκαν ως... νέες εφημερίδες, κόβοντας τα επίθετα «Ελεύθερο» και «Αθηναϊκά», μένοντας ως «Βήμα» και «Νέα».

Και επί χούντας, αντίθετα με την «Καθημερινή» της Ελένης Βλάχου και την «Ελευθερία» του Πάνου Κόκκα, συνέχισαν κανονικά να εκδίδονται.

Άλλωστε η φράση «ο Λαμπράκης ανεβάζει και κατεβάζει κυβερνήσεις» ήταν και χθες και σήμερα κοινό μυστικό στο στόμα όλου του λαού...
Και φυσικά δύσκολα του αρνούνταν ό,τι ζητούσε, όπως και δύσκολα κανείς αγνοεί το «Συγκρότημα»... Και παρά τα σκαμπανεβάσματα παρέμειναν έγκυρες εφημερίδες που επηρεάζουν όχι τόσο την κοινή γνώμη, αλλά τους πολιτικούς και όλες τις εξουσίες...

* Διαβάστε περισσότερα:

http://www.i-reportergr.com/2009/12/blog-post_8113.html#ixzz0aL4kE9dO

Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009

Κερδοσκοπία αντί ενημέρωσης


Συχνά δημιουργούνται παρεξηγήσεις σχετικά με την ειδησεογραφία, την ενημέρωση και τον τρόπο που αντιμετωπίζεται από τα διάφορα Μέσα Ενημέρωσης.
Αλλοι θεωρούν ότι πρόκειται για ενδο-δημοσιογραφικές κόντρες και άλλοι για «πόλεμο» μεταξύ διαφορετικών ΜΜΕ που επιχειρούν να αποδείξουν την αξιοπιστία τους, την εγκυρότητά τους ώστε να επικρατήσουν. Εφημερίδες και ραδιόφωνα εναντίον τηλεόρασης, τηλεόραση εναντίον νέων μέσων επικοινωνίας και πάει λέγοντας.

Τα τελευταία χρόνια το πραγματικό πρόβλημα εστιάζεται στην κρίση που περνά η ίδια η δημοσιογραφία και ο τρόπος με τον οποίο ασκείται.
Κι αυτό μέσα σε ένα ιδιόμορφο πολιτικό-οικονομικό σύστημα που έχει στηθεί γύρω ή και μέσα στα μίντια με κυρίαρχο ρόλο στη διαφημιστική-εμπορική δομή τους. Αυτό εντοπίστηκε και σε εφημερίδες και ραδιόφωνα αλλά σύντομα και με ξεκάθαρο τρόπο φάνηκε στα μέσα της δεκαετίας του '90 στους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς, διογκώθηκε από το 2002 και μετά, ενώ τώρα πλέον, με την οικονομική κρίση, έχει πάρει εκρηκτικές διαστάσεις.

Τα κανάλια πέρασαν σε δελτία απόψεων κάνοντας λόγο για δημιουργία δήθεν «πολιτικού καφενείου», περιέκοψαν τη λεγόμενη ερευνητική ειδησεογραφία αλλά και σε μεγάλο βαθμό το ρεπορτάζ. Αντ' αυτού χρησιμοποιούν τις λεγόμενες επίσημες (πολιτικές, οικονομικές κ.ά.) πηγές και επιδίδονται σε διατύπωση σχολίων, δήθεν αναλύσεων και συνεντεύξεων. Ορισμένες φορές μάλιστα νομίζεις ότι από τα δελτία ειδήσεων το μόνο που λείπει είναι... ο ανιματέρ!

Αν ρίξει κανείς μια προσεκτική ματιά στο τι συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, όχι μόνο σε κανάλια, αλλά και σε ραδιόφωνα, εφημερίδες, περιοδικά θα καταλάβει ότι τα μέσα ενημέρωσης υπερσυγκεντρώνονται σε χέρια λίγων ισχυρών. Ολοένα και περισσότερο το περιεχόμενο ομογενοποιείται. Η εικόνα κυριαρχεί της ουσίας. Σημαντικά θέματα αντιμετωπίζονται με... ψυχαγωγικό τρόπο. Οι διαφορές μεταξύ συντακτικού και διαφημιστικού τομέα είναι πλέον συγκεχυμένες. Και σε μεγάλο ποσοστό η ενημέρωση αντικαθίσταται από τη λεγόμενη ενημερω-διασκέδαση (infotainment), που θεωρείται πιο φιλική προς τη διαφήμιση. Η δημοσιογραφία (κυρίως στη μικρή οθόνη) ασκείται με τρόπο που ουσιαστικά δικαιολογεί τον εαυτό της στην κοινωνία, με το κύρος τής δήθεν αυθεντίας και με τον πολίτη να αντιμετωπίζεται απλά ως τηλεθεατής, ακροατής, παρατηρητής.

Πολλοί θεωρούν ότι η εξάπλωση του Διαδικτύου θα άλλαζε τα δεδομένα αναβαθμίζοντας εκ νέου τις πραγματικές αξίες της δημοσιογραφίας. Την ίδια ώρα κάποιοι άλλοι βλέπουν νέες ευκαιρίες σε μια τεράστια αγορά, για μεγαλύτερα κέρδη και μικρότερα κόστη. Επειδή συνήθως οι εξελίξεις σχεδόν σε όλους τους τομείς έρχονται στην Ελλάδα με χρονοκαθυστέρηση ορισμένων ετών, καλό είναι στην εποχή του Διαδικτύου να ρίχνουμε μια ματιά στο τι έχει συμβεί εκτός των τειχών. Ερευνες που πραγματοποιήθηκαν μετά το 2000, κυρίως στην Αμερική, δείχνουν ότι η εξάπλωση του Ιντερνετ δεν μείωσε το χάσμα ανάμεσα στην κοινωνική προσφορά και την αναζήτηση κέρδους. Αντίθετα, το πρόβλημα έγινε πιο συγκεκριμένο και περισσότερο οξύ.

Και στα νέα μέσα εντοπίζεται τάση υπερσυγκέντρωσης, καθώς ανεξάρτητες διαδικτυακές φωνές, αξιόπιστες ειδησεογραφικές πηγές «καταβροχθίζονται» συστηματικά από πολυεθνικές. Στη λεγόμενη «ψηφιακή αρένα» οι διαφημιστές φαίνεται να έχουν αποκτήσει μεγαλύτερη δύναμη για να καθορίσουν την κατεύθυνση της δημοσιογραφίας προσεχώς. Το ίδιο παρατηρείται και με την παραγωγή η οποία ενοποιείται, ενώ το περιεχόμενο ομογενοποιείται σε υψηλά πλέον ποσοστά. Ο δημοσιογράφος περιορίζεται σε «πολυ-παραγωγό» που, αντί να διερευνά γεγονότα, γνωρίζει απλά να «συσκευάζει» σε διαφορετικά «πακέτα» κυρίως «προκατασκευασμένο προϊόν».
Ο πλουραλισμός, η ποικιλομορφία, η επαρκής εκπροσώπηση του πολίτη και η ευθύνη απέναντί του αντιμετωπίζονται ως... πολυτέλειες και υπερκαλύπτονται από ουσιαστικά διαφημιστικές καμπάνιες κι ακόμα περισσότερη ψυχαγωγία στην ενημέρωση. Η υπόσχεση μάλιστα για δωρεάν ενημέρωση αποδεικνύεται ψεύτικη.

Καλή δημοσιογραφία υπάρχει, αλλά χρειάζεται κόπο και ψάξιμο για να την εντοπίσεις. *

*από την εφημ. Ελευθεροτυπία, Σάββατο 19 Δεκεμβρίου 2009
Από τον ΣΩΤΗΡΗ ΜΑΝΙΑΤΗ
soma@enet.gr

Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου 2009

Κυκλοφόρησε το νεό φύλλο της εφημ. "Αρκαδικό Βήμα"

Από το 1988 κοντά στους Αρκάδες σ' όλο τον κόσμο



περισσότερα δείτε και στο:

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Ενα νέο βήμα στα ερτζιανά



Στην τελική ευθεία οι προετοιμασίες
για το νέο ραδιόφωνο «ΒΗΜΑ Fm», στους 99,5 μεγακύκλους


Γνωστά ονόματα του δημοσιογραφικού χώρου, η εγκυρότητα δύο κορυφαίων εφημερίδων, άμεση ενημέρωση, αλλά και καλή, ποιοτική μουσική, θα περιλαμβάνει η συνταγή του νέου ραδιοφωνικού σταθμού «ΒΗΜΑ Fm», που διαδέχεται σε λίγες ημέρες τον City, στους 99,5 μεγακύκλους. Το νέο πρόγραμμα του σταθμού θα παρουσιαστεί με λεπτομέρειες τις επόμενες ημέρες, όταν και θα ολοκληρωθεί η μετεγκατάσταση του σταθμού στο κτίριο της οδού Μιχαλακοπούλου 80, όπου και τα νέα στούντιο, τα οποία ήδη διαμορφώνονται.

Διευθυντής του «ΒΗΜΑ Fm» θα είναι ο δημοσιογράφος Γιάννης Πολίτης, ο οποίος σχετικά με την ημερομηνία έναρξης του νέου προγράμματος τονίζει ότι πρώτος και κύριος στόχος είναι να διευθετηθούν απόλυτα οι λεπτομέρειες, κυρίως τεχνικής φύσεως, της μετεγκατάστασης των στούντιο του σταθμού στα νέα, υπεσύγχρονα στούντιο της οδού Μιχαλακοπούλου.

Σύμφωνα με πληροφορίες, στο πρόγραμμα του σταθμού θα μετέχουν γνωστά ονόματα της ελληνικής δημοσιογραφίας, αλλά και μουσικοί παραγωγοί με ιδιαίτερη διαδρομή στον χώρο του ραδιοφώνου. Οι δημοσιογράφοι Παντελής Καψής, Γιάννης Πρετεντέρης, Αντώνης Καρακούσης, Παύλος Τσίμας, Σταύρος Θεοδωράκης, Δημήτρης Δανίκας, Γιώργος Παπαχρήστος, Βασίλης Χιώτης αλλά και η κυρία Μαρία Χούκλη, εγγυώνται την εγκυρότητα και την ποιότητα στην ενημέρωση και στον σχολιασμό της επικαιρότητας, στις νέες εκπομπές του «ΒΗΜΑ Fm».

Τις επόμενες ημέρες θα «τρέξει» σε εφημερίδες, τηλεόραση και υπαίθρια μέσα, η διαφημιστική εκστρατεία του σταθμού, η οποία θα είναι ανατρεπτική, βασισμένη στα πρόσωπα που θα στελεχώσουν τον σταθμό, με μια ιδιαίτερη... ματιά στα ως τώρα δεδομένα και στην εικόνα με την οποία τα έχουμε συνηθίσει.

Το βασικό σύνθημα του «ΒΗΜΑ Fm» θα είναι η φράση «Σας λέμε ΤΑ ΝΕΑ αλλιώς», με άμεση σύνδεση των λογότυπων των δύο εφημερίδων του Δημοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη, στελέχη των οποίων θα αποτελούν τη δυναμική δημοσιογραφική ομάδα του νέου ραδιοφώνου.

Κυριακή 15 Νοεμβρίου 2009

Παρασκευή 13 Νοεμβρίου 2009

Η δημόσια τηλεόραση, η Κομισιόν και οι δημοσιογράφοι




"ΑΣΩΤΟΣ ΥΙΟΣ" /
ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΤΖΟΡΤΖΙΟ ΝΤΕ ΚΙΡΙΚΟ, 1922 /
ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Της ΦΑΝΗΣ ΠΕΤΡΑΛΙΑ *

Παραμονές της τελευταίας συνταγματικής αναθεώρησης, σε σχετική ημερίδα, ρώτησα έναν ομιλητή, γνωστό συνταγματολόγο: "Η ελεύθερη ενημέρωση του πολίτη, πυρήνας, όπως λέτε, της δημοκρατίας, δεν αποτελεί βασικό ανθρώπινο δικαίωμα;". Η απάντηση, με πολλές επιστημονικές αναγωγές, ομολογώ ότι τελικά με άφησε με κάποια αναπάντητα ερωτηματικά.

Λίγε μέρες αργότερα, σε άλλη σχετική εκδήλωση --γίναν πολλές τότε--, ρώτησα επιφανή πολιτικό της Αριστεράς: "Τώρα που σωστά ζητάτε τη συνταγματική κατοχύρωση του δημόσιου χαρακτήρα του Πανεπιστημίου, γιατί δεν ζητάτε και την κατοχύρωση του δημόσιου χαρακτήρα της ΕΡΤ;". Μετά από ένα στιγμιαίο ξάφνιασμα, η απάντηση, κάπως αμήχανη, περιορίστηκε στη διαπίστωση ότι η ιδέα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα.

Αυτά τα δύο στιγμιότυπα, ως προοίμιο στο θέμα "Δημόσια τηλεόραση στην Ευρώπη", στο οποίο θα αναφερθώ, αφήνοντας για μια άλλη φορά τα τεράστια προβλήματα που ανοίγονται με την επερχόμενη ψηφιακή τηλεόραση και με τον συναρπαστικό κόσμο του Ίντερνετ, όπου μέγιστοι οι κίνδυνοι για την επαγγελματική κατοχύρωση των εργαζομένων, τις θέσεις εργασίας, τις συλλογικές συμβάσεις, την περίθαλψη, τις συντάξεις, αυτό ίδιο το μέλλον του συνδικαλισμού.

Θα μιλήσω, λοιπόν, για μια ακόμη φορά, για τη δημόσια τηλεόραση, θέμα το οποίο, άλλωστε, είχα παρακολουθήσει στο παρελθόν εκπροσωπώντας την ΕΣΗΕΑ στο αρμόδιο τμήμα της Ευρωπαϊκής Ομοσπονδίας Δημοσιογράφων.

Χαρακτηριστικά, αναφέρω μερικά από τα κεφάλαια που υπήρχαν στην ατζέντα της τελευταίας συνάντησης στην οποία πήρα μέρος: Οι κινητοποιήσεις στην Ισπανία για τις απολύσεις από τη δημόσια ραδιοτηλεόραση· οι συμβασιούχοι της ΕΡΤ· το αίτημα για αύξηση του ανταποδοτικού τέλους στο BBC (που σημαίνει καλύτερα προγράμματα και κατοχύρωση θέσεων εργασίας)· οι διεκδικήσεις της ιταλικής Federazione για την επιλογή της διοίκησης στην κρατική RAI με την έγκριση των 2/3 των βουλευτών· η πρόταση της δημοσιογραφικής Ένωσης της Δανίας για την επιβολή ανταποδοτικού τέλους και στο Internet και στην κινητή τηλεφωνία· η πανεθνική εκστρατεία στην Αυστρία, με την οποία το σωματείο μάζεψε τόσες υπογραφές ώστε κατάφερε την αλλαγή της διεύθυνσης στη δημόσια τηλεόραση, με την κατηγορία της κυβερνητικής εξάρτησης και την "προώθηση προγραμμάτων υψηλού κέρδους και χαμηλής ποιότητας". Κι ακόμη, η κριτική στην Οδηγία "Τηλεόραση Χωρίς Σύνορα", η οποία, με προεξάρχουσα την σοσιαλίστρια επίτροπο Βίβιαν Ρέντινγκ, εμπορευματοποιεί την τηλεόραση, κυρίως μέσα από τη διαφήμιση (επιβάλλοντας ακόμη και την παραπλανητική και ανέντιμη "γκρίζα" διαφήμιση). Ξεπερνάει, έτσι, σε παραχωρήσεις την προηγούμενη Οδηγία "Τηλεόραση Χωρίς Σύνορα", όπου οι ευρωπαίοι δημιουργοί (σκηνοθέτες, ηθοποιοί, μουσικοί κλπ.) είχαν χάσει στους σκληρούς αγώνες τους για τον περιορισμό των αμερικανικών παραγωγών στην ευρωπαϊκή τηλεόραση.

Και μια και αναφέρθηκα σε αγώνες, ας σταθούμε ιδιαίτερα σ' εκείνον των Γάλλων συναδέλφων που με κινητοποιήσεις και απεργίες αντιτάσσονται στον νέο νόμο του Σαρκοζί για τη ραδιοτηλεόραση, ο οποίος, με πρόσχημα την ενίσχυση των /εφημερίδων, απαγορεύει τη μετάδοση διαφημίσεων από τα δημόσια κανάλια, ενισχύοντας σκανδαλωδώς τα ιδιωτικά. Ακόμα, ο πρόεδρος της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης, ορθά κοφτά ορίζεται πλέον απευθείας από την κυβέρνηση και μόνον. Οι εργαζόμενοι μιλούν για πτώση της ποιότητας και επιστροφή σε εποχή κρατικού ελέγχου. Τι προάλλες, το διασωματειακό συνδικαλιστικό όργανο, που οργάνωσε και απεργίες, κατήγγειλε την "αναζήτηση στρατηγικών εταίρων στον ιδιωτικό τομέα, γεγονός που πλήττει τη συντακτική ανεξαρτησία και τις αξίες της δημόσιας τηλεόρασης".

Η διγλωσσία της Κομισιόν

Χρόνια τώρα, οι ευρωπαίοι δημοσιογράφοι, μέσα από τα σωματεία τους, ζητούν από την όλο και πιο επιθετική πολιτική της Κομισιόν να μπει φρένο στην αποδυνάμωση της δημόσιας τηλεόρασης. Με ανακοίνωση της, η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία Δημοσιογράφων αποκάλεσε την Κομισιόν "διαμεσολαβητή στην όλη επιχείρηση", προσάπτοντας επιπλέον στους ευρωπαίους ηγέτες "αδιαφορία και πολιτική δειλία". Αυτούς τους ηγέτες που δεν φαίνονται να ενοχλούνται στο ελάχιστο πλέον από το μοντέλο Μπερλουσκόνι (που κατάπιε και την κρατική RAI), μοντέλο το οποίο κάποτε τους έκανε να φρίττουν.

Δεν είναι δύσκολο να διαπιστώσουμε ότι η εκ Βρυξελλών πολιτική, ενώ αδιαφορεί για κανόνες και ρυθμίσεις στον ιδιωτικό τομέα των ΜΜΕ, πιστή στο γενικότερο νεοφιλελεύθερο πνεύμα των καιρών, αποδεικνύεται εξαιρετικά πρόθυμη για ρυθμίσεις στη δημόσια τηλεόραση (ενδεικτική και η απουσία της οποιαδήποτε θέσης στη μετάθεση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων των Ολυμπιακών Αγώνων από την αρμοδιότητα EBU στις ιδιωτικές τηλεοράσεις). Η μιντιακή αυτή πολιτική η φυσικά θα επεκταθεί και στην ξεχωριστά κερδοφόρα ψηφιακή τηλεόραση και στο Διαδίκτυο.

Με πρόσχημα την ομαλή λειτουργία του ανταγωνισμού --λες και τα ολιγοπώλια αποτελούν την πεμπτουσία αυτού του ανταγωνισμού-- η Κομισιόν, περιστοιχισμένη από τα ισχυρά επιχειρηματικά λόμπυ που επίσημα πλέον συστεγάζονται μαζί της, στο ίδιο κτίριο, όλο και πιο απροκάλυπτα αποφασίζει μέτρα που παραπέμπουν σε "οικονομικές αναδιαρθρώσεις", περιορισμούς σε χρηματοδοτήσεις, συγχωνεύσεις, εναρμόνιση συστημάτων με την ιδιωτική ραδιοτηλεόραση", κατάργηση πόρων και, κατά συνέπεια, στην υποβάθμιση της ποιότητας και τη δραματική κατάργηση θέσεων εργασίας (ενδεικτικά τα όσα διαδραματίζονται αυτή την εποχή στο βρετανικό Channel 4). Στο πλαίσιο αυτής της πολιτικής, θα πρέπει να αναζητηθεί και το βρυξελλιώτικο ναυάγιο του ομολογουμένως τολμηρού ελληνικού βασικού μετόχου.

Η διγλωσσία της Κομισιόν και τα "ναι μεν αλλά" περισσεύουν. Έτσι, ενώ διακηρύσσει ότι ναι μεν τα κράτη-μέλη έχουν το δικαίωμα να ορίζουν τη δημόσια ραδιοτηλεοπτική πολιτική, κάνει ταυτόχρινα σαφές ότι εκείνη διατηρεί το δικαίωμα να παρεμβαίνει όταν κρίνει ότι "διαστρεβλώνεται ο υγιής ανταγωνισμός". Ανατρέχει, επίσης, στο Πρωτόκολλο της Συνθήκης του Άμστερνταμ που αναγνωρίζει τον ιδιαίτερο ρόλο της δημόσιας τηλεόρασης στην προάσπιση των δημοκρατικών, κοινωνικών και πολιτισμικών αναγκών κάθε λαού, εκτιμάει όμως ότι δική της αρμοδιότητα είναι η εποπτεία των κρατικών επιδοτήσεων σε κάθε χώρα.

Προς το παρόν, η παντοδύναμη Κομισιόν --και όχι φυσικά το αδύναμο εκλεγόμενο από τους λαούς Ευρωκοινοβούλιο-- ασχολείται με τις προσφυγές για αθέμιτο ανταγωνισμό, τις οποίες έχουν υποβάλει ευρωπαίοι ιδιοκτήτες ιδιωτικών καναλιών, διεκδικώντας μερίδιο από την κρατική χρηματοδότηση. Στα μέσα Μαΐου αναμένεται να φτάσουν στο γραφείο της επιτρόπου Νέλι Κρόες (η οποία δεν είναι μυστικό ότι οραματίζεται το τέλος κάθε επιχορήγησης σε δημόσιους οργανισμούς) οι απαντήσεις των κρατών-μελών της Ε.Ε. σχετικά με τη θέση τους στη χρηματοδότηση των δημοσίων τηλεοράσεων, ενώ στο βάθος, όλο και εντονότερα, διαγράφεται η μαγική λέξη "ιδιωτικοποιήσεις".

Η σημασία της δημόσιας τηλεόρασης

Όμως, γιατί αυτή η εμμονή μας με τη δημόσια τηλεόραση; Μα, γιατί είναι η μόνη η οποία, εφόσον είναι συνεπής με τη δημόσια αποστολή της, μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στην ανεξέλεγκτη νεοφιλελεύθερη μιντιακή καταιγίδα, καθώς, με δεδομένη την καταιγιστική τεχνολογική εξέλιξη, οι όποιες ρυθμίσεις δεν μπορεί παρά να είναι συνεχώς βραχύβιες.
Μια ραδιοτηλεόραση στην υπηρεσία του δημόσιου συμφέροντος, όπως το Σύνταγμα και οι νόμοι ορίζουν. Εκείνη που μακριά από συμφέροντα και διαπλοκές μπορεί να δώσει στον πολίτη το οξυγόνο της δημοκρατίας, που λέγεται ανεξάρτητη και έγκυρη ενημέρωση. Κι ακόμη, πολιτισμό και καλή ψυχαγωγία. Κάτω από δημόσιο έλεγχο, ανεξάρτητη από κυβερνητικές και πολιτικές εξαρτήσεις, πολυφωνική, ποιοτική, προστατευτική για τους εργαζόμενους.
Μακριά από κάθε λογική κέρδους. Επιδοτούμενη, όπως όλοι οι δημόσιοι οργανισμοί, από το κράτος, είτε απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό (πρακτική που ισχύει στις περισσότερες χώρες) είτε από το ανταποδοτικό τέλος (που εδώ γίνεται μέσα από το λογαριασμό της ΔΕΗ και είναι από τα χαμηλότερα στην Ευρώπη). Κάποιοι, βέβαια, αμφισβητούν αυτό το τέλος, κάνοντας ακόμη και προσφυγές, με το επιχείρημα ότι δεν βλέπουν ή ότι δεν θέλουν να βλέπουν ΕΡΤ. Είναι σαν κάποιος να αρνείται να πληρώνει φόρους για να επιχορηγούνται ο "Ευαγγελισμός" ή τα τρόλει, γιατί εκείνος προτιμάει τα ιδιωτικά θεραπευτήρια και το δικό του αστραφτερό Ι.Χ.

ΥΓ. Ως υστερόγραφο, μια είδηση των τελευταίων ημερών, που με μεγάλη μας απορία είδαμε να μένει απαρατήρητη από κόμματα, πολιτικούς, συνδικαλιστές, δημοσιογράφους και κάθε είδους αρμόδιους φορείς και εθνικά συμβούλια ραδιοτηλεόρασης:

"Ήδη η ΕΕΤΤ (Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων) ενέκρινε τη σύσταση κοινής εταιρείας ιδιωτικών καναλιών με το όνομα 'Ψηφιακός Πάροχος Α.Ε.' και αντικείμενο την παροχή υπηρεσιών δικτύου επίγειας ψηφιακής τηλεόρασης. Συμμετέχουν οι ιδιωτικοί σταθμοί MEGA, ΑΝΤ-1, Alter, Alpha, Star, Σκάι και Μακεδονία TV". Αναρωτιέμαι μήπως είναι θέμα για το οποίο κάποιος πρέπει να μιλήσει στην αρμόδια για θέματα ανταγωνισμού, υπερδραστήρια κ. Νέλι Κρόες.

* Η Φανή Πετραλιά είναι δημοσιογράφος - Ημερομηνία δημοσίευσης: 17/05/2009
Τζόρτζιο ντε Κίρικο, "Άσωτος υιός", 1922

Δευτέρα 9 Νοεμβρίου 2009

Internetικό περιοδικό PrintButton






To PrintButton είναι το online Free Press,



για την Ψηφιακή Εκτύπωση και το Χρώμα




Το internetικό περιοδικό PrintButton, είναι ένα δωρεάν ηλεκτρονικό περιοδικό που απευθύνεται σε επαγγελματίες του χώρου των γραφικών τεχνών και ειδικότερα σε όσους ασχολούνται με την ψηφιακή εκτύπωση, αλλά και σε όσους θέλουν να την γνωρίσουν.

Η θεματολογία του περιοδικού έχει να κάνει με ότι αφορά την ψηφιακή εκτύπωση (prepress, press & postpress) και το χρώμα, καθώς και μια προσπάθεια για πιο άμεση ενημέρωση.
Θα αποστέλεται με ηλεκτρονική αλληλογραφία, το πρώτο δεκαήμερο κάθε μήνα, στο e-mail
που θα καταχωρείτε στην λίστα μας κατά την free εγγραφή σας.

καλοτάξιδο....


Στην τελική ευθεία βρίσκεται το 1ο βιβλίο του Γιώργου Κολιαβά, με τίτλο “ΨΗΦΙΑΚΗ ΕΚΤΥΠΩΣΗ”. Είναι το πρώτο από δύο μέρη, το οποίο ασχολείται με την Ψηφιακή Εκτύπωση (Digital Offset). Πιο συγκεκριμένα με ορολογία, ερμηνεία, τάσεις της αγοράς, ολοκλήρωση εργασιών, κλπ.
Θα ακολουθήσει το δεύτερο μέρος που θα ασχολείται με την Ψηφιακή Εκτύπωση Μεγάλου και πολύ μεγάλου σχήματος (LFP/W&SWF)

Σάββατο 31 Οκτωβρίου 2009

Ο «θησαυρός» του Μουσείου Τύπου της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου Ηπείρου Νήσων



Ένα πλούσιο και ταυτόχρονα σπάνιο αρχείο εφημερίδων και περιοδικών, καθώς και ιστορικά κειμήλια, κυρίως της Επανάστασης του 1821, αποτελούν μεταξύ άλλων τον «θησαυρό» του Μουσείου Τύπου της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου Ηπείρου Νήσων, που στεγάζεται και λειτουργεί στην Πάτρα.

Συγκεκριμένα το Μουσείο Τύπου διαθέτει 1.300 διαφορετικούς τίτλους εφημερίδων από το 1815 έως σήμερα, που περιέχονται σε 900 τόμους από όλη την Ελλάδα. Επίσης 1.000 περιοδικά από το 1852 και έπειτα, 67 ημερολόγια της περιόδου 1879-1970, καθώς και σπάνιες εκδόσεις και τίτλους βιβλίων.
Επίσης εντυπωσιακά χαρακτηρίζονται και τα ιστορικά κειμήλια της περιόδου της Επαναστάσεως του 1821, όπως το πρωτότυπο χειρόγραφο της Γ' Εθνοσυνέλευσης του 1827 στην Τροιζήνα, και χειρόγραφη επιστολή του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Ακόμη υπάρχει στην συλλογή του Μουσείου εισιτήριο των πρώτων σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων του 1896, το οποίο μάλιστα συμπεριελήφθη στον φάκελο της Ελλάδας για την διεκδήκιση των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Επίσης ανάμεσα στα εκθέματα υπάρχεικαι η κληρωτίδα του λαχείου Συντακτών.Το Μουσείο Τύπου, μπαίνοντας στη σύγχρονη εποχή, διαθέτει ψηφιοποιημένο ένα σημαντικό μέρος του υλικού του σε 300.000 σελίδες, στις οποίες μπορούν πλέον να έχουν εύκολη πρόσβαση οι χρήστες του διαδικτύου.
Μέσω των ιστοσελίδων http://www.mouseiotipou.gr/ & http://www.pressmuseum.gr/ κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να αναζητήσει τεκμήρια και έντυπα για μια ευρεία ιστορική περίοδο. Η αναζήτηση είναι απλή στη χρήση της και μπορεί να γίνει με κριτήρια αναζήτησης κειμένου, ημερομηνιών, καθώς και με μενού προτεινόμενων επιλογών. Το έργο συντελέστηκε με συγχρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης 75%) και Εθνική Συμμετοχή (25%).
Το Μουσείο Τύπου, ιδρύθηκε από την Ένωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου- Ηπείρου- Νήσων με έδρα την Πάτρα το 1956 και λειτουργεί από τις 28 Μαΐου του 1957. Έφορος του Μουσείου διετέλεσε για 45 συναπτά έτη ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Νίκος Πολίτης, ο οποίος υπήρξε ο επιμελητής του Μουσείου Τύπου.
Έφορος μετά τον Νίκο Πολίτη, ως και το 2008, διετέλεσε ο παλαίμαχος δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιάννης Καραλής.
Σήμερα το Μουσείο Τύπου διοικείται από τριμελές Διοικητικό Συμβούλιο -Πρόεδρος: Μιχάλης Βασιλάκης, Γενική Γραμματέας: Αφροδίτη Τσικριτζή, Μέλος: Ανδρέας Αλεξ. Βρής.
Το Μουσείο Τύπου είναι ανοικτό καθημερινά, με ελεύθερη είσοδο για κάθε ενδιαφερόμενο μελετητή, φοιτητή, επισκέπτη και στεγάζεται σε κτίριο επί της οδού Μαιζώνος 200 στην Πάτρα. Μάλιστα το Μουσείο σε συνεργασία με το Δήμο Πατρέων και την Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση υλοποίησαν από κοινού επιμορφωτικό πρόγραμμα σε μαθητές, οι οποίοι εκδίδουν μαθητικές εφημερίδες στο πλαίσιο των σχολικών δραστηριοτήτων τους.
Τέλος εδώ και λίγο καιρό βρίσκονται σε εξέλιξη συζητήσεις με την πολιτεία για την παραχώρηση του ανακαινισμένου νεοκλασικού κτιρίου της παλαιάς Νομαρχίας Αχαΐας, που βρίσκεται στο κέντρο της Πάτρας και διαθέτει τους κατάλληλους χώρους, για την καλύτερη ανάπτυξη των εκθεμάτων.
*από το ΑΠΕ

Παρασκευή 23 Οκτωβρίου 2009

Ρέκβιεμ για τις εφημερίδες


του Σεραφείμ Φυντανίδη

Το κλείσιμο του Ελεύθερου Τύπου έφερε στην επιφάνεια με τον πιο δραματικό τρόπο το πρόβλημα που αντιμετωπίζει στις μέρες μας ο Τύπος στην Ελλάδα. Απ’ όσο γνωρίζω, οι περισσότερες εφημερίδες είναι παθητικές με χρέη δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ. Το περίεργο είναι ότι η Ελλάδα διαθέτει τις περισσότερες κατά κεφαλήν ημερήσιες εφημερίδες πανελλαδικής υποτίθεται κυκλοφορίας.
Μερικές δεν ξεπερνούν τα 500 φύλλα ημερησίως! Το άλλο περίεργο είναι ότι διαθέτουμε τις περισσότερες ημερήσιες αθλητικές εφημερίδες σε όλη την Ευρώπη με το χειρότερο ποδόσφαιρο και με άδεια, συνήθως, γήπεδα. Το γιατί συμβαίνουν όλα αυτά μην απορείτε διόλου. Πολλοί εκδίδουν έντυπα, όχι για λόγους ιδεολογικούς, αλλά για υποστήριξη επιχειρηματικών συμφερόντων ή για να … θάψουν τους άλλους. Κάποιες ζουν από την κρατική διαφήμιση και τους ισολογισμούς.
Η χρυσή εποχή των ελληνικών εφημερίδων κράτησε ως το 1989, όταν μπήκε στο χορό η μη κρατική τηλεόραση και ραδιοφωνία. Οι κυκλοφορίες άρχισαν να κατρακυλούν μέρα με τη μέρα. Η πρώτη αντίδραση που δυστυχώς συνεχίζεται ως τις μέρες μας, ήταν οι προσφορές. Πρώτα με βιβλία και μετά με σπίτια, οικόπεδα, αυτοκίνητα, έως και φουσκωτά σκάφη. Τη χαριστική βολή έδωσαν τα δωρεάν φύλλα που, εκτός από αναγνώστες, πήραν και τη διαφήμιση. Σε όλα αυτά προσθέστε και το διαδίκτυο που ενημερώνει, έστω και βιαστικά, τον αναγνώστη αμέσως και πολύ πριν τυπωθούν οι εφημερίδες. Εκείνο το μοιραίο σαββατόβραδο του περασμένου Δεκέμβρη, όταν δολοφονήθηκε από πυρά αστυνομικού ο Αλέξης Γρηγορόπουλος, τα ηλεκτρονικά μέσα και το διαδίκτυο είχαν την είδηση ύστερα από μερικά λεπτά.
Οι κυριακάτικες εφημερίδες δεν είχαν ούτε λέξη γιατί ήδη είχαν τυπωθεί.
Το ερώτημα είναι τι μέλλει γενέσθαι. Πολύ φοβάμαι ότι το παράδειγμα του Ελεύθερου Τύπου θα το ακολουθήσουν και άλλοι εκδότες.
www.foreignpress-gr.com

Η ιστορία του έντυπου Τύπου στην Ελλάδα



Ο έντυπος Τύπος στην Ελλάδα
Συγγραφέας: Θωμάς Καντερές
Εκδότης: ΑΛΔΕ
Αριθμός Σελίδων: 96
Τιμή: 47,00€

Η ιστορία του έντυπου Τύπου στην Ελλάδα από την εποχή της μεταπολίτευσης και μετά. Αρχές που διέπουν την ειδησεογραφία και τη δημοσιογραφία, πως λειτουργεί μία μεγάλη εφημερίδα στην Ελλάδα και τι είδους επιρροές μπορεί με τη γραμμή της να ασκήσει στο αναγνωστικό κοινό της, καθώς επίσης και σε άλλους τομείς. Ανάλυση τρόπων με τους οποίους παρουσιάζεται μία είδηση και ποια τα κριτήρια αξιολόγησης της. Υπάρχει αλληλεξάρτηση και συσχέτιση των ελληνικών ΜΜΕ και κυρίως του έντυπου Τύπου με πολιτικές και οικονομικές δυνάμεις;

Tη βοήθεια του Έντυπου και Ηλεκτρονικού Τύπου των Κυκλάδων ώστε να επηρεάζεται η Κεντρική Διοίκηση και να προωθούνται τα προβλήματα των νησιών...

ζήτησε ο Νομάρχης Κυκλάδων


Με Δελτίο Τύπου της 7/9/2009 ο Νομάρχης Κυκλάδων κ. Δ. Μπάϊλας αναφέρεται στην ετήσια ημερίδα της ΕΚΥΤ που πραγματοποιήθηκε στη Σχοινούσα (Σεπτέμβριος 2009). Κατά την ομιλία του ζήτησε «τη βοήθεια του Έντυπου και Ηλεκτρονικού Τύπου των Κυκλάδων ώστε να επηρεάζεται η Κεντρική Διοίκηση και να προωθούνται τα προβλήματα των νησιών. Η ημερίδα αυτή κάθε χρόνο λαμβάνει χώρα σε διαφορετικό νησί. Είχε δε πολύ μεγάλη επιτυχία, τόσο από άποψη συμμετοχής όσο και από άποψη περιεχομένου.


Επιμέλεια ΝΦΝ

Τρίτη 20 Οκτωβρίου 2009

Υστατο ρεπορτάζ! Για τον Μπράιαν Μπάρον ο λόγος, πολεμικό (και όχι μόνο) ανταποκριτή του BBC

Των καλυτέρων ο καλύτερος! Για τον Μπράιαν Μπάρον ο λόγος, πολεμικό (και όχι μόνο) ανταποκριτή του BBC επί τρεις δεκαετίες, που άφησε την τελευταία του πνοή πριν από μερικές ημέρες. Ηταν ο κορυφαίος μιας σπουδαίας γενιάς ρεπόρτερ, πάντοτε παρών στην πρώτη γραμμή των γεγονότων και στα καυτά μέτωπα.
Σκληρός, επιθετικός, ακόμη και ανελέητος σύμφωνα με ορισμένους από τους συναδέλφους του, κυνηγούσε μέχρι τελικής πτώσεως την είδηση. Και όταν τα κατάφερνε, άφηνε πίσω του τους προβολείς στην αναζήτηση μιας καινούριας πρόκλησης.

Στα 16 του χρόνια παράτησε το σχολείο κι έπιασε δουλειά σε τοπική εφημερίδα του Μπρίστολ. Αφοσιώθηκε στο ρεπορτάζ, εργάστηκε σκληρά, τα πήγε καλά και το 1965, στα 25 του, εντάχθηκε στο World Service του BBC. Τις αποστολές του τις ξεκίνησε με την παράδοση του Αντεν, αλλά το όνομά του το έφτιαξε στον πόλεμο του Βιετνάμ. Εκεί έγραψε ιστορία με τις ανταποκρίσεις.

Οταν το 1975 τα αμερικανικά στρατεύματα εγκατέλειψαν τη Σαϊγκόν, ο Μπάρον αρνήθηκε να τα ακολουθήσει. Εμεινε στην πόλη παρέα με τον κάμεραμάν του, για να μεταδώσει την είσοδο των Βιετκόνγκ. Το BBC τον διέταξε να φύγει αμέσως για να μη χάσει τη ζωή του, αλλά αυτός δεν κούνησε ούτε πόντο. Χρόνια αργότερα σχολίασε ως εξής τη στάση του: «Δηλαδή τι σόι ρεπόρτερ θα ήμουνα αν το έβαζα στα πόδια κι έχανα το μεγαλύτερο στόρι της ζωής μου;»

Δευτέρα 19 Οκτωβρίου 2009

«Η επένδυση στην ποιότητα αποδίδει»



Ας υποθέσουμε ότι είσαι ένας αμερικανός δημοσιογράφος. Προβεβλημένος λειτουργός του τύπου, ανταποκριτής, επί σειρά ετών, στην Ουάσιγκτον, μεγάλης εφημερίδας. Κι έρχεται η κρίση η οικονομική και τα σαρώνει όλα. Και υποφέρει το φύλλο και κλείνει, 55 μέρες πριν γιορτάσει 150 χρόνια κυκλοφορίας. Και βρίσκεσαι ξαφνικά μετέωρος, απολύτως ξεκρέμαστος. Ποια είναι η λύση στο πρόβλημά σου;
*Η απάντηση που έδωσε στην ανωτέρω απορία ο 42χρονος Μάικλ Σπρενγκελμάγιερ, αφήνει κόσμο με το στόμα ανοιχτό. Ούτε έψαξε για άλλη δουλειά σε άλλη εφημερίδα, ούτε μπήκε στον κόπο να συνεχίσει το ρεπορτάζ του μέσω ραδιοφώνου ή τηλεόρασης, ούτε εισέβαλε στο Διαδίκτυο μπλογκάροντας νύχτα μέρα. Αντ' αυτών, πήρε των ομματιών του απ' την αμερικάνικη πρωτεύουσα κι επέστρεψε στη γενέτειρά του, στο Νέο Μεξικό. Κι έγινε ο ίδιος εκδότης, αγοράζοντας μια μικρή εφημερίδα, μιας ακόμη πιο μικρής κωμόπολης!

Εδώ και 10 εβδομάδες ο Σπρενγκελμάγιερ εκδίδει, διευθύνει, σχεδιάζει, διανείμει και γενικώς συγυρίζει την εβδομαδιαία «Guadalupe County Communicator» στη Σάντα Ρόζα. Με τη βοήθεια δε παλαιών του φίλων από το δημοσιογραφικό κύκλωμα (των περισσοτέρων επί πληρωμή, συν μερικών που προσέφεραν δωρεάν συνεργασίες), έχει καταφέρει να κερδίσει την εμπιστοσύνη των 2.600 κατοίκων. Το οποίον, μεταφράζεται σε κυκλοφορία 2.000 φύλλων και καλούτσικη κερδοφορία, που του επιτρέπει να ζει σαν άνθρωπος. Και να κάνει σχέδια για το μέλλον. Θέλει να βγάζει την εφημερίδα δύο φορές την εβδομάδα, θέλει να προσλάβει μόνιμους συνεργάτες, θέλει να αυξήσει τις σελίδες. Θέλει να το χαρεί!

Εν μέσω όλων αυτών των εξελίξεων και των απαιτήσεων των media για συνεντεύξεις (την περασμένη Δευτέρα είχε την τιμητική του στους «New York Times» και την Τρίτη μίλησε στο BBC και στο γερμανικό ραδιόφωνο) ο Σπρενγκελμάγιερ βρήκε το χρόνο να απαντήσει στις ερωτήσεις της «Κ.Ε.»:

*Πώς ένιωσες που βρέθηκες άνεργος, ύστερα από τόσα χρόνια καριέρας;

- Δεν με απασχόλησε το θέμα για περισσότερο από μια βδομάδα. Ηταν σαν να κοιμήθηκα πολλή ώρα κι ύστερα ξύπνησα, φόρτωσα το αμάξι και βγήκα στη γύρα, αναζητώντας μικρές, προς πώληση, εφημερίδες. Το ήξερα ότι κάποια στιγμή θα την έχανα την ονειρεμένη απασχόληση. Αλλά είχα κι ένα άλλο όνειρο επί σειρά ετών, ήθελα να γίνω αφεντικό του εαυτού μου. Ηθελα να κουμαντάρω ένα ολόκληρο φύλλο κι όχι μια είδηση την ημέρα. Ηθελα, ρε παιδί μου, μια δημοσιογραφική περιπέτεια, παρά τους χαλεπούς καιρούς!

*Και πώς προέκυψε η αγορά του «Guadalupe County Communicator»;

- Το έψαξα αρκετά, έψαξα την τοπική οικονομία ανά περίπτωση, τη γεωγραφία, τη δυνατότητα επέκτασης, τη βιωσιμότητα. Και κατέληξα στο συγκεκριμένο φύλλο για όλους αυτούς τους λόγους αλλά και γιατί την έχουν εγκαταλείψει την περιοχή όλες οι εφημερίδες. Εδώ, στη Σάντα Ρόζα, ούτε την «Albuquerque Journal», την εφημερίδα του Νέου Μεξικού μπορείς να βρεις, ούτε την «USA Today», ούτε τους «New York Times», ούτε την «Wall Street Journal», τίποτε απολύτως. Αλλά την «Guadalupe County Communicator» μπορείς να τη βρεις!
*Οι αναγνώστες τι σου λένε;
- Στην αρχή φοβόμουνα ότι θα μου γυρνάγανε την πλάτη επειδή ήμουνα και καλά ο «ξένος». Είδα, όμως, ότι ο αγώνας μου για ποιοτικό περιεχόμενο στο φύλλο απέδωσε πολύ γρήγορα. Με αγκαλιάσανε άπαντες, όλη η κοινότητα. Κοίτα να δεις δηλαδή που αποδίδει η επένδυση στην ποιότητα...
*Και το μέλλον;
- Είναι πολύ νωρίς ακόμη για να χαλαρώσω, αλλά πιστεύω ότι θα τα πάμε καλά.
*Περισσεύει μήπως καμιά συμβουλή για τις μεγάλες εφημερίδες των αστικών κέντρων;
- Νομίζω ότι πρέπει να σταματήσουν το τζαμπατζιλίκι του Ιντερνετ. Δεν είναι χαζός ο κόσμος, καταλαβαίνει ότι μια καλή εφημερίδα αξίζει τα λεφτά της. Μόνο που η επόμενη γενιά αναγνωστών εκπαιδεύεται ήδη να τα βρίσκει όλα δωρεάν στο Διαδίκτυο. Υπάρχει χώρος για ηλεκτρονική παρουσία των εφημερίδων, αλλά δεν πρέπει η παρουσία αυτή να κανιβαλίζει το έντυπο προϊόν.
*Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία, Κυριακή 18 Οκτωβρίου 2009

Η Κρίση στα ΜΜΕ… (σημειώσεις για ένα πρόβλημα)

"Τα ΜΜΕ βρίσκονται σε κρίση… Κρίση οικονομική και κρίση αξιοπιστίας… Κυρίως υπαρξιακή κρίση! Η υπαρξιακή κρίση των ΜΜΕ συμπίπτει με μια πρωτοφανή έκρηξη της ροής πληροφοριών αλλά και αύξησης της αναγνωσιμότητας αυτών των πληροφοριών. Ποτέ πριν στην ιστορία τόσοι πολλοί άνθρωποι δεν διάβαζαν τόσες πολλές πληροφορίες".

Ποια τα αίτια και τα συμπτώματα αυτής της κρίσης; Υπάρχει έξοδος;
Μεταφέρω στους "Διαλόγους" μια σειρά από παλαιότερα ποστ για την κρίση στα ΜΜΕ ελπίζοντας πως θα ανοίξει και εδώ μια όχι απλώς χρήσιμη αλλά εντελώς απαραίτητη συζήτηση.
1. Τα ΜΜΕ βρίσκονται σε κρίση…
2. Κρίση οικονομική και κρίση αξιοπιστίας… Κυρίως υπαρξιακή κρίση!
3. Η υπαρξιακή κρίση των ΜΜΕ συμπίπτει με μια πρωτοφανή έκρηξη της ροής πληροφοριών αλλά και αύξησης της αναγνωσιμότητας αυτών των πληροφοριών.
4. Ποτέ πριν στην ιστορία τόσοι πολλοί άνθρωποι δεν διάβαζαν τόσες πολλές πληροφορίες.
5. Τα ΜΜΕ βρίσκονται σε κρίση διότι τα «προϊόντα» τους έπαψαν να «πουλάνε»
6. Τα «προϊόντα» των ΜΜΕ είναι οι ειδήσεις…
7. Η κρίση αξιοπιστίας προηγήθηκε της οικονομικής κρίσης των ΜΜΕ
8. Η οικονομική κρίση των ΜΜΕ προηγήθηκε της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης
9. Η κρίση αξιοπιστίας αλλά και η οικονομική κρίση προηγήθηκαν της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης και επιτείνονται από αυτή.
10. Βασικό αίτιο της κρίσης αξιοπιστίας στα ΜΜΕ ήταν η συγκέντρωσή τους σε όλο και λιγότερα χέρια, σε όλο και λιγότερους «ομίλους» και ο παραμερισμός των παραδοσιακών εκδοτών.
11. Δεύτερο βασικό αίτιο είναι η μετακίνηση του «παραδοσιακού» κοινού των εφημερίδων, αρχικά προς τα ηλεκτρονικά μέσα (ραδιόφωνο, τηλεόραση) και αργότερα στα Νέα Μέσα.
12. Η απαξίωση της πολιτικής σκηνής και των κομμάτων οδήγησαν σε ανάλογη απαξίωση των πολιτικών φύλλων και των εφημερίδων-κομματικών οργάνων –των μόνων που ήσαν ανεξάρτητα από τις διαφημιστικές εταιρείες- που με τη σειρά της οδήγησε στη συρρίκνωση των πωλήσεών τους.
13. Οι εφημερίδες έπαψαν να αποτελούν στοιχείο ταυτότητας του αναγνώστη. Ένα στοιχείο που συμπλήρωνε την κοινωνική, πολιτική και οικονομική του υπόσταση. Με σημερινούς όρους χάθηκε η έννοια του «ανήκειν σε μια κοινότητα» αναγνωστών. Κάτι που τώρα αναπτύσσεται από τα Online Μέσα, τα λεγόμενα Κοινωνικά Δίκτυα.
14. Μεγάλοι επιχειρηματίες εισέβαλαν στον εκδοτικό χώρο για να αποκομίσουν πολιτικά οφέλη και να χρησιμοποιήσουν τα ΜΜΕ ως μέσα προβολής και προώθησης των βασικών τους δραστηριοτήτων, χωρίς οι ίδιοι να γνωρίζουν βασικά στοιχεία των ΜΜΕ και του τρόπου λειτουργίας τους.
15. Οι όμιλοι προσπάθησαν να μετατρέψουν τα ΜΜΕ από επιχειρήσεις περιορισμένου κόστους και κέρδους (συνήθως πλήρως ισολογισμένες) σε επιχειρήσεις χαμηλού κόστους και υψηλού κέρδους.
16. Χαμηλό κόστος και υψηλό κέρδος σημαίνει υποχρηματοδότηση της δημοσιογραφίας σε όλες τις τις εκφάνσεις.
17. Η υποχρηματοδότηση της δημοσιογραφίας οδήγησε σε κρίση αξιοπιστίας της ίδιας της δημοσιογραφίας και των δημοσιογράφων.
18. Όταν δεν πληρώνεις ανταποκριτές, φωτορεπόρτερ, ερευνητές δημοσιογράφους, έξοδα αποστολών αλλά και εκπαίδευσης, τότε τα μόνα που σου μένουν είναι: οι μεταφράσεις και το rewriting από τα ξένα πρακτορεία, το copy-paste των Δελτίων τύπου και το «ρεπορτάζ» των υπουργείων. Και τα «τηλεπαράθυρα». ΑΥΤΟ δεν είναι δημοσιογραφία.
19. Η υποχρηματοδότηση της δημοσιογραφίας οδήγησε στην ισχυροποίηση των μεγάλων Πρακτορείων Ειδήσεων που «πωλούν» πληροφορίες με τις οποίες καλύπτεται μεγάλο μέρος της ύλης των ΜΜΕ.
20. Χαμηλό κόστος και υψηλό κέρδος σήμαινε επίσης την «εισβολή» νέων ενδοεπιχειρησιακών τομέων (ξένων μέχρι τότε για το χώρο των ΜΜΕ και της δημοσιογραφίας) όπως το Marketing και οι Πωλήσεις αλλά και η παράλληλοι αύξηση του Διοικητικού προσωπικού.
21. Οι τομείς αυτοί από επικουρικοί έγιναν κυρίαρχοι στο εσωτερικό των ΜΜΕ, με αποτέλεσμα τη διάβρωση ολόκληρης της δομής τους και τη μετατροπή του σε δυσκίνητο, αυστηρά ιεραρχικό, γραφειοκρατικό μηχανισμό που με τη σειρά του οδήγηση στην απονεύρωση του δημοσιογραφικού τμήματος.
22. Η «εισβολή» του Marketing και των Πωλήσεων και η κυριαρχία τους αλλοίωσε τη μορφή και τους στόχους των ΜΜΕ σε βάρος της ενημέρωσης και υπέρ των «προϊόντων».
23. Νέοι επιχειρηματίες, Marketing και Πωλήσεις και Διαφημιστικές εταιρείες, συνέβαλαν στην περαιτέρω πτώση της δημοσιογραφικής αξιοπιστίας καθώς και οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι –κατά παράβαση των καταστατικών και της δεοντολογίας τους- εξαναγκάστηκαν να σκέφτονται «προϊοντικά».
24. Τα «δημοσιογραφικά προϊόντα» δημιουργούνται πλέον όχι με γνώμονα την ενημέρωση του κοινού και την αύξηση των αναγνωστών αλλά την προσέλκυση διαφημιζόμενων.
25. Οι καταστροφικές για το χώρο των ΜΜΕ στρατηγικές του Marketing και των Πωλήσεων οδήγησαν στον υπερκορεσμό της αγοράς με ομοειδή δημοσιογραφικά προϊόντα που κονιορτοποίησαν την «αγοραστική πίτα».

26. Παράλληλα, ο αριθμός των εφημερίδων, των περιοδικών, των ρ/σ και των τηλεοπτικών σταθμών ξεπέρασε κατά πολύ τις ανάγκες και τις αντοχές του κοινωνικού συνόλου άρα και τις δυνατότητες στήριξής τους.
27. Νέοι επιχειρηματίες, Marketing και Πωλήσεις και Διαφημιστικές Εταιρείες συνέβαλαν επίσης στη δημιουργία δημοσιογράφων-προϊόντων, κυρίως στα ηλεκτρονικά Μέσα αλλά και σε πολλά έντυπα.
28. Το προσωπικό των τομέων του Marketing και των Πωλήσεων επιβάρυνε το κόστος των ΜΜΕ χωρίς ποτέ να φέρουν πίσω τα λεφτά τους παρά μόνο συγκυριακά.
29. Το ίδιο και η δημιουργία δημοσιογράφων-προϊόντων με υπέρογκες, εξωπραγματικές αμοιβές.
30. Το ίδιο και οι εξωπραγματικές αμοιβές και τα Bonus των διευθυντικών στελεχών. Πράγματα εντελώς «ξένα» μέχρι πριν από 15 χρόνια.
31. Το ίδιο και οι μεγάλες αυξήσεις στο χαρτί αλλά και στα λειτουργικά έξοδα.
32. Τα ΜΜΕ μετατράπηκαν σε παρασιτικές επιχειρήσεις ενώ ταυτόχρονα έγιναν καζάνι δίχως πάτο με εμφανή αποτελέσματα στην ποιότητα της ενημέρωσης που παρείχαν. (Χώρια οι επιπτώσεις που έχει όλο αυτό στην ποιότητα της δημοκρατίας και στους θεσμούς της κοινωνίας)
33. Η πλήρης εξάρτηση των ΜΜΕ από τη διαφήμιση (ιδιωτική και κρατική) επέτειναν την κρίση αξιοπιστίας τους.
34. Οι Διαφημιστικές εταιρείες και μίντια-σοπς αφού εκπόρνευσαν τα ΜΜΕ βγάζοντάς τα στο κλαρί, τώρα τα περιφρονούν για τον ίδιο ακριβώς λόγο (δεν έχουν ενδιαφέρον, δεν είναι ελκυστικά, έπαψαν να έχουν υψηλού επιπέδου αναγνώστες).
35. Τα ΜΜΕ έχασαν έναν από τους βασικούς τους λόγους ύπαρξης: τον έλεγχο της εξουσίας.
36. Και ταυτόχρονα έπαψαν να ενημερώνουν, προσθέτοντας χιλιάδες πληροφορίες στα εκατομμύρια των πληροφοριών που παράγονται καθημερινά.
37. Χωρίς τον ενημερωτικό και ελεγκτικό τους ρόλο τα ΜΜΕ δεν είναι τίποτα άλλο παρά ένας ακόμη παρασιτικός (και στην Ελλάδα, κρατικοδίαιτος) τομέας της οικονομίας.
38. Οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι δέχτηκαν σε συλλογικό επίπεδο αυτή την εκπόρνευση με αντάλλαγμα το περίφημο «αγγελιόσημο» που πάει υπέρ του «προνομιούχου» ταμείου τους.
39. Η κρίση αξιοπιστίας των ΜΜΕ αφορούσε -και συνεχίζει να αφορά- περισσότερο την τηλεόραση και λιγότερο τις εφημερίδες και τα περιοδικά. Ελάχιστα το ραδιόφωνο.
40. Η κρίση αξιοπιστίας των ΜΜΕ και της δημοσιογραφίας οδήγησε στη μείωση των πωλήσεων των εντύπων και στην αύξηση της θεαματικότητας της (δωρεάν, ούτως ή άλλως) τηλεόρασης.
41. Η μείωση των πωλήσεων των εντύπων οδήγησε και στον περιορισμό των διαφημιστικών τους εσόδων.
42. Ο αριθμός των πωλήσεων των εφημερίδων και των περιοδικών έχει ΚΑΙ ποσοτικά και ΚΑΙ ποιοτικά χαρακτηριστικά.
43. Τα νούμερα τηλεθέασης έχουν ΜΟΝΟ ποσοτικά χαρακτηριστικά κι αυτό συμβαίνει με ευθύνη των εταιρειών (ΤΗΣ εταιρείας, μάλλον) μετρήσεων και την αποδοχή των ίδιων των ιδιοκτητών των ΜΜΕ.
44. Η έλλειψη αντικειμενικών μετρήσεων κάνει το τοπίο ακόμη πιο θολό τόσο για το αναγνωστικό κοινό όσο και για τους ίδιους τους επιχειρηματίες των ΜΜΕ. Παρ’ όλα αυτά…
45. …Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των εντύπων και η αξιοπιστίας τους, παρά τη γενική κρίση, παραμένουν υψηλότερα από ότι των ηλεκτρονικών μέσων.
46. Αυτός είναι και ο λόγος βάση του οποίου οι επιχειρηματίες δεν τα έκλειναν μέχρι τώρα, χρησιμοποιώντας τα ως μέσα πίεσης και παρέμβασης.
47. Χάνοντας την αγοραστική «δύναμη του αναγνώστη», τα ΜΜΕ κατέφυγαν στη «δύναμη της διαπλοκής».
48. Η αύξηση της θεαματικότητας της τηλεόρασης οδήγησε στην (πρόσκαιρη) αύξηση των διαφημιστικών εσόδων της τηλεόρασης.
49. Η μείωση των πωλήσεων των εντύπων και ο περιορισμός των εσόδων από τις διαφημίσεις «αντιμετωπίσθηκε» με αύξηση των παρεχόμενων εντύπων (ένθετα) και την παροχή προσφορών.
50. Δημιουργήθηκε ένα νοσηρό πεδίο ανταγωνισμού ανάμεσα στα Μέσα με βάση τις προσφορές τους που λειτούργησαν σαν τον εθισμό από ναρκωτικά όπου ο ναρκομανής-αναγνώστης επιζητά όλο και μεγαλύτερη δόση.

51. Τα περισσότερα ένθετα περιοδικά δημιουργήθηκαν καθ’ υπαγόρευση των Τμημάτων Marketing σε συνεργασία με τις διαφημιστικές εταιρείες έχοντας κατ’ επίφαση «δημοσιογραφική» ύλη, μόνο και μόνο για να εξυπηρετήσουν τους διαφημιζόμενους.
52. Προσφορές και ένθετα «ανέβασαν» τις κυριακάτικες εκδόσεις και οδήγησαν σε κατάρρευση τις πωλήσεις και τα διαφημιστικά έσοδα των ημερήσιων φύλλων.
53. Άλλοτε κραταιά περιοδικά με αυτόνομη παρουσία συγχωνεύτηκαν μέσα σε μεγάλες εφημερίδες, «τσακίζοντας» έτσι την αγορά των περιοδικών περιπτέρου.
54. Οι «συμπληρωματικές» κυριακάτικες εκδόσεις της δεκαετίας του ’80 και του ’90 έγιναν οι «ναυαρχίδες» των εκδοτικών συγκροτημάτων.
55. Σήμερα πολλές εφημερίδες σκέφτονται να καταργήσουν τις ημερήσιες εκδόσεις τους.
56. Οι παροχές των εντύπων οδήγησαν σε πρόσκαιρη αύξηση των πωλήσεων και σε «έκρηξη» του κόστους καθώς αυτό υπερβαίνει την τιμή της εφημερίδας.
57. Η αύξηση του αριθμού των Μέσων (νέα έντυπα, νέοι ρ/σ, νέα κανάλια) οδήγησε σε συγκυριακή, εκρηκτική αύξηση της ζήτησης νέων δημοσιογράφων (ή «δημοσιογράφων») αλλά και τη δημιουργία υψηλόμισθων «τηλεαστέρων».
58. Παράλληλα με την εμφάνιση των δημοσιογράφων-προϊόντων και των τηλεαστερών δημιουργήθηκε ένα στρώμα χαμηλόμισθων και με «μπλοκάκι» δημοσιογράφων για να στηρίξουν τους πρώτους αλλά και τις μεγάλες επιχειρήσεις των ΜΜΕ.
59. Παράλληλα και με τους παραπάνω, αυξήθηκε ο αριθμός των τεχνικών τύπου, των τεχνικών των ηλεκτρονικών μέσων, των εργαζομένων στα ατελιέ και στις αίθουσες επεξεργασίας εικόνας και ήχου, των διοικητικών υπαλλήλων.
60. Τα συνδικαλιστικά όργανα, οι ενώσεις και τα συνδικάτα δημοσιογράφων αγνόησαν επί μια 15ετία την είσοδο εκατοντάδων νέων εργαζομένων στα ΜΜΕ και το τι αυτό θα σήμαινε στο μέλλον.
61. Τα συνδικαλιστικά όργανα, οι ενώσεις και τα συνδικάτα δημοσιογράφων αγνόησαν τις τεχνολογικές και οικονομικές εξελίξεις στο χώρο των ΜΜΕ, τις αλλαγές στις ανάγκες και τις προϋποθέσεις της ίδιας τους της δουλειάς αλλά και της κοινωνίας συνολικά.
62. Αγνοώντας τα παραπάνω και παραμένοντας «κλειστά club»/συντεχνίες, οι δημοσιογραφικές Ενώσεις έχασαν μεγάλο μέρος της δύναμής τους να παρεμβαίνουν στα τεκταινόμενα στον Τύπο.
63. Οι άλλοτε πρωτοπόροι –λόγω πληροφόρησης- στην υιοθέτηση και ενσωμάτωση νέων (για την εποχή) τεχνολογιών (τυπογραφεία, offset, τηλεόραση κτλ κτλ) έμειναν πίσω ακόμη και από αρτηριοσκληρωτικούς οργανισμούς όπως π.χ. το Δημόσιο.
64. Μεγάλο μέρος του δημοσιογραφικού κόσμου κατάληξε να είναι «ψηφιακά αναλφάβητο» και τεχνοφοβικό.
65. Τα συγκροτήματα των ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι δεν κατάφεραν να προβλέψουν και να αντιμετωπίσουν τη δημιουργία και ανάπτυξη των νέων ανταγωνιστικών παραγόντων και κυρίως αυτή των Νέων Μέσων αλλά και του Free-Press.
66. Οι πρώτες αντιδράσεις των συγκροτημάτων των ΜΜΕ απέναντι στο διαδίκτυο και τα Νέα Μέσα ήταν απαξιωτικές έως και εχθρικές.
67. Στη συνέχεια προσπάθησαν να περάσουν στις online εκδόσεις δοκιμάζοντας συνδρομητικά οικονομικά μοντέλα τα οποία όλα απέτυχαν.
68. Η δωρεάν πρόσβαση των χρηστών στην πληροφορία που παρέχουν τα Νέα Μέσα καθιερώνεται άπαξ και δια παντός χωρίς δυνατότητα επιστροφής.
69. Ο ασφυκτικός έλεγχος των δικτύων διανομής του Τύπου ήταν ένας από τους παράγοντες εμφάνισης των Free-Press.
70. Τα παραδοσιακά ΜΜΕ αδυνατούν να κατανοήσουν τον άνοιγμα ενός νέου Δημόσιου Χώρου και τη δυνατότητα δημιουργίας κοινοτήτων σε αυτόν.
71. Τα παραδοσιακά ΜΜΕ αδυνατούν να κατανοήσουν τις διαφορές ανάμεσα στην αναλογική μετάδοση (ανάγνωση, θέαση, ακρόαση) και την ψηφιακή.
72. Τα παραδοσιακά ΜΜΕ αδυνατούν να κατανοήσουν τις διαφορές ανάμεσα στη σύγχρονη και την ασύγχρονη επικοινωνία.
73. Τα παραδοσιακά ΜΜΕ αδυνατούν να κατανοήσουν τις διαφορές ανάμεσα στη γραμμική γραφή και το hypertext.
74. Κυρίως όμως, τα παραδοσιακά ΜΜΕ αδυνατούν να κατανοήσουν τη διαφορά ανάμεσα στην μονόδρομη και την αμφίδρομη επικοινωνία.
75. Τα παραδοσιακά ΜΜΕ αδυνατώντας να καταλάβουν το παραπάνω χάνουν μια μοναδική ευκαιρία: να αξιοποιήσουν τη βάση των αναγνωστών τους δημιουργώντας δικές τους κοινότητες αμφίδρομης επικοινωνίας.

76. Τα παραδοσιακά ΜΜΕ αδυνατώντας να καταλάβουν το παραπάνω δεν μπορούν να βρουν το νέο τους ρόλο στο τοπίο που έχει διαμορφωθεί με την είσοδο των Νέων Μέσων.
77. Οι ίδιοι δημοσιογράφοι με ευθύνη δική τους, των ενώσεών τους, του εκπαιδευτικού συστήματος και των εργοδοτών τους δεν έχουν εκπαιδευτεί στη χρήση των Νέων Τεχνολογιών και των Νέων Μέσων.
78. Σε οικονομικό επίπεδο, παραδοσιακά ΜΜΕ αδυνατούν να ανακαλύψουν πως μπορούν να έχουν Return Of Investment στις νέες τεχνολογίες.
79. Δεν κατανοούν την οικονομία του «Δωρεάν» και ότι οι χρήστες δεν πρόκειται ΠΟΤΕ να πληρώσουν για να αποκτήσουν κάποια πληροφορία online…
80. Δεν μπορούν να ανακαλύψουν το τι θα πλήρωναν οι χρήστες (και αυτά δεν είναι λίγα!!!)
81. Δεν κατανοούν το αυταπόδεικτο: στην εποχή μας –σε αντίθεση με το τι συνέβαινε πριν από 20-30 χρόνια- υπάρχει υπερεπάρκεια πληροφοριών οι οποίες διαδίδονται με αστραπιαίες ταχύτητες.
82. Κατά τον ίδιο τρόπο, οι διαφημιστές δεν έχουν ακόμη βρει το πώς, που και σε ποιους θα προωθήσουν διαφημίσεις. Όπως και το γιατί ο,τι και όποιος φιλοξενεί διαφήμιση απαξιώνεται από το κοινό…
83. Το πρόβλημα είναι σήμερα η αναζήτηση των πληροφοριών που χρειάζεται κάποιος μέσα σε ένα πληροφοριακό χάος. Ρόλο που έχουν αναλάβει οι μηχανές αναζήτησης και που σε αυτόν στηρίζουν τη δύναμή τους. Και…
84. …Το φιλτράρισμα, ο έλεγχος της αλήθειας και η διασταύρωση των πληροφοριών, που θα έπρεπε να είναι ένας από τους ρόλους των σύγχρονων ΜΜΕ.
85. Κυρίως, δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι δεν πρόκειται ποτέ να αποκτήσουν επί των Νέων Μέσων, εκείνο το είδος ελέγχου που (κακώς) είχαν αποκτήσει επί των παραδοσιακών ΜΜΕ.
86. Κανείς από τους παραπάνω δεν έχει παρακολουθήσει το πώς αντέδρασε (επιτυχώς, ως ένα βαθμό) μια άλλη βιομηχανία, αυτή της Μουσικής, απέναντι στα Νέα Μέσα.
87. Η σχέση των παραδοσιακών ΜΜΕ με την online εκδοχή τους περιορίζεται στον λανθασμένο κανόνα: «παλιό κρασί σε νέα βαρέλια».
88. Την ίδια στιγμή, δεν αντιλαμβάνονται ότι όταν περιφρονείς την ίδια την εφημερίδα, θα περιφρονήσεις ΚΑΙ την online εκδοχή της.
89. Οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ εκχώρησαν την υπόθεση της μετάβασης στην online εκδοχή τους στα τμήματα Τεχνικής Υποστήριξης ή σε εταιρείες παροχής υπηρεσιών πληροφορικής, αγοράζοντας έτοιμα, θηριώδη και δύσχρηστα πακέτα εφαρμογών και αφήνοντας απ’ έξω (ξανά) τους δημοσιογράφους.
90. Τα παραδοσιακά ΜΜΕ αντί να ασχοληθούν με το αντικείμενό τους, το Περιεχόμενο, ασχολούνται με «μηχανάκια» και «εφαρμογές». Λες και αυτά θα δουλέψουν από μόνα τους.
91. Τα ΜΜΕ και οι δημοσιογράφοι δεν αντιλαμβάνονται ότι, παρά την κρίση αξιοπιστίας τους, αποτελούν τους κύριους τροφοδότες περιεχομένου στο διαδίκτυο. Καθώς χιλιάδες χρήστες έχουν την ύλη τους ως κεντρικό σημείο αναφοράς, αντιγράφοντάς της, σχολιάζοντάς της, παραπέμποντας σε αυτό το περιεχόμενο. Και φυσικά δεν αξιοποιούν αυτό το στοιχείο.
92. Τα παραδοσιακά ΜΜΕ έχασαν το νεανικό τους κοινό. Ένα κοινό που μεγάλωσε με τα ηλεκτρονικά Μέσα και το Διαδίκτυο.
93. Η απώλεια του νεανικού κοινού θα οδηγήσει σε ακόμη μεγαλύτερη συρρίκνωση των διαφημιστικών εσόδων αλλά και των ίδιων των αναγνωστών τους.
94. Τα παραδοσιακά ΜΜΕ χάνουν μια ακόμη ευκαιρία: της εκτεταμένης χρήσης της τεχνολογίας για την περικοπή ενός μεγάλου μέρους του κόστους τους.
95. Αντίθετα, η καθυστερημένη υιοθέτηση νέων τεχνολογιών επιβάρυνε ακόμη περισσότερο το ήδη αυξημένο κόστος τους.
96. Τα παραδοσιακά ΜΜΕ δεν αντιλαμβάνονται ότι στην εποχή των Νέων Τεχνολογιών δεν είναι αναγκαία η φυσική παρουσία όσων εργάζονται σε αυτά ή γι’ αυτά. Τουλάχιστον, όχι όλων.
97. Τα παραδοσιακά ΜΜΕ, ακόμη κι αυτά που έχουν online παρουσία, δεν έχουν προσαρμοστεί στο νέο τρόπο μετάδοσης της είδησης και στο κύκλο «ζωής» της αλλά και στη σύνδεσή της με άλλες ειδήσεις, άρθρα, πηγές κτλ.
98. Τα παραδοσιακά ΜΜΕ αντί να επανεξετάσουν και επαναπροσδιορίσουν το ρόλο τους στην εποχή των Νέων Μέσων, κηρύσσουν τον πόλεμο στους άλλους «παίκτες» της ενημέρωσης: στις μηχανές αναζήτησης, στα ιστολόγια, στα site κοινωνικής δικτύωσης.
99. Τα ΜΜΕ δεν επενδύουν στην έρευνα, δεν ενημερώνονται, δεν παρακολουθούν το τι συμβαίνει γύρω τους. Και κλείνονται στον αυτιστικό εαυτό τους, πεθαίνοντας μέρα με την ημέρα…
100. Και ποιά είναι η λύση για την Κρίση (αξιοπιστίας και οικονομική) στα ΜΜΕ; Μα, μέσα στα παραπάνω 99 σημεία.

*"E" 17 Όκτ 09

Το ξεχωριστό περιοδικό «Νήσος Ανδρος»

Από τον Βασίλη Κρεμμυδά*
«Νήσος Ανδρος» ένα αλλιώτικο περιοδικό εκδόσεις Gutenberg
Είναι έκπληξη. Δοκιμάζεις χαρά. Από πολλές απόψεις - θα εξηγήσω, αφού περιγράψω, κάνοντας πρώτα μια εισαγωγή, όπου θα επιχειρήσω να εντάξω την «έκπληξη» κάπου, σε ένα σύνολο ή μια κατηγορία εντύπων. Εχουμε γράψει, και άλλοι και η αφεντιά μου, για τον τοπικό Τύπο, καθημερινό και περιοδικό, με άφθονες και συχνά εξαιρετικά ενδιαφέρουσες πληροφορίες· έχει επίσης γίνει λόγος για τους τοπικούς λογίους και την πολύτιμη, εν πολλοίς, προσφορά τους. Πρέπει όμως να πω ότι όλα αυτά είναι ενδιαφέροντα πολιτισμικά ζητήματα, λειτουργίες πολιτισμού «εν ζωή», που όμως δεν τις έχουμε μελετήσει παρά μόνον αποσπασματικά - θα έλεγα ότι τις έχουμε εκμεταλλευτεί, χρησιμοποιήσει, αν προτιμούμε, περισσότερο, παρά μελετήσει ως σύνολο.
Η «Νήσος Ανδρος», με τον υπότιτλο «Παράδοση, Πολιτισμός, Περιβάλλον, Ανάπτυξη, Κοινωνία», δεν εντάσσεται σε καμία από τις γνωστές κατηγορίες τοπικών εντύπων. Είναι ένα καλαίσθητο περιοδικό, που εκδίδεται στην Αθήνα, από έναν από τους σημαντικότερους εκδοτικούς οίκους κι έχει σοβαρές επιστημονικές απαιτήσεις· οι συγγραφείς των άρθρων είναι είτε γνωστοί υψηλού επιπέδου επιστήμονες είτε λόγιοι, επίσης υψηλού επιπέδου· σε μία άλλη κατάταξη οι συντάκτες των άρθρων είναι είτε επιστήμονες που κατάγονται ή και ζουν στην Ανδρο, είτε μελετητές του πολιτισμού του νησιού.
Η θεματολογία του περιοδικού θα μπορούσε να διατυπωθεί με μία λέξη: Ανδρος - ό,τι αφορά αυτό το ωραίο νησί. Το νησί με τις σημαντικές επιδόσεις στον εφοπλισμό (οικογένειες Εμπειρίκου, Πολέμη κ.ά.) και στη λογιοσύνη (Εμπειρίκος, Καραγάτσης, Δ. Πολέμης). Ο τελευταίος αυτός είναι που κρατούσε τον φάρο της λογιοσύνης, του Διαφωτισμού, ψηλά κατά τις τελευταίες δεκαετίες. Η θεματολογία, λοιπόν, του περιοδικού είναι αυτό που λέει ο υπότιτλός του: από την αρχαιολογία και την ιστορία μέχρι την οικονομία και το περιβάλλον· από την κοινωνία και τους σπουδαίους λόγιους του νησιού μέχρι τους εφοπλιστές και τους επαγγελματίες του· και από τα χωριά του και τους τοπικούς πολιτιστικούς συλλόγους, μέχρι τις εκκλησίες και τα ξωκλήσια με την παράδοσή τους.
Ανάλογα είναι τα πράγματα και σχετικά με τον χρόνο: πάλι το νησί - από τότε που γνωρίζουμε για την ύπαρξή του μέχρι σήμερα. Βέβαια, η υψηλή ποιότητα, η επιστημοσύνη των άρθρων του περιοδικού δεν οφείλονται σε κάτι άλλο από τους συντάκτες τους· πρόκειται για σημαντικούς επιστήμονες με μεγάλη προσφορά στον τομέα των ερευνών τους· μερικοί μόνον: Μιχάλης Τιβέριος, Δημήτρης Κυρτάτας, Λεωνίδας Εμπειρίκος, Ζαχαρίας Δεμαθάς, Νικολάι Τόντορως, Κούλα Κασιμάτη.
Το περιοδικό είναι ετήσιο και το πρώτο του τεύχος (2007) είναι αφιερωμένο στον Δημήτρη Πολέμη, που τον χάσαμε πρόσφατα. Ξεχωριστό ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα άρθρα που μελετούν ό,τι με μία λέξη ονομάζουμε περιβάλλον. Μου έκαναν εντύπωση, καλή εντύπωση εννοώ, άρθρα όπως αυτό για τους ορεινούς ταμιευτήρες νερού ή το άλλο για την αιολική ενέργεια· από το πρώτο τεύχος κιόλας. Τα άρθρα αυτά του πρώτου τεύχους δεν είναι μεμονωμένα· και στο δεύτερο τεύχος (2008) θα βρούμε άρθρο για τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας - και στα τρία τεύχη θα διαβάσουμε διάφορα άρθρα που εκφράζουν την ιδιαίτερη ευαισθησία του περιοδικού για τα περιβαλλοντικά ζητήματα του νησιού.
Με την έμπνευση των Γιώργου και Κώστα Δαρδανού, πατέρα και γιου, και εκδότη τον δεύτερο, ευρύτερα γνωστών ως Gutenberg, το «Νήσος Ανδρος» επιχειρεί μια παρέμβαση σε καίρια ζητήματα που μας απασχολούν όλους· μέσω των προβλημάτων του νησιού της Ανδρου η παρέμβασή του αφορά ευρύτερους χώρους, κυρίως νησιωτικούς. Ολα τα σχετικά ζητήματα, πέρα από την επιστημοσύνη, μελετώνται με προσοχή και εξαιρετική ευαισθησία.
Αυτή η ευαισθησία, να μην παραλείψω να τονίσω, ξεκινά από την πρώτη ματιά, από την εξωτερική και εσωτερική εμφάνιση του περιοδικού - με τον «σχεδιασμό» και την «επιμέλεια» του Γιάννη Μαμάη. Εχω και άλλα να πω. Προτού προχωρήσω, όμως, ας πω συγχαρητήρια για όλα όσα έχω πει έως τώρα.
Μία ακόμη μορφή των γραμμάτων και της σκέψης που απασχόλησε -και επηρέασε- τα φιλοσοφικά μας πράγματα στο πρώτο μισό του 19ου αιώνα, τέκνο της Ανδρου είναι ο Θεόφιλος Καΐρης. Ο Δημήτρης Πολέμης είχε ασχοληθεί με την έκδοση της αλληλογραφίας αυτού του σημαντικού για την εποχή του διανοουμένου· ο ίδιος οργάνωσε την Καΐρειο βιβλιοθήκη της Ανδρου, ένα κόσμημα για το νησί, όπου με πάθος έχει συγκεντρώσει κάθε είδους αρχειακό υλικό για το νησί του - αυτά λέγονται βέβαια, με άλλα πολλά, όλα δηλαδή, στο εξαιρετικό άρθρο του Δ. Κυρτάτα «Ο Δημήτριος Πολέμης και καΐρικές σπουδές» (1/2007, σ. 14-35). Η παρέμβαση του Θεόφιλου Καΐρη στα θρησκευτικά-θεολογικά πράγματα της εποχής του είχε επιτυχία -ήθελε να οργανώσει μια άλλη θρησκεία, μια άλλη Εκκλησία- και είχε προσελκύσει οπαδούς σημαντικά πρόσωπα της δημόσιας ζωής. Η παρέμβασή του και των οπαδών του άγγιζε και εθνικά ζητήματα, ιδιαίτερα στα χρόνια εκείνα της «εθνικοποίησης» της μεγάλης Ιδέας. Η θρησκευτική και ιδεολογική παρέμβαση του Θεόφιλου Καΐρη ήταν εφήμερη· πέθανε μαζί με τον ίδιο.
Ας φύγουμε και από αυτό για να μιλήσουμε για μία ακόμη αρετή του περιοδικού: σε κάθε τεύχος υπάρχει κάτι σαν παράρτημα, όπου βρίσκει κανείς επιστολές, επικαιρότητα (για το νερό και την πηγή «αναγνώστη» στο Γαύριο) και εμπεριστατωμένες βιβλιο-παρουσιάσεις (τεύχος 1/2007)· εντυπωσιακό χρονικό (31 σελίδες) με ποικιλία θεμάτων (από εικαστικά έως ανασκαφικά και από διακεκριμένα πρόσωπα έως την κινηματογραφική λέσχη της Ανδρου) και βιβλιοπαρουσιάσεις, πάλι (τεύχος 2/2008)· και πάλι εντυπωσιακό χρονικό (40 σελίδες τώρα) με εικαστικά, ημερίδες και συμπόσια, εργαστήριο για συγγραφείς, «τέσσερα νέα είδη μακρομυκήτων», τι έγραψε ο Τύπος για το νέο περιοδικό και βιβλιοπαρουσιάσεις (τεύχος 3/2009).
Το περιοδικό αποπνέει όλη την ελεύθερη έκφραση, την ολότητα της προόδου και την αγωνιστικότητα που χαρακτηρίζουν τους εμπνευστές και εκδότες του· να μείνει έτσι!
Επειδή όμως το περιοδικό έχει τόσες αρετές, για τις οποίες δεν υπάρχει ίχνος υπερβολής σε αυτό το σημείωμα, δεν μπορώ να μην επισημάνω ένα λάθος που δεν βγάζει το ένα, αλλά και τα δύο μάτια -δεν γνωρίζω ποιος το έκανε: στον τίτλο άρθρου του τεύχους 3/2009 (σ. 102-114) γίνεται λόγος για «τις αρχές του 19ου αιώνα». Να με συμπαθάει αυτός που έκανε το λάθος, αλλά χρονολογίες όπως 1866, 1893, 1903, 1904, 1907, 1912 κ.λπ. κάθε άλλο παρά αρχές του 19ου αιώνα είναι - αυτό να μη μείνει έτσι!

* Ομότιμος καθηγητής του Παν/μίου Αθηνών.
* από την Βιβλιοθήκη, Παρασκευή 16 Οκτωβρίου 2009

Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009

Η φωτιά της Αττικής και τα αντανακλαστικά των Media



“Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις”, είχε πει ο Ουμπέρτο Έκο αν και τα τελευταία χρόνια διαψεύδεται από την πραγματικότητα και τα Ελληνικά media μάλλον δεν το έχουν αντιληφθεί.
Η χωρίς προηγούμενο πυρκαγιά αυτού του Σαββατοκύριακου που άφησε μια τεράστια πληγή στην Αττική γη, βρήκε τα μέσα ενημέρωσης, και κυρίως τα κανάλια, απροετοίμαστα. Ας ρίξουμε μια ματιά στο τι έχει συμβεί από νωρίς το Σάββατο στις οθόνες μας…

Οκτώ το πρωί του Σαββάτου και ενώ ο καπνός είχε ήδη γίνει παραπάνω από εμφανής πάνω από την Αθήνα, κανένα τηλεοπτικό κανάλι δεν παρείχε ενημέρωση. Τα πιο ισχυρά αντανακλαστικά έδειξε ο ΣΚΑΙ που λίγο μετά της 9 βγήκε με μια συντονισμένη κάλυψη των γεγονότων. Γεφυρώνοντας ραδιόφωνο (με κάμερα στο studio) και τηλεόραση, ο σταθμός εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο το ανθρώπινο δυναμικό του που βρέθηκε γρήγορα στον τρόπο της καταστροφής. Είναι χαρακτηριστικό πως στο ρεπορτάζ συμμετείχε καθΆ όλο το διήμερο και ο ιδιοκτήτης του σταθμού κ. Γιάννης Αλαφούζος, που κατοικώντας στην περιοχή παρείχε κατατοπιστικές διευκρινίσεις και πληροφορίες.

Είναι προφανές ότι τις πρώτες αυτές ώρες ο ΣΚΑΙ ήταν ο αδιαφιλονίκητος νικητής των εντυπώσεων, περνώντας στην τηλεοπτική οθόνη τη μεγάλη εμπειρία από το ραδιόφωνο για στην κάλυψη αντίστοιχων γεγονότων. Ο σταθμός αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο και το ελικόπτερο που διαθέτει, το οποίο με συνεχή ροή εικόνας «έντυσε» τη ραδιοφωνικού τύπου εκπομπή. Ταυτόχρονα ο ΣΚΑΙ προσπάθησε δειλά να κάνει ένα ακόμα βήμα, ζητώντας μέσω e-mail υλικό (βίντεο και φωτογραφίες) από τους τηλεθεατές.

Τα λοιπά κανάλια περιορίστηκαν αρχικά σε έκτακτα δελτία με συνοπτική ενημέρωση, με την… ειδησεογραφική ΝΕΤ να δίνει το παρόν αργά το μεσημέρι. Με την πάροδο του χρόνου όμως αντί η κατάσταση από πλευράς ενημέρωσης να «ομαλοποιείται» περάσαμε στο άλλο άκρο. Ο υπερβολικός ζήλος έφερε τα κλασσικά φραστικά κλισέ, τις τηλεφωνικές συνδέσεις με πανικόβλητους κατοίκους που μάλλον αποπροσανατόλιζαν και κυρίως τα ατελείωτα σενάρια τρόμου για πιθανές επεκτάσεις της φωτιάς. Στη μάχη των «μεγάλων», το Mega έδειξε να αιφνιδιάζεται και μάλλον να χάνει τη μάχη από τον ANT1. Έξω από τον πανικό τo Star, που κατά τα γνωστά έδωσε την ελάχιστη δυνατή πληροφορία μέσα από το δελτίο ειδήσεων και ελάχιστα έκτακτα, και συνέχισε (σχεδόν) κανονικά το πρόγραμμά του με ταινίες και cartoon.

Την Κυριακή και με την πλειοψηφία των δημοσιογράφων να έχουν επιστρέψει εσπευσμένα στις θέσεις τους από τόπους διακοπών τα κανάλια κάλυψαν τα γεγονότα με το συνήθη τρόπο. Τηλεφωνικές ανταποκρίσεις από δημοσιογράφους συνοδευόμενες από εικόνες που μετέδιδαν κάμερες στημένες στο ίδιο περίπου σημείο για όλα τα κανάλια. Στα μέτωπα της φωτιάς εμφανίστηκε το πρωινό δίδυμο του Mega, Δημήτρης Καμπουράκης και Γιώργος Οικονομέας κάνοντας επιτόπιο ρεπορτάζ δίπλα στις εστίες της φωτιάς. Στον ΑΝΤ1 επέστρεψε εσπευσμένα ο Νίκος Ευαγγελάτος, που από νωρίς το απόγευμα της Κυριακής ανέλαβε χρέη παρουσιαστή στο μαραθώνιο πρόγραμμα ενημέρωσης. Επανεμφανίστηκε στον Alpha και ο Νίκος Μάνεσης ενώ χρέη ρεπόρτερ ανέλαβε και ο Αντώνης Σρόιτερ από τον Αγ.Στέφανο.

Τι δεν είδαμε αυτές τις 48 ώρες; Δεν είδαμε τα κανάλια να αξιοποιούν τη δύναμη του Internet. ¶λλωστε το twitter με το γνωστό tag #grfires είχε πάρει φωτιά από νωρίς. Δορυφορικές φωτογραφίες, χάρτες με τα σημεία των μετώπων, φωτογραφίες από πολίτες έκαναν την εμφάνισή τους σποραδικά και μάλλον ως «εξωτικό» φρούτο. Αντιθέτως το CNN στις (σύντομες) μεταδόσεις του, είχε ενσωματώσει υλικό από την ενότητα I-Report (που υποβάλλουν οι επισκέπτες) και εντυπωσιακούς χάρτες του Google Earth με δεδομένα για τις φωτιές από τη NASA (δημόσια και δωρεάν διαθέσιμα).

Το πρωί της Δευτέρας βρίσκει στο στούντιο της ΝΕΤ το δυνατό ζευγάρι Λυριτζή-Οικονόμου (μια εβδομάδα νωρίτερα από το προγραμματισμένο), στο Mega τον Δημήτρη Τάκη, στον ΑΝΤ1 τους Καραμέρο-Χαριτάτο (στο στούντιο των ειδήσεων), στο ΣΚΑΙ τη Χριστίνα Βίδου και στον Alpha ένα πάνελ δημοσιογράφων.

Και ενώ αυτή τη στιγμή η ένταση της φωτιάς δείχνει να καταλαγιάζει, η αμφιβολία μας παραμένει περισσότερο φουντωμένη από ποτέ. Είναι άραγε τα Ελληνικά ΜΜΕ σε θέση να προσφέρουν ψύχραιμη και ουσιαστική ενημέρωση σε αντίστοιχες καταστάσεις κρίσεων;
*από το e-radio

Παρασκευή 24 Ιουλίου 2009

Δεν αναγνωρίζεται η “Μεσόγειος” ως εφημερίδα, παρά το γεγονός ότι εκδίδεται αδιάλειπτα από το 1950...









Μια ιστορική εφημερίδα του περιφερειακού Tύπου, η “Μεσόγειος” του Ηρακλείου, ανακοίνωσε την αναστολή της έκδοσής της.



Ο εκδότης και δημοσιογράφος Κώστας Γραμματικάκης ανακοίνωσε στους εργαζόμενους της εφημερίδας ότι η έκδοσή της θα συνεχιστεί μόνο για έναν μήνα, μέχρι τις 31 Ιουλίου, εξαιτίας της μη ένταξης της ”Μεσογείου” στην επετηρίδα του Υπουργείου με τα έντυπα που θα δημοσιεύουν κρατικές διαφημίσεις, ισολογισμούς, ανακοινώσεις του Δημοσίου κ.ο.κ. Στην ουσία δεν αναγνωρίζεται η “Μεσόγειος” ως εφημερίδα, παρά το γεγονός ότι εκδίδεται αδιάλειπτα από το 1950, με πρώτο εκδότη τον Αριστοτέλη Κ. Γραμματικάκη.



Το κλεισιμο της ”Μεσογείου” σηματοδοτεί και το τέλος της αθωότητας στο δημοσιογραφικό κόσμο του Ηρακλείου.




Ο Κ. Γραμματικάκης ήταν ο τελευταίος δημοσιογράφος- εκδότης, παιδί μιας γενιάς δημοσιογράφων με ήθος και αρχές που δεν αμφισβητήθηκαν από κανέναν και που διέπουν την παλιά κάστα των συναδέλφων του έντυπου Τύπου. Οι εφημερίδες στο Ηράκλειο έχουν περάσει πια στα χέρια επιχειρηματιών, αλλάζοντας το τοπίο στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης με τα γνωστά αποτελέσματα (απειλές και απολύσεις σε όσους απεργούν κλπ)



Στη Μεσόγειο απασχολούνταν 23 άτομα που τώρα μένουν στο δρόμο.



Αξίζει να αναφερθεί ότι η ”Μεσόγειος” είναι η μοναδική εφημερίδα στο Ηράκλειο που είναι φίλα προσκείμενη στην κυβερνώσα παράταξη (δηλώνοντάς το ανοιχτά, τουλάχιστον) "να φανταστούμε κι αν δεν ήταν τι μεταχείριση θα είχε από την κυβέρνηση"....




Κάποιοι λένε ότι η απόφαση του εκδότη της ήταν απόρροια της πικρίας που ένιωσε μετά την απαξίωση που εισέπραξε από την παραταξη που στήριζε όλα αυτά τα χρόνια.




Ο Κ. Γραμματικάκης είναι προσωπικός φίλος του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και της Ντόρας Μπακογιάννη (αν έχεις τέτοιους φίλους θα προκόψεις...).




Μέχρι την Παρασκευή θα συγκληθεί γενική συνέλευση της ΕΣΗΕΠΗΝ για να παρθούν αποφάσεις για το μέλλον της εφημερίδας, μια και κυκλοφορεί ευρέως η πληροφορία ότι ο Κ. Γραμματικάκης προτίθεται να παραχωρήσει τον τίτλο στους εργαζομενους.




Για την ιστορία, στους συνεργάτες της εφημερίδας συγκαταλέχθηκαν διαπρεπείς Έλληνες του πνεύματος, όπως οι Νίκος Καζαντζάκης, με την έγκριση του οποίου η εφημερίδα δημοσίευσε αποσπάσματα από τον “Καπετάν Μιχάλη” και επιστολές του πρός τον ιδρυτή της “Μεσογείου”, Ι. Κακριδής, Παντελής Πρεβελάκης, Δημήτρης Πλάκας, Μενέλαος Παρλαμάς και Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα, ενώ και ο Γιώργος Σεφέρης, επίσης, επέλεξε τη “Μεσόγειο” για την πρώτη δημοσίευση της “Ωδής στον Γ. Κατσίμπαλη”.








ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ κ. ΣΧΟΙΝΑΡΑΚΗ
ΣΤΟΝ ΥΦΥΠΟΥΡΓΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ



Επιστολή έστειλε η Νομάρχης Ηρακλείου κ. Βαγγελιώ Σχοιναράκη - Ηλιάκη προς τον Υφυπουργό Εσωτερικών κ. Κωνσταντίνο Γκιουλέκα, με αφορμή την αναστολή της λειτουργίας της εφημερίδας «Μεσόγειος» έπειτα από τον αποκλεισμό της από την επετηρίδα του Υπουργείου Τύπου.



Η κ. Σχοιναράκη τονίζει ότι μια τέτοια αδικαιολόγητη ενέργεια, που αναστέλλει τη βιώσιμη λειτουργία της εφημερίδας, καταδεικνύει την αδυναμία της Κυβέρνησης να διαχειριστεί την κρίση με σοβαρό σχεδιασμό και υπευθυνότητα.Συγκεκριμένα η κ. Σχοιναράκη στο κείμενο της επιστολής της αναφέρει:«Κύριε Υφυπουργέ,Με έκπληξη πληροφορηθήκαμε ότι η ιστορική εφημερίδα του Νομού Ηρακλείου «Μεσόγειος» τέθηκε εκτός της επετηρίδας του Υπουργείου Τύπου με αποτέλεσμα να μη μπορεί πλέον να δημοσιεύσει κρατικές διαφημίσεις, ισολογισμούς, ανακοινώσεις του Δημοσίου, καταχωρήσεις κ.α., γεγονός που ουσιαστικά καταδεικνύει ότι το Υπουργείο δεν αναγνωρίζει πλέον τη «Μεσόγειο» ως εφημερίδα. Έπειτα από αυτές τις εξελίξεις η εφημερίδα αναστέλλει τη λειτουργία της, λόγω της οικονομικής αδυναμίας έκδοσής της.



Πρόκειται για μια από τις πιο ιστορικές εφημερίδες του Νομού μας, στην οποία εργάζονται σήμερα 24 άτομα. Κυκλοφορεί συνεχόμενα από το 1950 προσφέροντας για περισσότερα από 50 χρόνια αντικειμενική ενημέρωση του πολίτη.



Στη δύσκολη οικονομική συγκυρία που βρίσκεται η χώρα μας, εν μέσω μαζικών απολύσεων και καθημερινής σφράγισης ολοένα και περισσότερων επιχειρήσεων, η αδικαιολόγητη κίνηση του Υπουργείου να μην αναγνωρίζει μια ιστορική εφημερίδα αποτελεί ενέργεια που αναστέλλει τη βιώσιμη λειτουργία των εντύπων της περιφέρειας και καταδεικνύει την αδυναμία της Κυβέρνησης να διαχειριστεί την κρίση με σοβαρό σχεδιασμό και υπευθυνότητα.Κύριε Υπουργέ.Με δεδομένο ότι αφενός ο αποκλεισμός της εφημερίδας έγινε χωρίς προφανή λόγο, μια και αποτελεί ιστορικό έντυπο, και αφετέρου ότι οι 24 εργαζόμενοι σε αυτήν θα μείνουν χωρίς εργασιακή στέγη, και μάλιστα εν μέσω οικονομικής κρίσης, ζητάμε να μην αποκλειστεί η εφημερίδα από την επετηρίδα, έτσι ώστε να συνεχίσει να παρέχει ενημέρωση και πληροφόρηση στους πολίτες του νομού μας, με τον ίδιο αντικειμενικό τρόπο που το πράττει για πάνω από μισό αιώνα τώρα.




Με εκτίμηση
Ευαγγελία Σχοιναράκη - Ηλιάκη»









Όχι στο κλείσιμο της εφημερίδας "Μεσόγειος" του Ηρακλείου Κρήτης


Μια ιστορική εφημερίδα, η «Μεσόγειος» του Ηρακλείου Κρήτης, ανακοίνωσε την αναστολή της έκδοσής της. Αφορμή, ο αποκλεισμός της εφημερίδας από την επετηρίδα του Υπουργείου Επικρατείας... Η Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (Π.Ο.Ε.ΣΥ.) ζητά από το Υπουργείο να επανεξετάσει την απόφασή του, και από τον εκδότη της «Μεσογείου», Κώστα Γραμματικάκη, να αναθεωρήσει τη δική του απόφαση και να δημιουργήσει προϋποθέσεις λειτουργίας της εφημερίδας και διασφάλιση των θέσεων εργασίας.Το Υπουργείο Επικρατείας, θεωρεί η Π.Ο.Ε.ΣΥ. οφείλει να αποκαταστήσει αδικίες σε βάρος ιστορικών εφημερίδων με συνεπή πολυετή αναδρομή.


* * * * * * * * * * * * * * *




Να μην κλείσει η εφημερίδα ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ Ηράκλειο Κρήτης (ανακοίνωση της ΕΣΗΕΠΗΝ)1 Ιουλίου 2009 Μια οδυνηρή έκπληξη ανέμενε τους δημοσιογράφους, τους τεχνικούς και τους υπόλοιπους εργαζόμενους της εφημερίδας «Μεσόγειος» Ηρακλείου, την τελευταία ημέρα του Ιουνίου.

Ο εκδότης της εφημερίδας Κώστας Γραμματικάκης, με αφορμή τον αποκλεισμό της «Μεσογείου» από την επετηρίδα του Υπουργείου Επικρατείας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται, και επικαλούμενος λόγους ηθικής τάξης ανακοίνωσε την αναστολή της έκδοσης της στο τέλος Ιουλίου. Η απόφαση για αναστολή της έκδοσης της «Μεσογείου», μιας από τις πιο ιστορικές εφημερίδες της χώρας που κυκλοφορεί αδιάλειπτα από το 1950, θέλουμε να πιστεύουμε ότι πάρθηκε εν θερμώ και θα πρέπει να επικρατήσουν δεύτερες σκέψεις από τον ιδιοκτήτη της. Το Διοικητικό Συμβούλιο της Ένωσης Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Πελοποννήσου – Ηπείρου και Νήσων πιστεύει ακράδαντα ότι το Υπουργείο Επικρατείας θα πρέπει άμεσα να επανεξετάσει την απόφαση του, διορθώνοντας την αδικία που συντελείται εις βάρος της ιστορικής εφημερίδας, αλλά και ο κ. Γραμματικάκης θα πρέπει να αναζητήσει τρόπους ώστε η ιστορικός τίτλος της «Μεσογείου» να μη λείψει από την κοινωνία της Κρήτης την οποία με τόση θέρμη και συνέπεια υπηρέτησε και υπηρετεί. Άλλωστε ο ίδιος, ως επί σειρά ετών Πρόεδρος της Ένωσης Ιδιοκτητών Επαρχιακών Εφημερίδων, γνωρίζει άριστα τα προβλήματα του Περιφερειακού Τύπου αλλά και τις παρενέργειές που ο νόμος για τις κρατικές διαφημιστικές δαπάνες προκαλούσε.

Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΠΗΝ καλεί τον Κώστα Γραμματικάκη, με τη σύνεση που τον διακρίνει αλλά και συλλογιζόμενος τα προβλήματα που μια τέτοια απόφαση δημιουργεί στους εργαζόμενους της εφημερίδας, να αναθεωρήσει τους σχεδιασμούς του και να δημιουργήσει στο διάστημα που μεσολαβεί ως το τέλος του μήνα τις προϋποθέσεις ώστε η εφημερίδα να μην αναστείλει την έκδοση της και να διασφαλιστεί έτσι το σύνολο των θέσεων εργασίας.

Παράλληλα το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΠΗΝ διατρανώνει τη θέληση του να διασφαλίσει με κάθε τρόπο τις θέσεις εργασίας που απειλούνται για επαγγελματίες δημοσιογράφους, καταξιωμένους στο χώρο μας, οι οποίοι καλούνται να πληρώσουν, δίχως να φταίνε, τις συνέπειες μιας οδυνηρής απόφασης. Από σήμερα κιόλας η ΕΣΗΕΠΗΝ αναλαμβάνει πρωτοβουλία ώστε να αναθεωρηθεί η επετηρίδα του Υπουργείου Επικρατείας και να αποκατασταθούν κραυγαλέες αδικίες σε βάρος εφημερίδων με ιστορική αναφορά και συνεπή διαδρομή στον χώρο του περιφερειακού Τύπου.
* Αναρτήθηκε από Financial Crimes
Άνθρωποι και Φύση πάνω από τα κέρδη

Εφημερίδα "Ελληνική Πολιτεία"

Εφημερίδα "Ελληνική Πολιτεία"

Ελληνική Πολιτεία

Το Διάταγμα για τον τρόπο εκλογής πληρεξουσίων, που θα συγκροτούσαν την Δ’ Εθνική Συνέλευση, τυπώθηκε από το τυπογραφείο του Ναυπλίου στις 4/3/1829.

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»
http://www.et.gr/et/istorik-anadrom/fek_images2/efhmeris_genikh.jpg/view

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»

Η «Γενική Εφημερίς της Ελλάδος» υπήρξε η πιο οργανωμένη και μακρόβια εφημερίδα της περιόδου του Αγώνα. Εκδόθηκε για επτά χρόνια (από το 1825 έως το 1832) και κυκλοφόρησαν 597 φύλλα (2.762 σελίδες).

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'
Το Mουσείο λειτουργεί από το 1997 στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας http://www.diki.gr/museum/EL/city/chronos.asp?year=1898

Εφημερίδα 'Θεσσαλία'



Η εφημερίδα Θεσσαλία κυκλοφόρησε στις 25 Μαΐου 1898, την ημέρα ακριβώς της αποχώρησης από την πόλη των τουρκικών στρατευμάτων. Έκτοτε κυκλοφορεί αδιάλειπτα και είναι η μακροβιότερη επαρχιακή εφημερίδα. Αναδείχθηκε σε μια από τις σημαντικότερες εφημερίδες της ελληνικής περιφέρειας, με πολλούς ανταποκριτές και συνεργάτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και με μεγάλη κυκλοφορία.
Το 1914 την έκδοση και διεύθυνση της Θεσσαλίας ανέλαβε ο δημοσιογράφος Τάκης Οικονομάκης, δημοτικιστής και πρωτεργάτης του εργατικού κινήματος, ο οποίος έδωσε στην εφημερίδα φιλελεύθερο προσανατολισμό. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η Θεσσαλία στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, καθώς με τα καυστικά άρθρα της εναντίον των Γερμανών εμψύχωνε την τοπική κοινωνία και εξόργιζε τις γερμανικές αρχές. Η στάση αυτή οδήγησε στην απόπειρα σύλληψης του Οικονομάκη το 1944, ο οποίος ωστόσο πέθανε από καρδιακή προσβολή, προτού πέσει στα χέρια των κατοχικών αρχών. Μετά το θάνατο του Οικονομάκη και στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου η εφημερίδα ακολούθησε ένα δεξιό προσανατολισμό, γεγονός που οδήγησε σε μεγάλη πτώση της κυκλοφορίας της. Την περίοδο 1953-1965, οι συντάκτες της ανέλαβαν την έκδοση και τη διαχείρισή της με αποτέλεσμα να αποκαταστήσουν και πάλι την κυκλοφορία της. Το 1990 την εφημερίδα αγόρασε ο βιομήχανος Κ. Λούλης, ο οποίος την πούλησε το 1996 σε όμιλο επιχειρηματιών.
"Βόλος, ένας αιώνας. Από την ένταξη στο ελληνικό κράτος (1881) έως τους σεισμούς (1955)", Εκδόσεις Βόλος, Βόλος 1999.
Αρχείο Ζημέρη, ΔΗ.Κ.Ι..

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'Το Μουσείο λειτουργεί από το 1997 στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας (Α' Βιομηχανική Περιοχή Βόλου). Δεσπόζουσα θέση στο χώρο του κατέχουν οι μηχανές που εξασφάλιζαν την παραγωγή της εφημερίδας από το 1898 έως το 1990.

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1940.
Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1902.

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1902.

η αρχαιότερη εφημερίδα

Εφημερίδες - Ραδιόφωνα κ.ά.

Εφημερίδες Athens News Η έκδοση στο Internet των Athens News. Η μοναδική ημερήσια ελληνική εφημερίδα που εκδίδεται στα Αγγλικά. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Ημερήσια νέα, άρθρα και αγγελίες από την Καθημερινή, μια αθηναϊκή ημερήσια εφημερίδα. TO BHMA OnLine Έκδοση στο Internet άλλης μιας αθηναϊκής εφημερίδας. E on-line (Ελευθεροτυπία) Η πρώτη ελληνική εφημερίδα στο Internet. ΤΑ ΝΕΑ Έκδοση στο Internet μιας από τις δημοφιλέστερες ελληνικές εφημερίδες. EXPRESS Η πρώτη ελληνική οικονομική εφημερίδα στο Internet. ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ Άλλη μια οικονομική και επιχειρηματική εφημερίδα στο Internet. Στο αρχείο της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ μπορεί να βρεθεί ένα πλήθος οικονομικών και επιχειρηματικών πληροφοριών. New Europe Η "New Europe" είναι μια διεθνής οικονομική εφημερίδα με ειδήσεις από χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Περιλαμβάνει profiles πολλών ανερχόμενων αγορών και πληροφορίες σχετικά με το "New Europe Network." Νέοι Αγώνες Η έκδοση στο Internet μιας εφημερίδας των Ιωαννίνων. Παρέχει τοπικά νέα, αθλητικά, αγγελίες και τοπικές πληροφορίες. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Η ηλεκτρονική έκδοση της γνωστής πρωινής εφημερίδας. Υπηρεσίες Τύπου Συλλογή ημερήσιων νέων από το HRI Τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και την Κύπρο. Τα νέα παρέχονται από διάφορες υπηρεσίες τύπου. Παρέχεται από το Hellenic Resources Institute. Στις πηγές περιλαμβάνονται: COSMOS, Λόγος(Κύπρος), Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων Καθημερινά Ελληνικά νέα που παρέχονται από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων το Μακεδονικό Πρακτoρείο Ειδήσεων παρέχει πολιτικές, πολιτισμικές και οικονομικές ειδήσεις και πληροφορίες για γεγονότα στην Ελλάδα καθώς και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται σε θέματα των Βαλκανίων, της Ανατολικής Ευρώπης και της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας. ΑΝΤΙ Η έκδοση στο Internet ενός γνωστού ελληνικού πολιτικού περιοδικού. Παρέχονται και Αγγλικές στήλες. FLASH 9.61 Ένας αθηναϊκός ραδιοφωνικός σταθμός, παρουσιάζει το "studio" του στο Internet. Ειδήσεις, πληροφορίες για το σταθμό και σχόλια από το προσωπικό του. Ράδιο Παλαμά Συνδεθείτε με τη Λάρισσα και ακούστε ελληνική μουσική και ειδήσεις. Μετάδοση με RealAudio από το Ράδιο Παλαμά, ένα ραδιοφωνικό σταθμό από τη Λάρισα. ΣΚΑΙ On Line Τα τελευταία νέα, ανανεώνονται ανά ώρα. Παρέχεται από το ΣΚΑΙ και τον Webads.

EΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
www.magikokouti.gr
www.kepeme.blogspot.com
http://www.yfos-magazine.gr
http://www.lexima.gr/lxm/read-863.html
http://www.in.gr
http://www.estiabookstore.gr/estia/HestiaBookStore_Main.asp
http://www.avgi.gr/nea-avgi/main_page.asp
http://lousios.blogspot.com
http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Yfos/Yfos.html
http://find.in.gr/index.php?q=περιοδικο%20ΥΦΟΣ&u=www.philology.gr/magazines/yfos.html
http://find.in.gr/index.php?q=περιοδικο%20ΥΦΟΣ&u=www.in.gr/books/yfos/
http://arkadikovima.blogspot.com
http://arkadiko.blogspot.com
http://aivalis.blogspot.com

Αρχειοθήκη ιστολογίου