~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
.........................Διαδικτυακή περιοδική έκδοση για τα μέσα μαζικής επικοινωνίας * με ειδήσεις * άρθρα * υπεύθ. σύνταξης: Πάνος Σ. Αϊβαλής *
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

email:kepeme@gmail.com
_____________________________________________________________________________________________________________________

«O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό…». Γκαίτε

~~~

...................."Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

........................................................."Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει" Γιώργος Σεφέρης [1900-1971]

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2014

Ο ιστορικός διευθυντής της «Ελευθεροτυπίας» έφυγε από την ζωή στα 77 του χρόνια, ανήμερα των Χριστουγέννων.

Το Σάββατο το τελευταίο αντίο στον «εφημεριδάνθρωπο» Σεραφείμ Φυντανίδη

 

Η κηδεία του Σεραφείμ Φυντανίδη θα γίνει αύριο Σάββατο, 27 Δεκεμβρίου, στις 13.00, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών. Ο ιστορικός διευθυντής της «Ελευθεροτυπίας» πέθανε στα 77 του χρόνια, ανήμερα των Χριστουγέννων. Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ ανακοινώνει με θλίψη την απώλεια μίας ιστορικής μορφής για τη δημοσιογραφία, του Σεραφείμ Φυντανίδη, ο οποίος απεβίωσε αιφνιδίως χθες βράδυ, ανήμερα των Χριστουγέννων, λόγω καρδιολογικών προβλημάτων, σε ηλικία 77 ετών.
Ο Σεραφείμ Φυντανίδης γεννήθηκε στο Περιστέρι Αττικής το 1937 και σπούδασε Οικονομικά στην Ανώτατη Σχολή Οικονομικών και Εμπορικών Επιστημών, λαμβάνοντας το πτυχίο του το 1960. Την απόφαση να ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία είχε πάρει από μαθητής, στα δώδεκά του χρόνια, όταν ο δάσκαλος είχε «δει» το ταλέντο του και σχολίαζε συχνά στη τάξη «γράφεις καλά, παρατηρείς, να γίνεις δημοσιογράφος». Πράγματι, ασχολήθηκε από νωρίς με πολλές μαθητικές και ερασιτεχνικές εκδόσεις.
Από το 1958 άρχισε να εργάζεται ως συντάκτης στην εφημερίδα «Έθνος» έως το τέλος του 1967. Στην περίοδο της Χούντας, από το 1968 έως το 1974 εργάστηκε στην εφημερίδα «Απογευματινή», αρχικά ως υπεύθυνος ύλης και αργότερα ως αρχισυντάκτης. Από το 1974 μέχρι τον Ιούνιο του 1976 διετέλεσε διευθυντής σύνταξης στην εφημερίδα «Ακρόπολη». Από τον Ιούνιο του 1976 ανέλαβε τη διεύθυνση της απογευματινής εφημερίδας «Ελευθεροτυπία» και από το 1987 τη διεύθυνση και της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας».
Με τον εκδότη των εφημερίδων Κίτσο Τεγόπουλο τους έδεσε μεγάλη φιλία και διένυσαν μαζί μία μακρά πορεία, καταγράφοντας για περισσότερο από 30 χρόνια την ιστορία της μεταπολιτευτικής Ελλάδας μέχρι λίγο πριν τη σαρωτική καταιγίδα της οικονομικής κρίσης. Λίγο μετά το θάνατο του Κ. Τεγόπουλου (29.11.2006), στις 27 Απριλίου 2007, ο Σεραφείμ Φυντανίδης υπέβαλε την παραίτησή του από Διευθυντής των εφημερίδων.
Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με την κρατική τηλεόραση και παρουσίασε δικές του εκπομπές, με τίτλο «Χθες, Σήμερα, Αύριο με τον Σεραφείμ Φυντανίδη» και «Οι παρέες γράφουν ιστορία». Το Μάρτιο του 2013 ανέλαβε τη διεύθυνση της εβδομαδιαίας εφημερίδας «6 Ημέρες» ενώ τον τελευταίο καιρό ήταν πρόεδρος του τηλεοπτικού σταθμού «Ε».
Πρόσφατα παρουσίασε το βιβλίο του «31 αξέχαστα χρόνια στο ξύλινο τιμόνι της Ελευθεροτυπίας και της Κυριακάτικης Ε», όπου επιχειρεί να συνοψίσει τις περιπέτειες και τις εμπειρίες του ως διευθυντής και, μέσα από την αφήγηση, περιγράφει ένα σημαντικό κομμάτι της ιστορίας του ελληνικού Τύπου από την εποχή της Μεταπολίτευσης. Σε παλαιότερο βιβλίο του, που εξέδωσε το 2002, με τίτλο «Απόδραση σε τέσσερις ηπείρους» περιγράφει τα ταξίδια του ανά τον κόσμο, την περιπλάνησή του σε χώρες μακρινές, που αποτελούσε μία ακόμη μεγάλη του αγάπη.
Η απώλεια του Σεραφείμ Φυντανίδη αφήνει ένα μεγάλο κενό στην ελληνική δημοσιογραφία, καθώς χάνεται ένας από τους τελευταίους της γενιάς των διευθυντών που έγραψαν ιστορία στην έντυπη δημοσιογραφία, ένας άνθρωπος που συνέδεσε τη ζωή του με μία κραταιά εφημερίδα – σημαία για τον Τύπο.
Έφυγε ένας γνήσιος «εφημεριδάνθρωπος», όπως αυτοαποκάλεσε τον εαυτό του σε μία από τις τελευταίες του συνεντεύξεις, που έζησε την πλούσια αυτή εμπειρία «… με απέραντη ελευθερία και μακριά από επιχειρηματικά και άλλα συμφέροντα. Με πολύ κέφι, δημιουργία και … τραγούδι…».
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ συλλυπείται βαθύτατα την οικογένειά του, τις δύο του κόρες Κάτια και Κλεοπάτρα, τη σύζυγό του Βιργινία, τον υιό τους Λευτέρη και τους οικείους του και αποχαιρετά τον εκλεκτό συνάδελφο που αφήνει μεγάλη παρακαταθήκη για τους νεώτερους. 
_____________
 - από το: http://stokokkino.gr/

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2014

Το σύστημα παίζει τα ρέστα του - στο τραπέζι των ΜΜΕ, αποκλειστικά


   ΚΟΙΝΩΝΙΑ -ΜΜΕ   


Γιώργος Παπασπυρόπουλος*


Ευρώπη άκουσες τα νέα; Ο θεσμικός εκπρόσωπος της ΕΕ Γιούνκερ επεμβαίνει στα εσωτερικά της χώρας μας. Ο γερμανός υπουργός εξωτερικών Σταϊνμάγιερ επεμβαίνει στα εσωτερικά της χώρας μας. Οι οίκοι της χρεοκοπίας μας απειλούν με υποβάθμιση αν κάνουμε εκλογές, οι επενδυτές του πρόσκαιρου κέρδους πουλάνε μετοχές, οι οικονομικοί γύπες φτερουγίζουν ανήσυχα. Κι ο πρωθυπουργός της χώρας καλεί τις αγορές να επιτεθούν στην ...χώρα του.

(Και τα ελληνικά ΜΜΕ μεταφέρουν μια εικόνα ξαναζεσταμένου grexit αποκλείοντας τις άλλες ειδήσεις - φτιάχνουν κλίμα.)

Γιατί τόσος "πανικός"; Υποτίθεται ότι η Ευρώπη είναι μια δημοκρατική περιοχή του πλανήτη που το καμάρι της είναι οι θεσμοί και η διάκριση των εξουσιών που διαφυλάττει ως κόρη οφθαλμού (και θέλει να τους εξάγει μάλιστα στις "βάρβαρες" χώρες) και η Ελλάδα μια δημοκρατική χώρα. Και οι εκλογές το λίκνο και η καρδιά της δημοκρατίας και των δημοκρατικών θεσμών: εδώ οι άνθρωποι αποφασίζουν, και όχι οι ελίτ, οι κληρονομικώ δικαιώματι άρχοντες ή οι εκατομμυριούχοι δικτάτορες: ή μήπως όχι;
Ποιος νομιμοποιεί τον μαιτρ της φοροαποφυγής Γιούνκερ ή τον νεοφιλελέ πρώην σοσιαλδημοκράτη Σταϊνμάγιερ να επεμβαίνουν στα εσωτερικά μας παραβιάζοντας τις θεσμικές τους ιδιότητες; Και σε ποιους απευθύνονται; Κρατικοί ευρωπαίοι αξιωματούχοι μαζί με τον τραγικό πρωθυπουργό μας, παρακαλούν τις αγορές να συντρίψουν την χώρα μας; ή να επιβάλλουν με τη βία τους εκλεκτούς τους στην κυβέρνηση;
Αν αυτοί, ειδικά ο Γιούνκερ, που τόσα debate και διαδικασίες καταναλώθηκαν κατά την εκλογή του ως προέδρου της Κομισιόν για να πείσουν ότι η Ευρώπη προχωρά στην ενοποίηση και βαθαίνει την δημοκρατία ισχυροποιώντας τους κοινούς θεσμούς της, δεν το έχουν σε τίποτα να ξεσκίσουν κάθε θεσμική τους υποχρέωση προειδοποιώντας ένα ευρωπαϊκό λαό "να μην κάνει το λάθος"... τότε η παράσταση θα μείνει από θεατές. Όλοι καταλαβαίνουν πια ότι πίσω από τις πιέσεις βρίσκεται ο γερμανικός οικονομικός εθνικισμός που αμφισβητείται πλέον έντονα πανευρωπαϊκά και ένα ρήγμα στην Ελλάδα θα μπορούσε να ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου εναντίον του - να ξυπνήσει την Ευρώπη από τον λήθαργο της λιτότητας και να ενεργοποιήσει το ντόμινο της αλλαγής.
Ο εκλεκτός της Μέρκελ Γιούνκερ, ο συνεργάτης της Μέρκελ Στάϊνμάγιερ, ο εκλεκτός της Μέρκελ Σαμαράς: όλοι μαζί με μια φωνή αρνούνται το δικαίωμα αυτού του λαού να αποφασίζει.
Γιατί η δημοκρατία βλάπτει σοβαρά την υγεία των οικονομικών αποικιοκρατών και κυρίως, αποκαλύπτει τα πήλινα πόδια των γιγάντων του πλεονάσματος.
Κι ανοίγει την σελίδα της απομυθοποίησής τους: Οι μίζες ως κυρία μέθοδος πωλήσεων δεν περιποιούν τιμή στην πρώτη οικονομική δύναμη της Ευρώπης - ο καταναλωτικός δανεισμός ως μέθοδος παγίδευσης άλλων χωρών στο χρέος δεν είναι εταιρική πρακτική σε μια "ενωμένη" Ευρώπη. Και η στήριξη μιας πελατειακής παρασιτικής πολιτικής τάξης στην Ελλάδα, που μισεί τις μεταρρυθμίσεις αλλά μεταφέρει ευχαρίστως τις διαχειριστικές πομπές της στις πλάτες του λαού στο όνομά τους, δεν έχει καμιά σχέση με την ευρωπαϊκή αλληλεγγύη.
Τι απειλείται από την πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα; Το δόγμα της λιτότητας ως μόνη εναλλακτική, η αποικιοκρατική παγίδα χρέους χωρίς αναπτυξιακή διέξοδο, το ξεπούλημα του δημόσιου πλούτου έναντι πινακίου φακής στα συμφέροντα, η παράδοση του τουρισμού στα γραφεία all inclusive και των επόμενων γενεών ελλήνων στην εξάρτηση από τους πλούσιους βόρειους γείτονες.
Τι ευνοείται από την πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα; Η ενδογενής παραγωγική ανασυγκρότηση, το αμοιβαίο όφελος από την αντιμετώπιση του χρέους σε πανευρωπαϊκό επίπεδο, η επιβίωση της οικονομίας με ραχοκοκκαλιά την μικρομεσαία επιχειρηματικότητα, το σταμάτημα της υπερχρέωσης των νοικοκυριών, η μεταρρύθμιση του πελατειακού κράτους των ημετέρων και η ικανοποίηση των ελαχίστων δικαιωμάτων του λαού στην ζωή, το εισόδημα και το φυσικό περιβάλλον.
Δεν είμαστε όμως στο 2012 μέσα στην σύγχυση των προθέσεων και των δυνατοτήτων. Ο λαός δεν έχει πια να χάσει τίποτα. Γι αυτόν η πολιτική αλλαγή είναι το φυσιολογικό, το απαραίτητο, η μοναδική του πιθανότητα επιβίωσης. Και αδιαφορεί για την ολική επαναφορά των εκβιαστικών διλημμάτων του 2012: του πουλάνε ληγμένα και το ξέρει...
Κι όμως: τα ελληνικά ΜΜΕ μεταφέρουν μια εικόνα ξαναζεσταμένου grexit αποκλείοντας τις άλλες ειδήσεις - φτιάχνουν κλίμα.
Το "σύστημα" έχει τα ΜΜΕ δικά του. Σε καθεστώς ομηρείας τα ιδιωτικά με προσωρινές άδειες, θαλασσοδάνεια, κομματικούς δημοσιογράφους... Σε καθεστώς υποτέλειας στον κυβερνητικό  την κρατική ΝΕΡΙΤ...
Τα ΜΜΕ έχουν την δύναμη με τον καθημερινό βομβαρδισμό ανησυχίας, φόβου και προπαγάνδας να μεταφέρουν μια τελείως διαφορετική εικόνα: να παρουσιάσουν όλον τον κόσμο εναντίον μας, όλη την Ευρώπη υπέρ του Σαμαρά, όλους τους επενδυτές αρνητικούς και πανικόβλητους. Μπορούν έναν κουρασμένο λαό να τον απελπίσουν ή τουλάχιστον να πείσουν τους νέους να απέχουν από τις εκλογές αφού "όλοι είναι ίδιοι" και να κάνουν την ήττα διαχειρίσιμη.
Η κατασκευή "συναίνεσης" ήταν και είναι ακόμη το ατού του "συστήματος" - και τα ΜΜΕ ο κατασκευαστής: με το καλό παλιότερα (καταναλωτισμός) ή με το κακό τώρα (φόβος). Εδώ θα κριθούν οι αντοχές της κοινωνίας μας, οι δυνατότητες αντίστασης στις σειρήνες του εφιάλτη και στις προφητείες καταστροφής.
Και σίγουρα, ο νόμος για τα ΜΜΕ θα πρέπει να είναι η πρώτη προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης - να τελειώσει πια το πιο διεφθαρμένο καθεστώς κομματικής εξυπηρέτησης στην επικοινωνία και τα δίκτυα ενημέρωσης πανευρωπαϊκά - και αντίστοιχα οι δυνατότητες αλλοίωσης της λαϊκής ετυμηγορίας με την παραπληροφόρηση και καθημερινή πλύση εγκεφάλου. Πόσο μάλλον για να προστατευθεί η πληροφόρηση, άρα και η οικονομική σταθερότητα, κατά την διάρκεια της εθνικής διαπραγμάτευσης για το χρέος από την νέα κυβέρνηση τους επόμενους μήνες.

Μέρκελ, Γιούνκερ, Σταϊνμάγιερ και Σαμαράς δεν θα είχαν καμιά απήχηση στον ελληνικό λαό χωρίς την καθημερινή εκστρατεία φρίκης και εκβιασμών εν χορώ των δόλιων ΜΜΕ της μνημονιακής εποχής και των λαϊκιστών εκπροσώπων τους. Και παρά την εγγενή αδυναμία τους να καθορίσουν και αυτήν την φορά τις εξελίξεις λόγω της γενικευμένης φτωχοποίησης και απελπισίας του κόσμου, κάποια επιρροή στο αποτέλεσμα μπορούν να έχουν, ειδικά στις μεγαλύτερες ηλικίες και ειδικά τους συνταξιούχους που έχουν ακόμη κάτι να φοβηθούν.

Το σύστημα παίζει τα ρέστα του - στο τραπέζι των ΜΜΕ, αποκλειστικά.

*σκίτσο του Βαγγέλη Παπαβασιλείου

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2014

Η ιστορία του ρεπόρτερ που ντρόπιασε τους New York Times επινοώντας ειδήσεις

Το εξωτερικό του κτιρίου των NY Times στο κέντρο της Νέας Υόρκης.


Οι New York Times θεωρούσαν τον Τζέισον Μπλερ τόσο καλό, που όταν τελείωσε η πρακτική του, τον προσέλαβαν κανονικά και έγινε ένας απ' τους κορυφαίους ρεπόρτερ τους. Ο πανέξυπνος απατεώνας που ντρόπιασε τους ΝΥ Τimes. "Μπήκα στη δημοσιογραφία για να διασκεδάσω τους ανθρώπους" λέει ο Μπλερ στα πρώτα λεπτά του εξαιρετικού ντοκιμαντέρ της Σαμάνθα Γκραντ που είχα την τύχη να παρακολουθήσω στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης πριν αρκετούς μήνες. Στο ντοκιμαντέρ μιλά από απόσταση, 10 χρόνια αργότερα, και αφηγείται πώς ξεκίνησαν όλα... Το τρέιλερ του ντοκιμαντέρ "Δούλεψα για 3 χρόνια στη δημοσιογραφία, και αυτήν ήταν η περίοδος στην οποία έμαθα να λέω ψέματα" δηλώνει σήμερα. Ξεκίνησε ως ίντερν στους New York Times το 1998, μετά απο συνεργασίες με μεγάλες εφημερίδες και εξάσκηση στην εφημερίδα του κολεγίου.

Οι συμφοιτητές του τον περιγράφουν σήμερα ως ανώριμο και υπερφιλοδοξο, δημόσιοσχετίστα, ανασφαλή, με ανάγκη να τον παραδέχονται και αποδέχονται οι άλλοι. Σε αντίθεση με τους συμφοιτητές και τους συναδέλφους του, τα αφεντικά του πάντα τον θεωρούσαν συμπαθή, δουλευταρά και ταλαντούχο. Και οι New York Times τον θεωρούσαν τόσο καλό, που όταν τελείωσε η πρακτική του, τον προσέλαβαν κανονικά. Και ήταν όντως καλός. Από μικρός είχε μεγάλη περιέργεια, και ήθελε να μαθαίνει τα γιατί, πράγμα που τον οδήγησε στη δημοσιογραφία.
 Όμως από το γυμνάσιο είχε μανιοκατάθλιψη. Στα πρώτα χρόνια του στους New York Times το πρόσεξαν όλοι, όπως και τα προβλήματα αλκοολισμού του. (Το μόνο μυστικό του ηταν η κοκαΐνη που τον ανέβαζε όταν ήταν στα κάτω του). Του ζητούσαν επιτακτικά σπουδαίες ιστορίες, λέει. Δεν αρκούσαν οι συνηθισμένες ιστορίες, δεν ήταν αρκετά καλές για μια εφημερίδα όπως οι New York Times, και ήδη λίγους μήνες μετά την πρόσληψή του, άρχισε να αγχώνεται για το πώς θα κερδίσει την εύνοια των ανωτερων του. O Μπλερ έπεσε στην περίοδο που οι Times προσπαθούσαν να προσαρμόσουν το περιεχόμενό τους στις νέες τεχνολογίες. Πώς να επεκτείνουμε την ποιοτική δημοσιογραφία στα ψηφιακά μέσα;, σκέφτηκαν. Ζήτησαν ταχύτητα. Έκαναν αλλαγές και η νωχελικότητα (σα να ήσουν σε δημόσια υπηρεσία) μετατράπηκε σε ζούγκλα. Όλοι οι δημοσιογράφοι προσπάθησαν σκληρά, αλλά ο Μπλερ το παράκανε, επινοώντας πιασάρικα πράγματα, και κάνοντας και ένα σωρό λάθη, από αβλεψία. Στην αρχή αυτός επισήμαινε τα λάθη του στους υπεύθυνους, ώστε να έμπαινε διόρθωση την επόμενη ημέρα. 


Έτσι συνειδητοποίησε όμως ότι δεν τον έλεγχαν, κι ότι αν δεν τα έλεγε μόνος του κανείς δεν θα καταλάβαινε τίποτα. Ένιωσε πια τελείως ελεύθερος, και έκανε ό,τι ήθελε: Για ένα αφιέρωμα στην 11η Σεπτεμβρίου επειδή δεν ήθελε να γράψει μια νεκρολογία για οικογενειακό του φίλο, έγραψε για υποτιθέμενο ξάδελφό του, κατασκευάζοντας την ιστορία. Κι όταν τον έστειλαν σε μια φιλανθρωπική συναυλία για να την καλύψει, αυτός την είδε ζωντανά από την τηλεόραση σνιφάροντας κόκα. Την άλλη μέρα έγραψε κανονικά το άρθρο, σα να ήταν εκεί. Οι συνάδελφοί του, σταδιακά, πρόσεχαν την μετάλλαξή του, και ήξεραν τι συνέβαινε, αλλά κανείς δεν έκανε τίποτα. Μέχρι που μια μέρα κυκλοφόρησε ένα ημειλ υπογεγραμμένο από 30 συντάκτες που επισήμαιναν λάθη και αντιγραφές του, και το οποίο πάνω κάτω έλεγε "Πρέπει να τον σταματήσουμε να γράφει στους Τάιμς τώρα!" Τον έστειλαν για αποτοξίνωση, κι όταν βγήκε τον άλλαξαν τμήμα και ελπίζοντας ότι η αλλαγή περιβάλλοντος θα βοηθήσει του μείωσαν και τον όγκο δουλειάς. Αυτός κατέρρευσε ψυχολογικά. Η πλάκα είναι πως θα ήταν ίσως τελικά πιο εύκολο να ψάξει για στοιχεία, παρά να ξοδεύει χρόνο για να τα επινοεί και να τα αντιγράφει. "Παρατηρούσαμε ότι βρωμουσε" λένε σήμερα συνάδελφοί του. "Ερχόταν ντυμένος σαν αστεγος. Είχε παράξενη συμπεριφορά. Έγινε ο τρελός του γραφείου." (Στο ντοκιμαντέρ έδειξε και μια φωτογραφία του με καλυμμένο κεφάλι αλά Παναγιώτη Χατζηστεφανου.) Το ότι δεν τον έδιωχναν πάντως ήταν τρελό. Μπορούσες δηλαδή να δουλεύεις στον σπουδαιότερο δημοσιογραφικό κολοσσό, -και τον πιο αξιόπιστο!- να κάνεις επιβεβαιωμένα αρκετά λάθη και να επινοείς ιστορίες, κι όμως να μη χάνεις τη δουλειά σου, λες και δουλεύεις στο ελληνικό δημόσιο. Γελοιογραφία με αφορμή το σκάνδαλο Blair 
 Ο Μπλερ με τον καιρό αναθάρρησε και ξανάρχισε να προσπαθεί να βγάλει λαβράκια και σπουδαίες ειδήσεις. Προσφερόταν να κανει οτιδήποτε χωρίς να τον νοιάζει αν αναφέρεται το ονομα του. Σύντομα η ψυχολογική του κατάσταση του χειροτέρεψε και δεν πήγαινε στο γραφείο. Ζούσε κλεισμένος στο διαμέρισμά του στο Μπρουκλυν της Ν.Υ. (ενώ υποτίθεται ότι ηταν ανταποκριτής στην Ουάσινγκτον!). Έγραφε πλέον μόνο από το σπίτι, και είχε σταματήσει την ψυχοθεραπεία, παρά τη διπολική διαταραχή του. Ηταν σε αυτοκαταστροφική τροχιά. 
 Ηταν 25 ετών. Κι όμως, σιγά σιγά η εφημερίδα ξανάρχισε να δημοσιεύει τις "αποκλειστικότητές" του, παρ' ό,τι πολλοί είχαν προσέξει τις παράξενες δημοσιεύσεις του... Είχε τις καλύτερες πληροφορίες και τις καλύτερες άκρες επειδή ήταν όλα στο κεφάλι του. Επινοούσε δηλώσεις. Υποκρινόταν οτι ήταν σε διάφορα μέρη χωρίς να σηκώνεται καν απ' το κρεβάτι. Έκανε κόπι πειστ απο διάφορες πηγές (δεν αντέγραφε ποτέ μεγάλα κομμάτια από μόνο μία πηγή) για να μην τον πιάσουν. Τηλεφωνούσε στους εκδότες και υποκρινόταν ότι ήταν στη μέση συνεντεύξεων.
 Έβλεπε φωτογραφίες και περιέγραφε σα να ήταν εκεί. Έπαιρνε τηλέφωνο τα πρόσωπα τα οποία υποτίθεται είχε συναντήσει στο σπίτι τους και τους ζητούσε να περιγράψουν τα φυτά τους, ή το χρώμα των κουρτινών, ή το φαγητό που σέρβιραν εκείνη την ημέρα. Ήταν εξαιτίας μιας τέτοιας λογοκλοπής που αποκαλύφθηκαν όλα. Μια μέρα πληροφορήθηκε ότι δεν είχαν τίποτα δυνατό για το πρωτοσέλιδο του Σαββάτου και αποφάσισε να ψάξει παντού για την είδηση, και να την μαγειρέψει στην ανάγκη. 
Την βρήκε, και την αντέγραψε τελείως από μια μικρή ισπανόφωνη εφημερίδα, ελπίζοντας ότι κανείς δεν θα το πρόσεχε. Όμως η γυναίκα που έγραψε το άρθρο, μιλούσε αγγλικά και το κατάλαβε. To Μπλερόμετρο: Πόσα ψέματα λέει ο κάθε δημοσιογράφος; "Είχα επενδύσει τα πάντα, για 10 χρόνια, στη δημοσιογραφική μου καριέρα" λέει ο ίδιος. "Τώρα θα τα έχανα όλα. Πήγα να κάνω απόπειρα αυτοκτονίας." (Δεν ξέρεις αν τον πιστεύεις πια.) Παραιτήθηκε λίγο πριν τον απολύσουν. Πήγε στο ψυχιατρείο, ενώ οι της εφημερίδας άρχισαν να ελέγχουν κάθε μία απ' τις δημοσιεύσεις που είχε κάνει επί μια δεκαετία.
 Έκπληκτοι βρήκαν πως εκατοντάδες απ' τις ιστορίες που η σπουδαία αυτή εφημερίδα είχε δημοσιεύσει, ήταν, το λιγότερο, προβληματικές. Το βιβλίο που έγραψε ο Μπλερ, μετά την παραίτησή του Κι όμως, αυτά ήταν κάτι που γνώριζαν πάνω κάτω οι προϊστάμενοί του για καιρό. Ήταν χαλαροί για να μη τους πουν ρατσιστές; Κανείς δε γνωρίζει, πάντως το σκάνδαλο ταρακούνησε την ιεραρχία και έγιναν αρκετές απολύσεις, και ένα αυστηρότερο σύστημα ελέγχου των δημοσιευμάτων. Ο Μπλερ, σε συνδυασμό με τα ψυχικά προβλήματά του τα οποία δεν προσπαθούσε να λύσει, δεν είχε αντέξει τον ανταγωνισμό και τις απαιτήσεις. (Η πλάκα είναι πως θα ήταν ίσως τελικά πιο εύκολο να ψάξει για στοιχεία, παρά να ξοδεύει χρόνο για να τα επινοεί και να τα αντιγράφει.) ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΕΡΑ, σε δύο λεπτά. Ο ίδιος σήμερα δίνει διαλέξεις και μιλά για τη ζωή του (και προσπαθεί να ξαναδημοσιογραφήσει, σε μικρά, περιφερειακά ΜΜΕ). 
 Η διάλεξή του σε πανεπιστήμιο, έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον για κάθε (wannabe) δημοσιογράφο "Όλοι έχουμε κάποια ελαττώματα", λέει. "Το δικό μου είναι ότι λέω ψέματα. Θα μπορούσα να σας υποσχεθώ οτι δεν θα ξαναπώ πια άλλα ψέματα, άλλα αυτό θα ήταν ψέμα. Είναι κάτι που το παλεύω καθημερινά, και προσπαθώ να το νικήσω" .

____________________
Πηγή: www.lifo.gr
Άνθρωποι και Φύση πάνω από τα κέρδη

Εφημερίδα "Ελληνική Πολιτεία"

Εφημερίδα "Ελληνική Πολιτεία"

Ελληνική Πολιτεία

Το Διάταγμα για τον τρόπο εκλογής πληρεξουσίων, που θα συγκροτούσαν την Δ’ Εθνική Συνέλευση, τυπώθηκε από το τυπογραφείο του Ναυπλίου στις 4/3/1829.

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»
http://www.et.gr/et/istorik-anadrom/fek_images2/efhmeris_genikh.jpg/view

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»

Η «Γενική Εφημερίς της Ελλάδος» υπήρξε η πιο οργανωμένη και μακρόβια εφημερίδα της περιόδου του Αγώνα. Εκδόθηκε για επτά χρόνια (από το 1825 έως το 1832) και κυκλοφόρησαν 597 φύλλα (2.762 σελίδες).

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'
Το Mουσείο λειτουργεί από το 1997 στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας http://www.diki.gr/museum/EL/city/chronos.asp?year=1898

Εφημερίδα 'Θεσσαλία'



Η εφημερίδα Θεσσαλία κυκλοφόρησε στις 25 Μαΐου 1898, την ημέρα ακριβώς της αποχώρησης από την πόλη των τουρκικών στρατευμάτων. Έκτοτε κυκλοφορεί αδιάλειπτα και είναι η μακροβιότερη επαρχιακή εφημερίδα. Αναδείχθηκε σε μια από τις σημαντικότερες εφημερίδες της ελληνικής περιφέρειας, με πολλούς ανταποκριτές και συνεργάτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και με μεγάλη κυκλοφορία.
Το 1914 την έκδοση και διεύθυνση της Θεσσαλίας ανέλαβε ο δημοσιογράφος Τάκης Οικονομάκης, δημοτικιστής και πρωτεργάτης του εργατικού κινήματος, ο οποίος έδωσε στην εφημερίδα φιλελεύθερο προσανατολισμό. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η Θεσσαλία στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, καθώς με τα καυστικά άρθρα της εναντίον των Γερμανών εμψύχωνε την τοπική κοινωνία και εξόργιζε τις γερμανικές αρχές. Η στάση αυτή οδήγησε στην απόπειρα σύλληψης του Οικονομάκη το 1944, ο οποίος ωστόσο πέθανε από καρδιακή προσβολή, προτού πέσει στα χέρια των κατοχικών αρχών. Μετά το θάνατο του Οικονομάκη και στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου η εφημερίδα ακολούθησε ένα δεξιό προσανατολισμό, γεγονός που οδήγησε σε μεγάλη πτώση της κυκλοφορίας της. Την περίοδο 1953-1965, οι συντάκτες της ανέλαβαν την έκδοση και τη διαχείρισή της με αποτέλεσμα να αποκαταστήσουν και πάλι την κυκλοφορία της. Το 1990 την εφημερίδα αγόρασε ο βιομήχανος Κ. Λούλης, ο οποίος την πούλησε το 1996 σε όμιλο επιχειρηματιών.
"Βόλος, ένας αιώνας. Από την ένταξη στο ελληνικό κράτος (1881) έως τους σεισμούς (1955)", Εκδόσεις Βόλος, Βόλος 1999.
Αρχείο Ζημέρη, ΔΗ.Κ.Ι..

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'Το Μουσείο λειτουργεί από το 1997 στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας (Α' Βιομηχανική Περιοχή Βόλου). Δεσπόζουσα θέση στο χώρο του κατέχουν οι μηχανές που εξασφάλιζαν την παραγωγή της εφημερίδας από το 1898 έως το 1990.

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1940.
Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1902.

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1902.

η αρχαιότερη εφημερίδα

Εφημερίδες - Ραδιόφωνα κ.ά.

Εφημερίδες Athens News Η έκδοση στο Internet των Athens News. Η μοναδική ημερήσια ελληνική εφημερίδα που εκδίδεται στα Αγγλικά. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Ημερήσια νέα, άρθρα και αγγελίες από την Καθημερινή, μια αθηναϊκή ημερήσια εφημερίδα. TO BHMA OnLine Έκδοση στο Internet άλλης μιας αθηναϊκής εφημερίδας. E on-line (Ελευθεροτυπία) Η πρώτη ελληνική εφημερίδα στο Internet. ΤΑ ΝΕΑ Έκδοση στο Internet μιας από τις δημοφιλέστερες ελληνικές εφημερίδες. EXPRESS Η πρώτη ελληνική οικονομική εφημερίδα στο Internet. ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ Άλλη μια οικονομική και επιχειρηματική εφημερίδα στο Internet. Στο αρχείο της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ μπορεί να βρεθεί ένα πλήθος οικονομικών και επιχειρηματικών πληροφοριών. New Europe Η "New Europe" είναι μια διεθνής οικονομική εφημερίδα με ειδήσεις από χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Περιλαμβάνει profiles πολλών ανερχόμενων αγορών και πληροφορίες σχετικά με το "New Europe Network." Νέοι Αγώνες Η έκδοση στο Internet μιας εφημερίδας των Ιωαννίνων. Παρέχει τοπικά νέα, αθλητικά, αγγελίες και τοπικές πληροφορίες. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Η ηλεκτρονική έκδοση της γνωστής πρωινής εφημερίδας. Υπηρεσίες Τύπου Συλλογή ημερήσιων νέων από το HRI Τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και την Κύπρο. Τα νέα παρέχονται από διάφορες υπηρεσίες τύπου. Παρέχεται από το Hellenic Resources Institute. Στις πηγές περιλαμβάνονται: COSMOS, Λόγος(Κύπρος), Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων Καθημερινά Ελληνικά νέα που παρέχονται από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων το Μακεδονικό Πρακτoρείο Ειδήσεων παρέχει πολιτικές, πολιτισμικές και οικονομικές ειδήσεις και πληροφορίες για γεγονότα στην Ελλάδα καθώς και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται σε θέματα των Βαλκανίων, της Ανατολικής Ευρώπης και της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας. ΑΝΤΙ Η έκδοση στο Internet ενός γνωστού ελληνικού πολιτικού περιοδικού. Παρέχονται και Αγγλικές στήλες. FLASH 9.61 Ένας αθηναϊκός ραδιοφωνικός σταθμός, παρουσιάζει το "studio" του στο Internet. Ειδήσεις, πληροφορίες για το σταθμό και σχόλια από το προσωπικό του. Ράδιο Παλαμά Συνδεθείτε με τη Λάρισσα και ακούστε ελληνική μουσική και ειδήσεις. Μετάδοση με RealAudio από το Ράδιο Παλαμά, ένα ραδιοφωνικό σταθμό από τη Λάρισα. ΣΚΑΙ On Line Τα τελευταία νέα, ανανεώνονται ανά ώρα. Παρέχεται από το ΣΚΑΙ και τον Webads.

EΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
www.magikokouti.gr
www.kepeme.blogspot.com
http://www.yfos-magazine.gr
http://www.lexima.gr/lxm/read-863.html
http://www.in.gr
http://www.estiabookstore.gr/estia/HestiaBookStore_Main.asp
http://www.avgi.gr/nea-avgi/main_page.asp
http://lousios.blogspot.com
http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Yfos/Yfos.html
http://find.in.gr/index.php?q=περιοδικο%20ΥΦΟΣ&u=www.philology.gr/magazines/yfos.html
http://find.in.gr/index.php?q=περιοδικο%20ΥΦΟΣ&u=www.in.gr/books/yfos/
http://arkadikovima.blogspot.com
http://arkadiko.blogspot.com
http://aivalis.blogspot.com

Αρχειοθήκη ιστολογίου