~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
.........................Διαδικτυακή περιοδική έκδοση για τα μέσα μαζικής επικοινωνίας * με ειδήσεις * άρθρα * υπεύθ. σύνταξης: Πάνος Σ. Αϊβαλής *
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

email:kepeme@gmail.com
_____________________________________________________________________________________________________________________

«O άνθρωπος πρέπει κάθε μέρα ν᾽ακούει ένα γλυκό τραγούδι, να διαβάζει ένα ωραίο ποίημα, να βλέπει μια ωραία εικόνα και, αν είναι δυνατόν, να διατυπώνει μερικές ιδέες. Αλλιώτικα χάνει το αίσθημα του καλού και την τάση προς αυτό…». Γκαίτε

~~~

...................."Η συμφιλίωση των πολιτισμών περνά μέσα από την οικουμενικότητα της Παιδείας"

........................................................."Όπου και να ταξιδέψω η Ελλάδα με πληγώνει" Γιώργος Σεφέρης [1900-1971]

ΕΙΔΗΣΕΙΣ

Παρασκευή 31 Δεκεμβρίου 2010


Ειδήσεις


"Κοινωνική και πολιτική αστάθεια έχει επηρεάσει το έργο των ΜΜΕ στην Ελλάδα"


Άννα Καραγιαννοπούλου | Ουάσιγκτον
Πέμπτη, 30 Δεκεμβρίου 2010
Members of the press stand by their working tools as they protest violence against journalists at the border by a sign that reads in Spanish "Limit of the Mexican Republic" in Tijuana, Mexico, 07 Aug 2010
Φωτογραφία AP

Σε έκθεση της οργάνωσης που δημοσιεύτηκε τη Πέμπτη, αναφέρεται ότι 535 δημοσιογράφοι συνελήφθησαν το 2010 και 1,374 δέχτηκαν επιθέσεις ή απειλές.  Η έκθεση αναφέρει ότι παρά το γεγονός ότι ο αριθμός των θανάτων δημοσιογράφων μειώθηκε το 2010 κατά 25%, σε σύγκριση με το 2009, ο αριθμός των απαγωγών δημοσιογράφων αυξήθηκε αισθητά.Η οργάνωση Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα δηλώνει ότι το 2010 υπήρξε άλλη μια επικίνδυνη χρονιά για τους δημοσιογράφους με 57 θανάτους δημοσιογράφων σ’ ολόκληρο τον κόσμο και 51 απαγωγές.
Το Πακιστάν βρίσκεται στην κορυφή του καταλόγου με τους περισσότερους θανάτους δημοσιογράφων, συγκεκριμένα 11.  Ακολουθούν το Ιράκ, το Μεξικό, η Σομαλία και οι Φιλιππίνες σαν οι ποιο επικίνδυνες χώρες για το δημοσιογραφικό επάγγελμα.
Για την Ευρώπη, η έκθεση της οργάνωσης Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα αναφέρει ότι δύο δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν το 2010 σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης: ένας στην Ελλάδα και ένας στην Λετονία και κανένας απ’ αυτούς τους δύο φόνους δεν έχει ακόμη διαλευκανθεί, αναφέρει η οργάνωση.  «Κοινωνική και πολιτική αστάθεια έχει επηρεάσει το έργο των μέσων ενημέρωσης στην Ελλάδα», αναφέρει η έκθεση των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα και παραθέτει την υπόθεση της δολοφονίας του Σωκράτη Γκιόλια που δέχτηκε επίθεση με αυτόματα όπλα έξω απ’ το σπίτι του στις 19 Ιουλίου.  «Η αστυνομία υποπτεύεται ακρο-αριστερή οργάνωση που αυτοαποκαλείται “Σέχτα Επαναστατών” και πρωτοεμφανίστηκε το 2009», αναφέρεται στην έκθεση της οργάνωσης.

Σάββατο 11 Δεκεμβρίου 2010

...με την αείμνηστη Ελένη Βλάχου την μεγάλη κυρία του Τύπου....


Το 1977 στα γραφεία της εφημερίδας "Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ" με την Ελένη Βλάχου ο Πάνος Αϊβαλής νεαρός ρεπόρτερ τότε, στην Σωκράτους 57. Είχαμε πάει για μια συνέντευξη για το περιοδικό "Βαλκανικός Κόσμος" με εκδότες τον Γιώργο Μπουκουβάλα, τον Γιώργο Φέξη και τον Χατζηφώτη...


* * *


Η Ελένη Βλάχου γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν κόρη του δημοσιογράφου και λογοτέχνη Γεωργίου Βλάχου. Στις 27/1/1935 θα δημοσιεύσει το πρώτο της κείμενο στην Καθημερινή, ταξιδιωτικές εντυπώσεις από την Άπω Ανατολή. Την ίδια χρονιά αρχίζει να γράφει χρονογραφήματα, υπογράφοντας ως "Ε", στην ίδια εφημερίδα, διευθυντής της οποίας ήταν ο πατέρας της. Το 1936 αποστέλλεται από την εφημερίδα ως αθλητική συντάκτις στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Βερολίνου. Συναντάται με τους Χίτλερ, Γκαίμπελς, Γκαίρινγκ. Τον Ιούλιο του 1950 εκδίδει το μηνιαίο περιοδικό Εκλογή. Μετά το θάνατο του Γεωργίου Βλάχου το 1951, ανέλαβ

ε τη διεύθυνση της εφημερίδας και στη συνέχεια άρχισε να εκδίδει το περιοδικό Εικόνες(1955) και την εφημερίδα Μεσημβρινή(1961) και το 1960 ίδρυσε τις εκδόσεις Γαλαξίας. Το 1967 διέκοψε την έκδοση των εφημερίδων της, αντιδρώντας στη στρατιωτική δικτατορία. Η χούντα της επέβαλε κατ’ οίκον περιορισμό αλλά στις 15ης Δεκεμβρίου του 1967 δραπέτευσε πηδώντας από την ταράτσα του σπιτιού της στη ταράτσα του διπλανού σπιτιού.

Στη συνέχεια διέφυγε στο εξωτερικό και εγκατα

στάθηκε στο Λονδίνο όπου παρέμεινε καθ’ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας.Το διάστημα αυτό ταξίδεψε σε πολλές χώρες της Ευρώπης, στην Αμερική και στην Αφρικήκαι ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση. Στην Ελλάδα επέστρεψε τον Αύγουστο του 1974 και τον επόμενο μήνα επανακυκλοφόρησε την Καθημερινή. Την ίδια χρονιά εκλέχτηκεβουλευτής Επικρατείας με την Νέα Δημοκρα

τία.

Υπηρέτησε το χρονογράφημα για περισσότερα από πενήντα χρόνια (με μια διακοπή επτά χρόνων στη διάρκεια της χούντας), κατορθώνοντας να καθιερώσει το δικό της προσωπικό ύφος. Τα χρονογραφήματά της έχουν λεπτότητα και αφηγηματική άνεση και συγχρόνως τα διακρίνει η διεισδυτικότητα και ο κοινωνικός προβληματισμός.


Έργα της (βιβλία)

  1. Επίκαιρα(επιλογή χρονογραφημάτων),1949
  2. Εντυπώσεις από τη Ρωσία(ταξιδιωτικό),1954
  3. Γιατί δεν τα λέτε(χρονογραφήματα),1977
  4. Στιγμιότυπα,1986
  5. «Πενήντα και κάτι...», Δημοσιογραφικά χρόνια [4 τόμοι: Ο κόσμος της οδού Σωκράτους, Γεννιέται ένα Συγκρότημα, Ο αγώνας των «Ανθελλήνων», Το τέλος του ταξιδιού (1991-1994)]

]


Το βραβείο "Ελένη Βλάχου"

Το ελληνογερμανικό δημοσιογραφικό βραβείο «Ελένη Βλάχου» και απονέμεται κάθε δύο χρόνια από τη Γερμανική Πρεσβεία για εξαιρετικές επιδόσεις στους τομείς της ειδησεογραφικής κάλυψης και του σχολιασμού ευρωπαϊκών και διεθνών θεμάτων στον ημερήσιο και περιοδικό τύπο, το ραδιόφωνο, την τηλεόραση και το διαδίκτυο στην Ελλάδα. Πρώτος τιμηθείς το 2003 ήταν ο Γιάννης Διακογιάννης της εφημερίδας «ΤΑ ΝΕΑ». Το 2005 το βραβείο απονεμήθηκε στο δημοσιογράφο της εφημερίδας «ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ» Κώστα Ιορδανίδη, το 2007 στον Κώστα Αργυρό της ΕΡΤ και του Ελεύθερου Τύπου και το 2009 στη Μαρία Νικολάου δημοσιογράφο της εφημερίδας της Κομοτηνής «Παρατηρητής της Θράκης».

]


Πηγή

Εγκυκλοπαίδεια Πάπυρος Λαρούς,τόμος 12

Ένθετο περιοδικό της εφημερίδας Έθνος της Κυριακής-17 Αυγούστου 2008, Συλλεκτική έκδοση


Τρίτη 7 Δεκεμβρίου 2010

Akropoli Athens

Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010

Μια εβδομάδα στον κόσμο της εφημερίδας "Εστία"

MEDIATRIP:

ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΡΗ ΔΗΜΟΚΙΔΗ



ΔΕΥΤΕΡΑ
Βρήκα ένα περίπτερο στην Καλαμαριά που φέρνει την Εστία (την εφημερίδα που συνεχίζει μετά από 116 χρόνια να βγαίνει ασπρόμαυρη και γραμμένη σε λάιτ καθαρεύουσα με πολυτονικό σύστημα) και όταν τους ζήτησα να μου την κρατούν με κοίταξαν λίγο περίεργα. «Για μια ηλικιωμένη θεία μου, ήρθε για μια βδομάδα απ' την Αμερική», είπα προετοιμασμένος.

>>Κάπως δυσκολεύομαι να την πάρω στα σοβαρά μ' αυτές τις ασπρόμαυρες σελίδες γεμάτες μικροσκοπικά γράμματα σε ξεχασμένη γλώσσα. Είναι παρωδία; Είναι αληθινή; Έχει πραγματικά τα σημερινά νέα ή έγινε κάποιο λάθος;

>>Δυσκολεύομαι όμως και να την κοροϊδέψω - μίνι ιεροσυλία. Μου θυμίζει τον ηλικιωμένο παππού μου, που ως παλιός δικηγόρος είχε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό του και επαναλάμβανε με γλυκό (και ίσως συγκινητικό) στόμφο τα ίδια και τα ίδια κατορθώματά του και το μόνο που μπορούσες να κάνεις είναι να κουνάς καταφατικά το κεφάλι, κάνοντας ότι εντυπωσιάζεσαι - και ότι συμφωνείς.



ΤΡΙΤΗ
>>Περίμενα ότι δεν θα έβγαζε κανένα νόημα. Περίτεχνα όμως αποφεύγει τις ακρότητες, ίσως με τη σοφία των τριών αιώνων που πέρασαν απ' το πρώτο της φύλλο. Καθετί που διαβάζω είναι συντηρητικό, αλλά και τεκμηριωμένο.

>>Από άποψη σελιδοποίησης και στηλών πάντως είναι τόσο παλιομοδίτικη και μίνιμαλ (σαν «Καθημερινή» των '50ς) που μοιάζει σχεδόν προχωρημένη!

>>Επιφυλλίς για τα προβλήματα της ελληνικής γλώσσας! Την περασμένη εβδομάδα έλεγε για ξένες δυνάμεις που την πολεμούν, και πως το μονοτονικό επινόημα που αποκαλείται δημοτική «απευθύνεται σε διανοητικώς καθυστερημένους». Στο τέλος της επιφυλλίδος υπήρχε μάλιστα με μεγάλα γράμματα η λέξη ΤΕΛΟΣ



ΤΕΤΑΡΤΗ


>>Εκτός απ' την ξεχασμένη τέχνη του χρονογραφήματος, υπάρχει στήλη στο πρωτοσέλιδο που λέγεται «Ο ΚΟΣΜΟΣ» και κάθε μέρα μας ενημερώνει... (κρατηθείτε)... για το τι μέρα είναι αύριο! Πάλι στο πρωτοσέλιδο, καθημερινή στήλη που θυμίζει παμπάλαια επαρχιακή εφημερίδα (ίσως και μαθητική) με τίτλο: «Πεννιές, Ειδησούλες, Περίεργα».

>>ΕΙΔΗΣΟΥΛΕΣ! Πόσο τέλειο είναι το ότι η λέξη «Ειδησούλες» τρυπώνει κάθε μέρα στο δημοσιογραφικό πρωτοσέλιδο καθημερινής εφημερίδας του 2010;!

>>Η «Επιφυλλίς για τα προβλήματα της Ελληνικής Γλώσσας» είναι αφιερωμένη στα διαστημικά ταξίδια. Δεν μπαίνει καν στον κόπο να υφάνει μια συνωμοσιολογική (ή οποιαδήποτε άλλη) σύνδεσή τους με τα προβλήματα της γλώσσας.

>>Σαν σήμερα στην «Εστία» του 1930: «Πλήρης Τάξις εις το Πανεπιστήμιον. Αι αίθουσαι των παραδόσεων ήσαν πλήρεις φοιτητών, παρακολουθούντων ησύχως τα μαθήματα.»



ΠΕΜΠΤΗ
>>Οι διαφημίσεις που μπαίνουν στην εφημερίδα είναι μετρημένες στο ένα δάχτυλο του ενός χεριού, γι' αυτό η «Ε» γράφει: «Διαφημιστείτε στην "Εστία" γιατί διαθέτει: *Αξιοπιστία *Σοβαρό και ποιοτικό αναγνωστικό κοινό *Εξαιρετικά προσιτό τιμοκατάλογο». (Δεν αμφιβάλλω για τα δύο πρώτα, για το τρίτο όμως βάζω το χέρι μου στη φωτιά).

>>Η Επιφυλλίς για τα διαστημικά ταξίδια συνεχίζεται, με μια διόρθωση όμως: «Στην χθεσινή συνέχεια ανεγράφη ο τίτλος και η υπογραφή της προηγούμενης επιφυλλίδος. Λυπούμεθα για το λάθος.» Είναι κάπως ανακουφιστικό: τελικά για την «Εστία» δεν έχουν όλα σχέση με συνωμοσίες εναντίον της υπέροχης γλώσσας μας.



ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ
>>Πρωτοσέλιδο άρθρο του Μανώλη Κοττάκη! Αντιδρά στον νέο εκλογικό νόμο και -κάνοντας την Απλοποίηση της Χρονιάς- τονίζει: «Οι αρχηγοί θα διορίζουν βουλευτές, ο λαός θα ψηφίζει κόμματα και οι μετανάστες θα εκλέγουν κυβερνήσεις» (!!!).

>>Πάνω που πρόσεξα τη σοκαριστική έλλειψη φωτογραφιών διαπίστωσα ότι η Σελίς 5 τις έχει όλες μαζεμένες, και τις επτά , προφανώς για ασπρόμαυρη ευκολία.

>>Η αναζήτηση διαφημίσεων για το σοβαρό και ποιοτικό αναγνωστικό κοινό της εφημερίδας έπιασε! Στην τελευταία σελίδα καταχώριση για βιβλίο των εκδόσεων της Ακαδημίας Αθηνών. Πιο high-brow δεν γίνεται.



ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΟ
>>Οι ακρότητες θα έκαναν την «Ε» πιο πικάντικη κι ενδιαφέρουσα, τώρα όμως το γλυκό φλασμπάκ με πράγματα που δεν έχεις καν ζήσει είναι πιο πετυχημένο χάρη στην μπρεχτική τεχνική της αποστασιοποίησης: διαβάζεις τις ειδήσεις σαν να μη συμβαίνουν τώρα, κι έτσι τις βλέπεις πιο καθαρά.

>>Η επικαιρότητα όχι εν βρασμώ, αλλά μέσα απ' τα μάτια κάποιου που έχει δει πολλά, δεν εντυπωσιάζεται εύκολα - κι ούτε καταφεύγει σε κραυγαλέους πρωτοσέλιδους εντυπωσιασμούς για κάποια μέτριας σημασίας είδηση. Αυτή ακριβώς είναι η δύναμη της «Εστίας»: ούτε καταστροφολογία ούτε υπέρμετρη χαρά. Μόνο μια (συχνά αστεία) στωική αντιμετώπιση των πραγμάτων, που πάλι μου θύμισε τον παππού μου.

>>Κάποιος που έζησε πολέμους, χούντες, πείνα και εξαθλίωση σιγά μη συγκλονιστεί από νέους φόρους, απ' τον γάμο μιας στάρλετ και απ' το ότι ο Σαμαράς την είπε στον Παπανδρέου.

>>Ο χρόνος σταματά όσο διαβάζεις την «Εστία» και τα νέα παίρνουν τις σωστές τους διαστάσεις. Πλέον όλα τα βλέπεις από απόσταση. Από ψηλά - αλλά, περιέργως, όχι αφ' υψηλού.
* Με την «Εστία» κλείνει ο Α' κύκλος της στήλης με τις καθημερινές εφημερίδες. Στον Β' κύκλο, με τυχαία κάθε φορά σειρά: ενημερωτικές σελίδες του ίντερνετ, ραδιοφωνικοί σταθμοί, κουτσομπολίστικα περιοδικά, δελτία ειδήσεων, μεσημεριανές εκπομπές, κυριακάτικες εφημερίδες και τα ένθετά τους - το Media Trip θα είναι παντού...

http://www.lifo.gr/mag/features/1963

Κυριακή 28 Νοεμβρίου 2010

Μέσα & Media: «Ελεος πια με τους κρατικοδίαιτους υπαλλήλους της κρατικής τηλεόρασης

Δεν θέλω να ευλογήσω τα γένια μου, αλλά σας το έγραψα πριν από δύο εβδομάδες ότι το στόρι με το κλείσιμο του ημερησίου «Βήματος» είχε περάσει από το «αν» στο «πότε».

Αυτό το «πότε» λοιπόν ήρθε προχθές Παρασκευή, οπότε και κυκλοφόρησε το τελευταίο φύλλο της εφημερίδας. Εννοείται ότι παραμένουν η κυριακάτικη έκδοση καθώς και η ηλεκτρονική εκδοχή, που ανακοινώθηκε ότι θα ανανεωθεί δραστικά από τον ερχόμενο Ιανουάριο. Εκείνο που δεν έγινε γνωστό είναι αν θα τροφοδοτείται από ανεξάρτητη ομάδα ή από το υπό διαρκή κατασκευή και διαρκή αμφισβήτηση (βλέπε γιοφύρι της Αρτας) newsroom.

Οι αιτίες του κλεισίματος; Μα τι άλλο από την οικονομική κρίση, τη διολίσθηση των κυκλοφοριών και τη συντριβή των διαφημιστικών καταχωρίσεων. Υπολογίζεται ότι το ημερήσιο «Βήμα» χρέωνε τον ΔΟΛ γύρω στα 7.000.000 ευρώ τον χρόνο, πράγμα μάλλον οδυνηρό σε τέτοιες εποχές. Τα λεφτά αυτά ήταν ανάγκη να εξοικονομηθούν, διότι όπως είπε στους εργαζόμενους του «Βήματος» ο διευθυντής του φύλλου Παντελής Καψής, πρέπει να πέσει ψαλίδι γύρω στα 15.000.000 ευρώ για να ανοίξουν και πάλι οι στρόφιγγες του τραπεζικού δανεισμού.

Κάπου εκεί εμφανίσθηκε και η υπόθεση των περικοπών στους μισθούς. Οπως ανέφερε ο Παντελής Καψής, θα μπορούσε να υποβληθεί από τους εργαζόμενους στη διοίκηση της επιχείρησης ένα σχέδιο (για να μην μπλοκάρει τη διαδικασία η ΕΣΗΕΑ, υποθέτω...) με μηδενική μείωση μισθού σε όσους παίρνουν κάτω από 1.000 ευρώ το μήνα, με μείωση 10% σε όσους παίρνουν από 1.000 έως 2.000 ευρώ και 15% για όλους τους πιο πάνω. Κατ' αυτό τον τρόπο θα εξοικονομηθούν άλλα 3.000.000 ευρώ το χρόνο («Ο Χάρι Πότερ δηλαδή», όπως δήλωσε και γνωστή φαρμακόγλωσσα) και θα μπουν στο συρτάρι τα όποια σενάρια απολύσεων. Υπό την προϋπόθεση βέβαια, οι μειώσεις να αφορούν όλο τον ΔΟΛ. Κι εδώ μπαίνει βέβαια ένα ερώτημα: Θα ακουστεί ή δεν θα ακουστεί το άσμα «Μια ζωή πληρώνω αμαρτίες αλλωνών», στη Μιχαλακοπούλου;

Και με τα υπόλοιπα 5 μύρια τι θα γίνει; Αυτά, δήλωσε ο διευθυντής του «Βήματος», θα τα κερδίσει η επιχείρηση με κάθε είδους περικοπές σε δαπάνες, χαρτιά και δώρα -πράγμα το οποίο προκάλεσε έναν μίνι πανικό, μέχρι να διευκρινισθεί ότι με τα «δώρα» εννοούσε τις σαββατοκυριακάτικες προσφορές. Οσο για το μέλλον, καταγράφτηκε η πρόθεση της ιδιοκτησίας να καταργήσει τις περικοπές αμέσως μόλις η επιχείρηση επανέλθει σε σχετικώς υγιές καθεστώς.

Την ίδια ώρα τέθηκαν και στον Σκάι ζητήματα περικοπών 10% στους μισθούς ραδιοφώνου και τηλεόρασης (αντιμετωπίσθηκε με σχετική κατανόηση από τους εργαζόμενους), καθώς και υπογραφή ατομικών συμβάσεων (απερρίφθη μετά βδελυγμίας). Στο Alter, πάλι, ανέβηκαν οι θερμοκρασίες γιατί τον μισθό Νοεμβρίου τον πληρώθηκε ένα μέρος μόνο των εργαζομένων. Η διοίκηση του καναλιού απέδωσε το πρόβλημα σε διαδικαστικά προβλήματα με τις τράπεζες και υποσχέθηκε ότι θα λυθεί αύριο Δευτέρα. Με αφορμή όλα τα ανωτέρω, αλλά και τα μαύρα σύννεφα πάνω από τον κλάδο, η ΠΟΕΣΥ κήρυξε πανελλαδική 24ωρη απεργία την Τρίτη σε όλα τα ΜΜΕ της χώρας.

Υπάρχει πάντως κι ένα καλό νέο! Το δικαστήριο απέρριψε το αίτημα της Εκδόσεις Απογευματινή Α.Ε. για έκδοση προσωρινής διαταγής που δεν θα επέτρεπε την είσπραξη χρημάτων από τους εργαζόμενους, με κατασχέσεις ή άλλους νόμιμους τρόπους. Η αίτηση πτώχευσης της εταιρείας εκδικάζεται στις 2 Φεβρουαρίου.

Ο τίτλος της εβδομάδας από τα «Σπορ του Βορρά», για το ντέρμπι ΟΣΦΠ-ΠΑΟΚ και την μετάδοσή του: «Ελεος πια με τους κρατικοδίαιτους υπαλλήλους της κρατικής τηλεόρασης. Εχει δίκιο τελικά το ΔΝΤ. Διώξτε τους όλους!» Λέγεται ότι στην Τράπεζα της Ελλάδος το είδαν το συγκεκριμένο πρωτοσέλιδο και παρήγγειλαν σαμπάνιες...

Το σύνθημα της εβδομάδας από τοίχο της οδού Λυκούργου: «Fuck More, Eat Less».


Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΞΑΝΘΑΚΗ ksanthakis@enet.gr

Κυριακή 17 Οκτωβρίου 2010

Aναγνώριση των BLOGS ως πηγές ειδήσεων από το Associated Press

"Σε εγκύκλιο προς τα μέλη του το διεθνές πρακτορείο ειδήσεων Associated Press (AP) ανακοίνωσε ότι θα παραθέτει στο μέλλον και από τους blogger, ως έγκυρες πηγές ειδήσεων.Αυτό είναι ένα ιστορικό βήμα, διότι ως γνωστό, το AP δεν υπήρξε και τόσο φιλικό προς τις διάφορες εναλλακτικές πηγές ειδήσεων.Αυτή η αναγνώριση των blogs ως «πηγή» από ένα από τα μεγαλύτερα πρακτορεία ειδήσεων στον κόσμο, είναι μια σημαντική νίκη, και θα οδηγήσει σίγουρα στο να μας πάρουν και τα άλλα Μέσα στα σοβαρά.

Έτσι θα έχουμε ένα μεγαλύτερο αντίκτυπο στην ειδησεογραφική κάλυψη και στην κοινή γνώμη, ώστε να προκύψει μια διόρθωση στην υφιστάμενη μονόπλευρη ειδησεογραφία.Η ανακοίνωση αυτή σημαίνει, ότι θα τύχει αναγνώρισης η προσπάθεια των blogger να τροφοδοτούν την κοινή γνώμη με πάντα νέα και επίκαιρα θέματα, τα οποία θα έμεναν αλλιώς άγνωστα.Το AP ανακοίνωσε, ότι οι ειδήσεις που προέρχονται από τα blogs θα παραθέτονται με την ακριβή αναφορά της πηγής.Μια σημαντική βέβαια εξέλιξη, η οποία δεν θα παραμείνει όμως όπως είναι φυσικό χωρίς «παρενέργειες»… Μια από αυτές είναι, να αντιδράσουν σίγουρα τα μεγάλα τραστ των ΜΜΕ και να προσπαθήσουν είτε να θέσουν υπό τον έλεγχό τους τα ποιο «έγκριτα» από τα υπάρχοντα blog, ή να προωθήσουν (μέσω των πολιτικών ιπποκόμων τους) νέες νομικές ρυθμίσεις. Κανείς δεν νομίζω να υπάρχει, που να φαντάζεται, πως θα αφεθεί ανεξέλεγκτη η δημόσια πληροφόρηση. Αυτό θα ανέτρεπε εντελώς τα σχέδια της Νέας Τάξης.

Άρα, ας προσγειωθούμε και ας αξιοποιήσουμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτήν την άνευ προηγουμένου ελεύθερη διακίνηση ιδεών, όσο καιρό είναι αυτό ακόμη δυνατό.

http://alkimosarchive.wordpress.com/

Τρίτη 28 Σεπτεμβρίου 2010

ΕΔΙΠΤ και ο Περιοδικός Τύπος...

Η ίδρυση της ΕΔΙΠΤ

Στις παραμονές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, (το 1939), Εκδότες Εφημερίδων και Περιοδικών της εποχής εκείνης, αναζητούντες κάποια προστασία από την επερχόμενη παγκόσμια απειλή καταστροφής αποφάσισαν να συνασπισθούν σε Ένωση, επαγγελματική κατά βάση αλλά και ταυτόχρονα σημαντικής κοινωνικής, πολιτιστικής, εθνικής και πνευματικής παρέμβασης με σοβαρό και έγκυρο τρόπο, με σεβασμό στην αλήθεια και τις διαχρονικές αξίες.

Παρακολουθώντας και συμμετέχοντας σε όλες τις διακυμάνσεις του πολιτικού και κοινωνικού βίου της χώρας τα μέλη της ΕΔΙΠΤ, με τα έντυπά τους, είχαν πάντοτε δυναμική και πολύπλευρη παρουσία στη Δημοσιογραφία όλων των ειδών και συνέβαλαν στη διαμόρφωση της ελληνικής κοινής γνώμης στο Εσωτερικό και το Εξωτερικό.

Σήμερα μέλη της Ενώσεως είναι περισσότεροι από 250 Δημοσιογράφοι – Εκδότες, με συνολική αναγνωσιμότητα των εντύπων τους που υπερβαίνει τους 2.000.000 αναγνώστες.

Η ΕΔΙΠΤ είναι μέλος στις δύο μεγάλες Συνομοσπονδίες του Περιοδικού Τύπου στο εξωτερικό, την Διεθνή (FIPP) και των χωρών της Ε.Ε. (FAEP), στις οποίες μετέχει ενεργά.

Τα ιδιόκτητα καλαίσθητα, σύγχρονα και άριστα εξοπλισμένα γραφεία της, βρίσκονται επί της Βασιλίσσης Σοφίας 25, στην Γ’ όροφο.

Ο συνδικαλιστικός ρόλος της ΕΔΙΠΤ υπήρξε πολυσήμαντος και έχει πολύπλευρα στηρίξει τις προσπάθειες των Δημοσιογράφων Ιδιοκτητών Περιοδικού Τύπου. Εκτός της συνεισφοράς στον πρόοδο της Κοινωνίας δια των εκδόσεων των μελών της, η ΕΔΙΠΤ σαν Ένωση, μετέχει ενεργά αλλά και με πλήρη ανεξαρτησία στα κοινά.

Ο Περιοδικός Τύπος, άμεσος εκφραστής των προβλημάτων του ελληνικού λαού, παρακολούθησε με συνέπεια τον πόνο, την αγωνία αλλά και τις ευτυχισμένες στιγμές του Ελληνισμού. Κάθε βήμα του Ελληνισμού καταχωρήθηκε στις στήλες του Περιοδικού Τύπου όπως επίσης – και αυτό είναι το πιο σημαντικό – καθοδηγήθηκε και εκφράστηκε από τα έντυπα των μελών της ΕΔΙΠΤ.

Η ΕΔΙΠΤ ως συλλογικός εκφραστής των Εκδοτών – Δημοσιογράφων του Περιοδικού Τύπου, παρακολούθησε και αυτή τη σύγχρονη πορεία της χώρας. Παράλληλα με την ενεργό συμμετοχή των μελών της σε κάθε στιγμή της εθνικής και κοινωνικής ζωής, ποικίλες είναι οι εκδηλώσεις που οργάνωσε, προβάλλοντας σημαντικά θέματα και δραστηριότητες ομάδων και ατόμων που τίμησαν και τιμούν την Ελληνική κοινωνία.

Αυτή την περίοδο προχωρεί μεθοδικά στην οργανωτική και λειτουργική της αναδιοργάνωση, ενώ παράλληλα δραστηριοποιείται σε μια πολύπλευρη προσπάθεια για τον επιχειρηματικό, τεχνολογικό και λειτουργικό εκσυγχρονισμό των Επιχειρήσεων των Μελών της.

Ο περιοδικός Τύπος

Από τότε που επινοήθηκε η γραφή άρχισαν προσπάθειες να μεταφερθούν γνώσεις και πληροφορίες σε όσο το δυνατόν περισσότερα άτομα. Οι γνώσεις με κύριο χαρακτηριστικό τη διαχρονική τους αξία αποτυπώθηκαν στα βιβλία. Όμως ο άνθρωπος διψούσε πάντοτε για την τρέχουσα πληροφορία, την είδηση, που δεν είχε νόημα να αποτυπωθεί σε βιβλίο.

Από τα πανάρχαια χρόνια η διάχυση της πληροφορίας αποτελούσε βασική παράμετρο του Πολιτισμού και αργότερα της Δημοκρατίας. Γιατί η πληροφορία δίνει γνώση και δύναμη, επιτρέπει την βελτίωση της διαδικασίας και των κριτηρίων που οδηγούν σε αποφάσεις και δράσεις.

Η ανακάλυψη της τυπογραφίας αποτέλεσε την αφετηρία της ανάπτυξης του Περιοδικού Τύπου (γιατί ο τύπος γεννήθηκε περιοδικός) και γρήγορα συνδέθηκε με την ποιότητα και το επίπεδο του Πολιτισμού και της Δημοκρατίας.

Με την πάροδο του χρόνου και την ανάπτυξη της τεχνολογίας ο Tύπος απέκτησε μικρότερη περιοδικότητα για να γίνει και ημερήσιος ενώ η ηλεκτρονική εποχή σημαδεύτηκε από την ανάπτυξη της ραδιοφωνίας και της τηλεόρασης.

Τα ηλεκτρονικά μέσα βρέθηκαν στο επίκεντρο αλλά ο έντυπος τύπος εξακολουθεί να κρατά τα σκήπτρα της ποιοτικής και της εξειδικευμένης πληροφόρησης.

Μέσα από τα έντυπα της ενημέρωσης (Εφημερίδες και Περιοδικά) πραγματοποιείται τα τελευταία διακόσια χρόνια μια πρωτοφανής ζύμωση ιδεών και διαμορφώνονται ρεύματα, ιδεολογικά πολιτικά και κοινωνικά, που σφραγίζουν τη ζωή των Πολιτών, σε όλο των κόσμο.

Είναι πολύ γνωστό πλέον, ότι από την εποχή που επινοήθηκε η γραφή και η δια του γραπτού λόγου επικοινωνία μεταξύ των ανθρώπων, τέθηκαν και οι πρώτες μορφές μαζικότερης συνεννόησης των μελών των οργανωμένων κοινωνιών. Και οι μορφές αυτές, πρωτόγονες βέβαια, είχαν την ίδια ακριβώς αποστολή που έχουν και σήμερα τα καλαίσθητα έντυπα.

Οι ειδήσεις, τα γεγονότα, οι πληροφορίες, οι ιδέες, άρχισαν να κυλούν ταχύτερα και οι γνώσεις να απλουστεύονται και να γίνονται εύληπτες από τις πλατύτερες κοινωνικές ομάδες που είχαν ανάγκη την πνευματική τους ανάπτυξη, γιατί μέσα από τις μάζες αυτές θα ξεπετάγονταν οι επιστήμονες, οι εφευρέτες, οι διανοητές, οι οποίοι με τις γνώσεις τους, που πάλι διοχετεύονταν μέσα από τον Τύπο, θα οδηγούσαν τους ανθρώπους στην πρόοδο και την ευημερία.

Ο Τύπος λοιπόν, γεννήθηκε 'περιοδικός', χρονικά περιοδικός. Με την ανάπτυξη όλων των άλλων μέσων, αναπτύχθηκε και αυτός, για να φτάσει στην ηλεκτρονική του μορφή, όπως τον γνωρίζουμε με την τηλεόραση, τα κομπιούτερς, τους δορυφόρους κ.λ.π.

Πολλές φορές, και αυτό είναι το σημαντικό, μέσα από το εξειδικευμένο περιοδικό και εφημερίδα, ζητούν οι αναγνώστες τους να προταθούν λύσεις στα θέματα που τους απασχολούν και ακόμα να αγωνιστούν τα έντυπα για λογαριασμό τους, προς επηρεασμό της κοινής γνώμης και κατ' επέκταση των αρμοδίων, για να βρουν τα δίκαιά τους. Γενικά να κάνουν αισθητή την παρουσία των θεμάτων τους στο δημόσιο βίο.

Έτσι γεννήθηκε και ωρίμασε ο Περιοδικός Τύπος. Ο ίδιος ο δημοσιογράφος-εκδότης είναι ένας φιλοσοφημένος παρατηρητής, έγκυρος κριτής και αναλυτής των γεγονότων.

Έτσι το έργο του Περιοδικού Τύπου στον κόσμο της πληροφόρησης και της γνώμης, μοιάζει με έργο που βγαίνει (με αυτοθυσία και «μεράκι») από χέρια παλαιού καλλιτέχνη τεχνίτη και ο κόσμος το θέλει γνήσιο, όχι βιομηχανοποιημένο Προέρχεται από την ανάγκη συμμετοχής και προσφοράς, ενός ευαίσθητου δέκτη των αναγκών της κοινωνίας και του πολιτισμού.

Στον καταιγισμό της ανεύθυνης ή κατευθυνόμενης πληροφόρησης, συχνά πολύ χαμηλής ποιοτικά στάθμης, οι εφημερίδες και τα περιοδικά του νηφάλιου περιοδικού τύπου αποτελούν τον αντίποδα. Δίνουν βήμα σε προβληματισμένους, αδέσμευτους και δημιουργικούς Δημοσιογράφους και Εκδότες αλλά και ενεργούς Πολίτες οι οποίοι γονιμοποιούν τον δημόσιο διάλογο και συμμετέχουν παραγωγικά στις εξελίξεις.

Ομοιοεπαγγελματικές ομάδες, τοπικές κοινωνίες και ομάδες Πολιτών με κοινά ενδιαφέροντα είναι οι βασικοί, σταθεροί και ένθερμοι αναγνώστες του Περιοδικού Τύπου. Για πολλούς το έντυπο που αναφέρεται στην περιοχή που τους ενδιαφέρει (π.χ. τη γενέτειρά τους) είναι ο βασικός πολιτιστικός σύνδεσμος με τις ρίζες τους και την παράδοση. Στα ομοιοεπαγγελματικά έντυπα παρουσιάζονται ανάγλυφα τα πραγματικά προβλήματα όπως και οι κατακτήσεις κάθε Επιστημονικής, Επιχειρηματικής, Ηλικιακής ή άλλης ομάδας λιΠολιτών. Ακόμη στα ειδικά έντυπα βρίσκονται οι περισσότερες και χρησιμότερες πληροφορίες για όσους έχουν κοινά ενδιαφέροντα οικολογικά, αθλητικά, ελεύθερου χρόνου κ.ά.

Είναι σημαντικό ότι σύμφωνα με έγκυρες διεθνείς μετρήσεις ο Περιοδικός Τύπος ακολουθεί ανοδική πορεία, κυρίως σε τομείς όπου τα Μ.Μ.Ε. γενικής πληροφόρησης (Έντυπα και Ηλεκτρονικά) αδυνατούν να καλύψουν τις εξειδικευμένες ανάγκες εκατομμυρίων ανθρώπων με ειδικά ενδιαφέροντα.

Σημαντικό στοιχείο που προσφέρει ο Περιοδικός Τύπος είναι η ουσιαστική συμβολή του, στην έγκυρη καιπολύπλευρη ενημέρωση, όπως και την άμβλυνση του φανατισμού. Τα χρονικά διαστήματα που μεσολαβούν από την εμφάνιση ενός γεγονότος μέχρι το χρόνο έκδοσης της εφημερίδας και του περιοδικού βοηθούν στο να μειωθούν οι εξάψεις και οι παρορμητικές διαθέσεις που θα οδηγούσαν σε φανατισμούς.

Γενικότερα ο Περιοδικός Τύπος δίνει μία ήρεμη διάσταση ακόμη και στα αιχμηρά πολιτικά γεγονότα.

Η περιοδική έκδοση, εφημερίδα ή περιοδικό, παραμένει περισσότερο χρόνο στα χέρια του αναγνώστη. Τη φυλλομετράει συχνά μέχρι την επόμενη έκδοση. Γι’ αυτό και η διαφήμιση σε περιοδικές εκδόσεις έχει μεγαλύτερη απήχηση σε μεγάλο ποσοστό καταναλωτών. Αυτός είναι και ο λόγος που οι Διαφημιστές “ανακαλύπτουν” ξανά τον περιοδικό τύπο και το μερίδιό του στις διαφημιστικές δαπάνες συνεχώς μεγαλώνει.

http://www.edipt.gr/


Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου 2010

Ελληνικά media... όπως ελληνική οικονομία

Της ΜΑΡΙΑΣ ΛΟΥΚΑ*

Τα δελτία ειδήσεων όλο και περισσότερο μετατρέπονται σε δελτία απόψεων, πλήρως ευθυγραμμισμένα με τις κυβερνητικές επιλογές, όπου ακριβοπληρωμένοι δημοσιογράφοι σε απευθείας σύνδεση με τον υπουργό (κυριολεκτικά εσχάτως) κουνούν με αυστηρότητα το δάχτυλο απέναντι στους δημοσίους υπαλλήλους των 1000 ευρώ.


Αν υπήρχε οίκος αξιολόγησης των ενημερωτικών, πολιτιστικών και ψυχαγωγικών προϊόντων που παράγουν τα ελληνικά media, τότε σίγουρα αυτά - κατ’ αναλογία με τα ομόλογα του ελληνικού κράτους - θα ενέπιπταν στην κατηγορία junk. Η κρίση στον Τύπο προϋπήρχε κατά πολύ της οικονομικής κρίσης. Η συνάντηση τους όμως δημιουργεί ένα εκρηκτικό μείγμα σ’ ένα τοπίο όπου η πλειοψηφία των ΜΜΕ όλο και περισσότερο εξαρτά την επιβίωση της από τα τραπεζικά δάνεια και τη διαπλοκή με την πολιτική εξουσία. Κι επειδή οι επιχειρηματίες των ΜΜΕ ζήλεψαν τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας μετά το Μνημόνιο, αποφάσισαν να ακολουθήσουν μια συνταγή φτιαγμένη από τα ίδια καταστροφικά υλικά.

Όποιος παρακολουθεί με συστηματικότητα το περιεχόμενο και την εξέλιξη του Τύπου χαράσσοντας εκείνες τις γραμμές άμυνας, ώστε να μην ταυτίζεται απόλυτα μ’ αυτή, έχει μια εικόνα για την έκταση του εκφυλισμού. Ακόμα όμως και η ελάχιστη ανακούφιση που θα προέκυπτε από τη διαπίστωση ότι πιάσαμε πάτο, διαλύεται σ' ένα προμήνυμα απύθμενου. Ξεκινώντας από την τηλεόραση, εξαιτίας της καθηλωτικής της διάστασης, δεν χρειάζεται παραπάνω από μια ματιά στα τρέιλερ που διαφημίζουν το πρόγραμμα της νέας σεζόν για να γεννηθεί το εύλογο ερώτημα πόσοι άνθρωποι είναι διατεθειμένοι να εκθέτουν διάφορες πτυχές της υποκειμενικότητας τους στον φακό μαγειρεύοντας ή αφήνοντας διάφορους art designers να γκρεμίζουν τους τοίχους των σπιτιών τους;

Μάλλον περισσότεροι από όσους αντέχει η αισθητική των τηλεθεατών να παρακολουθήσει. Η τάση είναι σαφής: η επικράτηση των reality έναντι της κοινωνικής πραγματικότητας και η αντικατάσταση των απαιτητικών παραγωγών με αξιώσεις ενός ορισμένου πολιτισμικού υπόβαθρου από προγράμματα μηδενικού κόστους και αντίστοιχων αξιώσεων. Η ενημέρωση υποκαθίσταται από το infotainment, όπου μαθαίνεις για το άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων μαγειρεύοντας γιουβαρλάκια και χορεύοντας χιτάκια. Τα δελτία ειδήσεων όλο και περισσότερο μετατρέπονται σε δελτία απόψεων, πλήρως ευθυγραμμισμένα με τις κυβερνητικές επιλογές, όπου ακριβοπληρωμένοι δημοσιογράφοι σε απευθείας σύνδεση με τον υπουργό (κυριολεκτικά εσχάτως) κουνούν με αυστηρότητα το δάχτυλο απέναντι στους δημοσίους υπαλλήλους των 1000 ευρώ. Ενώ οι κινητοποιήσεις των διάφορων κοινωνικών στρωμάτων βρίσκουν μια θέση στον τηλεοπτικό ήλιο μόνο στον βαθμό που εμπεριέχουν εκείνα τα θεαματικά στοιχεία της έντασης - απαραίτητα για την πλαισίωση μιας διατεταγμένης υπηρεσίας που δεν έγκειται σε τίποτα παραπάνω από την άνευ όρων και ορίων συκοφάντηση.

Στον ίδιο δρόμο όμως βαδίζουν και τα υπόλοιπα Μέσα, με τα ενημερωτικά ραδιόφωνα παραδείγματος χάριν να αποψιλώνουν το ρεπορτάζ και να επιδίδονται σε σκιαμαχίες αστέρων με εναλλασσόμενους ρόλους «καλού» και «κακού» σ’ ένα κακοφτιαγμένο γουέστερν. Η αμεσότητα και η σφαιρική ενημέρωση πάνε περίπατο μαζί με το μεγαλύτερο πλεονέκτημα του Μέσου, τη διαδραστικότητα, αφού την εποχή του talk radio οι ιθύνοντες δεν αναζητούν ενεργούς ακροατές αλλά Ινδιάνους. Από την άλλη για τις εφημερίδες που κρατούσαν άλλοτε ψηλά τη σημαία της εγκυρότητας και της αξιοπιστίας, η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε όταν το άγχος για την αναζήτηση της είδησης αντικαταστάθηκε από το άγχος για την επιλογή του εμπορικότερου dvd. Κι έμειναν μόνο τα δελτία τύπου να συνοδεύουν τις ταινίες και τα cd. Η δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία που τόσο πολύ λοιδορήθηκε απ’ αυτόν τον κλάδο, εγκαταστάθηκε κυρίως εδώ και ως παρεπόμενο έφυγαν τα πρωτογενή θέματα, η ερευνητική δημοσιογραφία και ο πλουραλισμός. Μαζί τους έφυγαν και αναγνώστες.

Κι αν υπάρχει κάτι διαφανές σε μια κατά τ’ άλλα σκοτεινή ιστορία, είναι η στοχοθεσία της: οι εργοδότες προσπαθούν να απεμπλακούν από την κρίση συμπιέζοντας το εργατικό κόστος και απαξιώνοντας το προϊόν τους. Οι εργαζόμενοι στα media είναι τα πρώτα θύματα μιας τέτοιας διαδικασίας, αντιμέτωποι διαρκώς με το φάσμα της επισφάλειας και χωρίς συλλογικές αναπαραστάσεις σ' ένα ακραία ανταγωνιστικό περιβάλλον, χάνουν όχι μόνο τον έλεγχο πάνω στη δουλειά τους αλλά και εκείνη τη δυνατότητα για τα μεγάλα όχι. Αντί να δημιουργούν την εργασία τους σε μεγάλο βαθμό τη διεκπεραιώνουν. Ταυτόχρονα σε μια περίοδο που οι γραμμές που τέμνουν τις κοινωνίες μας γίνονται τόσο ορατές, ο Τύπος διαρρηγνύει βίαια τους οποιουσδήποτε δεσμούς με την κοινωνία και προσδένεται όλο και πιο σφιχτά στο άρμα της εξουσίας. Αναπόφευκτα μοιράζεται το ίδιο πεπρωμένο, δηλαδή τον κίνδυνο να βουλιάξει μαζί της.

Το πιο κρίσιμο βέβαια με όσα βλέπουμε, ακούμε και διαβάζουμε είναι ότι αυτά δε μας εκπλήσσουν. Η πρόδηλη χυδαιότητα και υποκρισία εμπεδώνονται σταδιακά. Συνηθίζουμε να ακούμε τον καιρό από την Πετρούλα, να ανεχόμαστε όσους συγκροτούσαν τα pay roll της Siemens να μας ζητούν θυσίες, να θεωρούμε δεδομένη τη θέση της απεργίας στα μονόστηλα των εσωτερικών φύλλων. Αυτό το φλερτ με την αποχαύνωση είναι αρκετά ελκυστικό. Στο αναμορφωτήριο του ΔΝΤ όμως το να αρνείσαι, να αποστρέφεσαι, να ανατριχιάζεις είναι ριζοσπαστικό. Συνιστά πράξη αντίστασης στη χειραγώγηση και τη μοιρολατρία. Ίσως να αποτελεί και προϋπόθεση, ώστε αυτή φούσκα, να σκάσει «μ' ένα κρότο και όχι μ’ ένα λυγμό». Γι’ αυτό αφού δεν υπάρχει αυτός ο οίκος αξιολόγησης, να τον εφεύρουμε. Ας είναι έστω η συνείδηση μας.


εφημερίδα Η ΑΥΓΗ : Ημερομηνία δημοσίευσης: 04/09/2010

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=564567#

Κυριακή 22 Αυγούστου 2010

Ερωτήματα για την επόμενη μέρα της "Ελευθεροτυπίας"


Σε μια αυτοτροφοδοτούμενη κρίση έχει εισέλθει εδώ και καιρό η εφημερίδα “Ελευθεροτυπία”. Όχι μόνο όσοι παρακολουθούν από απόσταση τις εξελίξεις αλλά και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι προσπαθούν πλέον να αποκρυπτογραφήσουν τις "ανατρεπτικές" κινήσεις της Μάνιας Τεγοπούλου. Και αν αυτό φαντάζει δύσκολο, ιδιαίτερα για τους δημοσιογράφους της κάποτε "εφημερίδας των συντακτών" στόχος είναι (ή θα 'πρεπε να είναι) να προλάβουν τα χειρότερα, καθώς τα κάθε είδους σενάρια που διακινούνται για το μέλλον της επιχείρησης πυροδοτούν την ανασφάλεια για τις συνθήκες δουλειάς και τις θέσεις εργασίας. Το τελευταίο επεισόδιο περιελάμβανε την απόλυση του διευθυντή σύνταξης Σήφη Πολυμίλη και την απομάκρυνση του εκδότη (και προέδρου του Δ.Σ. της εταιρείας) Θανάση Τεγόπουλου, αλλά και της οικονομικής διευθύντριας Αγλαΐας Σκλάβη, που ήταν προσωπική επιλογή της συνιδιοκτήτριας, μετά τον θάνατο του πατέρα της, Κίτσου Τεγόπουλου.
Στις δύο συνελεύσεις των συντακτών την τελευταία εβδομάδα βγήκαν στην επιφάνεια οι συστηματικές και σχεδόν καθημερινές παρεμβάσεις της Μάνιας το τελευταίο διάστημα, που με τηλεφωνήματά της τις μεταμεσονύκτιες ώρες προσπαθούσε να μπλοκάρει την εκτύπωση και τη διανομή της εφημερίδας! Πολλοί αντιλαμβάνονται ότι η απομάκρυνση ιδιαίτερα του Θανάση Τεγόπουλου στερεί από το "όχημα" της "Ελευθεροτυπίας" τα απολύτως απαραίτητα "αμορτισέρ" και "φρένα".

Όπως επισημαίνεται και στην ανακοίνωση της "Συσπείρωσης Δημοσιογράφων - Δούρειος Τύπος", "είναι άχαρο και αναποτελεσματικό να επιχειρήσει κανείς να ανακαλύψει τα 'πραγματικά ελατήρια' πίσω από τέτοιου είδους σπασμωδικές ενέργειες. Δεν έχει καμιά σημασία να ψάξει κανείς 'τι έχει στο μυαλό της' η εκ των ιδιοκτητών της 'Ε'. Ελάχιστη αξία έχουν και οι 'επιχειρηματικές' ή 'ψυχολογικές' ερμηνείες που δίνονται σ’ αυτή την επίδειξη αυταρχισμού. Εκείνο που έχει σημασία είναι να κατανοήσουμε ότι με τις κινήσεις αυτές διαμορφώνεται ένα εφιαλτικό περιβάλλον στην εφημερίδα που μέχρι πριν από λίγα χρόνια ήταν υπόδειγμα ισορροπημένων σχέσεων μεταξύ εκδότη, συντακτών και διευθυντικών στελεχών".

Μια εφημερίδα δεν είναι μια οποιαδήποτε ιδιωτική επιχείρηση: Στις πρόσφατες συνελεύσεις των συντακτών, παρά τις αποκλίσεις ερμηνείας των προβλημάτων, αλλά και τις πολιτικές ή προσωπικές αποχρώσεις, "βγήκε" αυθόρμητα από τους περισσότερους ένα "δεν πάει άλλο", "δεν μπορεί να δουλέψει κανείς με τέτοιες συνθήκες". Μίλησαν πολλοί συντάκτες που συνήθως αποφεύγουν ακόμη και να πάρουν μέρος σε συνελεύσεις.

"Στο φόντο" βρίσκεται το μεγάλο οικονομικό πρόβλημα της εφημερίδας, που δεν καλύπτεται από το πρόσφατο δάνειο από την Τράπεζα Πειραιώς, ύψους 25 εκατ. ευρώ. Τα συσσωρευμένα χρέη, η πτώση της διαφήμισης και οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης δεν αντιμετωπίζονται με τις συνταξιοδοτήσεις, τις περικοπές των ενθέτων και την απομάκρυνση των συνεργατών. Ταυτόχρονα, παρά τις ζημιές που εμφανίζει η "Χ.Κ. Τεγόπουλος", οι ιδιοκτήτριες "τραβούν" τα τελευταία χρόνια ποσά της τάξης των εκατομμυρίων ευρώ για αμοιβές μελών διοικητικού συμβουλίου, επίπεδο "αμοιβής" που σπάνια συναντάς σε κερδοφόρες επιχειρήσεις της αγοράς. Επιπλέον, τα δύο τελευταία χρόνια η "Χ.Κ. Τεγόπουλος" κάλυψε και τα σημαντικά χρέη της θυγατρικής Planatech, που κατασκευάζει φουσκωτά σκάφη (η οικονομική διευθύντρια φαίνεται να διαφώνησε με την τελευταία απόφαση, και αυτός ήταν μάλλον ο λόγος της απομάκρυνσής της). Η συμμετοχή Λαυρεντιάδη στο μετοχικό κεφάλαιο με ποσοστό τουλάχιστον 10% είναι ένας ακόμη γρίφος στο παζλ της "Ελευθεροτυπίας", καθώς στην τελευταία γενική συνέλευση των μετόχων το ποσοστό του δεν εκπροσωπήθηκε καν.

Στο ψήφισμα που εγκρίθηκε και δημοσιεύτηκε την Τετάρτη στην εφημερίδα, χωρίς απάντηση από την πλευρά της ιδιοκτησίας μέχρι στιγμής, οι συντάκτες χαρακτηρίζουν "άδικη και ανεξήγητη" την απόλυση του Σήφη Πολυμίλη και ζητούν την ανάκλησή της. Αναφέρουν συγκεκριμένα: "Ζητούμε από την ιδιοκτησία της εφημερίδας να μην παρεμβαίνει στη δημοσιογραφική λειτουργία ερήμην της διεύθυνσης και της βούλησης των εργαζομένων και να επαναφέρει στον εργασιακό μας χώρο την ομαλότητα και το αίσθημα της ασφάλειας, που έχουν κλονιστεί.

Ζητούμε από τη διεύθυνση να ασκήσει τα δικαιώματά της, διαφυλάσσοντας τη δημοσιογραφική δεοντολογία και λειτουργία της εφημερίδας και την αξιοπρέπεια των εργαζομένων.

Θεωρούμε ότι υπάρχουν όρια ανάμεσα στην ιδιοκτησία και στο συντακτικό - δημοσιογραφικό έργο. Ζητούμε από την ιδιοκτησία να σεβαστεί όσα το ψήφισμα περιέχει και να πάρει θέση το επόμενο διάστημα.

Διατηρούμε το δικαίωμά μας να αντιδράσουμε με δυναμικό τρόπο και σε συνεννόηση με το συνδικαλιστικό μας σωματείο σε οποιαδήποτε απόπειρα μελλοντικής παραβίασης των παραπάνω". Και η προειδοποίηση αυτή διατυπώνεται για πρώτη φορά από τους συντάκτες της "Ελευθεροτυπίας".

Παν. Τρικαλινός

*εφημ. "Η ΑΥΓΗ" Ημερομηνία δημοσίευσης: 15/08/2010

Δευτέρα 16 Αυγούστου 2010

Παραδοσιακή τυπογραφία και νέα τεχνολογία

Παρατηρήσεις και σχόλια ενός τυπογράφου

Από τον Αιμίλιο Καλιακάτσο*
Δεν προτίθεμαι να ιστορήσω την ιστορία της τυπογραφίας και των εκδόσεων - πράγματα άλλωστε γνωστά και ειπωμένα. Το λήμμα της Μεγάλης Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας παραμένει -για όποιον το θέλει- έγκυρο και ευσύνοπτο. Το βιβλίο δε του τυπογράφου Νίκου Σκιαδά Το Χρονικό της ελληνικής τυπογραφίας, σε 3 τόμους, εκδόσεις Gutenberg, περιμένει χρόνια τώρα τον ιστορικό Χρήστο Λούκο για να συμπληρωθεί. Αμποτε!
Το θέμα μου, λοιπόν, είναι αν χρειάζεται και σε ποιους η γνώση της παραδοσιακής τυπογραφίας στην εποχή των ηλεκτρονικών υπολογιστών.

* Πριν από πολλά χρόνια -30 και βάλε- η πολυεθνική εταιρεία υπολογιστών και προγραμμάτων APPLE με κάλεσε -καλοπληρώνοντάς με- να συνεργαστώ με τους τεχνικούς-προγραμματιστές της για τον σχεδιασμό ελληνικών γραμματοσειρών και τη δημιουργία εκδοτικού προγράμματος. Δίπλα δίπλα, μπροστά στον υπολογιστή, μετέφερα την εμπειρία μου από την πολύχρονη ήδη θητεία μου σε μερικά από τα πιο φημισμένα τυπογραφεία της Αθήνας (Αφοί Ταρουσόπουλοι, Μυρτίδηδες, φράου Γερτρούδη Χρήστου, Κωνσταντινίδης-Μιχαλάς, Αφοί Ρόδη κ.ά.). Καθώς μάλιστα δεν είχε, διά του γνωστού νόμου Ράλλη, καθιερωθεί ακόμη το μονοτονικό, τα προβλήματα συντονισμού του λογισμικού ξένων γλωσσών με το τελείως διαφορετικό ελληνικό πολυτονικό απαιτούσαν, τόσο για τη δημιουργία του προγράμματος και των γραμματοσειρών όσο και για τη μετέπειτα χρήση τους στην παραγωγή, εξειδίκευση και εντέλει αναρίθμητες εργατοώρες. Η πίεση προς την πολιτική ηγεσία από τις εταιρείες των υπολογιστών και, κυρίως, των εκδοτικών συγκροτημάτων του Τύπου συνέτειναν, λίγο αργότερα, στην αφαίρεση των ενοχλητικών και χρονοβόρων πνευμάτων και τόνων. Ο πολυετής αγώνας λογίων και κομμάτων της Αριστεράς δικαιώθηκε με τόσο απλό και αποτελεσματικό τρόπο. Ποιος θα το φανταζόταν!
Με τις γενναίες αυτές εκπτώσεις τα πράγματα γίνονταν πλέον ταχύτατα και πολύ φτηνότερα. Εκτός τούτου η μείωση -αν όχι ελαχιστοποίηση- του χρόνου και του κόστους μαθητείας παρείχε, με λίγες ώρες κατάρτιση, στον καθένα τη δυνατότητα να κατασκευάζει ένα βιβλίο. Χάθηκε έτσι το βασικό στοιχείο της παράδοσης: η μαθητεία. Η ένταξη δηλαδή του καινούριου στην αλυσίδα του παλιού. Με τρόπο αναίμακτο σπάσαμε τις αλυσίδες, και όχι μόνο στην τυπογραφία. Μία ακόμη θριαμβευτική νίκη της μαζικής δημοκρατίας. Ομως έτσι προέκυψε το πρόβλημα σε αρκετούς παραδοσιακούς τυπογράφους (Ζουμαδάκη, Λένη, Αποστολόπουλο κ.τ.λ.), -και δικό μου, άλλωστε, όχι σε ποιον θα κληροδοτήσουμε τα παμπάλαια εργαλεία μας (κάσες, μέταλλα, πρέσες, πιεστήρια, μάρμαρα, και τα παρόμοια) -ούτε δωρεάν δεν τα δεχόταν κανείς-, αλλά που η γνώση και η εμπειρία μάς ήταν πια παντελώς άχρηστες. Τι μας χρειάζεται τώρα το μεταλλικό στιγμόμετρο (μία στιγμή ισοδυναμεί με 0,376 του χιλιοστού) όταν έχουμε το πλαστικό εκατοστόμετρο; Το τετράγωνο της αρμονίας και η χρυσή τομή, κανόνες απαραίτητοι για τον σχεδιασμό βιβλίων και εντύπων, είναι εντελώς παρωχημένα, άσε που δημιουργούν στην εποχή της ευκολίας δυσκολίες και απαιτούν και ξόδεμα φαιάς ουσίας.
Παλαιότερα, όλο και κάποιος θα βρισκόταν (εκδότης, επιμελητής, διορθωτής, μακετίστας) που θα μας συμβουλευόταν για κάτι. Με τον Φίλιππο Βλάχο των περίπυστων «Κειμένων» και τον Λάζαρο Γεωργιάδη της περίκομψης «Λέσχης» του μαστορέψαμε, αλληλοβοηθούμενοι, μερικά από τα ωραιότερα βιβλία της ελληνικής τυπογραφικής καλλιτεχνίας. Και να προστρέχουμε, συχνά-πυκνά, και στα θρυλικά πρόσωπα της συντεχνίας μας, που αγόγγυστα μας συνέδραμαν πολλαπλώς: Παναγιώτη Μέρμηγκα, Κώστα Κουλουφάκο, Νάσο Δετζώρτζη, Λούλη Κάσδαγλη, Ανδρέα Γανιάρη... (σταματώ για να μη μακρύνω κι άλλο τον κατάλογο). Με τη σημερινή ευκαιρία της παρουσίας μου εδώ, ας αποτελεί η αναφορά αυτή μικρό μνημόσυνο στη μνήμη τους, για να μην ξεχνάμε τι οφείλουμε και σε ποιους.
Αυτά, βεβαίως, τότε - στη δεκαετία του '80. Σήμερα;
Πριν από λίγους μήνες μού τηλεφώνησε η Διονυσία Διδασκάλου των Πανεπιστημιακών Εκδόσεων Κρήτης για το ποια είναι η σωστή φορά των γραμμάτων στη ράχη των βιβλίων. Από πάνω προς τα κάτω ή το αντίστροφο; Της εξήγησα πώς έχουν τα πράγματα από την εποχή των χειρόγραφων βιβλίων-κωδίκων μέχρι την εφεύρεση της τυπογραφίας, τι έκαναν στους αιώνες που ακολούθησαν και τι γίνεται σήμερα διεθνώς επ' αυτού.
Με τον νέστορα των γραμμάτων μας Στυλιανό Αλεξίου έχουμε εδώ και πολλά χρόνια αγαστή συνεργασία. Γόνος οικογένειας τυπογράφων-εκδοτών κατανοεί επακριβώς τα προβλήματα τόσο της παλαιάς όσο και της νέας τεχνολογίας. Κατά την έκδοση του Κρητικού Πολέμου του Μαρίνου Τζάνε Μπουνιαλή προέκυψε δυσεπίλυτο πρόβλημα. Υπήρχε αρχικά ένα και μοναδικό αντίτυπο του βιβλίου, από την έκδοση του 1681, στη Μαρκιανή Βιβλιοθήκη. Από αυτό το αντίτυπο έχουν γίνει και οι νεότερες εκδόσεις, του αρχιμανδρίτη Αγαθάγγελου Ξηρουχάκη (1908) και του λογοτέχνη Ανδρέα Νενεδάκη (1979). Με τη συνδρομή του τότε διευθυντή του Ελληνικού Ινστιτούτου της Βενετίας Νίκου Παναγιωτάκη, καθώς και του ιστορικού-ερευνητή Κώστα Τσικνάκη εντοπίστηκαν και δύο ακόμη αντίτυπα της αρχικής πρώτης και μοναδικής έκδοσης. Διαπιστώθηκε, μετ' εκπλήξεως, από τη σύγκρισή τους, ότι από αντίτυπο σε αντίτυπο υπήρχαν διαφορετικές γραφές, διορθώσεις ή λάθη σε ορισμένες σελίδες, αλλαγμένοι μεσότιτλοι και άλλα παρόμοια. Διατύπωσα πειστική εξήγηση, λόγω της μαθητείας μου ως τυπογράφου το 1958 σε τυπογραφείο της Πρέβεζας. Το τυπογραφείο αυτό το μετέφερε ο ιδιοκτήτης του Ντίνος Δελαπόρτας από τη Λευκάδα. Ηταν το μαγαζί του προπάππου του. Τίνος ήταν πριν και πώς συγκροτήθηκε, άγνωστον. Στο εν λόγω επαρχιακό «πρωτόγονο» τυπογραφείο η στοιχειοθεσία γινόταν με το χέρι γράμμα-γράμμα και η εκτύπωση σε πρέσα-πιεστήριο του 1650. Το κομψοτέχνημα αυτό μηχάνημα το είδαμε αρκετά χρόνια αργότερα (1978) στην είσοδο χλιδάτου ξενοδοχείου της Πρέβεζας, ως διακοσμητικό, αξιοπερίεργο αντικείμενο. Εκτοτε χάθηκαν τα ίχνη του. Πιθανώς πουλήθηκε για παλιοσίδερα. Εκεί, λοιπόν, γινόταν η τυπογραφία προσίδια με εκείνην της Βενετίας του 17ου-18ου αιώνα. Λίγες οι κάσες, φθαρμένα πολλά στοιχεία -κυρίως τα κεφαλαία-, δύσκολη και χρονοβόρα η προμήθεια χαρτιού από το Αίγιο, την Πάτρα ή την Αθήνα (συνήθως με το πλοίο).
Οντας κοινωνός αυτής της εμπειρίας προσέφερα, επίσης, την ενδεδειγμένη εξήγηση στον καθηγητή Στέφανο Κακλαμάνη για τη συχνότητα των λαθών σε βενετική έκδοση της Θησηίδος. Προετοίμαζε επανέκδοση της εισαγωγής και μερικών κεφαλαίων της και συνέταξε προς τούτοις κατάλογο λαθών. Εντοπίσαμε εύκολα τα τυπογραφικά σφάλματα όταν του σχεδίασα και του έδειξα την τυπογραφική κάσα. Ιδια και απαράλλακτη από τα χρόνια του Γουτεμβέργιου. Ετσι πολλές λέξεις αντί του α είχαν ο, του ρ, π, του μ, υ, κ.ο.κ. Η κλίση της κάσας κατά 35ο και η διάταξη των «σπιτόπουλων» (θηκών) έκαναν φανερή την αιτία των περισσότερων τυπογραφικών λαθών.
Θα μπορούσα να αναφερθώ σε πλείστες όσες τέτοιες περιπτώσεις, όπου η γνώση της παραδοσιακής τυπογραφίας μπορεί να φανεί χρήσιμη στους μελετητές, όταν μάλιστα η πρώτη έντυπη έκδοση υπέχει τη θέση του χαμένου χειρογράφου του συγγραφέα.
Μάθημα Βιβλιολογίας, απ' όσο γνωρίζω, δεν υπάρχει σε καμία Φιλοσοφική Σχολή ή τα συναφή ΤΕΙ, και οι λίγοι ζωντανοί ακόμη τυπογράφοι θα μπορούσαν να αποδειχθούν αρκετά χρήσιμοι. Ο ιστορικός του βιβλίου Κώστας Στάικος πολλά θα έμαθε (φαίνεται εν τοις πράγμασι, άλλωστε) απ' τη συνεργασία του με τον λαμπρό τότε συνάδελφο Χρίστο Μανουσαρίδη. Πολλά επίσης θα είχαν καλοδιατυπωθεί αν συγγραφείς και μεταφραστές βιβλίων για την ιστορία και την αισθητική του εντύπου προσέτρεχαν και στους τυπογράφους. Ετσι δεν θα διαβάζαμε για «ορφανές» και «χήρες» αράδες, ιτάλικ γραφή, κενά διαστήματα, κορυφές σελίδων και φορμάτ, αλλά θα χρησιμοποιούσαμε την ορολογία με την οποία αιώνες τώρα επιμελητές-διορθωτές-τυπογράφοι συνεννοούνταν θαυμάσια, με σαφήνεια, ακρίβεια και αποτελεσματικότητα.
Τα πέντε τελευταία χρόνια, για λόγους ανεξάρτητους της διάθεσής μας, μαστορεύουμε τα βιβλία μας με υπολογιστή, τυπωμένα στην όφσετ, και βιβλιοδετημένα όχι, βέβαια, στη θερμοκολλητική αλλά με «ατλακόλ» στο χέρι. Μεταφέραμε αποθησαυρισμένη πείρα 500 και πλέον χρόνων (το πρώτο καθ' ολοκληρίαν ελληνικό βιβλίο τυπώθηκε το 1476), σε εργαλεία σύγχρονα, με άπειρες δυνατότητες. Δυνατότητες που δεν τις είχε ούτε κατά διάνοια η παλαιά τέχνη του βιβλίου. Κερδίσαμε πολλά, αλλά και με κάποιο τίμημα. Η σημαντικότερη απώλεια είναι η χαμένη αναγλυφικότητα της σελίδας, λόγω της πίεσης της εκτύπωσης με τον παραδοσιακό τρόπο στο πιεστήριο. Τα λεπταίσθητα χέρια και τα εξασκημένα μάτια το διακρίνουν. Διορθώσαμε, φτιάχνοντας χιλιάδες ζεύγη γραμμάτων, τις υπάρχουσες γραμματοσειρές, βρήκαμε τις σωστές αναλογίες ελληνικών και ξενόγλωσσων στοιχείων, χρησιμοποιούμε (διότι το γνωρίζουμε) για λογοτεχνικά κείμενα τα διπλά διαφορετικά σύμφωνα της αρχής και της μέσης στις λέξεις που τα έχουν, στενέψαμε και πλατύναμε τις παύλες, ούτως ώστε να έχουμε τέσσερα διακριτά μεγέθη για την ανάλογη και σύμφωνη με τη γραμματική χρήση (συνέχεια-ενωτική, μεσαία παύλα, μεγαλύτερη για τις παρενθετικές προτάσεις και ακόμη μεγαλύτερη για τους διαλόγους) και, μεταξύ άλλων αναλόγων, σχεδιάζουμε για το εγγύς μέλλον δική μας, αποκλειστική, καλοσχεδιασμένη γραμματοσειρά.

Πιστεύω, με τα εν τάχει λεχθέντα, να έγινε κάπως αντιληπτό αν και σε ποιους χρειάζεται η γνώση της παραδοσιακής τυπογραφίας. Εχουμε δημιουργήσει έναν μικρό, σκληρό πυρήνα ανθρώπων που αυτά τα αισθάνονται και πορευόμαστε με αισιοδοξία ακάθεκτοι προς τα πίσω. Η Ανθή, ο Θοδωρής και ο εκλεκτός μουσικολόγος -και όχι μόνον- Νίκος Διονυσόπουλος, με τις άκρως καλαίσθητες τυπογραφικά εκδόσεις του, ασκούνται, προπονούμενοι μαζί και στο ίδιο γήπεδο, στη σκυταλοδρομία, ούτως ώστε να μην κυριαρχήσει και εδώ το εθνικό μας σπορ: η σκυταλοδρομία του ενός.

*Τυπογράφος-εκδότης
*από την εφημ. "Ελευθεροτυπία" Βιβλιοθήκη, Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010

* * *

Σε ιδιόρρυθμο περιθώριο τα λογοτεχνικά περιοδικά

«Είμαι απαισιόδοξος. Τα λογοτεχνικά περιοδικά είναι έντυπα που το σύστημα απλώς τα ανέχεται».

Η πεσιμιστική, ωστόσο ρεαλιστικότατη, αυτή διαπίστωση του διευθυντή του περιοδικού «Νέα Εστία» Σταύρου Ζουμπουλάκη, φάνηκε να βρίσκει τους περισσότερους συνομιλητές του σύμφωνους, τη Δευτέρα το βράδυ, στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου, όπου πραγματοποιήθηκε συζήτηση με θέμα «Λογοτεχνικά Περιοδικά στην αυγή του 21ου αιώνα: Πόσο και πώς παρεμβαίνουν τα λογοτεχνικά περιοδικά του 2002 στο σύγχρονο λογοτεχνικό τοπίο».

Αυτήν τη διαπίστωση, εξάλλου, ήλθε να πιστοποιήσει με τον ευγλωττότερο τρόπο η απουσία από την εκδήλωση λογοτεχνών, εκδοτών λογοτεχνικών περιοδικών, εκδοτών εν γένει, δημοσιογράφων αλλά και αναγνωστών.

**Βεβαίως, απ' τους λοιπούς εισηγητές μπορεί σαφώς να διαφοροποιήθηκε ο ποιητής και εκδότης του περιοδικού «Η Λέξη» Αντώνης Φωστιέρης, εντούτοις το αδιέξοδο στην υπόθεση της έκδοσης λογοτεχνικών περιοδικών αποδόθηκε, σκιαγραφήθηκε απ' όλους τους συμμετάσχοντες, συμπεριλαμβανομένου και του προέδρου του ΕΚΕΒΙ, Χρήστου Λάζου, και επαναληπτικά και με μελανά χρώματα.

Απουσία λογοτεχνικών, αισθητικών ρευμάτων, τάσεων, σχολών. Απουσία, απαξίωση των ιδεών, «καπέλωμα» από το μάρκετινγκ και τα ΜΜΕ, είναι, λοιπόν, συνοπτικά το πλαίσιο, σύμφωνα με άπαντες τους ομιλητές, εντός του οποίου ασφυκτιούν τα εν λόγω περιοδικά. Κοντά σε αυτά, η γραφειοκρατικοποίηση των διανοουμένων, η επαγγελματοποίηση των συγγραφέων, σύμφωνα με τον Σ. Ζουμπουλάκη, συντείνουν στη δυσχερή κατάστασή τους, αλλά και στην επίσης αποκαρδιωτική παρατήρησή του: «Παλιότερα στα τρένα έβλεπες φοιτητές να διαβάζουν το "Αντί" ή τον "Πολίτη". Τώρα οι νέοι διαβάζουν μόνο αθλητικές εφημερίδες και περιοδικά life style».

«Στόχος του λογοτεχνικού περιοδικού είναι να παρέμβει ευρύτερα στην κοινωνία. Στόχος του πρέπει να είναι ο αναγνώστης έξω από τη συντεχνία», τόνισε ο Α. Φωστιέρης, ο πιο αισιόδοξος της «παρέας», κατά τον οποίο «οι αριθμοί δείχνουν ότι τα λογοτεχνικά περιοδικά ποσοτικά βρίσκονται σε πλεονεκτική θέση σε σύγκριση με άλλες εποχές». «Παλιά ήταν υπόθεση της συντεχνίας», κατέληξε.

**«Κρίνοντας από την αποψινή προσέλευση, διαπιστώνω ότι η συζήτησή μας δεν έχει νόημα. Φαίνεται δεν αφορά σχεδόν κανέναν. Θα έλεγα ότι τα λογοτεχνικά περιοδικά βρίσκονται σε ένα ιδιόρρυθμο περιθώριο. Ο μόνος ρόλος που τους απομένει είναι ένας ρόλος κριτικός, παρεμβατικός. Μια θέση αναχώματος στην πλημμυρίδα που ζούμε», υπογράμμισε ο εκδότης, διευθυντής του εκ Θεσσαλονίκης περιοδικού «Εντευκτήριο», Γιώργος Κορδομενίδης.

**Ο απαισιόδοξος τίτλος της εισήγησης του ποιητή και μέλους της συντακτικής επιτροπής του Κερκυραίου «Πόρφυρα» Σωτήρη Τριβιζά, επίσης δεν άφηνε περιθώρια παρερμηνειών: «Λογοτεχνικά Περιοδικά: το τέρμα μιας διαδρομής!».

Το ζητούμενο, επομένως, είναι ένα: πώς το τέρμα μιας γόνιμης, περιπετειώδους πορείας θα αποτελέσει την αρχή μιας νέας διαδρομής, με ευρύτερα ερείσματα στην κοινωνία...

Ολα αυτά, σε μια συζήτηση, ας σημειωθεί, η οποία εντάσσεται στον κύκλο εκδηλώσεων του ΕΚΕΒΙ «Λογοπαίγνια». Μία καθ' όλα φιλότιμη πρωτοβουλία, που ωστόσο όλα δείχνουν, από την ισχνότατη προσέλευση, ότι δεν αφορά και πολλούς.


ΙΩΑΝΝΑ ΚΛΕΦΤΟΓΙΑΝΝΗ
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 30/01/2002

Παρασκευή 13 Αυγούστου 2010

Έφυγε ο δημοσιογράφος Γιώργος Μανιατάκος


Πέθανε πλήρης ημερών, στα 96 του χρόνια, ο παλαίμαχος δημοσιογράφος και συγγραφέας Γιώργος Μανιατάκος.
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ με θλίψη ανακοινώνει το θάνατο του παλαίμαχου δημοσιογράφου Γιώργου Μανιατάκου ,ο οποίος «έφυγε» σήμερα πλήρης ημερών σε ηλικία 96 ετών.
Ο Γιώργος Μανιατάκος γεννήθηκε στη Λεμονιά Λακωνίας το 1914. Αφού ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στο Γύθειο, γράφτηκε στη Νομική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και στην Αγγλική φιλολογία. Η δημοσιογραφία, όμως, ήταν αυτή που τον κέρδισε κι έτσι ξεκίνησε τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία το 1935 από την εφημερίδα «Μέλλον». Στη συνέχεια εργάστηκε στις εφημερίδες «Πρωινός Τύπος», «Πρωΐα» και από το 1944 έως και τη συνταξιοδότησή του το 1977 στα «Νέα» και το «Βήμα», όπου διετέλεσε αρχισυντάκτης και διευθυντής σύνταξης. Επίσης για πολλά χρόνια εργάστηκε ως πολιτικός χρονογράφος στην εφημερίδα «Μακεδονία».
Ο Γιώργος Μανιατάκος εκτός από την δημοσιογραφική του σταδιοδρομία είχε και πλούσιο συγγραφικό έργο. Έγραψε και δημοσίευσε έντεκα μυθιστορήματα, μία ποιητική συλλογή και πολλές μεταφράσεις ξένων έργων. Ήταν μέλος της Εθνικής Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών.
Ο Γιώργος Μανιατάκος υπήρξε ένας διακεκριμένος δημοσιογράφος, αλλά και ένας σεμνός και σπουδαίος άνθρωπος. Υπηρέτησε με συναίσθημα ευθύνης την ελληνική δημοσιογραφία και ήταν ένας ακόμη από την παλιά καλή γενιά δημοσιογράφων, που άφησε παρακαταθήκη για τους νεότερους τη συνέπεια, την τήρηση της δεοντολογίας και την ενασχόληση με τη δημοσιογραφία όχι ως βιοπορισμό αλλά ως λειτούργημα υψηλής ευθύνης και πνευματικού έργου.
Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ εκφράζει στους οικείους του τα ειλικρινή του συλλυπητήρια και αποχαιρετά έναν έντιμο και άξιο συνάδελφο που τίμησε την ελληνική δημοσιογραφία.
Η κηδεία του Γιώργου Μανιατάκου έγινε τη Δευτέρα, 26 Ιουλίου 2010, στις 2.30 μ.μ. από τον Ι.Ν. Κωνσταντίνου και Ελένης στο Νεκροταφείο Ζωγράφου.

Τετάρτη 11 Αυγούστου 2010

"Αδυνατώ, πλέον, να εκδώσω την εφημερίδα. Όλα τα χρήματά μου, ακόμη και τη σύνταξή μου τα διέθετα για την έκδοσή της και μόνο...

Θεσσαλονίκη-Έκλεισε, μετά από σαράντα χρόνια, η εφημερίδα "Ο Ελληνισμός της Αμερικής"

Κυκλοφόρησε, πριν από τέσσερεις δεκαετίες, ως "Δωδεκάνησος", ενώ το 1975 μετονομάστηκε σε "Ελληνισμός της Αμερικής". Πρόκειται για την μηνιαία εφημερίδα του καταγόμενου από τη Κω δρα Κωνσταντίνου Τσιρπανλή, ο οποίος ζει στη Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών.

Μιλώντας στον "Εθνικό Κήρυκα", ο 75χρονος δρ. Τσιρπανλής εξέφρασε τη θλίψη του για το γεγονός και εξήγησε ότι η απόφαση ελήφθη με πολύ πόνο. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε η κατάσταση της υγείας του και τα οικονομικά του, λόγους για τους οποίους τα δύο τελευταία χρόνια η εφημερίδα έβγαινε κάθε δίμηνο.

"Αδυνατώ, πλέον, να εκδώσω την εφημερίδα. Όλα τα χρήματά μου, ακόμη και τη σύνταξή μου τα διέθετα για την έκδοσή της και μόνο. Ήμουν και παραμένω αγωνιστής. Όλη μου την ζωή αγωνίστηκα για την Ομογένεια της Αμερικής, για τη διατήρηση και καλλιέργεια της γλώσσας μας και για να πολεμήσω τον ανθελληνισμό και την αφομοίωση", πρόσθεσε συγκινημένος ο δρ. Τσιρπανλής.

Η κυκλοφορία της εφημερίδας τα τελευταία χρόνια κυμαίνονταν στα περίπου 500 φύλλα και διανέμονταν δωρεάν στα ελληνικά καταστήματα και επιχειρήσεις, ενώ αρκετά φύλλα αποστέλλονταν ταχυδρομικώς σε διάφορες πόλεις των ΗΠΑ και στη γενέτειρα. Τα τελευταία χρόνια εκτυπωνόταν στην Αθήνα, στο τυπογραφείο "Επτάλοφος", και αυτό, όπως τόνισε, αύξαινε το κόστος της εφημερίδα που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη συσπείρωση των δωδεκανησιακών συλλόγων και στην ενίσχυση της Ομοσπονδίας τους στις ΗΠΑ.

Ο Κωνσταντίνος Τσιρπανλής γεννήθηκε στο νησί του Ιπποκράτη, απ΄ όπου πήγε στην Αμερική για σπουδές. Πήρε το διδακτορικό του από το πανεπιστήμιο Κολούμπια.

Το 1964 ίδρυσε την Έδρα Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης (N.Y.U.).

"Η έδρα ιδρύθηκε επί προεδρίας Μπράουν και νοσταλγώ αυτή την εποχή. Ήταν η πρώτη έδρα που δημιουργήθηκε στην Αμερική", επεσήμανε-μεταξύ άλλων-ο δρ. Τσιρπανλής.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ, με πληροφορίες από τον Εθνικό Κήρυκα

Άνθρωποι και Φύση πάνω από τα κέρδη

Εφημερίδα "Ελληνική Πολιτεία"

Εφημερίδα "Ελληνική Πολιτεία"

Ελληνική Πολιτεία

Το Διάταγμα για τον τρόπο εκλογής πληρεξουσίων, που θα συγκροτούσαν την Δ’ Εθνική Συνέλευση, τυπώθηκε από το τυπογραφείο του Ναυπλίου στις 4/3/1829.

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»
http://www.et.gr/et/istorik-anadrom/fek_images2/efhmeris_genikh.jpg/view

«Γενική Εφημερίς της Ελλάδος»

Η «Γενική Εφημερίς της Ελλάδος» υπήρξε η πιο οργανωμένη και μακρόβια εφημερίδα της περιόδου του Αγώνα. Εκδόθηκε για επτά χρόνια (από το 1825 έως το 1832) και κυκλοφόρησαν 597 φύλλα (2.762 σελίδες).

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'
Το Mουσείο λειτουργεί από το 1997 στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας http://www.diki.gr/museum/EL/city/chronos.asp?year=1898

Εφημερίδα 'Θεσσαλία'



Η εφημερίδα Θεσσαλία κυκλοφόρησε στις 25 Μαΐου 1898, την ημέρα ακριβώς της αποχώρησης από την πόλη των τουρκικών στρατευμάτων. Έκτοτε κυκλοφορεί αδιάλειπτα και είναι η μακροβιότερη επαρχιακή εφημερίδα. Αναδείχθηκε σε μια από τις σημαντικότερες εφημερίδες της ελληνικής περιφέρειας, με πολλούς ανταποκριτές και συνεργάτες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και με μεγάλη κυκλοφορία.
Το 1914 την έκδοση και διεύθυνση της Θεσσαλίας ανέλαβε ο δημοσιογράφος Τάκης Οικονομάκης, δημοτικιστής και πρωτεργάτης του εργατικού κινήματος, ο οποίος έδωσε στην εφημερίδα φιλελεύθερο προσανατολισμό. Σημαντικό ρόλο έπαιξε η Θεσσαλία στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, καθώς με τα καυστικά άρθρα της εναντίον των Γερμανών εμψύχωνε την τοπική κοινωνία και εξόργιζε τις γερμανικές αρχές. Η στάση αυτή οδήγησε στην απόπειρα σύλληψης του Οικονομάκη το 1944, ο οποίος ωστόσο πέθανε από καρδιακή προσβολή, προτού πέσει στα χέρια των κατοχικών αρχών. Μετά το θάνατο του Οικονομάκη και στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου η εφημερίδα ακολούθησε ένα δεξιό προσανατολισμό, γεγονός που οδήγησε σε μεγάλη πτώση της κυκλοφορίας της. Την περίοδο 1953-1965, οι συντάκτες της ανέλαβαν την έκδοση και τη διαχείρισή της με αποτέλεσμα να αποκαταστήσουν και πάλι την κυκλοφορία της. Το 1990 την εφημερίδα αγόρασε ο βιομήχανος Κ. Λούλης, ο οποίος την πούλησε το 1996 σε όμιλο επιχειρηματιών.
"Βόλος, ένας αιώνας. Από την ένταξη στο ελληνικό κράτος (1881) έως τους σεισμούς (1955)", Εκδόσεις Βόλος, Βόλος 1999.
Αρχείο Ζημέρη, ΔΗ.Κ.Ι..

Μουσείο Εφημερίδας 'Η Θεσσαλία'Το Μουσείο λειτουργεί από το 1997 στις εγκαταστάσεις της εφημερίδας (Α' Βιομηχανική Περιοχή Βόλου). Δεσπόζουσα θέση στο χώρο του κατέχουν οι μηχανές που εξασφάλιζαν την παραγωγή της εφημερίδας από το 1898 έως το 1990.

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1940.
Δημοτικό Κέντρο Ιστορίας και Τεκμηρίωσης Βόλου

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1902.

Φύλλο της εφημερίδας Θεσσαλία, 1902.

η αρχαιότερη εφημερίδα

Εφημερίδες - Ραδιόφωνα κ.ά.

Εφημερίδες Athens News Η έκδοση στο Internet των Athens News. Η μοναδική ημερήσια ελληνική εφημερίδα που εκδίδεται στα Αγγλικά. ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ Ημερήσια νέα, άρθρα και αγγελίες από την Καθημερινή, μια αθηναϊκή ημερήσια εφημερίδα. TO BHMA OnLine Έκδοση στο Internet άλλης μιας αθηναϊκής εφημερίδας. E on-line (Ελευθεροτυπία) Η πρώτη ελληνική εφημερίδα στο Internet. ΤΑ ΝΕΑ Έκδοση στο Internet μιας από τις δημοφιλέστερες ελληνικές εφημερίδες. EXPRESS Η πρώτη ελληνική οικονομική εφημερίδα στο Internet. ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ Άλλη μια οικονομική και επιχειρηματική εφημερίδα στο Internet. Στο αρχείο της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ μπορεί να βρεθεί ένα πλήθος οικονομικών και επιχειρηματικών πληροφοριών. New Europe Η "New Europe" είναι μια διεθνής οικονομική εφημερίδα με ειδήσεις από χώρες της ανατολικής Ευρώπης. Περιλαμβάνει profiles πολλών ανερχόμενων αγορών και πληροφορίες σχετικά με το "New Europe Network." Νέοι Αγώνες Η έκδοση στο Internet μιας εφημερίδας των Ιωαννίνων. Παρέχει τοπικά νέα, αθλητικά, αγγελίες και τοπικές πληροφορίες. ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ Η ηλεκτρονική έκδοση της γνωστής πρωινής εφημερίδας. Υπηρεσίες Τύπου Συλλογή ημερήσιων νέων από το HRI Τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και την Κύπρο. Τα νέα παρέχονται από διάφορες υπηρεσίες τύπου. Παρέχεται από το Hellenic Resources Institute. Στις πηγές περιλαμβάνονται: COSMOS, Λόγος(Κύπρος), Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων και το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων Καθημερινά Ελληνικά νέα που παρέχονται από το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων. Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων το Μακεδονικό Πρακτoρείο Ειδήσεων παρέχει πολιτικές, πολιτισμικές και οικονομικές ειδήσεις και πληροφορίες για γεγονότα στην Ελλάδα καθώς και σε ολόκληρο τον κόσμο. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται σε θέματα των Βαλκανίων, της Ανατολικής Ευρώπης και της περιοχής της Μαύρης Θάλασσας. ΑΝΤΙ Η έκδοση στο Internet ενός γνωστού ελληνικού πολιτικού περιοδικού. Παρέχονται και Αγγλικές στήλες. FLASH 9.61 Ένας αθηναϊκός ραδιοφωνικός σταθμός, παρουσιάζει το "studio" του στο Internet. Ειδήσεις, πληροφορίες για το σταθμό και σχόλια από το προσωπικό του. Ράδιο Παλαμά Συνδεθείτε με τη Λάρισσα και ακούστε ελληνική μουσική και ειδήσεις. Μετάδοση με RealAudio από το Ράδιο Παλαμά, ένα ραδιοφωνικό σταθμό από τη Λάρισα. ΣΚΑΙ On Line Τα τελευταία νέα, ανανεώνονται ανά ώρα. Παρέχεται από το ΣΚΑΙ και τον Webads.

EΝΔΙΑΦΕΡΟΥΣΕΣ ΙΣΤΟΣΕΛΙΔΕΣ
www.magikokouti.gr
www.kepeme.blogspot.com
http://www.yfos-magazine.gr
http://www.lexima.gr/lxm/read-863.html
http://www.in.gr
http://www.estiabookstore.gr/estia/HestiaBookStore_Main.asp
http://www.avgi.gr/nea-avgi/main_page.asp
http://lousios.blogspot.com
http://genesis.ee.auth.gr/dimakis/Yfos/Yfos.html
http://find.in.gr/index.php?q=περιοδικο%20ΥΦΟΣ&u=www.philology.gr/magazines/yfos.html
http://find.in.gr/index.php?q=περιοδικο%20ΥΦΟΣ&u=www.in.gr/books/yfos/
http://arkadikovima.blogspot.com
http://arkadiko.blogspot.com
http://aivalis.blogspot.com

Αρχειοθήκη ιστολογίου