Μαζικές εκκαθαρίσεις εργαζομένων στα ΜΜΕ

Ο εφιάλτης στο δημοσιογραφικό κλάδο άρχισε. Όχι ότι, εδώ και πολλούς μήνες δεν γίνονταν απολύσεις και περικοπές, χωρίς κανείς να δίνει πραγματική σημασία. Τώρα όμως, μπήκαν στο χορό τα «μεγάλα» λεγόμενα μαγαζιά. Η Ελευθεροτυπία, το Έθνος και ακολουθεί σε λίγο ο ΔΟΛ.
Όταν, πριν από μόνο λίγες μέρες, έβαλε αιφνιδιαστικά λουκέτο η Σφήνα και από την Απογευματινή οι συντάκτες ύψωναν κραυγή αγωνίας, ο κλάδος και οι συνδικαλιστικές ηγεσίες σφύριζαν αδιάφορα. Συνέχιζαν την ίδια τακτική, των παρασκηνιακών συζητήσεων και διαβουλεύσεων με τους διευθυντές - μέλη των ενώσεων και τους ιδιοκτήτες. Αρκεί να βόλευαν κάποιους «δικούς» τους και δεν ενοχλούσαν οι περικοπές. Η φωτογραφία, που μπορεί να δει οιοσδήποτε στις σελίδες του κοσμικού ρεπορτάζ, με τον Πάνο Σόμπολο, πρόεδρο της ΕΣΗΕΑ, χαμογελαστό δίπλα στον εκδότη του βιβλίου του και μιντιάρχη, Πέτρο Κυριακίδη, είναι από μόνη της ένα σχόλιο για όσα δεν κάνει και ούτε πρόκειται να κάνει ποτέ το σωματείο των δημοσιογράφων.
Την περασμένη εβδομάδα, η ιδιοκτησία της Ελευθεροτυπίας ανακοίνωσε περικοπές και μειώσεις, δίνοντας εγγυήσεις ότι δεν θα πειραχτούν οι δημοσιογράφοι. Την ίδια υπόσχεση φέρεται να έδωσε ο Σταύρος Ψυχάρης στους δικούς του δημοσιογράφους του ΔΟΛ. Φημολογείται, όμως, ότι θα απολύσει μεγάλο μέρος του διοικητικού προσωπικού του. Στο Πρώτο Θέμα φημολογούνται επίσης περικοπές. Χαρακτηριστικό των τριών συγκροτημάτων είναι τα χρέη και ο σφικτός εναγκαλισμός τους με τις τράπεζες, οι οποίες και δέχθηκαν να τους χορηγήσουν δάνεια. Για τη λήψη τους, όμως, παραδόθηκαν συγκεκριμένα business plan, που προφανώς και προβέπουν πολύ συγκεκριμένα μέτρα περικοπών, περιστολών και απολύσεων. Όλα τα άλλα είναι και λειτουργούν ως στάχτη στα μάτια όσων εμφανίζονται απρόθυμοι να αντιδράσουν. Ο όμιλος Γιαννίκου κλείνει περιοδικά, απολύει εργαζόμενους και οι φήμες στους διαδρόμους για επερχόμενη μεγάλη «σφαγή» πολλαπλασιάζονται.
Στο Έθνος, μόλις προχθές, ξέσπασε κρίση με την εντολή Μπόμπολα για 100 και πλέον απολύσεις δημοσιογράφων. Εντολή, που είχε ως αποτέλεσμα την παραίτηση του διευθυντή της εφημερίδας, Γιώργου Χαρβαλιά, ο οποίος φέρεται να είπε ότι δεν μπορεί να υλοποιήσει ένα τέτοιο σχέδιο μαζικών εκκαθαρίσεων.
Στην Καθημερινή, οι απολύσεις συνεχίζονται αθόρυβα στα περιφερειακά Μέσα του συγκροτήματος. Από το ΣΚΑΪ απομακρύνθηκαν 15 συντάκτες του αθλητικού τμήματος. Στον όμιλο Κυριακίδη αναμένονται δεκάδες απολύσεις εργαζομένων από τις εφημερίδες που έκλεισαν αλλά και νέες απολύσεις σε όλα τα άλλα Μέσα. Στην Απογευματινή, οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι και οι φήμες για οριστικό λουκέτο στην εφημερίδα λειτουργούν τρομοκρατικά.
Και, πολύ σύντομα, σε λίγες μόνο μέρες, εξέρχονται του ραδιομεγάρου της ΕΡΤ 1.000 και πλέον συμβασιούχοι, με τη διαβεβαίωση διοίκησης και σωματείου ότι κάποιοι από αυτούς θα επιστρέψουν τον Οκτώβριο πάλι ως συμβασιούχοι, επαίτες της εργασίας.
Το εφιαλτικό παζλ συμπληρώνουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί αλλά και τα περιοδικά, όπου εκτός από τις περικοπές κυριαρχεί η εντατικοποίηση και η τρομοκρατία. Για όλα τα παραπάνω καμία συνδικαλιστική ηγεσία δεν φαίνεται να έχει πρόταση αντιμετώπισης. Προβάλλεται μόνο πανικός ή, στη χειρότερη περίπτωση, νουθεσίες ότι δεν πρέπει να υπάρξουν αντιδράσεις, μήπως και σωθούν ορισμένοι δημοσιογράφοι. Η θέση αυτή μπορεί να είχε κάποια απήχηση πριν από έναν χρόνο ή πριν μερικούς μήνες. Τώρα που άνοιξε ο ασκός του Αιόλου, μόνο η εξέγερση των δημοσιογράφων σε όλα τα επίπεδα, για τις συνθήκες εργασίας αλλά και το περιεχόμενο της δουλειάς τους, μπορεί να δώσει ελπίδες.
Σ.Σ.

*από την εφημερίδα "δρόμος ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ"

http://www.edromos.gr/index.php?option=com_k2&view=item&id=1454:μαζικές-εκκαθαρίσεις-εργαζομένων-στα-μμε&Itemid=62

Είκοσι χρόνια ελεύθερη ραδιοτηλεόραση

Όταν ψηφίστηκε το Σύνταγμα του 1975, ενώ ο Τύπος και η ελευθερία της έκφρασης κατοχυρώθηκαν στο άρθρο 14 (όπου απαγορεύεται η λογοκρισία και κάθε άλλο προληπτικό μέτρο), ειδικά για την ραδιοτηλεόραση προβλέφθηκε στο άρθρο 15 ότι δεν ισχύουν οι διατάξεις της ελευθεροτυπίας, αλλά ότι υπάγεται στον "άμεσο έλεγχο του Κράτους". Αυτή η φράση περί "άμεσου ελέγχου του Κράτους", σε συνδυασμό με το ότι τότε βεβαίως υπήρχε μόνον η κρατική τηλεόραση, είχε οδηγήσει ορισμένους συνταγματολόγους στο να υποστηρίξουν ότι η δημιουργία ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών θα ήταν αντίθετη στο Σύνταγμα.
Τα πράγματα όμως άλλαξαν: στην αρχή με τη δημοτική ραδιοφωνία και στη συνέχεια με την ιδιωτική τηλεόραση, σταδιακά οι νομικοί άρχισαν να ξαναδιαβάζουν το άρθρο 15 του Συντάγματος και να βγάζουν άλλα συμπεράσματα. "Άμεσος έλεγχος του Κράτους" δεν σημαίνει κατ' ανάγκη και κρατική ιδιοκτησία των τηλεοπτικών σταθμών. Δεν είναι όπως τα πανεπιστήμια και το άρθρο 16 που επιβάλλει την λειτουργία τους ως Νομικών Προσώπων Ιδιωτικού Δικαίου (έχω υποστηρίξει αλλού ότι ακόμη κι αυτή η διατύπωση επίσης δεν είναι αποκλειστική αλλά προγραμματική - διοικητική). Τι συνέβη λοιπόν και ενώ πριν το 1989 ερμηνεύαμε το άρθρο 15 "κλειστά", μετά το 1989 το ερμηνεύουμε πιο ανοικτα; Μα η ίδια η μετάβαση σε μία άλλη εποχή. Το Σύνταγμα δεν απαγόρευε την δημιουργία ιδιωτικών τηλεοπτικών σταθμών, επέβαλε απλώς στο Κράτος την υποχρέωση να ασκεί επ' αυτών άμεσο έλεγχο. Έτσι, χωρίς να αναθεωρηθεί το άρθρο 15 του Συντάγματος, ο άμεσος έλεγχος του κράτους ανατέθηκε σε μια ανεξάρτητη αρχή από τον κοινό νομοθέτη, το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Στη θεωρία, αυτή η ουσιαστική "αναθεώρηση" του Συντάγματος χωρίς την τήρηση διαδικασίας κατηγοριοποιείται ως "μεταβολή του νοήματος" των συνταγματικών διατάξεων. Το Σύνταγμα, ως ένας ζωντανός οργανισμός, δεν μπορεί να ερμηνεύεται στενά στο ιστορικό πλαίσιο της ψήφισής του, αλλά θα πρέπει να εφαρμόζεται έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η ισορροπία των σχέσεων στην τρέχουσα καθημερινότητα. Δεν μπορούμε να επινοούμε συνταγματικές απαγορεύσεις εκεί που δεν υπάρχουν! Το καθεστώς της αδειοδότησης βέβαια παραμένει σε έναν περίεργο μετεωρισμό όλη την εικοσαετία.
Επί της ουσίας, η δημιουργία ιδιωτικών ραδιοτηλεοπτικών σταθμών σημαίνει επίσης διεύρυνση της ελευθερίας της έκφρασης. Δεν εννοώ την ελευθερία των επιχειρηματιών στην ίδρυση μιας βιομηχανίας πληροφόρησης, αλλά την ελευθερία καθενός από εμάς στην λήψη πληροφοριών. Αν προλάβατε τα τηλεκοντρόλ της δεκαετίας του 1980, θα θυμάστε ότι τότε δύο ή τρία πλήκτρα αρκούσαν. Αλλά όποιο κι αν πατούσες, θα έβγαζες τα ίδια συμπεράσματα για την επικαιρότητα: την επίσημη γραμμή της κυβερνητικής ΕΡΤ. Σύμφωνα με το άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, η ελευθερία της έκφρασης περιλαμβάνει τόσο το δικαίωμα μετάδοσης απόψεων, όσο και το δικαίωμα λήψης πληροφοριών. Στην πρώτη περίπτωση είναι η ενεργητική πτυχή της ελευθερίας, ενώ στη δεύτερη είναι η παθητική: το δικαίωμα να λαμβάνεις πληροφορίες - κι όχι μόνο την επίσημη άποψη της κυβέρνησης. Με την φιλελεύθερη ερμηνεία του Συντάγματος που επετεύχθη από την ίδια την εξέλιξη των πραγμάτων στο ραδιοτηλεοπτικό τοπίο, το "στεγνό" άρθρο 15 ήρθε πολύ πιο κοντά στο άρθρο 14 και τα δύο μαζί πολύ πιο κοντά στο άρθρο 10 της ΕΣΔΑ. Τα 20 χρόνια ιδιωτικής τηλεόρασης αντιστοιχούν σε ένα συνταγματικό κεκτημένο κάθε πολίτη. Το οποίο ήδη αποτυπώθηκε με το νέο άρθρο 5Α του Συντάγματος (δικαίωμα στην πληροφόρηση και δικαίωμα συμμετοχής στην κοινωνία της πληροφορίας), αλλά και με την τυπική αναθεώρηση του άρθρου 15, το οποίο διευκρίνισε ότι ο άμεσος έλεγχος του Κράτους ασκείται "αποκλειστικά" από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης.
Όσον αφορά το περιεχόμενο και την ποιότητα, το ίδιο το Σύνταγμα επιβάλλει (κάπως αόριστα, αφου πρόκειται για συνταγματικό κείμενο) στις ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές να διασφαλίζουν την με ίσους όρους ενημέρωση, την αντικειμενικότητα, την ποιοτική στάθμη που επιβάλλει η κοινωνική αποστολή της ραδιοτηλεόρασης και η πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας, τον σεβασμό της αξίας του ανθρώπου και την προστασία της παιδικής ηλικίας και της νεότητας. Γνωρίζουμε ότι στην πράξη αυτές οι συνταγματικές επιταγές - φλερτάροντας επικίνδυνα με άκρως υποκειμενικές καταστάσεις - δεν τηρούνται. Στην τηλεόραση παραβιάζεται κατά κόρον η δεοντολογία, η προστασία των προσωπικών δεδομένων, η με ίσους όρους ενημέρωση. Όσο για την πολιτιστική ανάπτυξη της χώρας και την προστασία της παιδικής ηλικίας, ας μην γίνει καθόλου λόγος. Ευθύνη φέρει και ο ελεγκτής, δηλ. το ΕΣΡ, οι τεχνικές αρμοδιότητές του οποίου θα μπορούσαν να εκχωρηθούν στις καθ' ύλην αρμόδιες αρχές: την Αρχή Προσωπικών Δεδομένων, την Επιτροπή Ανταγωνισμού, τον Συνήγορο του Καταναλωτή, την Εθνική Επιτροπή Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων κλπ.
Όλα αυτά όμως δεν σημαίνουν ότι το πρόβλημα είναι η ιδιωτική τηλεόραση: αν παρακολουθήσει κανείς τις ραδιοτηλεοπτικές παραβάσεις, τα κρατικά κανάλια δεν έχουν τίποτε να ζηλέψουν σε παραβατικότητα των συνταγματικών επιταγών από τα ιδιωτικά. Η δημόσια τηλεόραση έχει μάλιστα υπερθεματίσει αρκετές φορές εις βάρος της πολιτιστικής ανάπτυξης της χώρας. Αλλά κι αυτό είναι άκρως υποκειμενικό και βρίσκεται πέρα από τα όρια μιας νομικής αποτίμησης.
Η χρήση των μέσων ενημέρωσης ως διαπλοκή επιχειρηματιών με την πολιτική εξουσία μου φαίνεται επίσης μια άκυρη κριτική για την ιδιωτική τηλεόραση. Αυτή η συνωμοσιολογία αφενός υποβιβάζει το κριτήριο του τηλεθεατή (ψηφίζει ό,τι του λένε στα κανάλια;) κι αφετέρου οδήγησε στην γνωστή νομική πατάτα του "βασικού μετόχου", με την οποία γίναμε περίγελως στην Ευρωπαϊκή Ένωση για μια συνταγματική διάταξη που πρόβλεπε ως ασυμβίβαστη ιδιότητα την ανάληψη δημόσιων συμβάσεων με την ιδιότητα του ιδιοκτήτη ή έστω βασικού μετόχου σε επιχείρηση μέσων ενημέρωσης. Ανοησίες. Αυτά δεν επαρκούν για να περιορίσει κανείς - ούτε ο συνταγματικός νομοθέτης- την ελευθερία του κοινού για πρόσβαση στην πληροφόρηση.
Όσο κι αν παραβιάζονται λοιπόν ανθρώπινα δικαιώματα μέσα από τη χρήση της ραδιοτηλεόρασης, δημόσιας ή ιδιωτικής, δεν μπορούμε παρά να είμαστε, ως θέση αρχής, υπέρ της ελεύθερης λειτουργίας της. Η εικοσαετία της ιδιωτικής τηλεόρασης είναι και μια εικοσαετία διεύρυνσης του δικαιώματος πληροφόρησης όλων μας.

*E-Lawyer νομικό ιστολόγιο για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην ψηφιακή εποχήhttp://elawyer.blogspot.com/

Καταφύγιο κατά της λογοκρισίας στο Ίντερνετ στήνουν οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα

Προστασία σε ακτιβιστές και τον Τύπο

Προστασία και ανωνυμία σε αντιρρησίες,

ακτιβιστές, δημοσιογράφους και μπλόγκερ που κινδυνεύουν από τη λογοκρισία και την καταστολή στις χώρες τους θα παρέχει η οργάνωση Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (RSF).

Σε αυτό το ηλεκτρονικό καταφύγιο, οι ενδιαφερόμενοι θα ενημερώνονται για τρόπους να παρακάμπτουν τη λογοκρισία στο Ίντερνετ, πώς θα μπορούν να διατηρούν την ανωνυμία και τις επικοινωνίες τους ασφαλείς από τρίτους.

Το καταφύγιο θα παρέχει δωρεάν σύνδεση υψηλής ταχύτητας και email σε όσους το χρησιμοποιούν ενώ θα είναι διαθέσιμο από όλο τον κόσμο μέσω κρυπτογραφημένων συνδέσεων.

Για την ώρα οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να το χρησιμοποιούν από την έδρα των RSF στο Παρίσι Σταδιακά, στο μέλλον, θα λειτουργήσει και ειδική ιστοσελίδα για το σκοπό αυτό.
Είναι μία δέσμευση της οργάνωσης απέναντι σε όσους χρειάζονται τη προστασία, αναφέρουν στην ανακοίνωσή τους οι RSF, σε καιρούς όπου «το φιλτράρισμα στο Ίντερνετ και η παρακολούθηση διαδίδονται όλο και περισσότερο».
Επισημαίνεται ακόμη ο αυξανόμενος αριθμός φυλακίσεων ανθρώπων που εξέφρασαν δικτυακά την άποψή τους σε χώρες όπως η Κίνα, το Ιράν και το Βιετνάμ. Αυτή τη στιγμή υπολογίζονται συνολικά σε 120 όσοι έχουν φυλακιστεί για αυτή τη δραστηριότητά τους.

*από την εφημ. "ΤΑ ΝΕΑ" Σάββατο 26.6.2010

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=41&nid=1231050227

Οι αξίες της νέας δημοσιογραφίας

Media


Της Νατάσας Μπαστέα *

Στις πρόσφατες εκλογές στην Ελλάδα είδαμε για πρώτη φορά την εκτεταμένη χρήση του Διαδικτύου από υποψηφίους, κόμματα, αλλά και ψηφοφόρους. Σε άλλες χώρες, όπως οι ΗΠΑ ή η Βρετανία, το φαινόμενο αυτό βρίσκεται ήδη σε πλήρη άνθηση, κάτι που αναμένουμε να δούμε και εδώ στην επόμενη εκλογική αναμέτρηση, όποτε και εάν γίνει. «Η αξία της δικτυακής δημοσιογραφίας» ήταν το συνέδριο που διοργάνωσε την περασμένη εβδομάδα το ΒΒC, αναγνωρίζοντας έτσι τις σημαντικές αλλαγές που σημειώνονται στον χώρο της ενημέρωσης. Αφορμή και εκεί ήταν η εκτεταμένη χρήση του Ιντερνετ για παρουσίαση ειδήσεων κατά τις εκλογές του περασμένου Μαΐου.


Την Παρασκευή 8 Μαΐου, δύο ημέρες μετά την ημέρα της ψηφοφορίας, η ιστοσελίδα του ΒΒC είχε περισσότερες από 11,5 εκατομμύρια μοναδικές επισκέψεις και οι χρήστες διάβασαν πάνω από 100 εκατομμύρια σελίδες με ειδήσεις. Το συμπέρασμα του συνεδρίου ήταν ένα και κατηγορηματικό: Το Ιντερνετ δεν προσέθεσε απλά στην ειδησεογραφική κάλυψη, αλλά την έχει αλλάξει σημαντικά. Η πολιτική ενημέρωση διαθέτει πλέον ένα μέσο με μεγάλη αλληλεπίδραση και ευρεία συμμετοχή. Η έρευνα που παρουσιάστηκε διήρκεσε τέσσερα χρόνια και έγινε από το Ρolis, το δημοσιογραφικό think-tank του Τμήματος Μέσων και Επικοινωνίας του London Scholl of Εconomics. Εν μέσω μια ευρύτερης κρίσης, που υπάρχει και στον χώρο της δημοσιογραφίας, αναζητήθηκαν οι νέες αξίες που συνδέουν τα καινούργια μέσα με τα παραδοσιακά.

Μεταξύ των συμπερασμάτων είναι τα εξής: Υπάρχει πλέον άμεση σύνδεση των νέων με τα παλαιά ΜΜΕ, γεγονός που επιτρέπει τη συμμετοχή του κοινού σε όλα τα στάδια της παραγωγής ειδήσεων. Βασίζεται στην αλληλεπίδραση. Ο τρόπος με τον οποίο λειτουργεί ο δημοσιογράφος, αλλά και οι δημοσιογραφικοί οργανισμοί, έχει αλλάξει εντελώς. Ο νέος αυτός τρόπος συνδέει τα παραδοσιακά μέσα με ένα ευρύτερο δίκτυο ανεξάρτητων μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Προσφέρει τη δυνατότητα αλλαγής του ρόλου της δημοσιογραφίας στην κοινωνία.

Στο συνέδριο τονίστηκε επανειλημμένα η σημασία της «εξειδίκευσης» των θεμάτων, ούτως ώστε ο καταναλωτής να μπορεί να βρίσκει πιο εύκολα όσα καλύπτουν τα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες του. Τώρα πια, αντί το κοινό να προσφύγει σε ένα μικρό φάσμα ειδήσεων, ένα τεράστιο ειδησεογραφικό δίκτυο δημιουργείται γύρω από κάθε άτομο. Οπως τόνισε ο επικεφαλής του ΒΒC, Πίτερ Χόροκς, «τα Μέσα, κάποτε, ήταν φτιαγμένα σαν κάστρα. Ηταν περιχαρακωμένα και προσέφεραν σε όσους βρίσκονταν γύρω τους τη σύνδεση με τον υπόλοιπο κόσμο. Ομως αυτό άλλαξε πολύ. Σήμερα τα Μέσα αποτελούν ένα δίκτυο και λειτουργούν μαζί με τους καταναλωτές, μέσω αυτών και γι΄ αυτούς. Αυτή είναι σίγουρα η μεγαλύτερη επανάσταση στα ΜΜΕ. Τίποτα δεν είναι πια όπως το γνωρίζαμε».


Τα Μέσα αποτελούν ένα δίκτυο και λειτουργούν με τους καταναλωτές

Ενδιαφέρον για ενημέρωση

Ενα θέμα που απασχολεί ιδιαίτερα τα κοινωνικά media μπορεί να περάσει ως λιγότερο σημαντικό στα παραδοσιακά ΜΜΕ. Αυτό είναι ένα από τα συμπεράσματα έρευνας του κέντρου Ρew, που αναδεικνύει πόσο διαφορετικές θεματικές προτεραιότητες έχουν από τη μια οι εφημερίδες ή τα ραδιόφωνα και από την άλλη τα μπλογκ και το Τwitter. Ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχει η παρατήρηση ότι τα δημοφιλή θέματα διαφέρουν από μέσο σε μέσο. Για παράδειγμα, στο Twitter κυριαρχεί η τεχνολογία ενώ στα μπλογκ και τις εφημερίδες η πολιτική και η διακυβέρνηση. Με λίγα λόγια, οι πολίτες που παλαιότερα μπορούσαν να χαρακτηριστούν με μια λέξη ως «κοινό», επιλέγουν το μέσο το οποίο θα χρησιμοποιήσουν ανάλογα με το είδος της ενημέρωσης την οποία θέλουν να έχουν. Οι ίδιοι άνθρωποι εάν θέλουν κοινωνικές ειδήσεις θα πάνε σε μπλογκ, εάν θέλουν πολιτικές σε εφημερίδα ή, εάν θέλουν να μάθουν για γκάτζετ, θα μπουν στο Τwitter. Αρα, η «πίστη» προς ένα ειδησεογραφικό μέσο φαίνεται να περνά πλέον σε δεύτερη μοίρα - πιο σημαντική αναδεικνύεται η ανάγκη του κάθε πολίτη για συγκεκριμένη ενημέρωση.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ στην εφημ. "ΤΑ ΝΕΑ" Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Απονεμήθηκαν τα βραβεία Μπότση

Aπονεμήθηκαν την Πέμπτη τα Δημοσιογραφικά Βραβεία του Ιδρύματος Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθ. Β. Μπότση κατά τη διάρκεια τελετής στην οποία παρευρέθησαν υπουργοί και βουλευτές, εκπρόσωποι της Εκκλησίας, των Γραμμάτων και των Τεχνών, της Οικονομικής ζωής του τόπου και πολλοί δημοσιογράφοι.
Βραβείο οικονομικού ρεπορτάζ - με χορηγό το Εμπορικό και Βιομηχανικό Επιμελητήριο Αθηνών - απονεμήθηκε στον Πλάτωνα Τσούλο για την αναλυτική καταγραφή της οικονομικής επικαιρότητας και την αντικειμενική ενημέρωση της κοινής γνώμης μέσω της Ναυτεμπορικής και στο Δημήτρη Μαρκόπουλο για την ανάδειξη μέσω της εφημερίδας «Πρώτο Θέμα», της άγνωστης ιστορίας ελληνικών και πολυεθνικών εταιρειών και των προσώπων που καθορίζουν τις οικονομικοκοινωνικές εξελίξεις

Αναλυτικά, βραβεύθηκαν οι δημοσιογράφοι:
* Ιάσων Αθανασιάδης για την έγκυρη ενημέρωση της Διεθνούς Κοινής Γνώμης με ρεπορτάζ, φωτορεπορτάζ και ντοκιμαντέρ από εστίες πολέμου και κοινωνικές αναταραχές.
* Νίκος Ασλανίδης για την τηλεοπτική εκπομπή δημοσιογραφικής έρευνας «Αληθινά σενάρια» της ΕΡΤ 3, που επικεντρώνεται στον άνθρωπο και προβάλλει την ανθρώπινη θέληση.
* Τάσος Τέλογλου για την αποκάλυψη της ελληνικής συμμετοχής στην υπόθεση δωροδοκιών της Siemens και για την προάσπιση με τα ρεπορτάζ του στην «Καθημερινή» του δημόσιου συμφέροντος.
* Ανδρέας Χριστοδουλίδης για την επιτυχημένη ανάδειξη του Αθηναϊκού Πρακτορείου-Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων Α.Ε. σε σύγχρονο φορέα έγκυρης και ταχείας διακίνησης πληροφοριών από όλο και σε όλο τον κόσμο.
* Επίσης στην Αγγελική Γυπάκη απονεμήθηκε Ειδικό Βραβείο για το περιβάλλον, για την ανάδειξη των περιβαλλοντικών προβλημάτων της χώρας με την έκδοση του περιοδικού της Απογευματινής Α.ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ.

Παράλληλα απονεμήθηκαν Βραβεία:
o Κοινοβουλευτικού Ρεπορτάζ «Γιάννης Φάτσης» με χορηγό τη Βουλή των Ελλήνων στο Γιάννη Φωτούλα για την πληρότητα κάλυψης του νομοθετικού έργου και του κοινοβουλευτικού ελέγχου της Βουλής στην εφημερίδα «Ριζοσπάστης».
o Κοινοβουλευτικού Ρεπορτάζ «Χρήστος Πασαλάρης» με χορηγό τη Βουλή των Ελλήνων στο Γιάννη Απέργη για την αντικειμενική κάλυψη των εργασιών της Βουλής και την επιτυχή προβολή και ανάλυση θεμάτων της κοινοβουλευτικής δραστηριότητας στην εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος».
o Ανθρωπιστικού Ρεπορτάζ με χορηγό τον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό στη Σταυρούλα Τσουλέα για την εκλαίκευση και προβολή θεμάτων υγείας μέσω της εφημερίδας «Τα Νέα» και τη συμβολή της στην υπεύθυνη ενημέρωση του Κοινού.
o Ισότητας των Φύλων με χορηγό τη Γενική Γραμματεία Ισότητας στο Σταύρο Θεοδωράκη για την ποιότητα της εκπομπής του «Πρωταγωνιστές» στο Mega και την προβολή γυναικείων προσωπικοτήτων με έμφαση στο ανθρώπινο στοιχείο και την ανάδειξη θεμάτων Ισότητας.
o Ρεπορτάζ Τοπικής Αυτοδιοίκησης με χορηγό το Δήμο Αθηναίων στο Βαγγέλη Φανίδη του Πειραϊκού Ραδιοφώνου «Κανάλι 1» για την πληρότητα κάλυψης του ρεπορτάζ Τοπικής Αυτοδιοίκησης και την προβολή θεμάτων του Πειραιά.
o «Απόστολος Μαγγανάρης» με χορηγό την ΄Ενωση Συντακτών Περιοδικού & Ηλεκτρονικού Τύπου στο Γιώργο Σκαμπαρδώνη για την ενασχόλησή του με τη λογοτεχνία και το πολύπλευρο συγγραφικό του έργο που αναδεικνύει τις ανθρώπινες αξίες.
o Ξένου Τύπου «Κώστας Τσατσαρώνης» για ρεπορτάζ που καλύπτει εξελίξεις και γεγονότα στο «Τρίγωνο» Ελλάδα-Κύπρος-Τουρκία. Το βραβείο που αθλοθέτησε ο ίδιος ο Κώστας Τσατσαρώνης με τη διαθήκη του, απονεμήθηκε στη Βέρα Κορίδη για την πολύχρονη παρουσία της στο χώρο του Ξένου Τύπου και την ενίσχυση με τις ανταποκρίσεις της των δεσμών Ελλάδος και Κυπριακού Ελληνισμού.
o Εθνικής Αντίστασης με χορηγό την ΄Ενωση Συντακτών Περιοδικού & Ηλεκτρονικού Τύπου στον Αγαμέμνονα Φαράκο για την ενεργό συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση κατά την Κατοχή και την επί 7μηνο φυλάκισή του από τους Ναζί κατακτητές στο σανατόριο-φυλακή «Σωτηρία».

Ακόμα το ΄Ιδρυμα απένειμε Τιμητικές Διακρίσεις:
o στο Γιώργο Αρκουλή για την πολυετή διαδρομή του στην Αθλητική Δημοσιογραφία και για τη συμβολή του στην ιστορική καταγραφή του Αθλητισμού.
o στο Γιώργο Πετρίτη για σειρές ντοκιμαντέρ στις οποίες καταγράφεται η Ιστορία του Τύπου και προβάλλονται άνθρωποι της ενημέρωσης.
o Στον Ανδρέα Σοφοκλέους για την έρευνα και καταγραφή σε 5 τόμους της Ιστορίας του Κυπριακού Τύπου, της περιόδου 1878-1945.
o Στην αυτοδιοίκηση.gr για την πρώτη διαδικτυακή πύλη που προωθεί και προβάλλει θέματα Αυτοδιοίκησης.
o Στο Ιστορικό Φωτογραφικό Αρχείο Νεώτερης Ελλάδας για τη συγκέντρωση, μελέτη, καταγραφή και αρχειοθέτηση φωτογραφικού υλικού από την Ιστορία της Νεώτερης Ελλάδας.
o Στην εφημερίδα «Πρωινός Λόγος» των Ιωαννίνων για την επί 53 χρόνια καθημερινή της παρουσία στην ΄Ηπειρο, την ποικιλία της ύλης της, την προβολή τοπικών θεμάτων και την έγκυρη ενημέρωση της Κοινής Γνώμης
o Στον τηλεοπτικό σταθμό Σκάϊ για την πρωτοβουλία και τη συμβολή του στην αποκατάσταση του Περιβάλλοντος με ένα ευρύ πρόγραμμα αναδασώσεων.

Απονεμήθηκαν επίσης Ειδικές Τιμητικές Διακρίσεις:
o Στον Απόστολο Κακλαμάνη πρώην πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων για τις συνεχείς εποικοδομητικές παρεμβάσεις του στα ΜΜΕ και για την αθλοθέτηση του Βραβείου Κοινοβουλευτικού Ρεπορτάζ και
o Στον Κωνσταντίνο Γκιουλέκα, δημοσιογράφο, πρώην υφυπουργό, για το σημαντικό δίτομο έργο του που αναφέρεται στον Πόλεμο 1940-41 και περιλαμβάνει όλες τις δημοσιογραφικές ανταποκρίσεις από το μέτωπο στις εφημερίδες της εποχής.

Τέλος απονεμήθηκαν Ειδικοί Τιμητικοί ΄Επαινοι:
o Στο Βασίλη Λεβαντίδη για τη συμβολή του στην καταγραφή της πορείας των ΜΜΕ με την έκδοση πέντε βιβλίων.
o Στον Ηλία Λιβάνη για την επανέκδοση του ιστορικού περιοδικού «Επίκαιρα»
o Στο Μάριο Νόττα για τη δημιουργία του πρώτου Πανεπιστημιακού Μεταπτυχιακού Δημοσιογραφικού Προγράμματος στην Ελλάδα που προωθεί τις νέες τεχνολογίες στην Πληροφορία.
o Στο Στέλιο Παρασκευόπουλο για την ευδόκιμη παρουσία του στο Αστυνομικό ρεπορτάζ.
Η όλη εκδήλωση έγινε με τη συμβολή του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού - ο οποίος όπως προαναφέρθηκε είχε αθλοθετήσει και το Βραβείο Ανθρωπιστικού Ρεπορτάζ.
Στην αρχή της τελετής αναγνώσθηκε από το Διευθυντή του Ιδρύματος κ. Δ. Ζαννίδη, χαιρετισμός του Προέδρου της Δημοκρατίας κ. Κάρολου Παπούλια, ο οποίος δεν παρέστη στην απονομή των Δημοσιογραφικών Βραβείων - για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια - λόγω προσωπικού κωλύμματος.

Να σημειωθεί ότι η επιλογή των προς βράβευση δημοσιογράφων έγινε από Γνωμοδοτική Επιτροπή που την αποτελούσαν οι κ.κ. Πάνος Σόμπολος, πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Γιάννης Πλαχούρης, Πρόεδρος της ΄Ενωσης Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου, Γιώργος Γιουκάκης, γεν. γραμματέας & εκπρόσωπος της ΠΟΕΣΥ Θανάσης Παπανδρόπουλος, επίτιμος διεθνής Πρόεδρος της ΄Ενωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων, Γιάννης Χρυσάφης εκπρόσωπος της ΄Ενωσης Συντακτών Μακεδονίας-Θράκης, Βασίλης Νικολόπουλος και Αγαμέμνων Φαράκος, δημοσιογράφοι. Ομιλία απηύθυνε ο πρόεδρος του Ιδρύματος κ. Πάνος Καραγιάννης και χαιρετισμούς, ο πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ κ. Πάνος Σόμπολος, ο πρόεδρος της ΕΣΠΗΤ κ. Γιάννης Πλαχούρης, ο Γεν. Γραμματέας Επικοινωνίας κ. Γιώργος Πετρουλάκης ο πρόεδρος της Βουλής κ. Φίλιππος Πετσάλνικος, ο Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης κ. Θεόδωρος Πάγκαλος, ο οποίος αναφέρθηκε στον κώδικα συμπεριφοράς των πολιτικών που έχει κατατεθεί στη Βουλή και αναμένεται να ψηφισθεί, καθώς και στην αναγκαιότητα ύπαρξης κώδικα δεοντολογίας στους πολιτικούς και στους δημοσιογράφους.
Εκτός των ανωτέρω στην τελετή παρέστησαν: ο Γενικός Γραμματέας Περιφέρειας Αττικής κ. Ηλίας Λιακόπουλος, οι βουλευτές Ευάγγελος Αντώναρος, Κωνσταντίνος Γείτονας, Νικόλαος Καντερές, Δημήτρης Παπουτσής, Δημήτριος Σταμάτης, Δημήτρης Τραγάκης, (και τ. Αντιπρόεδρος της Βουλής), Tηλέμαχος Χυτήρης κ.α. ο εκπρόσωπος ΓΕΝ αντιναύαρχος κ. Χατζηδάκης, ο εκπρόσωπος ΓΕΣ συνταγματάρχης κ. Παραράς, ο εκπρόσωπος ΓΕΑ σμήναρχος κ. Καλόγηρος ο Αρχηγός Αστυνομικής Διεύθυνσης Αττικής κ. Γρηγ. Μπαλάκος ο πρέσβης της Κυπριακής Δημοκρατίας κ. Ιωσήφ Ιωσήφ, ο Πρέσβης της Αλβανίας κ. Μinaroli Vili και η ακόλουθος Τύπου κ. Floriana Odhise Paskali, ο τ. πρωθυπουργός κ. Ι. Γρίβας, εκπρόσωπος του Αρχιεπισκόπου Αθηνών και Πάσης Ελλάδος Επίσκοπος Βελεστίνου, η υπεύθυνη του γραφείου Τύπου του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ κ. Ελένη Παπαπέτρου.

Υποβλήθηκε την Πεμ, 27/05/2010

ΑΠΟΝΟΜΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΩΝ ΒΡΑΒΕΙΩΝ

Για 28η συνεχή χρονιά θα απονεμηθούν φέτος από το ΄Ιδρυμα Προαγωγής Δημοσιογραφίας Αθαν. Β. Μπότση τα Βραβεία στους δημοσιογράφους που έχουν να παρουσιάσουν σημαντικές επιτυχίες τόσο στον ΄Εντυπο λόγο, όσο και στον ηλεκτρονικό Τύπο και που διακρίθηκαν για το σεβασμό τους στους κανόνες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Η απονομή των Δημοσιογραφικών Βραβείων του Ιδρύματος θα γίνει από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας κ. Κάρολο Παπούλια στις 27 Μαΐου ώρα 12.00 το μεσημέρι, κατά τη διάρκεια ειδικής τελετής στο ξενοδοχείο «Κάραβελ» - Αίθουσα Ολυμπία.. Παράλληλα θα απονεμηθούν Βραβεία και Τιμητικές Διακρίσεις σε δημοσιογράφους που διακρίθηκαν: Στο Κοινοβουλευτικό και Πολιτικό Ρεπορτάζ με χορηγό τη Βουλή των Ελλήνων Στο Οικονομικό Ρεπορτάζ με χορηγό το ΕΒΕΑ Στο Ρεπορτάζ Τοπικής Αυτοδιοίκησης με χορηγό το Δήμο Αθηναίων Σε ρεπορτάζ ή έρευνα που προβάλλει την Ισότητα των Φύλων με χορηγό τη Γενική Γραμματεία Ισότητας. Επίσης ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός που στηρίζει και φέτος οικονομικά την εκδήλωση θα απονείμει το Βραβείο του Ανθρωπιστικού Ρεπορτάζ. Θα απονεμηθούν ακόμη το Βραβείο Μαγγανάρη και το Βραβείο Εθνικής Αντίστασης με χορηγό την ΄Ενωση Συντακτών Περιοδικού & Ηλεκτρονικού Τύπου (ΕΣΠΗΤ). Επίσης για τέταρτη φορά φέτος θα απονεμηθεί από το ΄Ιδρυμα το «Βραβείο Ξένου Τύπου Κώστα Τσατσαρώνη» για ρεπορτάζ που καλύπτει εξελίξεις και γεγονότα στο τρίγωνο «Ελλάδα-Κύπρος-Τουρκία» το οποίο έχει αθλοθετήσει ο Κώστας Τσατσαρώνης με τη διαθήκη του.

Πρέπει να σημειωθεί ότι η επιλογή των προς βράβευση δημοσιογράφων γίνεται μετά από εισήγηση Γνωμοδοτικής Επιτροπής που αποτελείται επίσης από δημοσιογράφους και συγκεκριμένα από τους: Πάνο Σόμπολο Πρόεδρο Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών, Γιάννη Πλαχούρη Πρόεδρο Ενώσεως Συντακτών Περιοδικού-Ηλεκτρονικού Τύπου, Γιώργο Γιουκάκη, γεν. γραμματέα & εκπρόσωπο Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Ενώσεων Συντακτών, Αθαν. Παπανδρόπουλο Επίτιμο Πρόεδρο της Ενώσεως Ευρωπαίων Δημοσιογράφων, Γιάννη Χρυσάφη Εκπρόσωπο της Ενώσεως Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Μακεδονίας-Θράκης, Βασίλη Νικολόπουλο και Αγαμέμνονα Φαράκο. Στην εκδήλωση της απονομής των Βραβείων θα παραστούν εκπρόσωποι της Κυβέρνησης, των πολιτικών κομμάτων, της Εκκλησίας, του πνευματικού, επιχειρηματικού, επιστημονικού και καλλιτεχνικού κόσμου.

Και βεβαίως καλεσμένοι σε αυτή τη γιορτή της Δημοσιογραφίας είναι όλοι οι δημοσιογράφοι. Το κουιντέτο πνευστών των μουσικών συνόλων του Δήμου Αθηναίων θα πλαισιώσει μουσικά την όλη εκδήλωση.
ΣΤΗΝ ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΕΙΝΑΙ ΚΑΛΕΣΜΕΝΟΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ
Με την παράκληση για δημοσίευση, μετάδοση και ανάρτηση στους χώρους εργασίας

Ο Τύπος σήμερα περνά παντού μεγάλη κρίση και η χώρα μας δεν αποτελεί εξαίρεση.

Κρίση στον Τύπο και πολιτική
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΒΑΣΙΛΗΣ ΜΑΡΚΕΖΙΝΗΣ *

Η κρίση είναι πρώτα απ’ όλα οικονομική. Ολο και περισσότερος κόσμος σήμερα μαθαίνει τα νέα από την τηλεόραση και τα μπλογκ και δεν διαβάζει εφημερίδες. Δεύτερον, το εισόδημα από τις διαφημίσεις έχει μειωθεί σημαντικά. Τρίτον, η ποιότητα του περιεχομένου των εφημερίδων έχει πέσει αισθητά, και γιατί το γενικό μορφωτικό επίπεδο έχει κατέβει στην εποχή μας, και γιατί οι άνθρωποι διαβάζουν λιγότερο παρά ποτέ, και γιατί ο Τύπος δεν είναι εν γένει πιστευτός, και γιατί το ταλέντο να πεις κάτι ενδιαφέρον σε λίγες αράδες το έχουν ελάχιστοι.

Συμπέρασμα πρώτο λοιπόν: έλλειψη χρημάτων, μείωση αναγνωστών, πτώση επιπέδου γενικής καλλιέργειας, όλα οδηγούν στην πτώση του επιπέδου των εφημερίδων που, αργά ή γρήγορα, θα σημάνει επίσης και αδυναμία προσελκύσεως δημοσιογραφικού ταλέντου σ’ αυτόν τον κλάδο των μέσων ενημερώσεως.

Συμπέρασμα δεύτερο: παραδοσιακές εφημερίδες κλείνουν, όσες μένουν είναι όλο και περισσότερο χρεωμένες και φυτοζωούν δίνοντας δωρεάν DVD και άλλα άχρηστα δωράκια μαζί με τα κυριακάτικά τους φύλλα. Επιπλέον -και τώρα φθάνουμε στο ψητό- αναγκάζονται, ανεξαρτήτως ιδεολογίας ή «πιστεύω», να καλλιεργούν όσο ποτέ στην ιστορία τους καλές σχέσεις με τo εκάστοτε κυβερνών κόμμα, μια και από αυτό μπορεί απροσδόκητα ή κατόπιν σχεδίου να βρεθεί ο τρόπος να μετριασθούν τα γενικότερα προβλήματα που αναφέραμε.

Από αυτή τη συμφεροντολογική συνουσία που προκαλείται από ετερόκλητες παρορμήσεις, γεννάται το σύγχρονο πολιτικό ρεπορτάζ, που συμφέρει μεν αμφότερους τους συμπράττοντες στην ιδιότυπη αυτή πορνεία, αλλά ταυτοχρόνως υποβιβάζει ακόμη ένα σκαλοπάτι το επίπεδο των γραφομένων, μειώνει την αντικειμενικότητα των ειδήσεων, στερεί από τον λαό την ευκαιρία να μάθει τι ακριβώς συμβαίνει στην οικονομία του και την εξωτερική του πολιτική και μολύνει γενικότερα την υγεία της πολιτικής ζωής του τόπου.

Πώς δουλεύει στην πράξη αυτή η ανταλλαγή «εξυπηρετήσεων»;

O καταφεύγων στη διαρροή υπουργός συνήθως ξεκινά εκμεταλλευόμενος παλιά φιλική ή επαγγελματική (δικηγορική, ιατρική κ.λπ.) σχέση με τον δημοσιογράφο που, φυσικά, επιθυμεί να έχει, πρώτος, νέες και ενδιαφέρουσες πληροφορίες ή παρασκήνια και παραπολιτικά. Πολλές φορές ούτε η μία πλευρά ούτε η άλλη ενδιαφέρονται για την αλήθεια της πληροφορίας, αλλά αρκούνται στην αληθοφάνεια της είδησης.

Αυτό που πρωτίστως ενδιαφέρει είναι η είδηση να παρουσιάζει γενικότερο ενδιαφέρον, να είναι αυτό που οι Αγγλοσάξονες αποκαλούν «newsworthy». Ακολουθεί στην ιεραρχία αυτής της αξιολόγησης της πληροφορίας το κατά πόσο αυτή βοηθά τον γενικότερο σκοπό και το συμφέρον του δημοσιογράφου ή και της γραμμής που ακολουθεί η εφημερίδα του, και έρχεται τέλος το πόσο επιθυμεί την πληροφόρηση (ή παραπληροφόρηση) ο διαρρέων τα νέα υπουργός. Ο δημοσιογράφος, που επιθυμεί κάποιο μελλοντικό αντάλλαγμα από την πηγή του, μπορεί, λοιπόν, να δημοσιεύσει και πληροφορία που, κατά τη γνώμη του, είναι διαστρεβλωμένη, αν κατ’ αυτό τον τρόπο επιτυγχάνει να εξασφαλίσει μελλοντική ωφέλεια από την πολιτική του πηγή.

Ο διαρρέων πολιτικός αντλεί αλλιώς την αμοιβή του απ’ αυτή τη συνεργασία.

Πρώτον, μία τέτοια σχέση συνήθως τον βάζει στο «απυρόβλητο» της εν λόγω εφημερίδας.

Δεύτερον, αν αυτή η συνεργασία είναι συχνή - ακόμη καλύτερα αν συνοδεύεται από κάποιου είδους «ανταμοιβή» για τον δημοσιογράφο (ή το συγκρότημά του) -και ας αφήσουμε τον όρο εσκεμμένα απροσδιόριστο-, τότε η εφημερίδα μπορεί να αρχίσει συστηματικά να προβάλλει τον εν λόγω «βοηθό» του συντάκτη του πολιτικού της ρεπορτάζ.

Τρίτον, αν αυτή η σχέση βοηθά επίσης και το αφεντικό (δηλ. τον πρωθυπουργό), τότε αυτό, αργά ή γρήγορα, θα αρχίσει να αντανακλάται και στην προσοχή που ο πρωθυπουργός αποδίδει στον «υποδεέστερο» συνάδελφό του.

Τα ανωτέρω δείχνουν πόσο καλά δουλεύει το δούναι και λαβείν για τους ενδιαφερόμενους, μια και ο διαρρέων και ο δημοσιεύων ωφελούνται από αυτή τη συνεργασία. Εκ πρώτης όψεως, λοιπόν, έχουμε αυτό που οι Αμερικανοί καλούν win/win situation, δηλαδή όλοι βγαίνουν κερδισμένοι.

Αυτή τουλάχιστον είναι η θεωρία. Στη ζωή, όμως, το αντίθετο συμβαίνει, μια και συνήθως όπου υπάρχει κερδισμένος, κάπου αλλού υπάρχει χαμένος. Σ’ αυτή την περίπτωση οι χαμένοι είναι τρεις. Κατά σειρά ανερχόμενης σημασίας είναι: οι συνάδελφοι του διαρρέοντος υπουργού, η αλήθεια και η πολιτεία γενικότερα. Ας δούμε αυτά τα τρία θύματα με τη σειρά τους.

H πληροφόρηση/ παραπληροφόρηση διά μέσω μυστικών briefings είναι, στην πράξη, προνόμιο μερικών μόνο υπουργών που πηγάζει είτε από τις αρμοδιότητες του υπουργείου, οι οποίες δικαιολογούν τέτοιες επεμβάσεις, είτε από τις προσωπικές σχέσεις που έχουν καλλιεργήσει οι υπουργοί των, αλλά και κυρίως από το ταλέντο -διστάζω να το αποκαλέσω χαρακτήρα, εκτός αν τον χαρακτηρίσω αυστηρά- που έχουν οι ίδιοι οι διαρρέοντες για έναν τέτοιο «υπόγειο» τρόπο δράσης.

Στόχος αυτών των διαρροών μπορεί να μην είναι μόνο γεγονότα, πολιτικοί αντίπαλοι, αλλά, συχνά, πολιτικοί συνάδελφοι που ο διαρρέων πολιτικός μπορεί να θέλει να «βγάλει από τη μέση», μια και στην πολιτική -κυρίως σε εποχές παρακμής ή μεγάλων κοινωνικών μεταβολών- η έννοια της φιλίας εξαφανίζεται μαζί με την έννοια της κομματικής ομόνοιας.

Αυτό το φαινόμενο βεβαίως δεν απαντάται μόνο στην πολιτική, αν και η διάσταση που αποκτά σ’ αυτό το επάγγελμα -από καιρού η πολιτική έχει παύσει να είναι λειτούργημα - είναι μοναδική! Το να διοχετεύσει ο διαρρέων μία έντεχνη πληροφορία που αφορά έναν συνάδελφό του στην κατάλληλη στιγμή, μπορεί να καταστρέψει τον δεύτερο ή, αντιθέτως, να βελτιώσει τη θέση του διαρρέοντος.

Βεβαίως, μπορεί κανείς να απαντήσει ότι αποτελεί και αυτή ακόμη η πράξη αναπόφευκτο τμήμα του αέναου αγώνα επιβιώσεως, αλλά η μορφή που λαμβάνει το «χτύπημα» δεν παύει να έχει κάτι το «ύπουλο» και, θα προσέθετα, ως εκ τούτου, και κάτι το ανήθικο.

Σημειωτέον, αυτού του είδους τα χτυπήματα οι εφημερίδες πολλές φορές τα εμπιστεύονται σε δημοσιογράφους που γράφουν χιουμοριστικού είδους πολιτικές στήλες, μια και η πένα τους είναι συχνά αξιοζήλευτα καλή. Γιατί, το να φονεύεις με την πένα θέλει τέχνη, αλλά το να φονεύσεις με χιούμορ απαιτεί απαράμιλλο ταλέντο.

Δεύτερο θύμα τέτοιου ρεπορτάζ είναι η αλήθεια. Πολλοί μπορούν να με ρωτήσουν ποιος νοιάζεται γι’ αυτή στην εποχή μας.

Και όμως, ως στοχαστής, όχι μόνον πιστεύω στην αναζήτησή της, αλλά τη θεωρώ και αναγκαία βάση, χωρίς την οποία δεν μπορεί να βγάλει κανείς από τα δημοσιεύματα στον Τύπο τα συμπεράσματα που πρέπει να συνάγει επί καθημερινής βάσεως για τη ζωή του, το πολιτικό του μέλλον, την ασφάλεια των καταθέσεών του, τη διατήρηση της εθνικής του κυριαρχίας, τους κίνδυνους για την υγεία του και τόσα άλλα ζητήματα με τα οποία καταπιάνεται ο Τύπος, αλλά που ελέγχουν όλο και περισσότερο οι σημερινές κυβερνήσεις.

Σκέψεις σαν και αυτές μας οδηγούν στο ερώτημα πόσο σωστά μπορεί να λειτουργήσει μία πολιτεία, όταν το ψέμα και η επιτήδεια παραπληροφόρηση δηλητηριάζουν καθημερινά την ειδησεογραφία.

Η διαστρέβλωση της αλήθειας στη σημερινή εποχή συμβαίνει επίσης με την ενθάρρυνση της σιωπής, ώστε να αποκομίζεται η εθνική σκέψη σε θέματα που αφορούν τα εθνικά μας συμφέροντα. Στο ζήτημα αυτό, η ευθύνη των πολιτικών (σχεδόν) ισούται με του Τύπου, ιδίως μια και, κατά κοινή ομολογία, ευρισκόμεθα σ’ ένα από τα πιο κρίσιμα σταυροδρόμια της νεώτερης Ιστορίας μας, όπου οι πολίται έχουν αναφαίρετο δικαίωμα να ξέρουν τι αποφασίζεται για το μέλλον τους στους σκοτεινούς διαδρόμους της εξουσίας.

Ο ανωτέρω τρόπος κατανοήσεως των εννοιών της αλήθειας και της ανάγκης πλήρους και τίμιου διαλόγου δείχνει πως ο σύγχρονος τρόπος διαμορφώσεως του πολιτικού ρεπορτάζ προσφέρει κάκιστη υπηρεσία στην ομαλή λειτουργία της Δημοκρατίας.

Πώς, λοιπόν, να αποφύγει κανείς μια τέτοια απαισιόδοξη ματιά στον τρόπο που δουλεύει το δημοκρατικό μας πολίτευμα σε μια τόσο δύσκολη στιγμή; Ισως με το να πούμε, μαζί με τον πρωθυπουργό, ότι πιάσαμε πάτο και τέρμα τα κακά νέα.

Ο Κωστής Παλαμάς διετύπωσε την ιδέα πιο ποιητικά στον Δωδεκάλογο του Γύφτου, όπου έγραψε:
«και μη έχοντας πιο κάτω άλλο σκαλί/
να κατρακυλήσεις πιο βαθιά/
στου Κακού τη σκάλα -/
για τ’ ανέβασμα ξανά που σε καλεί/
θα αισθανθείς να σου φυτρώσουν, ώ χαρά!/
τα φτερά,/
τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!»/

Αχ, και να μπορούσα να μοιρασθώ με τους αναγνώστες μου τέτοια αισιοδοξία - αλλά δεν μπορώ, μια και μου θύμισε ένας φίλος πρόσφατα τα λόγια του μακαρίτη ποιητή Χρίστου Κατσιγιάννη που, επεκτείνοντας τον Παλαμά, έγραψε:

«Ελληνες είμαστε διάολε,/
θα βρούμε τρόπο/
να φτιάξομε και άλλα σκαλιά,/
πιο κάτω απ’ του Κακού τη σκάλα!»/

* Ο κ. Βασίλης Μαρκεζίνης κατέχει τον τίτλο του «σερ», είναι νομικός σύμβουλος της βασίλισσας της Αγγλίας και μέλος σε επτά Ακαδημίες του εξωτερικού.

**εφημ. «E» 15/5/2010