Δημήτρης Τρίμης, πρόεδρος ΕΣΗΕΑ: Η δημοσιογραφία να απαντήσει στις ανάγκες της κοινωνίας

Νταρζάνου Α.

Ημερομηνία δημοσίευσης: 25/09/2011

Χρειάστηκαν σχεδόν τέσερις μήνες για να αποφασίσει το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ να συγκροτηθεί σε σώμα. Εξέλεξε πρόεδρο τον Δημήτρη Τρίμη -εκ των συντακτών της στήλης "Ιός" στην "Ελευθεροτυπία"- στη χειρότερη συγκυρία μετά τη χούντα. Από την "ηλεκτρική καρέκλα" του προέδρου ο Δ. Τρίμης μιλώντας στην "Αυγή" της Κυριακής επιμένει μεν στις παραδοσιακές συνδικαλιστικές πρακτικές και αιτήματα, αναγνωρίζει ωστόσο ότι στη συγκυρία της κρίσης υπάρχει θέμα συνεννόησης, ενότητας και ευρηματικότητας. Παράλληλα, τονίζει ότι η δημοσιογραφία πρέπει να ανταποκριθεί στις ανάγκες της κοινωνίας, η οποία υποτιμάται συχνά από την πολιτική εξουσία και ορισμένες επιχειρήσεις ενημέρωσης.

* Αναλαμβάνετε πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ ίσως στις δυσμενέστερες συνθήκες για τον δημοσιογραφικό κλάδο μετά το απριλιανό πραξικόπημα. Πώς μπορεί να αντεπεξέλθει κανείς;

Η εκλογή μου ήταν το αποτέλεσμα της κάλπης των τελευταίων εκλογών, στις οποίες οι συνάδελφοι, κρίνοντας την ιστορία, τη δράση και τη συνέπεια του καθενός μας, εμπιστεύτηκαν την πρόταση της παράταξής μας, της «Συσπείρωσης Δημοσιογράφων», για αλληλεγγύη και αξιοπρέπεια των δημοσιογράφων και όλων των εργαζομένων στην ενημέρωση, όλων των λαϊκών στρωμάτων που βιώνουν τις συνέπειες της χρεωκοπίας του παλιού πολιτικού συστήματος, δυστυχώς όμως και της παραγωγικής δομής της χώρας.

Θα ήταν λιποταξία να πει κανένας ότι δεν μπορεί να δοκιμάσει την ανασυγκρότηση του Σωματείου, να σταθεί δίπλα σ’ αυτούς που πλήττει η πολλαπλή κρίση του οικονομικοπολιτικού μοντέλου, αλλά και του πληθωρικού και συχνά ασύδοτου μοντέλου των ΜΜΕ που επικράτησε τα τελευταία χρόνια. Ιδίως όταν εγκαίρως ο δικός μας πολιτικός και συνδικαλιστικός χώρος, όπως και πολλοί συνάδελφοι που ζουν καθημερινά στις επιχειρήσεις ενημέρωσης, είχαν πολλές φορές επιχειρήσει να αναπροσανατολίσουν την ουσιαστική -για την ίδια τη δημοκρατία- λειτουργία των Μέσων. Συνεπώς, μέσα στη γενική απαισιοδοξία των καιρών μπορούμε να δούμε την ελπίδα, αρκεί η δική μας συνδικαλιστική πράξη να εναρμονίζεται με την ανάγκη της κοινωνίας για έντιμη, δημοκρατική και αξιόπιστη παρουσία του Τύπου, μακριά από διαπλοκή, εκμαυλισμό συνειδήσεων, αθέμιτων πρακτικών, κιτρινισμού, σεξισμού, ρατσισμού, δυσφήμησης κοινωνικών ομάδων κ.ο.κ.

* Ποιες πρέπει να είναι, κατά τη γνώμη σας, οι προτεραιότητες του νέου προεδρείου της ΕΣΗΕΑ;

Πιστεύω ότι η διασωματειακή συνεργασία, η αλληλεγγύη με όλα τα ζωντανά και δημιουργικά τμήματα των εργαζομένων και του πνευματικού κόσμου, είναι η κεντρική προτεραιότητα για να υπηρετηθεί ο βασικός στόχος των δημοσιογράφων σ’ αυτή τη συγκυρία: Δηλαδή, «λιτότητα» για τους μετόχους και για τα στελέχη των επιχειρήσεων του Τύπου, αξιοπρέπεια, δουλειά, Συλλογικές Συμβάσεις, κοινωνική ασφάλιση και ελευθερία έκφρασης για όλους τους εργαζόμενους. Συνεπώς η δεύτερη προτεραιότητα προκύπτει από την πρώτη και είναι αυτό που λέγαμε προηγουμένως, η αξιοπιστία και η σοβαρότητα της ενημέρωσης. Μόνο αυτές οι αρχές μπορούν να εξασφαλίσουν την επιβίωση του Τύπου και όχι λ.χ. η εξάρτησή τους από τραπεζικά κονσόρτσιουμ ή τους εμίρηδες του πετρελαίου. Θυμίζω τα συνθήματα της Διεθνούς Ομοσπονδίας των Δημοσιογράφων ήδη από τη δεκαετία του '90, ότι σε συνθήκες πολέμου, φτώχειας ή αυταρχισμού δεν μπορεί να λειτουργήσει η αληθινή δημοσιογραφία και ότι η συγκέντρωση των μέσων και η δήθεν ταχύτητα μετάδοσης της είδησης υπονομεύει την αξιοπιστία τους.

* Πώς μπορεί να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο των απολύσεων σε συνθήκες ύφεσης, όταν κινδυνεύουν οι ίδιες οι επιχειρήσεις ΜΜΕ με λουκέτα;

Ασφαλώς είναι δύσκολο. Ήδη και με το πρόγραμμα των απολύσεων στο δημόσιο τομέα, ΕΡΤ και ΑΠΕ, και στα δημοτικά ραδιοτηλεοπτικά μέσα, η ανεργία συνολικά στον κλάδο της ενημέρωσης φτάνει το 30%. Τα Μνημόνια του ΔΝΤ, αλλά και των εργοδοτών των ΜΜΕ, υπόσχονται μια «ανάπτυξη» στο μέλλον, αφού προηγηθεί το μακελειό των ανθρώπων σήμερα, χωρίς βεβαίως οι οικονομικές και κοινωνικές ελίτ να χάσουν τίποτα από τα προνόμια και τους θησαυρούς τους. Είναι υποχρέωσή μας να προστατεύσουμε την εργασία και να αναγκάσουμε την κυβέρνηση, τις τράπεζες και τους μετόχους των επιχειρήσεων να επιστρέψουν στην παραγωγή και στην κοινωνία τον πλούτο που απέσπασαν και βρίσκεται σήμερα στην Ελβετία. Πέραν αυτών όμως, καθήκον της ΕΣΗΕΑ είναι να καθήσει στο ίδιο τραπέζι με την κυβέρνηση και τις εργοδοτικές Ενώσεις και να βρει τις πιο δίκαιες λύσεις που θα ανακουφίζουν τους συναδέλφους. Όσο κι αν αυτό ακούγεται ως επιλογή «μοιράσματος της φτώχειας μας» εν αντιθέσει με κάποια αόριστη επαναστατική επαγγελία, οφείλουμε να διερευνήσουμε τις προθέσεις των άλλων πλευρών, πριν οδηγηθούμε σε αναμετρήσεις, τις οποίες σε αυτές τις συνθήκες κανένας δεν εύχεται.

* Υπάρχουν κάποιες πιο συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για τους ανέργους;

Η ΕΣΗΕΑ έχει τη δυνατότητα και νομίζω ότι πλέον έχει και τη βούληση να δημιουργήσει ένα σοβαρό κέντρο μελέτης της αγοράς εργασίας, της καταγραφής της ανεργίας και συνεπώς να χαράξει άμεσες και μακροπρόθεσμες πολιτικές: Από το να δώσει επιπλέον οικονομική στήριξη στους ανέργους - μέλη της, να οργανώσει δίκτυα αλληλεγγύης, να διεκδικήσει από την κυβέρνηση και τους αφαλιστικούς οργανισμούς αξιοπρεπή επιδόματα και διατήρηση της ασφάλισης για τους μακροχρόνια ανέργους, να χρηματοδοτήσει έντυπα ψηφιακά ή ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης της Ένωσης στα οποία θα εργάζονται άνεργοι, να απαιτήσει την ένταξη των ανέργων σε κρατικά προγράμματα επιμόρφωσης και επανένταξης στην αγορά εργασίας κ.ο.κ. Είναι στο χέρι μας και πιστεύω στις ειλικρινείς προθέσεις του νέου Δ.Σ.

* Οι απεργιακές κινητοποιήσεις της ΕΣΗΕΑ το τελευταίο διάστημα δεν είχαν πάντα επιτυχία ή αμφισβητήθηκαν σε επιμέρους χώρους δουλειάς, από τις γενικές συνελεύσεις των δημοσιογράφων. Τι εναλλακτικές υπάρχουν;

Ίσως δεν είναι γνωστό, αλλά το απεργιακό δικαίωμα έχει αμφισβητηθεί από την εργοδοτική πλευρά και τα δικαστήρια, για τυπικούς λόγους τις περισσότερες φορές, εδώ και αρκετά χρόνια. Και έχετε δίκιο όταν αναφέρεστε και στην εσωτερική αμφισβήτηση από τους ίδιους τους εργαζόμενους. Νομίζω ότι με σαφείς στόχους, με δημοκρατία, ειλικρίνεια και μέθοδο και πάνω απ' όλα σε συνεργασία με τις αδελφές Ενώσεις μπορούμε να αλλάξουμε το κλίμα που περιγράψατε. Είναι θέση αρχής για εμάς και παραμένει ότι η απεργία είναι το έσχατο μέσο πίεσης των συνδικάτων. Αλλά μην εκληφθεί ως «ρεαλιστική» επιλογή, η πλήρης αδράνεια, η παθητική αποδοχή και εν τέλει η υποταγή στους εκβιασμούς και στον εκφοβισμό που επιχειρούν οι ιδιοκτήτες με το επιχείρημα ότι «θα κλείσει το μαγαζί» ή, ακόμα χειρότερα, «θα φύγει όποιος κουνιέται». Ζήσαμε πολλά τέτοια φαινόμενα τον τελευταίο καιρό και προσωπικά δεν μπορώ να τα δω να επαναλαμβάνονται. Πολλοί συνάδελφοί μας απομονώθηκαν και απολύθηκαν επειδή δεν έσκυψαν το κεφάλι.

* Θα μπορούσαν στις σημερινές συνθήκες να υπογραφούν Συλλογικές Συμβάσεις -αλλά Κλαδικές, όχι Επιχειρησιακές- με χαμηλότερες αποδοχές; Θα ήταν αυτό μια διέξοδος για τις επιχειρήσεις Τύπου -και τους εργαζομένους τους- που πλήττονται βάναυσα, αλλά και για τη διάσωση των συλλογικών διαπραγματεύσεων;

Προσπάθησα πριν να εξηγήσω ότι από τη «φτωχοποίηση» και την ανασφάλεια, τους εκφοβισμούς και τον αυταρχισμό κατά των εργαζομένων στα ΜΜΕ, χαμένοι θα είναι πολλοί. Ανάμεσά τους και εκείνοι οι εργοδότες που δεν μας υπολογίζουν και που περιφρονούν την αντίληψη της κοινωνίας στην οποία απευθύνονται, πουλώντας τα όποια προϊόντα τους. Όπως όλοι οι εργαζόμενοι, έτσι και οι δημοσιογράφοι έχουν ήδη χάσει μεγάλο μέρος από το εισόδημά τους με διάφορους τρόπους. Είτε με τις αποφάσεις της κυβέρνησης είτε με μονομερείς και συχνά εκβιαστικές ενέργειες των εργοδοτών τους. Η κλαδική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας, η οποία εγγυάται τα ελάχιστα για την αξιοπρεπή επιβίωση και εργασία των ανθρώπων του Τύπου, είναι νομίζω ο μοναδικός δρόμος για την ΕΣΗΕΑ και όλα τα σωματεία του Τύπου και των ΜΜΕ. Αυτή τη Σύμβαση έχουν καταργήσει οι εργοδοτικές οργανώσεις, με την ανοχή, αν όχι την προτροπή, της κυβέρνησης, αυτή διεκδικούμε, μπορείτε να τη δείτε στο σάιτ της ΕΣΗΕΑ, δεν είναι κατά κανένα τρόπο προνομιακή. Δεν θα αγωνιστούμε βεβαίως για τα golden boys, για τις προκλητικές πολυθεσίες και για τα «παπαγαλάκια» οικονομικών συμφερόντων που δυστυχώς υπάρχουν στον χώρο μας. Οι θέσεις εργασίας με συμβατικά, συντακτικά και ασφαλιστικά δικαιώματα είναι για μας πολύτιμες.

Λουκέτο για την ΕΤ1. «Ό,τι θέλει να κλείσει η Κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι θα το συντηρούν ανοικτό».

Τέλος εποχής για την ΕΡΤ

Λουκέτο για την ΕΤ1 και με τον πιο επίσημο τρόπο. Πριν από λίγη ώρα το σχέδιο… «Νέα δομή της Δημόσιας Τηλεόρασης» έλαβε την έγκριση του υπουργικού συμβουλίου και του Γ. Παπανδρέου, που οδηγεί σε εργασιακή εφεδρεία το 10% του προσωπικού της ΕΡΤ, ενώ από αξιολόγηση θα περάσουν όλοι οι εργαζόμενοι της δημόσια ραδιοτηλεόρασης.

Ειδικότερα, το υπουργικό αποφάσισε ότι η ΕΤ1 θα κλείσει, θα μειωθεί ο αριθμός των συμβασιούχων ορισμένου χρόνου της ΕΡΤ στο 50%, το Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών Μέσων και το Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο κλείνουν ως αυτόνομοι φορείς και ενσωματώνονται στην ΕΡΤ και το προσωπικό τους θα απορροφηθεί  στην δημόσια ραδιοτηλεόραση, ώστε να μπει στην εργασιακή εφεδρεία και αξιολόγηση των εργαζομένων της ΕΡΤ.

Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά, η συχνότητα της ΕΤ1 παραμένει στο Δημόσιο και υπάρχει η πιθανότητα μέσω της ΕΤ1 να εκπέμπει και αναλογικά το ψηφιακό κανάλι Prisma+, που ενδέχεται να μεταδίδει και εκπομπές από τους ιδιωτικούς τηλεοπτικούς σταθμούς.

«Ό,τι θέλει να κλείσει η Κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι θα το συντηρούν ανοικτό».

γράφει ο Τυπικός

Πρωτότυπη η αντίδραση των ανθρώπων στο ραδιομέγαρο στο σχέδιο συρρίκνωσης της ΕΡΤ. Αποφάσισαν στάση εργασίας από την οποία εξαιρείται η ΕΤ1 και ο ραδιοφωνικός σταθμός Θεσσαλονίκης 95,8. Ακριβώς δηλαδή τα δυο δημόσια ΜΜΕ που αποφάσισε να τους βάλει λουκέτο η κυβέρνηση.

Για σήμερα Δευτέρα έχει αποφασιστεί τρίωρη στάση εργασίας από τις 6 το απόγευμα μέχρι τις 11 το βράδυ από την ΠΟΣΠΕΡΤ και την ΠΟΕΣΥ στην ΕΡΤ. Ωστόσο η απόφαση αυτή δεν ισχύει για την ΕΤ1 και τον 9,58 της Θεσσαλονίκης καθλώς ομόφωνα οι εργαζόμενοι αποφάσισαν στην Γενική Συνέλευση της Παρασκευής ότι «ό,τι θέλει να κλείσει η Κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι θα το συντηρούν ανοικτό».

Ειδικότερα, η ανακοίνωση της ΠΟΣΠΕΡΤ και της ΠΟΕΣΥ αναφέρει:

«Η Γενική Συνέλευση συγκλήθηκε από την ΠΟΣΠΕΡΤ  και τα Σωματεία μέλη της σε συνεργασία με την ΠΟΕΣΥ. Η Γενική Συνέλευση αποφάσισε να προχωρήσει σε κινητοποιήσεις  προκειμένου να αντιμετωπίσει την απειλούμενη συρρίκνωση της ΕΡΤ και την απόλυση, δια τις μεθόδου της εφεδρείας, των εργαζομένων. Η ΠΟΣΠΕΡΤ θα προχωρήσει σε μια σειρά κινητοποιήσεων, αρχίζοντας με στάση εργασίας τη Δευτέρα 19-09-2011 και κατά τις ώρες 18.00 έως 23.00. Η ένταση του αγώνα των εργαζομένων  θα κλιμακώνεται και θα καθορίζεται μέσα από τις  αποφάσεις της ΠΟΣΠΕΡΤ και των αρμόδιων οργάνων. Οι Γενικές Συνελεύσεις είναι διαρκείς. Αποφασίστηκε, την ώρα της απεργίας να βγαίνουν μόνο απεργιακά δελτία ειδήσεων. Ομόφωνα αποφασίστηκε ότι “ό,τι θέλει να κλείσει η Κυβέρνηση, οι εργαζόμενοι θα το συντηρούν ανοικτό”. Έτσι ενώ θα υπάρχουν οι απεργιακές κινητοποιήσεις αυτές δεν θα ισχύουν για την ΕΤ1, και τον 95,8 Ραδιοφωνικό Σταθμό στη Θεσσαλονίκη, που η Κυβέρνηση μεθοδεύει να καταργήσει, μέχρι να αποφασιστεί από τα Συνδικαλιστικά Όργανα και την ΠΟΣΠΕΡΤ κάτι διαφορετικό».

http://www.topontiki.gr/article/22220

*από το: 

Το «λουκέτο» στον Ελεύθερο οι απολύσεις που πέφτουν σαν το χαλάζι

...και η ΕΣΗΕΑ που βγάζει ανακοινώσεις !!

Παρασκευή, 05 Αυγούστου 2011 11:21 newstrap.gr

Του Σωτήρη Σ. Στανωτά

Αιφνιδιαστικά η εκδότρια της εφημερίδας Ελεύθερος, Κατερίνα Μάστορα-Μπουλινάκη αποφάσισε να κλείσει την εφημερίδα. Και η Ένωση Συντακτών ..εξέδωσε ανακοίνωση την οποία παραθέτουμε αυτούσια. Από εκείνη τη στιγμή... έντρομη η κυρία Μάστορα εκλιπαρεί τους συνδικαλιστές της οδού Ακαδημίας να μην της κάνουν κακό.....

Και όπως μαθαίνω, οι βράχοι της συνδικαλιστικής πάλης των δημοσιογράφων εν μέσω του ατέρμονος διαλόγου για το ποιος θα γίνει Πρόεδρος σχεδιάζουν τον....ανασκολοπισμό της εκδότριας. Η οποία –είπαμε-παραμένει έντρομη στο σπίτι της...

Διαβάστε, όμως, την ανακοίνωση:

«Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ, κατά τη σημερινή συνεδρίασή του, εξέτασε την αιφνιδιαστική απόφαση αναστολής της έκδοσης της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ».

Το Δ.Σ. καταδικάζει απερίφραστα την απαράδεκτη και προκλητική απόφαση της εκδότριας Κατερίνας Μάστορα-Μπουλινάκη, καθώς οδηγεί στην ανεργία και την απόγνωση τους συναδέλφους της εφημερίδας, η πλειοψηφία των οποίων για πολλά χρόνια εργάζονται με αυταπάρνηση προκειμένου να εξασφαλίζεται η απρόσκοπτη έκδοση του φύλλου της εφημερίδας.

Το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ καλεί την εκδότρια της εφημερίδας «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ» να άρει την όποια απόφασή της περί αναστολής αναλογιζόμενη τις συνέπειες που θα έχει μια τέτοια ενέργεια.

Σε κάθε περίπτωση, το Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ θα διασφαλίσει με κάθε τρόπο τα συμφέροντα των συναδέλφων.»

Την ίδια ώρα, έγινε γνωστό πώς η Ελευθεροτυπία έχει καθυστερήσει την μισθοδοσία του Ιουλίου και αντιμετωπίζει πρόβλημα που θα την οδηγήσει είτε στην αναστολή της έκδοσης είτε στην μείωση κατά 50% των λειτουργικών εξόδων, δηλαδή...απολύσεις...

Εδώ και χρόνια το τοπίο στα ΜΜΕ αλλάζει δραματικά και οι επαγγελματίες συνδικαλιστές βολεμένοι και εξασφαλισμένοι οι ίδιοι, ασχολούνται με την...υψηλή πολιτική -διάβαζε: καρεκλοκενταυρισμό.

Μια ματιά στα γεγονότα μόνο των τελευταίων ημερών, αρκεί για να πεισθεί και ο πιο αισιόδοξος πώς τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά...

-Σήμερα ξεκινούν στάσεις εργασία στο ALTER όπου επίσης παραμένουν ανεξόφλητοι οι εργαζίμενοι.

Και βέβαια οι συνδικαλιστές μας αντέδρασαν πάλι με ανακοινώσεις. Θαυμάστε θάρρος:

Τα Διοικητικά Συμβούλια της ΕΣΗΕΑ (Ενωση Συντακτών Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών), της ΕΠΗΕΑ (Ενωση Προσωπικού Ημερησίων Εφημερίδων Αθηνών) και της ΕΤΙΤΑ (Ενωση Τεχνικών Ιδιωτικης Τηλεόρασης Αττικής) αλλά και οι ίδιοι οι εργαζόμενοι-μέλη, κατ' επανάληψη έχουν διαμαρτυρηθεί για την παράνομη, αντισυμβατική και παρατεταμένη ασυνέπεια του τηλεοπτικού σταθμού ALTER CHANNEL. Παρά τις επανειλημμένες οχλήσεις και διαμαρτυρίες των μελών αλλά και των Ενώσεων , εξακολουθεί ο Τηλεοπτικός Σταθμός ALTER να αρνείται την πλήρη εξόφληση των αποδοχών των εργαζομένων από τον Ιανουάριο του 2011 έως και σήμερα. Οι Ενώσεις οφείλουν να προασπίσουν τα γενικότερα επαγγελματικά συμφέροντα των μελών τους, οι θέσεις εργασίας των οποίων απειλούνται από την παρατεταμένη αφερεγγυότητα και τη μη τήρηση των συλλογικών συμβάσεων εργασίας από την πλευρά του ALTER CHANNEL. Τα Διοικητικά Συμβούλια της ΕΣΗΕΑ, της ΕΠΗΕΑ και της ΕΤΙΤΑ, εξαιτίας της παράνομης, αντεργατικής και κατάφωρα καταχρηστικής συμπεριφοράς του Τηλεοπτικού Σταθμού, κηρύσσουν 4ωρη στάση..εργασίας των δημοσιογράφων, των διοικητικών υπαλλήλων και των τεχνικών, που εργάζονται στο ALTER CHANNEL, για την Παρασκευή 5 Αυγούστου, το Σάββατο 6 Αυγούστου και την Κυριακή 7 Αυγούστου 2011 από 6 το απόγευμα έως τις 10 το βράδυ.

(αντλαμβάνεστε πώς μετά την Μάστορα και ο Γιώργος Κουρής δεν μπορεί να κοιμηθεί!!!)

Μην βιάζεστε, έχει κι άλλα επεισόδια η κωμωδία:

-Τρεις δημοσιογράφοι απολύθηκαν από το ραδιόφωνο του Σκάι. Πρόκειται για την Αφροδίτη Παπακαλού (ρεπορτάζ υπουργείου Παιδείας), τη Μαρία Σπυριδωνάκου (ρεπορτάζ Τοπικής Αυτοδιοίκησης) και τον Κώστα Δαλαβούρα (ελεύθερο ρεπορτάζ και internet). Oι δυο από τους απολυμένους δεν είχαν δεχτεί τον εκβιασμό της επιχείρησης τον περασμένο Γενάρη και δεν είχαν υπογράψει τα ιδιωτικά συμφωνητικά που καταπατούσαν τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας. Θυμίζουμε ότι ο Αλαφούζος πριν από δύο εβδομάδες στην "Καθημερινή" είχε «διακόψει την συνεργασία» του με τη Μαρία Δεληθανάση και την Έλενα Καρανάτση.

-Τέσσερις φωτορεπόρτερ απολύθηκαν στην Ελευθεροτυπία, την ώρα που διοίκηση και διεύθυνση υπόσχονταν ότι δεν υπάρχει σχέδιο «προγραφών» και ζητούσαν από τους εργαζόμενους να κάνουν υπομονή για να πληρωθούν... Από την Κυριακάτικη απολύθηκαν οι φωτογράφοι Λάμπης Παπαδόπουλος, Πάνος Πετρόπουλος, Χρήστος Λιάτσης και Πάτροκλος Στελάκης με τη «δικαιολογία» ότι ήταν «μπλοκάκηδες».

Και βέβαια δεν θα μπορούσε να λείπει ο μέγας Κωστόπουλος ο άνθρωπος που δημιούργησε την σχολή εκτελεστών της δημοσιογραφίας...

Θαυμάστε:

Με απολύσεις πέντε παραγωγών έκλεισε ο Ιούλιος στο Nitro Radio 102.5. Η διοίκηση του ραδιοσταθμού «βρέθηκε στη δυσάρεστη θέση να διακόψει τη συνεργασία της» με τους Φώτη Σεργουλόπουλο (το επέλεξε λέει ο ίδιος), Θέμη Λάζαρη, Παντελή Στασινό, Κοσμά Δεβελέγκα και Κατερίνα Χαραλαμπίδου.

Θα ρωτήσετε: Και τι μπορεί να κάνει η ΕΣΗΕΑ;

Πραγματικά δεν ξέρω. Τα τελευταία χρόνια η Ένωση των Επαγγελματιών Δημοσιογράφων έβλεπε τις εξελίξεις να τρέχουν και –είπαμε-οι μόνιμοι συνδικαλισταράδες μας ησχολούντο με άλλα...

Και με την στάση τους, μαζί με τους εξωνημένους συνεργάτες του συστήματος βοήθησαν να χάσουμε όλοι την έξωθεν καλή μαρτυρία που θα μας έδινε, στα σημερινά δύσκολα, έστω την συμπαράσταση της Κοινωνίας..

Όσο για τους περισσότερους από τους νεοεκλεγέντες καλύτερα να μην μιλήσουμε....Μιλάμε για θλίψη. Μεγάλη θλίψη...

Ένα είναι βέβαιο: Κάτι πρέπει να γίνει...Αν είναι να μας τελειώσουν ας δώσουμε τουλάχιστον μια μάχη...ΟΧΙ οι συνδικαλιστές. Αυτοί είναι εκεί ακριβώς για να μην δοθούν μάχες. Οι υπόλοιποι .Και σε όσους έχουν την τύχη να έχουν ακόμη δουλειά έχω να πω πώς δεν είμαστε μακριά από την εποχή που θα δουλεύουν το πολύ 300 επαγγελματίες δημοσιογράφοι και αυτοί σε συνθήκες ορυχείων της Σιβηρίας. Μακάρι να διαψευστώ ,αλλά δεν το βλέπω...

Οπότε ...ανάψτε τα φώτα να οργανωθούμε...

http://www.newstrap.gr/m-mme/134-imerisios-periodikos-typos/8835-to-loyketo-ston--eleythero-oi-apolyseis--poy-peftoyn-san-to-xalazi-kai-i--esiea-poy-bgazei-anakoinoseis-.html

Οι εφημερίδες υπηρετούν την ενημέρωση

του Ερίκου Μπαρτζινόπουλου*

Επανειλημμένα έχω υποστηρίξει πως, άσχετα με την εντύπωση που δυστυχώς έχει επικρατήσει τα τελευταία χρόνια, η ενημέρωση είναι μια διαδικασία η οποία υπηρετείται αποκλειστικά και μόνο από τις εφημερίδες και πως τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης δεν είναι αντικειμενικά σε θέση, αλλά και δεν ενδιαφέρονται να ανταποκριθούν σ' αυτόν τον ρόλο. Και αδιαμφισβήτητη απόδειξη αποτελεί ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίστηκαν οι αποφάσεις της πρόσφατης διάσκεψης κορυφής των Βρυξελλών για το ελληνικό χρέος.

Δεν νομίζω να υπάρχει πολίτης, ο οποίος θεωρεί πως η ενημέρωση δεν αποτελεί μόνο δικαίωμα αλλά και υποχρέωσή του, που να πιστεύει ότι η κάλυψη του συγκεκριμένου θέματος από την τηλεόραση και το ραδιόφωνο του επέτρεψε να γνωρίζει με ακρίβεια και σε βάθος ποια είναι τα θετικά και τα αρνητικά μιας σειράς αποφάσεων οι οποίες θα επηρεάσουν για χρόνια τη ζωή του. Οπως πάγια συμβαίνει, τα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων αρκέστηκαν στην απλή παράθεση των αποφάσεων και σε ένα ή δύο ατεκμηρίωτα, επιδοκιμαστικά ή αφοριστικά, σχόλια συνεργατών τους. Ουσιαστικά η τηλεοπτική ενημέρωση αφέθηκε στο έλεος της κομματικής προπαγάνδας, κυβερνητικής ή αντιπολιτευτικής.
Πρώτο απαράδεκτο ενημερωτικά φαινόμενο η δημοσιογραφική κάλυψη του γεγονότος από τους λεγόμενους "πολιτικούς ρεπόρτερ" των καναλιών, που ουσιαστικά λειτουργούν ως απλοί μεταφορείς της προπαγάνδας του πολιτικού χώρου τον οποίο καλύπτουν. Και δεύτερο απαράδεκτο φαινόμενο οι καθιερωμένες αντιπαραθέσεις κομματικών εκπροσώπων, για τους οποίους ο μέσος τηλεθεατής γνωρίζει τι θα πει ο καθένας τους πριν ακόμη ανοίξει το στόμα του, και καταλήγουν με τη γελοία πλέον πρακτική να μιλάνε όλοι ταυτόχρονα και να μην καταλαβαίνεις τι λένε.

Εκείνο που σε τέτοιες περιπτώσεις χρειαζόταν ήταν ο ήρεμος και σοβαρός διάλογος εκπροσώπων του τραπεζικού και του ακαδημαϊκού χώρου, οι οποίοι αν μη τι άλλο διατυπώνουν, στην πλειονότητά τους, απόψεις οι οποίες δεν υπηρετούν πολιτικές σκοπιμότητες και κομματικές υστεροβουλίες. Μια σχετική προσπάθεια έγινε από την κρατική τηλεόραση, αλλά δεν είχε συνέχεια. Η ιδιωτική δεν μπήκε καν στον κόπο μιας τέτοιας προσέγγισης της επικαιρότητας. Κι όσο για τα περίφημα blogs, αυτά παρέμειναν για μία ακόμη φορά βυθισμένα στις ψευδαισθήσεις τους ότι η επιλεκτική αναδημοσίευση αποσπασμάτων από ρεπορτάζ εφημερίδων και οι αφοριστικοί σχολιασμοί προσώπων και γεγονότων είναι δημοσιογραφία.

* εφημ. ΕΘΝΟΣ 

Ο πρώτος Αποκριάτικος χορός της Ένωσης Συντακτών (1906)

του Δημητρίου Λαμπίκη*

Ο πρώτος Αποκριάτικος χορός της Ένωσης Συντακτών (1906)

Με ποια αφορμή ιδρύθηκε η ΕΣΗΕΑ

Τα πρώτα χρήματα της ΕΣΗΕΑ

…Έτσι άρχισαν αι… τελευταίαι ενέργιαι για την επιτυχίαν του πρώτου χορού του Συνδέσμου των Συντακτών τις Απόκρηες του 1906. Μετά την θλιβεράν διάλυσιν της «Μουσικής Εταιρείας» και διετή αποκρηάτικην… αχορεψίαν, εφιλοδόξησε να αναλάβη τον άθλον του μεγάλου αποκρηάτικου χορού ο αρτισύστατος Σύνδεσμος των Συντακτών, της πρώτης ιδέας ριφθείσης από τον διοικούντα σύμβουλον του Συνδέσμου κ. Δήμον Βρατσάνον, διευθυντήν από τότε το περιοδικού «Εικονογραφημένη». Είχε γίνει μάλιστα και η τολμηρά σκέψις να αναλάβη ο Σύνδεσμος εφεξής όλον το έργον της οργανώσεως των αποκρηάτικων εορτών – δηλαδή βελτιωμένον το όλον έργο της Μουσικής Εταιρείας. Δεν βαστούσαν μάλιστα ούτε για τον μεγάλον χορόν της τελευταίας Κυριακής μόνον… δι’ όπερ και αι σύντονοι ενέργειαι εδώ και εκεί, προς πάσαν κατεύθυνσιν, για την επιτυχίαν του. Ήτο το πρώτον σπουδαίον έργον που ανελάμβαναν οι Αθηναίοι δημοσιογράφοι ομαδικώς μετά το έργον μιας κηδείας η οποία υπήρξε και η αφορμή της συνενώσεώς των. Ολίγον καιρόν πρίν λοιπόν είχε αποθάνει από φυματίωσιν πενέστατος εις το ξενοδοχείον το «Στέμμα» ο δημοσιογράφος Ν. Ρίσβης. Ο ξενοδόχος μετέφερε τον νεκρόν μέσα στην εκκλησία του Μοναστηρακίου, και ειδοποίησε σε δυό-τρεις εφημερίδες να φροντίσουν για την κηδεία του.Οι λάβοντες το μάλλον ενεργόν μέρος δια την φροντίδα της κηδείας ήσαν οι δημοσιογράφοι: Ζ. Παπαντωνίου, Ν. Παπαϊωάννου και Θ. Καλογερίκος – κατά μακάβριον σύμπτωσιν φέροντες και οι τρεις ονόματα… παπαδοκαλογηρικά! Το τραγικόν τέλος και η τραγικωτέρα εγκατάλειψις του Ρίσβη, έδωσεν αφορμή εις τους δημοσιογράφους όπως συσκεφθούν σοβαρώς δια την προστασίαν του επαγγέλματός των διά της δημιουργίας ενός Συνδέσμου. Μετ’ ολίγον καιρόν η σκέψις έγινεν απόφασις και έτσι εδημιουργήθη ο πρώτος Σύνδεσμος Συντακτών. Αν δεν κάμνω λάθος πρώτος πρόεδρος εξελέγη ο Ι. Κονδυλάκης (Διαβάτης). Κατόπιν… Αλλ’ ήδη ευρισκόμεθα εις τας πυρετώδεις ενεργείας δια την επιτυχίαν του μεγάλου χορού.Δρώντα μέλη της οργανώσεως του πρώτου χορού ήσαν τότε οι εξής: Δήμος Βρατσάνος, Δημ. Δήμερ, Ι. Τσίμας, Π. Χρυσανθόπουλος, Β. Δενδραμής (ο ήδη πρεσβευτής), Γ. Μαραγκόπουλος (από πολλού ήδη Νομάρχης) και Θ. Καλογερίκος, και ένα-δυό άλλοι ακόμη. Όλοι με ζήλον και με ενδιαφέρον εργαζόμενοι, τρέχοντες, προπαγανδίζοντες. Ναι, αλλά δεν ήσαν αρκετά στοιχεία δια την πραγματοποίησιν όλων των σχεδίων, η θέλησις και το ενδιαφέρον μόνον. Εχρειάζοντο και χρήματα.Οι δημοσιογράφοι, οι οποίοι είναι πάντοτε πτωχοί ως άτομα, ήσαν τότε πτωχότατοι και ως σωματείον...…Και μετά τις διαπραγματεύσεις και τας προετοιμασίας, άρχισαν και αι εργασίαι. Παρενέβη και ο αρχιμηχανικός του Δήμου Αθηναίων Ανεμογιάννης, ο οποίος έπεισε τον εργολάβον Ι. Μαμάην να αναλάβη υπό λίαν συγκαταβατικούς όρους την κατασκευήν του πατώματος που εχρειάζετο δια να μεταβληθή το Δημοτικόν θέατρον εις πάλκον χορευτικόν. Και πράγματι ο Μαμάης εδείχθη συγκαταβατικός. Κατεσκεύασε το πάτωμα με κάτι πάρα πάνω από χίλιες δραχμές. Ενώ επί των ημερών της Μουσικής Εταιρείας η ίδια εργασία εγίνετο με 3-4.000 δραχμάς.Και αφού αι βάσεις αυταί – αι ξύλιναι μέν, αρκετά στερεαί όμως – ετέθησαν τέλος πάντων, η προσπάθεια των δημοσιογράφων διά την επιτυχίαν του χορού των επροχωρούσε ζωηρά και με ενδιαφέρον. Ο Μαραγκόπουλος ετυλίχθη με χαρτιά, επήρε σφυρί και καρφιά, ανέβηκε σε μια σκάλα, και επεδόθη εις το κάρφωμα και το χρωμάτισμα των γιρλαντών και των διακοσμητικών προσωπείων επάνω από τα θεωρεία. Ο Τσίμας έδρα και εβοηθούσε καταλλήλως. Ο Κονταράτος, – έκτοτε έμπειρος περί τας θεατρικάς διακοσμήσεις – επερνούσε, εθαύμαζε, ενεθάρρυνε και μετά συνέχαιρε τον Δαμηλάν δια την βεβαίαν επιτυχίαν του εις την λαμπράν επιχείρησιν. Ενώ τα άλλα μέλη της διοικήσεως του Συνδέσμου έτρεχαν δεξιά και αριστερά δια τας συναφείς φροντίδας. Επήγαν εις του Βλάγκαλη και τον παρεκάλεσαν να κάμη τον χορόν του το Σάββατον ίνα την Κυριακήν η Αριστοκρατία που επήγαινε εις το σπίτι του μεταβή εις τον των δημοσιογράφων. Επήγαν εις τον Πεσμαζόγλου και εζήτησαν και έλαβον την συνδρομήν του. Επήγαν εις τον Δήμαρχον Σ. Μερκούρην, και εζήτησαν και αυτού την υποστήριξίν του. Επήγαν και εις άλλους πλουσίους και ισχυρούς και από παντού εζήτησαν και επέτυχαν πάσαν ενίσχυσιν. Με αυτάς όλας τας προσπαθείας αι οποίαι προυκάλεσαν όχι μόνον την ενίσχυσιν, αλλά και την συμπάθειαν του αθηναϊκού κοινού, ο πρώτος χορός των Συντακτών ο δοθείς εις το Δημοτικόν θέατρον τας απόκρεω του 1906 εσημείωσε την μάλλον ευοίωνον επιτυχίαν. Τα εισιτήρια, αρκετά – με τιμάς 150, 100, 50, 25 και 10 δραχμών – διετέθησαν σχεδόν όλα. Αι εισπράξεις εν συνόλω υπερέβησαν τας 12-13.000 δραχμών.

Από αυτάς έμειναν εις τους δημοσιογράφους μετά την είσπραξιν των εξόδων και των δικαιωμάτων του Δαμηλά, περίπου 3.000 δραχ. αι οποίαι απετέλεσαν και τον πρώτον πυρήνα του Ταμείου του Συνδέσμου των Συντακτών.

____________

* Από το βιβλίο του Δημήτριου Λαμπίκη, τα εκατό χρόνια του Δήμου Αθαναίων, σελ. 63.64,65. Διατηρήθηκε η αρχική ορθογραφία. Η ψηφιακή μορφή του κειμένου έγινε από τα 24grammata.com

Τετάρτη και την Πέμπτη, 25 και 26 Μαΐου 2011, οι εκλογές στο συνδικάτο των δημοσιογράφων, την ΕΣΗΕΑ.

Κρίσιμες εκλογές στην ΕΣΗΕΑ

Στην πιο κρίσιμη συγκυρία που έχει περάσει Μεταπολιτευτικά ο δημοσιογραφικός κόσμος και συνολικά το «σύστημα των ΜΜΕ», πραγματοποιούνται την Τετάρτη και την Πέμπτη, 25 και 26 Μαΐου 2011, οι εκλογές στο συνδικάτο των δημοσιογράφων, την ΕΣΗΕΑ.

Οι εκλογές αυτές, οι οποίες θα σηματοδοτήσουν σοβαρότατες εξελίξεις για τη στάση που θα κρατήσουν οι δημοσιογράφοι απέναντι στην πολιτική του μνημονίου στα ΜΜΕ, διεξάγονται σε φαινομενικά άκρως υποτονικό κλίμα, μέσα σε συνθήκες ωμών απειλών από το σύνολο των ιδιοκτητών για μαζικές απολύσεις και δραστικές περικοπές μισθών, καθώς και ανασφάλειας και φόβου των εργαζομένων για το αύριο.

Ήδη, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, το Συγκρότημα Λαμπράκη, με επικεφαλής τον Σταύρο Ψυχάρη, σκοπεύει να ανακοινώσει μειώσεις της τάξης του 15%. Ωστόσο, η ιδιοκτησία του Συγκροτήματος φέρεται να ανέβαλε αυτή την ανακοίνωση για μετά τις εκλογές. Θύελλα πάσης φύσεως περικοπών και απολύσεων έχει εξαγγείλει το Συγκρότημα Μπόμπολα.

Σε αντίστοιχες κινήσεις προσανατολίζεται ο Όμιλος Αλαφούζου, ενώ η Ελευθεροτυπία, η οποία βρίσκεται σε κρίσιμο μεταίχμιο για την ύπαρξή της, προσπαθεί να βρεί το δρόμο της ισορροπίας της. Στο μεταξύ, η ανεργία μεταξύ των δημοσιογράφων καλπάζει, οι ελαστικές μορφές εργασίας (ακόμα και η απλήρωτη εργασία) δίνει και παίρνει, ενώ άμεση και ορατή είναι η προοπτική λουκέτων σε αρκετά «μαγαζιά».

Μέσα σε αυτές τις ασφυκτικές συνθήκες, τις οποίες δημιούργησε το «πεθαμένο» πλέον πολιτικά και βιολογικά Μεταπολιτευτικό σύστημα της κρατικοδίαιτης διαπλοκής, των θαλασσοδανείων και των δανεικών και αγύριστων, το συνδικάτο των δημοσιογράφων απαξιώθηκε. Πόσο μάλλον, αφού η προηγούμενη ηγεσία Σόμπολου, σε συμμαχία με διάφορες πρασινο-γαλάζιες αποχρώσεις, λειτούργησαν ως δεκανίκι των ίδιων των ιδιοκτητών.

Μάλιστα, ο Σόμπολος αποχωρώντας από τη θέση του προέδρου της ΕΣΗΕΑ και δηλώνοντας ότι δεν πρόκειται να ξαναβάλει υποψηφιότητα, πρότεινε μειώσεις 10%. Η παρατάταξή του, η οποία, ως όλα δείχνουν ουδεμία επαφή έχει με τη ΝΔ του Α.Σαμαρά, εμφανίζεται αποψιλωμένη ακόμα και από τα παραδοσιακά της στελέχη. Θεωρείται μάλιστα, πολύ πιθανόν να υποχωρήσει σημαντικά σε ποσοστά και ψήφους.

Από την άλλη, το νέο φαινόμενο που διαμορφώνεται, είναι η προσπάθεια για σχηματισμό «φιλο-κυβερνητικού» ή για την ακρίβεια «φιλο-μνημονιακού» μετώπου. Έτσι, για πρώτη φορά σε εκλογές κατεβαίνει η «Δημοσιογραφική Μεταρρύθμιση», η οποία φορώντας «αριστερούλικο» προσωπείο, και ειδικότερα αυτό του κόμματος Κουβέλη, βάζει σαν υποψηφίους πασίγνωστους εκσυγχρονιστές, οι οποίοι κατ’επανάληψη έχουν υπερασπιστεί μετά μανίας τις μνημονιακές πολιτικές της κυβέρνησης, καθώς και τις «εκσυγχρονσιτικές» πολιτικές Σημίτη στο παρελθόν.

Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις των Ριχάρδου Σωμερίτη, Βασίλη Λυριτζή, Ηλία Κανέλλη και πολλών άλλων. Πρόκειται για μια παράταξη δημοσιογράφων που πάντα, με όλα τις κυβερνήσεις, είναι καλά πλασαρισμένοι.

Πολλοί εξ’αυτών προέρχονται από τον Ομιλο Αλαφούζου και το Συγκρότημα Λαμπράκη. Σύμφωνα με πληροφορίες, η παράταξη αυτή δεν αποκλείεται, μετεκλογικά, και εφόσον καταφέρει να εκπροσωπηθεί, να «συμμαχήσει» με τους ΠΑΣΟΚους (Κουμπιάς, Δημοσιογραφική Ενότητα). Οι νέο-ΠΑΣΟκοι (του ΓΑΠ) θα’χουν απέναντί τους επίσης, τον παλαιο-ΠΑΣΟκο, Τσαλαπάτη (ΚΙΝΗΣΗ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ (ΚΕΔ), ο οποίος πάντως, σύμφωνα με κάποιες εκτιμήσεις, δεν αποκλείεται συνεργαστεί μετεκλογικά με την «δεξιά» παράταξη (ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΑ). Αλλωστε, το ίδιο έκανε και με τον Σόμπολο.

Απογοητευτική είναι η εικόνα της Αριστεράς, που για μια ακόμη φορά κατεβαίνει πολυδιασπασμένη. Το ΚΚΕ (ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ), όπως πάντα μόνο του, διασπασμένο μάλιστα, αφού η προγηγούμενη «συμμαχός» του, Νανά Νταουντάκη (ΜΑΧΟΜΕΝΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ) κατεβαίνει μόνη της. Μόνη της επίσης, κατεβαίνει και η Εξωκοινοβουλευτική Αριστερά (Πρωτοβουλία για την Ανατροπή, Financial Crimes , Αριστερό Ριζοσπαστικό ΜΜΕτωπο, Σπάρτακος, Ανένταχτοι).

Κι’αυτό παρ’ότι, τόσο κατά τη διάρκεια της προηγούμενης διετίας, όσο και μόλις πρόσφατα, η προσκείμενη στον ΣΥΡΙΖΑ παράταξη (Συσπείρωση Δημοσιογράφων, Δούρειος Τύπος) τους είχε προτείνει κοινή κάθοδο στις εκλογές. Αν και εκτιμάται ότι η «Ανατροπή» θα αυξήσει τη δύναμή της, και ενδεχομένως, θα καταφέρει να βγάλει εκπρόσωπο στο ΔΣ, η μεγαλύτερη παράταξη της Αριστεράς παραμένει η «Συσπείρωση».

Τα μεγάλα ερωτήματα που υπάρχουν πάντως, είναι εάν οι δημοσιογράφοι θα πάνε να ψηφίσουν. Το κλίμα φόβου και απαξίωσης του συνδικάτου, ενισχύουν αυτό τον κίνδυνο, αν και το γεγονός ότι η συγκυρία στον χώρο τους είναι εξαιρετικά κρίσιμη, πολύ πιθανώς θα τους οδηγήσει τελικά στην κάλπη. Από κεί και πέρα, μείζον ερώτημα είναι τι θα συμβεί την επομένη των εκλογών.

Αν δηλαδή, θα διαμορφωθεί ένα μνημονιακό μέτωπο που παρέα με κάποιες συντεχνιακές, πελατειακές και φιλεργοδοτικές δυνάμεις, θα στρώσουν το δρόμο για σκληρότατα μέτρα, ή θα επικρατήσουν οι αντιμνημονιακές δυνάμεις που και το συνδικάτο θα ξαναστήσουν στα πόδια του και θα εμποδίσουν την υλοποίηση του μνημονίου στα ΜΜΕ, στις πλάτες των εργαζομένων.

Όλες οι λίστες με τις παρατάξεις και τους υποψηφίους τους: http://www.esiea.gr/gr/index.html

ΠΗΓΗ: antinews.gr